Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 29 april 2012

Komkommertijd

Klikklik. Hier kijken we naar uit... Zweden!
Nog eventjes geduld.

Ons verblijf in Nederland nu is qua weer niet te vergelijken met de lentes van 2010 en 2011, toen het gewoon wel zomer leek. We kwamen hier aan op de laatste dag van maart en sindsdien was het weer in ieder geval ronduit knudde. Vandaag voelde het voor het eerst een klein beetje zwoel, wat vanavond, toen we in het donker terugkwamen, leidde tot grote mistgebieden, wat dus heel vervelend reed. 's Morgens zingen de vogels al vroeg, heel vroeg, heel veel vogels. Raam staat altijd open 's nachts. Het is wel een flat, maar deze buurt is zeer rijk aan bomen, vooral veel mooie oude eiken. Als ik dus toevallig vroeg wakker ben en geniet van al die vogelzang, zou ik me met een beetje fantasie (die ik dan wel heb) in een prachtig afgelegen groot bos kunnen wanen. De gordijnen maar niet opendoen dan, zie je huizen, en huizen, en eiken, huizen en eiken, geparkeerde auto's en... vaak somber weer. Nou ja, deze lente dan, vorig jaar klaagden we niet, het jaar daarvoor ook niet.

Jullie vroegen naar mijn moeder, wat ik erg waardeer! Met mijn moeder is het stabiel. Vandaag weer bij haar geweest. Een neef van mijn moeder kwam ook met zijn vrouw, zij wonen in Ridderkerk. Het is leuk elkaar dan bij mijn moeder te treffen, zij wilden haar ook weer graag zien en wij elkaar ook natuurlijk. De moeder van de neef en de moeder van mijn moeder waren zussen. Daarna gingen we naar Frans en Bea in IJmuiden. Was erg gezellig. Tijd tekort. Jammer is dat vaak, maar omdat de afstand behoorlijk is, combineren we dan vaak bezoekjes en nog lukt het niet iedereen te zien die je zou willen zien. Inmiddels was het zo laat, dat we onderweg moesten eten 's avonds. We hadden al iets in ons hoofd; Café Restaurant 't Sluisje in Schoterzijl, ook omdat dat niet zo heel ver meer van huis is, maar of je daar om half negen 's avonds nog iets kunt eten??? Gelukkig kon het, het zat er nog helemaal vol. Je kon goed merken dat het seizoen begonnen is, want vlakbij 't Sluisje is een camping en een jachthaventje. Verder heeft Schoterzijl nog enkele boerderijen en dat is het dan.

Ja, het seizoen is begonnen. Deze week voorjaarsvakantie en komkommertijd in bloggenland.

Deze week waarschijnlijk geen tijd meer ook om te bloggen ook...
Daarom een kleine blog-pauze...
Of het volgende logje uit Nederland of uit Zweden komt kan ik nog niet zeggen...
Maar in ieder geval tot eerdaags...
Gon

donderdag 26 april 2012

Bijzondere anjer en permafrost




Ik las over Russische biologen die 30.000 jaar oude planten in bloei hebben weten te krijgen. De zaden zijn goed bewaard gebleven door de Siberische permafrost, die er voor zorgt dat de ondergrond nooit helemaal ontdooit. Het gaat in dit geval om planten van de soort Silene Stenophylla, die deel uitmaakt van de anjerfamilie.


Volgens de biologen toont het succes van hun onderzoek aan hoe belangrijk de permafrostbodem is als bewaarplaats van planten die al eeuwen van de aardbodem verdwenen leken te zijn.
Het plantmateriaal is gevonden in ondergrondse holen die eekhoorns ongeveer 31.000 jaar geleden hebben gegraven voor de opslag van voedsel. Ze liggen ongeveer 38 meter onder het aardoppervlak.

