Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





dinsdag 29 januari 2013

Neem de slee!

Vandaag moesten er twee erg zware onhandelbare matrassen verplaatst worden hier, over het erf. Ik zei tegen Peter dat ik het wel met de kruiwagen zou proberen. Hij opperde nog het steekkarretje, dat verwierp ik gelijk; dan zie ik niks! :-) Toen kwam Peter echter met een heel goed idee! De slee!


De ongeveer honderd jaar oude slee kochten we afgelopen zomer op een loppis op Öhn nabij Strömsund. HIER kun je dat nog eens nalezen.
Eerdaags komt er nog een leuk berichtje over de slee en buurman Clas komt daar ook in voor.

Toen ik bovenstaande foto gemaakt had vond Peter dat ik ook maar eens op de foto moest. Ik ben er nooit zo weg van om op mijn blog te staan, ik ben nu eenmaal niet zo fotogeniek als Jonna Jinton! Ach, scherp zijn ze niet, maar vooruit dan maar...


Ik moet toch eens vaker mijn goede camera nemen! Ben de hele winter al met mijn oude kleine camera bezig. Maar ja, die stop je zo gemakkelijk in je zak.


vrijdag 25 januari 2013

Tåsjön runt

Dit is een lang bericht geworden. Ik had het gisteren willen plaatsen, maar er waren problemen op de pc waardoor het niet lukte. Ik wil HANS eerst nogmaals heel erg bedanken voor zijn "hulp op afstand" vandaag! Zonder zijn hulp had ik dit bericht hoogstwaarschijnlijk nog niet kunnen plaatsen.
Lees in het bericht hieronder voor "vandaag" dus maar "gisteren"  J.


We wilden het al dagen, het meer (Tåsjö) in de rondte rijden. Het meer rond is zo’n 85 km en dan komt er nog een aantal kilometers bij (v.v.) om er te komen, dus bij elkaar zal het ongeveer 100 km zijn. We genieten daar altijd erg van, zowel in de zomer als in de winter. Dit keer hadden we voor onszelf ook een doel gesteld, n.l. een onverwacht bezoek aan Ove in Skansnäset, ook al wisten we helemaal dus niet of hij thuis zou zijn. We wilden echter dat het niet zo koud zou zijn op de dag van de trip, maar de zon moest wel schijnen. Tja, als de zon schijnt in januari is het helder en dus meestal koud. De vooruitzichten werden echter steeds veel milder voorgesteld door de weerprofeten dan het in werkelijkheid werd, het scheelde steeds wel zo’n tien graden. En dus stelden we het steeds een dag uit na ’s morgens op de thermometer te hebben gekeken.

Natuurlijk zit je er wel warmpjes bij in de auto. De auto is zelfs al warm bij vertrek met zijn motorverwarming en stoelverwarming, nee geen klagen wat dat betreft. Maar als het -25º C is overdag en er gebeurt iets, tja, dat is toch niet echt prettig. Dat is ook de reden dat we, als we wel gaan rijden met zulke lage temperaturen, ons toch zo kleden dat we ook buiten de auto een poos in de kou zouden kunnen zijn indien dit onverhoopt nodig zou zijn. Dus thermobroek, ach, alles wat nodig is. Ook hebben we altijd waxinelichten, aansteker, aanmaakblokjes, houtjes e.d. in de auto.
Dit hebben we geleerd van de mensen om ons heen. Wat moet je nu met waxinelichten? Het kan net je redding zijn als je ze bijv. op je dashboard kunt zetten als je op hulp moet wachten. Ze geven toch best veel warmte, en natuurlijk wordt het niet lekker warm, maar toch schijnt het te helpen. We hebben het nog niet uitgeprobeerd J.
Je kunt ook buiten een vuurtje moeten maken. Ik heb al eens een filmpje gezien (bedankt Geert) waarop te zien is waar je dit het beste kunt doen (onder een dichte spar) en ook wat voor hout je kunt sprokkelen. Vandaar de aanmaakblokjes en houtjes in de auto. Je hoopt dat je het nooit nodig zult hebben, maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Wat dacht je van een ontmoeting met een eland of rendier!

