Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zaterdag 27 februari 2016

Voor sommigen onder jullie...


... en voor wie het gebruiken kan!

Zat laatst in de auto en de cd-wisselaar vond het tijd voor de cd Andere namen van Herman van Veen. Ik kocht hem destijds vers van de pers toen ik een moeilijke tijd doormaakte. Mede daardoor weet ik nog dat ik hem toen kocht. Ik weet niet hoe vaak ik en wij deze cd al gehoord hebben, hij verveelt nooit. 
Toen ik hem de laatste keer in de auto hoorde kwamen er in gedachten mensen aan me voorbij bij een bepaald nummer. Juist omdat ik de laatste tijd vaak contact met hen had. 

Want... er zijn redelijk wat lezers hier waarmee ik af en toe, regelmatig of intensief  
e-mailcontact heb. 
Onder deze mensen zijn er vijf die het moeilijk tot zeer zwaar hebben door ziekte of familieaangelegenheden. 
Vijf = veel!

Voor hen is dit liedje uit de grond van mijn hart. Alle vijf zullen ze zich hier herkennen, dat behoeft geen nadere uitleg. Ik woon in Zweden, zij niet, daarom zullen jullie ook begrijpen dat dit liedje symbolisch bedoeld is. Gewoon een mooi lied!




Herman van Veen, zanger, componist, acteur, regisseur, schilder en rechtenactivist, werd op 14 maart 1945 geboren in Utrecht. 
Hij studeerde viool, zang en muziekpedagogie aan het Utrechts Conservatorium. 
Ik zie hem als een waar kunstenaar.

Door het zoeken op YouTube kwam ik erachter dat dit liedje oorspronkelijk is van Willem Vermandere.


Een arm om je heen, een luisterend oor, zegt vaak meer dan 1000 woorden.


Gon

donderdag 25 februari 2016

Arme Lewensteintje


Je zou mij netjes kunnen noemen in de zin van opruimen, onderhouden, dat soort zaken. Ik houd alles altijd goed bij. Ben goed voor 't huis, m'n auto, m'n apparaten, geen achterstallig onderhoud. 
Nou ja, gewoon prima dus. 
Ik werkte ooit bij een bedrijf dat een bordje in het magazijn had staan: 

Orde en netheid 
bevorderen bedrijfszekerheid. 

Het was een bordje uit de tijd van de oprichting van het bedrijf in 1945. Er zit een grote waarheid in dat gezegde al klinkt het nu wat oubollig.



Lewensteintje op mijn werkbank.


Van datzelfde bedrijf kreeg ik lang geleden deze naaimachine.
Het is een Lewenstein Amazone 540.
Hij stond op het verlanglijstje en daar had ik bij geschreven dat het een eenvoudige naaimachine zou moeten zijn, zonder veel toeters en bellen, geen borduurprogramma of zo. Ik zou het toch niet gebruiken wist ik. 
Als hij maar kon stikken, zigzaggen, stretchsteek, blind zomen, zulke basis zaken. 

Velen van jullie kennen misschien deze radioreclame nog wel: Lewenstein reclame (klik)





Lewensteintje zat niet in een koffer, had ook geen kap, maar een hoes van een soort dik stug plastic. Die was niet bepaald zo levensloopbestendig en daarom hang ik altijd een afgedankt sloop over de naaimachine. Enjoy your sleep staat er op dit sloop. 
Hoe toepasselijk want Lewensteintje had er geen zin meer in na zoveel jaren. Niet dat hij nu zo intensief gewerkt had. Ik maakte er gordijnen mee voor diverse huizen, maakte ook twee blousjes met korte mouwen, drie rokken voor mijn moeder en kortte er broeken mee in. Want waren broeken vroeger altijd te kort, de kledingindustrie is in de loop der tijd toch rekening gaan houden met die lange Nederlanders en nu zijn ze dus vaak te lang. En dan zijn wij nog niet eens klein met onze 1.76 m en 1.93 m (ja, ik ben die korte :-). 
Verder alleen voor kleine verstelwerkzaamheden.
Maar hij wilde niet meer, om de 10 cm brak de bovendraad, de spanning deugde nooit, de stof leek te blijven haken, of de draad... kortom, er viel echt niet meer mee te werken, wat ik ook probeerde.

