Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





dinsdag 27 oktober 2015

't Wil nog niet helemaal


De eerste nachtvorst alweer gehad...

Ben ik dan eindelijk, we zijn alweer even terug in Zweden. 
Eerst heeft Sim nog even een berichtje voor me waargenomen, maar nu ben ik er dan weer zelf.
't Is altijd wel een beetje lastig de draad weer op te pakken als je een poosje niet of weinig geschreven hebt.
Inmiddels heb ik gelukkig niet meer de drang dat ik schrijven móet. Dat legde ik me vroeger wel eens op omdat ik vond dat men erop rekende en ik niet wilde teleurstellen. Dat heb ik inmiddels losgelaten. Berichten die je dan schrijft zijn geen spontane berichten en je moet alleen schrijven als je er zin in hebt, niet omdat je denkt dat het van je verwacht wordt.

We zijn dus in Nederland geweest. We vertrokken 11 september en wilden eigenlijk een week of drie blijven. We hadden de aanhanger mee, vol met spullen die bloglezers gekocht hadden op mijn tijdelijke 'loppis blog'. Dat is allemaal heel voorspoedig verlopen. Iedereen heeft de spullen opgehaald of we waren toch in de buurt voor iets anders en gaven het dan af. Er waren ook al spullen opgehaald in Zweden.
Veel ontmoetingen dus.

Verder pakte de vakantie veel minder leuk uit dan we gedacht en gehoopt hadden.
Het begon dus met het bezoek met de honden aan de dierenarts en de ontdekking van de melkkliertumor bij Sim (zie vorige bericht als je dit nog niet wist). Dat was erg schrikken en zielig voor haar. Gelukkig kregen we later toch een goede prognose mee en houden ons daar aan vast.

Het allerergste was wat daarna een goede vriendin overkwam. Ze was van onze leeftijd, kreeg een hartinfarct die ze overleefde. Helaas zijn de hersenen te lang zonder zuurstof geweest en is ze later overleden. We waren zeer geschokt en kunnen het haast nog niet bevatten.

Door dit alles waren we geen drie, maar vier weken in NL. 
Toen gingen we weer op weg naar Zweden maar in Duitsland overkwam ons toen iets waardoor we weer terug moesten naar Nederland. Ik werd beroofd van m'n tas.




Dat verhaal wil ik ook wel kwijt, het is goed het van me af te schrijven, maar ook een waarschuwing naar iedereen die het lezen zal in een volgend bericht. 

Ik ben ook weinig langs geweest bij andere Bloggers, zij zullen het nu begrijpen. Ik hoop eerdaags weer lekker bij te lezen bij jullie!

Gon




woensdag 14 oktober 2015

Sim op reis, samen met de rest



We gingen naar Nederland. Afijn, Sim wil graag het woord...

Ah, ik mag het vertellen van het vrouwtje, alhoewel baasje het ook wel wilde doen.
Nou eh, we waren dus in Nederland en zouden net weer naar Zweden gaan. Helaas werd onderweg naar het noorden het vrouwtje haar tas gestolen. Daarom moesten we weer terug naar Nederland want daar waren we dus de laatste maand, we kwamen half september in Nederland aan. In haar tas zaten onze paspoorten, die van het vrouwtje dus en die van Rushy en mij. Er zaten ook nog andere belangrijke papieren in, maar daar heb ik geen kaas van gegeten, ik zat alleen maar over m'n paspoort in. Na ontvangst van een proces-verbaal van de Duitse politie gingen we dus weer naar Nederland. Nou, de dief wordt bedankt, moeten we nog zeker een week langer in de flat zitten!

Op weg naar Nederland in september hadden we ook de dichte aanhanger mee, er zaten allemaal spullen in voor andere mensen geloof ik. Nou ja, dat vertelt het vrouwtje misschien later nog wel.