Gelukkig waren we niet enkele tientallen meters verder!

Jaarlijks komen hierdoor duizenden ongelukken voor, ook vaak met dodelijke afloop voor inzittende(n). Vandaag staken er ook weer twee elanden over vlak voor Norråker, een volwassen eland met een groot kalf. Ik verbaas me er altijd weer over hoe kolossaal ze toch eigenlijk zijn.
 
Maar goed, de temperatuur bleef maar laag en we besloten toch gewoon maar te gaan. Soms kan het trouwens een paar kilometer verderop zomaar veel warmer of kouder zijn. Toen we eens bij -10º C vertrokken richting Svanabyn, zagen we de temperatuur snel dalen. In Svanabyn, 20 kilometer verderop, was het -30º C!
Vorige week reden we nabij Ramsele toen het -15º C was, even verderop -3º C en weer 10 km verder was het weer -15º C.

Even stoppen aan het meer

De "jachthaven" van Norråker

Even naar de supermarkt in Norråker. Ik meende eerst de motorkap
van de foto af te knippen, maar eigenlijk vind ik het toch wel leuk.
Een mooie heldere foto, klik er maar op en zie!

We hadden dus ook als doel een bezoek aan Ove. Om dit verhaal én sommige foto’s beter te begrijpen is het leuk (en eigenlijk ook nodig) om dit berichtje nog eens even te lezen, als je tijd hebt…

Ulf en Barbro, die dus in Trollhättan wonen, maar ’s zomers in de oude school in Skansnäset, vertelden ons toen we op uitnodiging bij hen waren, dat Ove nogal depressief is.
Stel je in ieder geval voor dat Jämtland vroeger veel en veel dichter bevolkt was.
Enorm veel mensen werkten in de bosbouw, maar ja alles werd gemechaniseerd.
Ik schreef hier al eens over in het bericht Bellvik en de bosbouw.
In alle kleine dorpjes was een school, een supermarkt, postkantoortje, café of konditori en soms ook een bank. Hier in Hoting was zelfs een broodfabriek! Ook in Skansnäset, echt een heel klein dorpje, was een school. Hij is gebouwd rond 1930. Toen geel geschilderd en daarna nooit meer. Nog steeds is het hout keihard. Ove is van 1954 en hij heeft ongeveer tot zijn tiende jaar nog op deze school gezeten. Daarna werd de school gesloten en moest hij verder op de school in Norråker. Nog steeds goed te doen, maar toch een kilometer of tien schat ik. Voor de technische school moest hij naar Hoting en voor de praktijklessen zelfs twee dagen in de week naar Backe! Dat is zeker 30 km van Hoting, dus nog verder. Alles met de bus.
Ove woont dus eigenlijk nogal afgelegen, 60 km van Hoting en dus ook van de E45, de weg naar grotere plaatsen en steden. Ove is ook vrijgezel gebleven. Geen vrouw wil daar meer wonen, althans geen vrouw hier uit de buurt. Hij wil daar niet weg, hij woont in zijn ouderlijk huis, dat vroeger een boerderij was. Zijn vader is overleden en zijn moeder woont in een bejaardenhuis in Hoting, ze heeft Parkinson. Elke zondag bezoekt hij haar. Wij hadden er geen erg in dat Ove best depressief is, hij heeft n.l. veel humor.

De oude school van Skansnäset, de entree is links achter de struiken

De school in Skansnäset waar Ove als klein kind nog op school ging is nu dus al dertig jaar het vakantiehuis van Ulf en Barbro! We waren er afgelopen zomer en de gymzaal, die boven is, is nog helemaal in tact, nog zo als toen Ove er als kind gymnastiekles kreeg!