"Koop toch een nieuwe!" zei Peter laatst, dan brengen we deze naar de stort. 
Best verheugd beaamde ik dit en besloot er toch nog een mail aan te wagen of deze machine ook nog maar enige inruilwaarde had. Ja, ik moest hem beslist meenemen dan, want hij had altijd nog een inruilwaarde. Nou ja, al was het een tientje, zou het toch zonde zijn hem weg te gooien.





Ik mail met grote regelmaat met Eva en vertelde over de naaimachine en dat we een nieuwe zouden kopen. Ik had er niet aan gedacht dat zij er heel veel verstand van heeft. Maar ja, Eva in Nederland, ik in Zweden. Ik bekende dat ik hem nog NOOIT open had gemaakt, nog nooit had schoongemaakt en nog nooit een druppel olie had gegeven. Schaamrood op de kaken!
Wel heb ik zo'n jaar of tien geleden in West-Friesland waar we toen woonden, een prijsopgaaf gevraagd voor een onderhoudsbeurt (zoiets als ik nu zelf heb gedaan). 
De prijs was zo enorm hoog dat ik me toen bedacht dat ik dan net zo goed een nieuwe kon kopen.
Maar goed, zelf had ik wel eens de stofzuiger voor de opening van het spoelhuis gehouden omdat er veel stof zat en dat was het. Handleiding... nog nooit in gekeken. 
Ik had hem zelfs diezelfde week weggedaan bij het oud papier en kon er niet meer bij (bak gemeente). De handleiding was nog te downloaden, maar bleek erg onduidelijk. 
Eva's handen jeukten, zou er zo graag mee aan de slag zijn gegaan, maar we zouden het moeten doen met haar aanwijzingen en dus schroefde ik e.e.a. los. Zoals op bovenstaande foto de bovenkant. Het was daar helemaal niet vies, ik vond de gaatjes die voor de olie bestemd zijn en deed er een druppel in. Bovenkant weer dicht.





Linker zijkant open geschroefd, ook niet echt vies, beetje schoongemaakt met het ooit meegeleverde kwastje. Beetje olie hier en daar en weer dicht.





Het plaatje waar de naald door op en neer gaat moest er ook af. Niet te geloven hoeveel stof er tussen de transporteur zat! Kreeg het niet eens weg met het kwastje en er moest een naald aan te pas komen. Alles daaromheen goed schoongemaakt en een drupje olie hier en daar.





Daar waar het spoeltje in het spoelhuis in moet heb ik ook wat olie achterin gedaan. 




Weer lekker schoon!





Als je het spoeltje zo voor je hebt en je trekt aan de draad moet het spoeltje met de klok meedraaien. 





Maar even een dromerige foto van Lewensteintje gemaakt nadat ik hem had uit- geprobeerd op een oude lap (i.v.m. evt. olie). Want hij naait weer als een tierelier!!! 
Lewensteintje is in de wolken! Het bleek na de aanwijzingen van Eva ook dat ik de draadspanning eigenlijk altijd te laag had staan, hij staat nu op 7. 
Ik had expres onder een witte en boven een zwarte draad gedaan (zelf bedacht, ja, hoe is het mogelijk) zodat ik goed kon zien of de spanning mooi was. 


Lieve Eva, nogmaals erg bedankt voor het aansporen en de hulp!


Nog een bijzonder leuk kort filmpje: Gouwe Ouwe: Naaimachine (Consumentenbond).
Had niet misstaan in Man bijt hond. Ik meen dat het programma gestopt is maar nu op internet verder gaat, klopt dat? Zonde!
Een ding is zeker, deze mevrouw in het filmpje heeft heel wat beter voor haar naaimachine gezorgd! Maar ik zal mijn leven beteren.




Zijn jullie altijd braaf met het onderhoud van je naaimachine en heb je hem al lang? Gebruik je hem veel of weinig?


't Is nog wel niet helemaal zo ver, maar alvast een fijn weekend!

Gon




vrijdag 19 februari 2016

Ierland, oh Ierland





Alweer zo lang geleden dat we in Ierland waren. Het zal 2004 zijn geweest, al meer dan 10 jaar geleden. Want houd ik erg van Scandinavië, ik ben ook helemaal weg van Ierland! We willen er ook graag weer eens naartoe, maar dat zal nog even moeten wachten. 
We gaan sowieso niet zolang Rushy nog leeft. Een reis van Zweden-Nederland v.v. is zat voor haar, om dan ook nog met veerboten te gaan. Het vliegtuig is uitgesloten. 
Ik wil niet de honden in een bench in een of ander ruim in een vliegtuig, geen denken aan! Dan maar niet. 
Dus verlekker ik me voorlopig maar aan mooie plaatjes. Werd via Facebook eens lid van een groep en volg een pagina van een Iers toeristenbureau. 