De eerste dag reden we tot Nyköping en sliepen in een mooi hotel. Honden zijn daar ook welkom en op de kamer stond een hondenmand, stonden een voer- en een waterbak, lagen poepzakjes maar ook lekkere hondensnacks. Je gelooft het niet, er was zelfs een menukaart voor honden! Ik zal hem hieronder laten zien. Hij is natuurlijk in het Zweeds, dus ik hoop dat jullie het kunnen lezen.

Menu voor viervoeters

Toen we net aangekomen waren en de auto hadden geparkeerd kwam er uit een kleine Fiat een echtpaar, we dachten eigenlijk gelijk dat het Hollanders waren ondanks het Zweedse kenteken. Ze zagen er gewoon Hollands uit. De baas noemt Nederlanders in het buitenland altijd kazen of Jan Kaas, geen idee waarom.
Ze smoesden met elkaar toen ze ons zagen. Ik keek nog eens goed naar mijn baasjes, naar Rushy en naar mezelf, we zagen er toch niet raar uit of zo? Later hoorde ik dat ze ook onder het diner zaten te smoezen en het vrouwtje hoorde toen dat ze Nederlands spraken en het over haar blog hadden. Raar eigenlijk dat ze dan niet even spontaan groetten en een praatje maakten.

De tweede dag reden we tot net onder Flensburg en sliepen daar ergens in een hotel. Het leuke van het hotel vond ik dat er een zwart-wit konijn los liep in de tuin.
Vrouwtje vond het helemaal niet leuk dat ik steeds zo aan de lijn trok omdat ik er heel graag achteraan wilde! Het konijn was trouwens niet erg onder de indruk van mijn pogingen en ik hoorde heus wel dat hij riep: 'Sliep uit, sliep uit!'

Op een zondag kwamen we dan aan in Nederland en het was mooi weer. Er werden allerlei afspraken gemaakt, ook voor Rushy en mij bij de dierenarts. Ikzelf moest ook een keer naar de hondentrimster.
Eerst werd er naar mijn linkeroor gekeken, dat oor deed zeer joh! Er moest twee keer per dag een goedje in gespoten worden en dat moest dan worden in gemasseerd. Niks leuk! Dat liet ik ook wel merken, maar het hielp niet. Later snapte ik wel dat het voor m'n bestwil was, want m'n oorpijn ging over. Vrouwtje had een knobbeltje op m'n buik ontdekt en dat gezegd toen we voor m'n oor kwamen. Helaas voor mij en tot grote schrik van m'n baasjes was het een kwaadaardige merkkliertumor. Ze hebben me toen geopereerd en voor de zekerheid de hele rij tepels aan m'n linkerkant weggehaald inclusief de melkklieren en zo. Tien dagen lang moest ik met een rompertje lopen zodat ik niet aan de wond en de hechtingen kon zitten. Nou ja, beter dan zo'n stomme kap op je kop. Vorige week maandag mochten de hechtingen er eindelijk uit en nu loop ik dus lekker zonder rompertje, maar wel met een kale buik. De arts vertelde dat de kans 90% is dat het allemaal goedkomt met me en dat de kans dus heel klein is dat het uitgezaaid is of uit zal zaaien. Daar waren ze wel heel blij mee, nou ik ook hoor!
Rushy moest op een andere dag ook naar de dierenarts, haar gebit moest gedaan worden onder narcose. Nou ja, een roesje geloof ik. Ze zijn wel weer heel mooi wit geworden die tanden van haar. Bij mij is dat nog niet nodig, maar ja, Rushy is natuurlijk al oud, zestien jaar, wat wil je. Nee, dan ik, ik ben nog een jonge meid van negen.
Toen kregen we een paar dagen voor vertrek ook nog de laatste inentingen en een wormenkuur, zodat we weer mogen reizen.

Ik kijk ernaar uit om weer lekker bij het huis in Zweden te zijn en heerlijk rond te kuieren over het erf en door het bos.

Oh ja, baasje heeft weer iets geschreven op zijn blog, je kunt het HIER lezen.

Van Rushy moest ik de groeten aan jullie doen!
Van mij ook natuurlijk...

Sim