Geweldig vind ik dit. Het idee! Ik zie die eekhoorns voor me, stel je voor, 31.000 jaar geleden! Onwijs interessant. Wat een bijzondere plant staat er op die foto!

klikklik voor vergroting

Op het internet zijn zat afbeeldingen te vinden van de permafrost gebieden. Hierboven zie je er een. Het valt me op dat in Noorwegen zelfs permafrost voorkomt tot bijna in het zuiden. Ook is te zien dat wij daar in Zweden dus helemaal niet zo ver vanaf wonen. Het verbaast me niets. Je hoeft maar naar het noorden te rijden en je komt in een gebied met veel moerassen. Die zijn weer ontstaan door de smeltende sneeuw, die door de eeuwig bevroren bodem maar moeilijk weg kan. Omdat de lucht erg droog is zal een groot deel in de loop van het zomerseizoen wel verdampen, maar er blijft zat water over om het moerassen te laten zijn. De kraanvogels doen daar hun voordeel mee. Ze zijn juist te vinden in deze moerassen. Als je door die moerasachtige gebieden rijdt, zie je niet eens zozeer het moeras. Het lijkt gewoon een soort gras en mos, maar opmerkelijk zijn de dennenboompjes die er in staan. Zo armzalig als die er uitzien. Klein, iel, gelig, zwarte bast. Het water is er bruin. Insecten hebben het er ook naar hun zin.


Dit (bovenstaande foto) kun je je dus voorstellen bij permafrost. Een heel dunne laag 'humus' met daaronder ijs, het grijze op de foto.

De ontdekking van de Russische biologen die de Silene Stenophylla in bloei kregen,  doet wetenschappers ook hopen dat ze organismen zouden kunnen vinden in het ijs van Mars.

dinsdag 24 april 2012

Zweedse korhoenders naar Nederland


Misschien heb je het allang gelezen, maar misschien ook niet. De tekst komt van Natuurmonumenten. Omdat het om Zweedse korhoenders gaat en omdat die bij ons in Zweden heel veel voorkomen, vind ik het leuk om dit berichtje te plaatsen. 

Wilde Zweedse korhoenders uitzetten op de Sallandse Heuvelrug. Dat willen Natuurmonumenten, de provincie Overijssel, Staatsbosbeheer en de Vogel- bescherming om het korhoen in Nederland te behoeden voor uitsterven. Bijplaatsing van korhoenders kan de oplossing zijn, zo heeft onderzoek aangetoond.

Begin 20e eeuw leefden duizenden korhoenders op kleine akkers en heidevelden in ons land, rond 1975 waren dat er nog honderden. Nu zijn dat er nog maar tien. Deze vogel hoort bij Nederland en staat samen met andere verdwijnende soorten symbool voor het oude cultuurlandschap dat we niet voldoende hebben kunnen beschermen. Bovendien heeft Nederland de wettelijke internationale verplichting het dier te behoeden voor uitsterven. Omdat het korhoen geen trekvogel is betekent een uitgestorven populatie een definitief einde voor de soort.

Het bijplaatsen van wilde korhoenders is een project van twee jaar. In die tijd vindt onderzoek plaats naar de leefomgeving en oorzaak van de hoge sterfte onder korhoenders. Mocht na twee jaar blijken dat de populatie ook door bijplaatsen niet te redden valt, dan stopt het project.

Gon

zondag 22 april 2012

Blogpraat, opnieuw eentje van Els!

Naar aanleiding van onderstaand logje over het adopteren van honden, kwam er een mooie mail van Els bij mij binnen. Leuk om weer eens wat op Blogpraat te kunnen publiceren. Als je hier klikt kom je er vanzelf. Misschien heb jij ook een mooi verhaal voor Blogpraat?! Zo je ziet hoeft het echt niet perse over Zweden te gaan. Het mag trouwens ook onder pseudoniem, zoals Huldra bijvoorbeeld deed. Het wordt tijd voor meer leuke en/of mooie verhalen...

zaterdag 21 april 2012

Als je er (weer) een wilt...