Zo kwam het dat ik reageerde op de pagina van het toeristenbureau. 
Ze hielden een give away, puur promotie natuurlijk, en ik reageerde niet eens voor die give away, maar omdat ik het filmpje zo mooi vond. Daarna werden mij vragen gesteld als waar ik dan in Ierland was geweest en waar ik het juist heel mooi vond. Nou nou...
Later of ik foto's kon laten zien. 
Ik heb alleen afgedrukte foto's, het was vlak voor ik m'n eerste digitale camera kocht. Maar ja, ik wilde me ook niet laten kisten en scande een paar foto's.
Ik was het alweer vergeten toen ik een persoonlijk bericht kreeg dat ik een van de gelukkigen was van de give away, een prachtige kalender!




Dat is nog eens leuk en mooi! Ben er hartstikke blij mee! Als ik op kijk van mijn beeldscherm zie ik de prachtig mooie plaat die bij februari hoort. Een vuurtoren aan een rotsachtige kust en een laagje damp boven de waterspiegel.




Ik ga ze natuurlijk niet alle twaalf laten zien, met deze drie hebben jullie wel een indruk. Er zal misschien wel copyright op zitten, wie weet ben ik nu al in overtreding. 
Ik denk maar zo: Ik maak toch reclame voor Ierland zo? Waarom zou daar bezwaar tegen zijn? 

Afijn, als je op een foto klikt kun je ze alle drie in groot formaat zien. De moeite waard, want wat zijn ze prachtig.

Overigens is het geen kalender van het toeristenbureau, maar 'gewoon' een Ierse kalender die ook online te bestellen is. Mocht je interesse hebben, kun je me altijd mailen om desbetreffende site.

Hebben jullie een favoriet vakantieland? Kun je ook zo genieten van neuzen op internet in verband daarmee? Je gewoon verlekkeren dus?

't Is een beetje jammer dat hier de laatste tijd minder reacties staan. Omdat ik mijn blog ook op Facebook deel reageren mensen ook daar of zeggen alleen 'Vind ik leuk'. 
Ik hoop ook van hen te horen op mijn vraag over hun favoriete vakantieland en het internet, hier of op Facebook.

Nog een toegift:



Ik wens jullie een fijn weekend!

Gon

dinsdag 16 februari 2016

Lekker buiten met Leonidas en denken aan morgen, de verjaardag van Mam





Hier was het wachten op, lekker buiten zitten in de zon in de sneeuw! Natuurlijk met koffie en iets lekkers. Dit zijn de laatste vier Leonidas pralines, wat een heerlijke combinatie. Zon, sneeuw, heerlijke koffie en heerlijke bonbons. We hebben er extra van genoten omdat het de laatste waren. Lekker zo lang mogelijk in je mond houden :-).




Maar waar zouden we gaan zitten? Op het bankje kon het niet. Vorige week hadden we een paar dagen dooi waarbij de hele gigantische lading sneeuw van het dak van het gastenhuisje kwam. Dat is allemaal weggewerkt en Clas heeft het met zijn tractor allemaal weggereden. Voor de dubbele deuren ging het weg scheppen goed, maar het bankje staat op tegels en daar zat de onderste dikke laag muurvast. Het bankje stond net onder het overstekende dak, maar ja, voor het bankje...  En om nu op het bankje te gaan zitten met je knieën tot okselhoogte. Nee, dan maar een paar tuinstoelen gepakt. Het kon voor de voordeur van het huisje of voor de dubbele deuren. Deze plek is het dus niet geworden, maar voor de dubbele deuren. Het maakte niet uit, als het maar in de zon was.




Moeilijk kiezen, wie mag welke? Van Peter mocht ik het hartje in het rode zilverpapier en de witte, want daar geeft hij niet zo om. Ik vond het prima, zou ze evengoed gekozen hebben.




't Zal nog wel een poos duren eer er echte plantjes opgehangen kunnen worden, maar deze staan nu ook vrolijk op de buitenmuur. Ze hebben het ook prima naar hun zin in het zonnetje :-)




Het is altijd bijzonder hoe ongelooflijk blauw de lucht is bij zulk zonnig winterweer. 
Zo blauw, zo intens helder en zo schoon. Hier kijk ik omhoog, links PINUS (klik) en onderaan de nieuwe sneeuw op het dak van het gastenhuis.