Hij was thuis vandaag, het was te koud om in de bossen te werken en de temperatuur bij zijn voordeur was -23º C. Hij wist niet wat hij zag toen wij voor de deur stonden en vroeg ons gelijk binnen. De koffieketel stond bijna al op J. Ja, hier koken ze de koffie nog. Koffie en water in een keteltje op het fornuis en klaar is ‘t. Ik ben er niet zo gek op, maar neem het natuurlijk toch. Ik had een ontbijtkoek (pepparkaka) voor hem gebakken en hij zette vijf plakken, samen met drie kanelbullar en chocolade op tafel.
Hij zei dat hij ook niet ging langlaufen vandaag en ook niet op de sneeuwscooter. Dingen die hij doet tot ongeveer -15º C. Hij heeft zijn eigen sporen. Dus wel geluk dat hij nu thuis was! Er is ook minder werk in de bossen.
Ja, de crisis is ook in de bosbouw goed te merken. Dit komt mede doordat de koers van de Zweedse kroon ten opzichte van de Euro veel hoger is geworden. Dit scheelt zeker 20% met een paar jaar geleden.
Trots zeggen de regeringsleiders hoe sterk hun kroon wel niet is, maar ze vergeten dat andere Europese landen hun hout gaan kopen in bijvoorbeeld Finland, want door die hoge kroon is het hout voor hen veel duurder geworden. Er wordt minder hout gekapt en er gaan bedrijven dicht. Onlangs nog een houtzagerij in Vilhelmina, iets van tussen de 50 en 60 werknemers op straat. Het wordt alsmaar slechter, zei Ove, en dat hadden wij dus ook al gemerkt.
Ook merkten we aan Ove dat hij ons bezoek erg op prijs stelde en hij beloofde ook gauw weer eens bij ons te komen als hij ook in Hoting is om zijn moeder te bezoeken.


Toen we terugreden was de zon al bijna achter de berg en bescheen de heuvels aan de overkant nog met een oranje-roze gloed, daarboven stond al de bijna volle maan.
Het was een prachtige dag.
 

dinsdag 22 januari 2013

Daar is ie dan, de zon!


December was dus nogal zacht te noemen, met veel sneeuw. Zoveel sneeuw dat we ergens begin januari iemand hebben laten komen om de meeste sneeuw van het dak te halen. Dit om niet weer problemen te krijgen, zoals vorig jaar. Tja, en nu zitten we dus met een mismaakt dak, want het heeft daarna niet of nauwelijks meer gesneeuwd :-). Het is alleen veel kouder geworden. Echt weer voor januari, normaal dus. Behalve afgelopen zaterdag, is het al een poosje rond de -25 graden. Weinig schommelingen. Als je buiten loopt klinkt het alsof je door een laag beschuiten loopt die paneermeel moeten worden. Bij deze kou, kraakt de sneeuw enorm. Omdat het dus al een poos niet gesneeuwd heeft, is de sneeuw enorm ingeklonken. Veel sneeuw verdampt gewoon bij deze kou. Of het verdroogt, in ieder geval verdwijnt het.
Was het rond kerst al om drie uur donker, nu is het om vier uur nog niet donker. De dagen lengen enorm snel. Eén maand verder en zeker al twee uur langer licht, 's morgens ook zeker al wel een uur eerder. Enorm fijn voor de vogels die dus twee uur langer kunnen eten hier. Alhoewel de zaden nu zo koud zijn dat de koolmezen de zonnepitten eerst tussen hun borstveren doen om ze te laten smelten. Zo'n aandoenlijk gezicht! Wel slim!
Hoe noordelijker je komt na de kortste dag in december, hoe sneller de dagen lengen. Wij keken uit naar een dag rond 21 januari waarop de zon zou schijnen, zodat we zouden kunnen zien dat de zon rond de middag weer boven de berg uit is.