...een hond bedoel ik.
Al heel lang geleden, toen ik nog niet eens op mezelf woonde, wilde ik een hond. Omdat ik later hele dagen werkte, duurde het nog een poos. Totdat ik zo ging werken en de situatie zo was, dat een hond moest kunnen. Dus zo, dat hij niet de hele dag alleen zou zijn, maar maximaal vier à vijf uur per dag. Ik werkte toen parttime bij de tandarts waar we naast woonden. Al heel lang geleden, toen ik nog niet eens op mezelf woonde, wist ik dat ik nooit een hond zou nemen die speciaal gefokt was. NEE, dat was voor mij uit den boze, er zijn zoveel lieve honden die het zeer slecht getroffen hebben en snakken naar een warm nest en veel liefde. Rushy is de derde hond die het heel slecht getroffen had tot haar negende jaar en die nu de tijd van haar leven heeft. Een mooie oude dag zeg maar. Dertien is ze nu bijna en nog zo vief als een hoentje, uhhhh als een hondje. Iedere dag genieten we van haar (Peter denkt er net zo over) en ook van het zien dat ze het zo naar haar zin heeft. Enorm aanhankelijk is ze, wat wil je. De twee honden voor Rushy waren veel en veel jonger toen we die kregen.
Als Rushy er later niet meer is, komt er weer een hond. We kunnen het ons niet voorstellen zonder.


Ik ben hierover begonnen omdat ik laatst op de blog van Marion las over de adoptie van Nikkie. Nikkie komt bij Greyhounds in nood vandaan, evenals hun hond Joyce en een andere hond die inmiddels overleden is. Lees het fantastische berichtje met veel foto's over de adoptie. Je kunt ook nog een jonger bericht lezen, met daarin hoe het na een week gaat in Anderson Cottage met Nikkie en Joyce. De blog van Marion is sowieso leuk om te volgen. Dit logje is bijv. heel leuk en het is er NU de tijd voor... maak zelf een heerlijke paardenbloemengelei! Ga maar eens kijken naar de foto's, het werkt aanstekelijk. Wel even een veldje met paardenbloemen zoeken waar geen honden komen :-). Wanneer we eerdaags in Zweden aankomen moeten de paardenbloemen nog beginnen te bloeien, dus ik heb er zin in. Bedankt voor het recept Marion!
Ook wil ik nog graag de site laten zien van Spain meets Holland, klik op Home en kijk eens rond.


Dan nog even wat meer over Greyhounds in nood. De meeste van de windhonden komen uit Spanje: de Spaanse Galgo's. In Spanje worden de Galgo’s gebruikt voor de jacht en na het jachtseizoen veelvuldig achtergelaten op straat, in putten gegooid, met accuzuur overgoten, geschopt, geslagen en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Geld voor een spuitje heeft men niet over, ze hangen de honden ook vaak gewoon op. Gruwelijk! Een windhond kan je smaak niet zijn, maar neem nu bijvoorbeeld toch eens deze Zorro. Ik pik er zo maar eens een uit.
Maar je kunt natuurlijk ook gewoon een hond uit een regulier asiel halen, een hond die het ook minder getroffen heeft dan hij gehoopt had! Het geeft zoveel voldoening en plezier om zo'n hond een 'warm nest' en veel liefde te geven! Ik denk maar zo... al is er door dit logje maar weer één persoon, die één hond nog een mooi leven geeft, is dit toch maar mooi weer niet voor niets geweest!

Een mooi weekend!
Gon

p.s. Schiet me nog het volgende te binnen... Mocht je eerdaags afreizen naar Zweden met één of meerdere honden en het nog niet weten; de bloedtest is per 1 januari 2012 niet meer verplicht. Net als in andere Europese landen volstaat het nu dat de hond is ingeënt tegen Rabiës, de bekende cocktail heeft gekregen en ontwormd is. Zelf wonen we in Zweden in een gebied met veel vossen, ze lopen zelfs dagelijks in de tuin en deponeren daar ook wel hun uitwerpselen. Toen ik dit tegen de dierenarts zei, kreeg Rushy een ander wormmiddel, omdat de vossen in Zweden vaak kwalijke lintwormen hebben. Het is in Zweden verplicht de hond 2x per jaar te ontwormen. Beter goed voorbereid op reis!


woensdag 18 april 2012

De meisjes

Heren, geen kost voor jullie deze keer. Nu eindelijk het berichtje dat ik al diverse malen beloofde, het gaat over de poppen.
In oktober vorig jaar vertelde ik over ons bezoek aan de poppendokter. De meisjes kwamen weer ter sprake in november, maar van het beloofde vervolg kwam het maar niet.