Dit mooie hart is weer voor mijn moeder die 17 februari jarig is, of eigenlijk moet ik zeggen zou zijn. Ik denk er natuurlijk al een paar dagen aan, 86 zou ze zijn geworden. Wat zou ze ook van de bonbons genoten hebben, maar het grootste plezier deed je haar met een moorkop bij de koffie. 

Lieve Mam, ik mis je nog altijd, dat gaat nooit over. 
We nemen er een op jouw verjaardag. 
Dag lieve, lieve schat!

Gon



zondag 14 februari 2016

LOVE IS ALL!


Valentijnsdag
Dag van de liefde

Ik heb mijn Valentijn al een poosje en daar ben ik nog steeds heel gelukkig mee. Wat dat betreft hoeft Valentijnsdag niet. Maar Valentijnsdag is ook meer en meer een dag geworden waarop je mensen waarvan je houdt eens extra kunt laten weten dat je om hen geeft. Of gewoon eens iets extra's kunt doen. Eens lief zijn voor je medemens. 
En zeg nou zelf, daar hoeft het natuurlijk helemaal geen Valentijnsdag voor te zijn. 
Een beetje cliché, ik weet het...

Voor iedereen waar ik om geef, en je weet zelf wel als dat zo is, heb ik hier een liedje geplaatst. Jullie zijn met velen, want ik heb een groot hart:




Het is het liedje Love is all  van Roger Glover (Deep Purple). Het tekenfilmpje erbij is geweldig! 




Toen dit liedje uitkwam werkte ik nog niet zo lang bij een muziekuitgeverij in Amsterdam. Het was mijn leukste baan ooit. De muziekuitgeverij was een dochteronderneming van een platenmaatschappij. 
We zaten in een pand in Amsterdam-Zuid, nabij het Minervaplein. Het was gewoon een bovenwoning in een mooi oud pand. De eigenaar die op de begane grond woonde verhuurde het en we hadden een eigen opgang, twee verdiepingen plus een zolder. 
We waren dan ook maar met z'n vieren, de directeur en wij, Bram, Felix en ik. 
Het was een ontzettend leuke en afwisselende baan waarbij je ook veel mensen zag, artiesten, diskjockey's, enz. 
Wat weet ik nog goed dat al het promotiemateriaal voor dit liedje binnenkwam en we alle vier laaiend enthousiast waren. Het leed geen twijfel dat dit in Nederland uitgegeven moest worden. Het is jammer dat de prachtige poster in de loop der tijd weggeraakt is. Ik zou niet meer weten bij welke verhuizing die is verdwenen. Maar gelukkig is het filmpje nu op internet te vinden.
Na een aantal jaren ben ik met verdriet daar weggegaan omdat de reisafstand me ging tegenstaan en heb ik iets dichter bij huis zocht. 


Ik wens jullie allemaal een geweldige Valentijnsdag!

Gon




donderdag 11 februari 2016

Aliens in huis?


Toen ik het bed laatst verschoonde was het zulk prachtig zonnig weer bij ongeveer -15 graden! De maagdelijke sneeuw schitterde prachtig toen ik vanuit de slaapkamer naar buiten keek.
'Ja, het kan weer!' dacht ik en haalde snel de dekbedden uit de hoezen, deed even een fleece vest aan en legde ze op de smetteloze sneeuw. Ze mochten daar een paar uurtjes lekker op de droge sneeuw in de kou liggen. We hebben een lits-jumeaux maar elk een dekbed. 
Zoals jullie misschien nog wel weten n.a.v. een berichtje vorig jaar, kan de droogmolen nu natuurlijk niet staan. Ik vind het altijd lekker de dekbedden buiten te hangen, of hier, in het geval van de winter, buiten te kunnen leggen. Dat kan niet als het net onder nul is, dan is de sneeuw te 'nat', maar als het flink vriest, komt je dekbed kurkdroog van de sneeuw af.


Nog even en ze liggen in de zon.

Heerlijk deze wollen dekbedden, zou niet anders willen.
Heb destijds vier seizoenen gekocht, maar we gebruiken alleen
de zomerse dunne helft. Wel zonde van de andere, maar ja...