Maar nu zal ik ze dan aan jullie voorstellen. Eerst maar eens een foto van het hele stel. De foto's heb ik natuurlijk in Zweden gemaakt, voor ons vertrek.


En nu dan één voor één...


Dit is Anja, de pop uit mijn jeugd. Ze is een schildpadpop van het Duitse merk Schildkröt. Momenteel is de pop weer als replica te koop, een gelimiteerde uitgave van 2000 stuks. De naam die de fabrikant aan de pop gaf is Inge en ze werd gemaakt vanaf 1936. Ze zag er niet meer uit voor ze naar de poppendokter ging. Een gat en een scheur in haar hoofd, er miste een grote teen en er zat ook een groot gat in haar hiel. De armen en benen hingen er helemaal slap bij, omdat de rek uit het elastiek was. Dat laatste vond de dokter nog de meest vervelende klus, omdat er een gevaarlijke veer in de pop zit, waar de elastieken aan vast zitten. Alle mankementen zijn verholpen, je ziet er niets meer van. Ze kreeg een nieuwe jurk en schoentjes. Ontzettend leuk dat ze weer heel is. Hieronder nog een keer de foto waar mijn moeder, die toen 30 jaar was, op staat met mijn broertje, en ik met Anja.



Dit is dus Wiesje :-). Op de foto in het berichtje van 11-11-11 had Wiesje het oude blauwe jurkje aan, dat helemaal gaar was. Wiesje haar hoofd is hersteld, het was plat van boven omdat er iets miste en ze kreeg een geheel nieuwe outfit.


Jet en Guusje. Jet stond met Wiesje op de foto van 11-11-11 en had toen  een rood jurkje aan dat nog gaarder was dan het blauwe jurkje. Eenmaal in Zweden dacht ik dat Jet het blauwe jurkje wel aan kon, maar het is te klein en het is ook heel sneu voor Jet dat zij als enige in een armoedige jurk zit. Het zou leuk zijn als ze ook een nieuwe outfit krijgt. Helaas heb ik de maten van Jet niet bij me, dus kan ik geen nieuwe kleren voor haar kopen bij de poppendokter. Wie weet is er iemand onder jullie die het leuk zou vinden iets voor Jet te breien of te haken. Eenmaal in Zweden kan ik de maat opnemen. Uiteraard wordt dat dan uitgebreid geshowd op deze blog en het hoeft natuurlijk ook niet voor niks. Het was Jet die niet meer kon zien, haar ogen waren in haar hoofd gevallen. Inmiddels is ze dolgelukkig dat ze dat nu weer kan! Guusje kennen jullie nog niet, die zat 11-11-11 niet op de bank. Ik heb haar maar voor Jet gezet, dan zien we de oude kleren van Jet niet zo goed :-).


Alle poppen zijn echt oud, dit is de oudste pop, Puck. Haar kocht ik bij de poppendokter. Ik zag haar zitten en was er gelijk weg van. De foto's komen trouwens wat flets over, misschien omdat de zon toen op de bank scheen. Een vreemde lichtval. De handen, onderarmen en bovenarmen kunnen allemaal onafhankelijk van elkaar draaien.
Tja, en dan heb ik ook nog heel oude beren...

maandag 16 april 2012

Vikingen deel 3...



is er nog niet gekomen. Ik beloofde dit half/half na mijn logjes Vikingen deel 1 en Vikingen deel 2. Als je in het zoekveldje hier rechts het woord vikingen typt, krijg je heel wat berichtjes van mij in beeld. Ik ben dan ook heel erg geïnteresseerd in de Vikingen en de tijd waarin ze leefden. Eva attendeerde mij laatst op een grote overzichtstentoonstelling over de Vikingen, die deze zomer te zien is in het Drents Museum in Assen. Wauw, die wil ik UITERAARD bezoeken! Het is hier bijna om de hoek, hooguit een klein half uurtje rijden. De tentoonstelling is van 1 mei tot en met 28 oktober a.s. Ons bezoek zal wel in de herfst zijn, omdat we ons nu, voor vertrek naar Zweden, echt geen tijd gunnen. Jammer is dat wel, maar wat in het vat zit...