'Ze zullen nu wel lekker doodvriezen!' dacht ik, wetend dat overal in huis mijten zijn, huisstofmijten en weet ik wat voor mijten. In elk geval ook in je bed. Ze leven van onze huidschilfers. Bah!
Nee, ik heb geen fobie, maar sta hier alleen weer even bij stil en slaap altijd heerlijk in ons bed, huisstofmijten of niet. Ze zijn overal, je kunt niet om ze heen. Maar als ze eten, zullen ze toch ook ontlasting hebben? Doen ze dus ook in jouw bed. Blij dat ze met het blote oog onzichtbaar zijn zeg, want wat zijn het een griezels, kijk maar eens naar dit animatiefilmpje (geluid aan):





Deze beelden zijn gebaseerd op levensechte mijten die dus menselijke huidschilfers verorberen. De piepkleine, krioelende beestjes zijn amper een kwart van een millimeter groot. Ze zijn in hun nopjes in huizen, vooral dan in slaapkamers en keukens. In een gemiddelde matras kruipen naar schatting twee tot drie miljoen van deze allergie veroorzakende kleine monsters. 
Ze eten de huidschilfers die we overal massaal achterlaten. Nu het kouder is 's winters, floreren stofmijten extra goed dankzij de verwarmde en vaak slecht geventileerde leefomgevingen. Hun uitwerpselen verspreiden zich razendsnel door het huis wanneer je bijvoorbeeld in je stoel gaat zitten of ligt te woelen in je bed. 

Als ik dan bedenk dat veel mensen weken in hetzelfde bed liggen, ik bedoel met dezelfde lakens en hoezen, dan denk ik... 
Tja, ze hebben het druk, baan, verplichtingen, dat bed kan nog wel even denkt men. 
Of wat te denken van zieke en bedlegerige mensen en de huidige zorg! 
In elk geval heb ik net opgezocht of ze daadwerkelijk doodgaan bij vorst. Ja, ze gaan dood, maar nu blijkt dat je dekbed, matras, of wat dan ook toch wel 24 uur in de kou moet liggen. Oké, volgende keer dus een nachtje onder een ander dekbed, die van het gastenhuisje bijvoorbeeld, die liggen de hele winter onder nul :-). 
Maarruuuuh... als ze dan na zoveel uren bij zeer lage temperaturen doodgevroren zijn, zitten er miljoenen dode stofmijten in je dekbed, help!

Ik vond HIER (klik) nog wat tips om de huisstofmijt enigszins terug te dringen.

Nou, ik hoop niet dat ik vannacht gillend wakker wordt na een nachtmerrie over schilfers etende aliens die mij uit bed dragen...
J

Nu nog even terugkomen op die heerlijke Leonidas bonbons van Geert. Er kwamen veel reacties langs verschillende wegen; hier, via de mail, op Facebook. 
Verschillende mensen maakten zich toch wel een klein beetje zorgen om Peter, of hij ook wel van de bonbons mocht. 
Ja, kan hun bezorgdheid wel begrijpen hoor, vooral als je me kent met chocolade. 
Na mijn bedankje aan Geert kreeg ik snel een mailtje terug waarin hij o.a. schreef: 
Met die kilo kun je zeker wel een tijdje voort. Nu kan Peter er ook van snoepen :-).
En zo gaat het dus ook, de inhoud wordt bijna gelijk verdeeld...
Gisteren was het een week geleden dat het pakje aankwam. We zitten al wel op de bodem van de doos. Ze zijn ook zó ONTZETTEND lekker!



Een fijn weekend alvast!

Gon

vrijdag 5 februari 2016

Touched...


Hebben jullie dat ook wel eens dat je denkt dat iets wat je graag wilt zeggen mooier zal klinken in het Engels? Dat heb ik nogal eens. Vandaar ook de titel 'Touched'. 

De laatste tijd kan ik wel eens even een beetje down zijn door al het 'wereldnieuws' om het maar even breed en algemeen te houden. Er komt ook via veel kanalen nieuws tot je tegenwoordig. Ik spreek mezelf dan wel met regelmaat toe dat het me niet helpt als ik daar heel erg over ga prakkiseren, ik help daar werkelijk niemand mee, help alleen m'n eigen stemming naar beneden. Hebben jullie dat ook wel?

Toch vind ik ook dat je je niet voor het nieuws kunt en moet afsluiten. Je moet eigenlijk de juiste dosering weten te vinden. 
Je kunt je niet alle ellende van de wereld aantrekken en mag best gelukkig zijn, morgen kan het jouw beurt zijn. Heb zelf ook heus wel klote dingen meegemaakt in het verleden. 