Omdat dit nu eenmaal een blog is waar meestal mensen op komen die in Zweden geïnteresseerd zijn (buiten familie en vrienden om), zijn er onder jullie misschien ook wel die interesse hebben in deze grote tentoonstelling. Daarom dan ook dit berichtje. Hier  ga je naar de website van het Drents Museum in Assen. Als je eenmaal op die pagina bent, kun je rechts bovenin ook nog klikken op een video. Ik ben heel benieuwd naar ervaringen, dus mocht je gaan dan stel het erg op prijs als je me een mailtje stuurt met jouw beleving! Hiervoor kun je in de rechter kolom klikken op 'Mail me maar'. Alvast bedankt daarvoor. Wie weet een leuk verhaaltje van jou voor Blogpraat, of gewoon zo maar voor mij persoonlijk.

vrijdag 13 april 2012

Voor de natuurliefhebber hier nog...



dit prachtige filmpje van ongeveer een kwartier met de kraanvogels bij  Hornborgasjön in het vroege voorjaar. Ik schreef al vaker over ze, de laatste keer hier. Je ziet ook wilde zwanen, ganzen... Neem even de tijd en geniet van deze imposante vogels. Prachtig van het begin tot het einde. Kijk vooral schermvullend! Veel plezier.

Vandaag plaatste ik eerder nog een berichtje. Het gaat over de groenteman en staat hieronder.

Een mooi weekend!

De groenteman


Het leuke van reizen is dat je vaak onverwacht verrassende ontmoetingen kunt hebben. Toen we onderweg waren van Zweden naar Nederland, sliepen we de eerste nacht in een hotel in het zuiden van Zweden. Omdat we blij waren in het hotel te zijn en geen zin meer hadden om de stad in te gaan om te eten, besloten we dat in het hotel te doen. Tijdens het eten van een overheerlijke goulashsoep, kwam er een man aan het tafeltje achter mij zitten. Hij wenste ons 'eet smakelijk', op z'n Nederlands dus. Had ons horen praten natuurlijk. We wensten hem hetzelfde toe. Peter zat met zijn gezicht naar hem toe en op enig moment, aan het einde van de maaltijd, zeiden ze weer iets tegen elkaar. Toen de lekkere sorbet was gebracht, besloot ik me maar eens om te draaien, praat wel veel prettiger als je iemand aan kunt kijken. En zo kwam het dat we met z'n drieën bleven zitten tot een uur of half twaalf. Af en toe bestelden we nog maar iets te drinken. Kan zomaar gebeuren dat het dan klikt. Hij vertelde dat hij veel reist, ca. drie dagen per week. Leeftijd ruw geschat ergens tussen de dertig en de veertig. Vrouw, kinderen, boerderijtje, Zeeland. Hij is gek op reizen. Hij heeft een eigen bedrijf in groenten. Diepvriesgroenten.
In het zuiden van Zweden is wel veel akkerbouw, maar dit neemt niet weg dat in Zweden enorm veel diepvriesgroenten worden gegeten. In het noorden is dit vaak ook aan te bevelen, omdat de groenten, na een vaak lange reis uit Zuid-Europa, er niet al te vers uitzien. Hierover schreef Anna Marie ook al eens in dit logje.


Ik weet geen naam van de groenteman. Ik blijf hem dus maar groenteman noemen. De groenteman koopt groenten in, voornamelijk in Spanje. Daar wordt het na de oogst direct gewassen en ingevroren. Daarna wordt het in containers verscheept naar o.a. Zweden. Verser kan het niet volgens zijn zeggen. De groenten in de winkels in Zweden die uit Spanje komen, zijn vaak al twee weken oud zei hij en ik geloof hem dus. Altijd zullen we nu aan deze man denken als we bijv. een zak diepvriesspinazie kopen of wat voor groente dan ook. Hij levert alle diepvriesgroenten voor het eigen merk van de ICA en van de Coöp in Zweden.
Hij kwam op ons over als een bijzonder aardige, oprechte, sympathieke man met een Nederlandse handelsgeest.

dinsdag 10 april 2012

Voorjaar en de kraanvogels


De eerste tekenen van de kraanvogels in het voorjaar geven mij een blij lentegevoel. Ieder jaar komen ze terug uit Afrika en maken de lange tocht naar het noorden, naar Zweden bijvoorbeeld. Voor je de vogels ziet hoor je ze al, het geluid klinkt een beetje als kruukruu. Je ziet de eerste vogels op flinke hoogte, in groepen, soms boven elkaar, naar elkaar roepend. Ik moet me soms bedwingen om niet - à la Nils Holgersson - naar ze te roepen 'hier ben ik, neem me mee!' Vanaf volgende maand zal ik ze wel weer genoeg zien en horen.

Ik las dat er nog nooit zoveel kraanvogels zijn waargenomen op het meer Hornborgasjön, waar ze eerst verzamelen om zich later verder over het noordelijker deel van Zweden te verspreiden. Hornborgasjön ligt tussen de twee grote meren in Zweden. Er werden deze week 26.550 vogels geteld, wat een nieuw record betekent. Het oude record stond op 18.500 en dateert uit 2009. De telling vindt altijd in de avonduren plaats wanneer de kraanvogels op het meer neerstrijken om te gaan slapen.
De eerste kraanvogels waren vroeg dit jaar. De eerste twee kraanvogels werden op 2 maart geteld. De telling gaat normaal door tot ongeveer 25-26 april. De kraanvogels zijn hier live te volgen via een webcam (bij daglicht dan hé :-). Als je onder één van de camerabeelden op 'störst bild' klikt, krijg je het bijna 'beeldvullend' te zien. Elk jaar komen er rond deze tijd zo'n 150.000 bezoekers naar het meer om de kraanvogels te kunnen zien. Ik vind het altijd zo bijzonder deze vogels in Zweden te zien. Ik vind ze er n.l. tamelijk exotisch uitzien!

donderdag 5 april 2012

Pasen en talent


En dan is het alweer bijna Pasen. De afgelopen week veel in de auto gezeten, zoveel dat we geen snelweg meer kunnen zien, nou ja, even niet. Ook naar mijn moeder geweest, fragiel maar goed geluimd. Enorm fijn om haar te zien natuurlijk! Daar komen we voor! Nu hebben we even een paar dagen om een beetje uit te rusten. In bloggenland wordt het ook al rustiger. Mensen maken plannen voor het weekend, voor familiebezoek of erop uit, met caravan of naar vakantiehuisje, of... er is zoveel mogelijk. Ik wil iedereen een heel mooie Pasen wensen en kom op tweede paasdag of kort daarna met een volgend logje. Ik heb er wel weer een paar in gedachten, bijvoorbeeld De groentemanDe meisjes  en Bijzondere anjer.

Ik wil nog even een filmpje laten zien. Ik weet, het is cliché om te zeggen dat je iemand niet mag beoordelen op zijn of haar uiterlijk, dat de binnenkant het belangrijkste is. Natuurlijk is dat ook zo. Dit is een filmpje over een talentenjacht, misschien bij sommigen van jullie wel bekend, 'Britains got talent'. Ik was onder de indruk...

Nogmaals een heel mooi paasweekend!

dinsdag 3 april 2012

In de schaduw van het Marsgebergte

In  januari schreef ik al over dit boek van Bernhard Nordh. Eindelijk had ik een boek gevonden over de kolonisten die vroeger kwamen naar het deel van Zweden waar wij wonen. Een roman gebaseerd op verhalen van nazaten. Voornamelijk de familie Pålsson. Ik bestelde het boek in Nederland via internet, het boek is alleen nog tweedehands te verkrijgen. Ik vond ook nog een ander boek van Nordh dat in de omgeving speelt.