Maar er zijn ook zoveel mooie dingen in het leven, zoveel dingen om van te genieten, vooral ook als je het wilt zien. Ik kan zoveel mooie dingen opnoemen, maar dit logje wordt waarschijnlijk al zo lang.

Dus nu to the point ...
Soms is er ook wel eens een dag dat je geraakt wordt door iets wat bij de post zit. Brengt de post vaak rekeningen, een leuke kaart, soms onheil, er zit ook wel eens iets bijzonders bij de post, zo bijzonder dat je denkt: Yes! This made my day! 
Dat gebeurde gisteren dus weer eens.
Zien jullie die mooie rode doos met strik? Misschien herken je het al wel. Het is een doos Leonidas bonbons en die werd hier gisteren bij de deur afgegeven, samen met nog een brief van een andere afzender. 
De bonbons was aangetekend verstuurd vanuit België. 
Ik heb al eens eerder verteld dat ik er zoveel mooie en leuke contacten bij heb gekregen door deze blog. Door onze liefde voor Scandinavië kwam het ook dat Geert en ik elkaar zo leerden kennen en heel wat mailden met elkaar. Het kwam later op een lager pitje omdat Geert een andere heel drukke baan kreeg, maar het contact bleef. Vorig jaar is hij naar Noorwegen op vakantie geweest, omgeving Jostedal. Hij had mooie foto's en video's gemaakt en beloofde me ze te sturen op een dvd. 
De beloofde dvd kwam dus gisteren, ik vond wel dat hij zwaar was en in een veel te grote doos zat. Wie kon vermoeden dat er een kilo!!! pralinen van Leonidas bij zouden zitten. Ja, door zoiets wordt ik dan echt geraakt en schiet daar dan een beetje vol van. Ik zie dan in gedachten een filmpje aan me voorbijgaan... dat diegene naar de winkel is gegaan om dat te kopen. Stilletjes gniffelend om deze verrassing de boel zorgvuldig heeft ingepakt en ermee naar het postkantoor is gegaan om het aangetekend te versturen om ervan verzekerd te zijn dat het goed aan zou komen.
Yes, that's very touching! 




Ik heb Geert al uitgebreid bedankt per e-mail, maar kan het hier nog best een keer zeggen: 'Nogmaals enorm bedankt Geert, enne, er is al een aardig gat in de doos geslagen.'

Ik vertelde dat er ook nog een brief bij de post zat, hij was handgeschreven in het Zweeds. Hij komt van Zweedse kennissen die in Vänersborg wonen en hier een zomerhuis in de buurt hebben. Ulf schreef twee kantjes vol en had de enveloppe volgeplakt met postzegels met schepen. Ook in de enveloppe zaten mapjes met postzegels met schepen erop. Deze speciaal voor Peter. 
Touched again!


Geen beste foto, maar toch een idee.
Klik er maar op, dan wordt de foto vergroot.


Ik was deze week steeds in de war met de dagen, liep twee dagen voor in gedachten, maar nu zit ik weer goed op de rit, 't is nu dan toch vrijdag. 

Ik kan jullie dus best al wel een fijn weekend wensen.
Geniet ervan!

Gon





maandag 1 februari 2016

Gratis!


Even een update op 3 februari n.a.v. het onderstaande. Het zwemvest krijgt een goede bestemming, deze lieverd gaat het veel gebruiken. Het zwemvest is voor Femke:


Dat je er maar lang en veel plezier van mag hebben Femke!



Dit is een hondenzwemvest (Crewsaver :-).
Het is nog in prima staat.
Wie kan het gebruiken en wil het zwemvest dus wel hebben?
Het is gratis.
Ik vraag alleen de verzendkosten te betalen.
Verzendkosten binnen Nederland, dus € 6,95.

Het zwemvest stamt uit de tijd dat we op vakantie gingen
in en/of vanuit Nederland met de motorsailer.


Deze lieve schat Cayan ging altijd mee en zoals je ook op de foto kunt zien was Cayan stapel op water. Lagen we ergens een dag met de boot, dan was Cayan bijna de hele dag aan het zwemmen en viel 's avonds aan dek als een blok in slaap.
Hij kreeg een zwemvest aan, vooral als je ergens ten anker lag ook heel handig om hem aan boord te hijsen. In het midden zit een soort handvat.

De maat is voor een flinke middenslag hond.
Cayan was formaat Friese stabij.

Dus, is er echt iemand die ik hier veel plezier mee kan doen? 
Mail me dan: gonnetje2@gmail.com.

De eerste die erom komt heeft 't. 

Gon