Toen we zaterdag hier aan kwamen vond ik de boeken. Wauw, wat ben ik er blij mee! Heel oud zijn ze al en dit boek is uit de vijftiger jaren schat ik zo. Er staat nergens een jaartal in het boek, maar gezien het uiterlijk en de gulden prijs, die met potlood aan de binnenkant is geschreven, zal het van rond die tijd zijn. Er zitten tekeningen in van Anton Pieck, zoals Verkade plaatjes, los er in geplakt. De tekening op de voorzijde is ook van zijn hand. Helaas kan ik geen betere afbeelding vinden en is onze scanner hier kapot, maar mooi is hij! Een Lap met rendieren. Op de eerste bladzijde staat: Een boek uit de Cultuurserie is een geschenk voor het leven... Jury Romanprijsvraag Z.H.U.

Hieronder het begin van het boek, een stukje van de inleiding. Het gebied waarover gesproken wordt, begint ongeveer 60 km ten noorden van waar wij wonen. Bij ons komen n.l. nagenoeg geen moerassen voor, de rest komt wel voor. Daar gaat ie...

Volgt men de bijna tweehonderd kilometer lange weg tussen Åsele en Kultsjön, die langs Ångermannälven loopt, dan trekt men door een land, dat een paar honderd jaar geleden een onvervalste wildernis was. Beren zwierven rond in de uitgestrekte bossen en moerassen. In fel-koude nachten, wanneer het Noorderlicht de hemel in fantastische gloed baadde, steeg de hongerkreet van wolventroepen omhoog, en op zwoele zomeravonden trokken zwermen muggen als wolken over moerassen en drassige weiden. Aan de oevers van beken en bosmeertjes bouwden de bevers hun nesten en dammen van rijshout, de lynx sloop katachtig rond, verscholen achter de struiken, en te midden van krijsende eekhoorntjes leefde de boommarter als een rover in de toppen der bomen. In ontoegankelijke bergkloven had de veelvraat zijn hol en ondernam van daaruit zijn bloedige nachtelijke rooftochten - een dier uit de oertijd gelijk -, waarbij het driemaal zo grote rendier een gemakkelijke prooi werd.
Het wemelde er van vogels... Korhanen en -hoenders, hazelhoenders... Het sneeuwhoen sprong en vloog langs en over de grillig gevormde berken, en hoog boven alles uit, op een kale rots, liet de koningsarend, als een schaduw uit de oertijden, zijn loerende blik glijden over dit land, dat nauwelijks door mensenvoeten was betreden. Slechts de Lappen zwierven hier rond, met hun rendieren... Bijgelovige Lappen, wie de toverkunst in het bloed zat, als grijze schaduwen slopen ze rond door deze wildernis...

Hier gaat het een poosje verder over de Lappen, zoals de schrijver ze noemt, en over hun toverkunst. Daarna gaat het verder...

Zij kwamen uit het Oosten... forse, vastberaden kerels, die besloten hadden de strijd tegen de wildernis op te nemen. De een na de ander kwam Ångermannälven oproeien; zij trokken de boten uit het schuimende bruisende water aan land en zochten onafgebroken naar een geschikte plaats, waar ze met rooien konden beginnen. Zag men een hut op de oever van de rivier, dan bleef er niets anders over dan hogerop te gaan. De naaste buurman zou op tenminste een mijl (Zweedse mijl = 10 km) afstand moeten wonen, wilde men kunnen aarden. Al verder en verder het land in begon de rook op te stijgen uit de primitieve schoorstenen...

We hebben beiden zin om aan de boeken te beginnen. Er is nu al zoveel herkenning. Waarschijnlijk gaan ze wel mee voor de komende winter, want hier in NL zit de agenda bomvol en komende zomer heb ik al zoveel andere dingen in m'n hoofd. Maar als ze gelezen zijn, kom ik er weer op terug.

zondag 1 april 2012

Through the window of my eyes


Een LP van Cuby and the Blizzards

We wilden vandaag even lekker bijkomen van de reis. Peter had wel zin om naar een braderie/markt te gaan. Ik vond het ook wel leuk en op internet had ik er al snel een gevonden in Drouwen - Drenthe. Dus na een lekker rustige zondagmorgen even door het mooie Drentse landschap. Een half uurtje rijden naar Drouwen. Moest niet te ver zijn natuurlijk, genoeg gereden vanuit Zweden de laatste dagen. Het weer was niet geweldig, maar het was droog. Op de markt kocht ik een paar bossen tulpen om even het voorjaar in huis te halen, dat vrolijkt op in huis. De terugweg ging, in tegenstelling tot de heenweg, heerlijk over alleen maar binnenweggetjes, door piepkleine dorpjes. En toen zag ik het, Grolloo! We reden door Grolloo en gelijk moest ik denken aan Cuby.
Toen ik op de middelbare school zat, was er een jongen stapelverliefd op mij, hij zat twee klassen hoger. Hij had een Puch brommer, zo'n blits herenmodel met hoog stuur! Daardoor vond ik hem wel stoer :-). Zelf had ik een Puch Maxi toen ik eenmaal zestien jaar was. Hij had alleen maar voorvering wat niet zo comfortabel reed en ik reed er veel op en hard. Mijn broer, die toen elf of twaalf jaar moet zijn geweest, had hem voor me opgevoerd. Hij was erg technisch en haalde brommers en motoren die het niet deden helemaal uit elkaar om ze vervolgens weer in elkaar te zetten. Hij kreeg ze altijd weer aan de praat, op die jonge leeftijd al.
Maar goed, mijn donkergroene Puch Maxi met enkel voorvering ging 70 km/u en dat reed ik dus ook meestal. Later bedenk je je pas hoe onverantwoordelijk dat was, mijn ouders wisten er niet van. Het nadeel was dat mijn brommer snel versleten was en ik kocht een nieuwe, een beetje oranje-bruin was hij, metallic. Inmiddels waren ze ook met achtervering te koop en dat reed een stuk lekkerder. Deze heb ik niet op laten voeren en vlot ingereden, hij ging 50 km/u (voor de wind :-). Hij ging veel langer mee en later heeft mijn broer hem "op" gereden. Ik heb me altijd afgevraagd waarom de knalpijp aan de linker kant zat, de kant vanwaar de meesten opstappen. Ik heb me er 's zomers (blote benen) eens flink aan verbrand, wat een enorme blaar leverde dat op!


Toen was dit herenmodel erg 'blits', zoals je dat noemde.
Die van hem had een crèmekleurige tank.
Bij dit model zit de knalpijp wel rechts.

Maar even terugkomen op de verliefde jongen bij mij op school met de mooie Puch...
Hij was een groot fan van Cuby and the Blizzards en van John Mayall. Toen zijn ouders op een zondag niet thuis waren, vroeg hij me in huis en bracht deze muziek ten gehore. Ik vond het niks, ik vond het toen echt niet mooi, maar dat zei ik natuurlijk niet.
Toen we een paar jaar geleden het huis van mijn ouders leeg haalden, vond ik nog een doos vol met alles van de middelbare school, boeken, schriften, proefexamens, oude agenda's die, als het jaar om was, drie keer zo dik waren dan bij aanvang van het schooljaar, en... liefdesbrieven van hem. Ik heb ze toen allemaal nog een keer doorgelezen en kwam er toen eigenlijk pas achter hoe hopeloos verliefd hij was en bedacht me dat ik dat helemaal niet echt gezien heb toen. Pas veel later ging ik overigens de muziek van Cuby en John Mayall waarderen en kocht er ook wel cd's van. Somebody will know someday vond ik toen zo'n juweeltje, dus een beetje de rustige nummers :-).
Grolloo dus, de plaatsnaam werd in de geschiedenis wisselend met één of met twee o's aan het eind geschreven. Grolloo waar Cuby (Harry Muskee) en zijn band, waarin destijds ook Herman Brood speelde, altijd repeteerden in een boerderij. Er is ook een Harry Muskee museum. Ik vind het nummer The window of my eyes een van de mooiste. Helaas is Harry Muskee in september 2011 op 70-jarige leeftijd overleden.
Hoe je gedachten toch kunnen gaan tijdens een klein ritje door Drenthe!
Ik bedacht me dat ik nog een foto heb van precies die tijd die gescand is van klassieke zwart-wit foto. Toen was ik al gek op sneeuw (de sneeuwpop was zijn hoofd verloren) en ik had heel lang haar en wat was ik slank, kijk maar...


Gon