Houthok achterzijde
En dat de zon weer zo'n uur tot anderhalf uur in huis schijnt en dat het bankje voor het gastenhuisje weer in de zon staat. Voor je het weer zit je daar weer met een kop koffie of warme chocolademelk.


De zon heeft nu al zo'n kracht dat sneeuw in een metalen dakgoot bij -25 smelt! En ook de sneeuw op de dakranden. Ik kijk er erg naar uit om weer lange wandelingen te gaan maken met Rushy, nu de temperatuur nog een beetje omhoog. Dat gebeurt meestal al in februari. 
Net was ik nog even buiten met de hond. Kraakhelder, de maan schijnt zo fel op de sneeuw, dat je zelfs in het bos de weg kunt vinden zonder (zak)lantaarn. Fantastisch mooi, vooral ook al die fonkelende diamanten! Soms kun je zelfs de Melkweg zien. Nu wil ik het noorderlicht ook wel weer eens zien. Vorige week kreeg ik een alert, maar toen was het jammer genoeg bewolkt. De laatste keer zag ik het in november.

zondag 20 januari 2013

Blogpraat, Marlies 21 jaar


Naar aanleiding van mijn vorige berichtje, kwam er iets in gang. Mannen die geen blog hebben en niet kunnen schrijven over "hun 21", of op wiens blog zo'n berichtje niet zo past omdat het een informatieve blog is of een foto blog. Of Marlies, die het n.a.v. de Simca 1501 spéciale in mijn berichtje leuk vond om het verhaal te vertellen over "haar 21 met de Suzuki SC100GX Coupé".

Wel dan is er Blogpraat :-), de gastenblog hier. Blogpraat, er werd wel veel gelezen, maar al een poosje weinig gepraat. 
Maar nu dan de bijdrage van Marlies en "haar 21". Om er te komen klik je HIER.
Wie weet volgen er meer, jij misschien?!

donderdag 17 januari 2013

Noorwegen en 21 jaar

Het begon op 10 januari j.l. dat er op allerlei blogs foto's verschenen van jonge 21-jarige vrouwen. Het was Balsemien die ermee begon en die dus snel navolging kreeg.


Ik moest eens nadenken en rekenen en zoeken tussen de oude albums.
Wel ik vond een leuke combinatie, n.l. 21 jaar en Scandinavië. Ik was 21 jaar, woonde nog bij mijn ouders en was secretaresse bij een muziekuitgeverij. Het leek me al een hele tijd geweldig om op vakantie te gaan naar Scandinavië. Het was enkele jaren NA deze oliecrisis en dat was de reden dat we in een, voor die tijd, redelijk grote auto reden.
Deze grote auto was n.l., in verband met die oliecrisis die speelde toen wij ons rijbewijs haalden toen we 18 waren, heel goedkoop omdat hij nogal slurpte en de benzine zou op de bon.

Farce Majeure had toen veel succes met het liedje Kiele kiele Koeweit:


Kijk vooral even dit korte filmpje over de crisis en
een  kort stukje van het liedje. Echt heel leuk!

Onze auto was een Simca 1501 spéciale en op de foto zit ik op de klep van de kofferbak.
De foto is genomen in Noorwegen. Zelfs de faktuur van het reisbureau zit nog achterin het album en we (Hans en ik) betaalden voor die reis van twee weken, met overtocht en half pension HIER en HIER zo'n 2.000,-- gulden.
Best wel veel eigenlijk voor die tijd. De biljetten voor de ponten waren ook inbegrepen, je moest nogal wat ponten gebruiken, tolbruggen waren er nog niet. De fjorden waaraan Loen en Balestrand liggen zijn overigens overweldigend mooi! Waar bovenstaande foto is genomen weet ik niet meer, in ieder geval waren we onderweg. De auto is enorm vies op de foto, we reden heel veel op grindwegen (grus).
Ik ben benieuwd of er nog meer lezers volgen met een foto uit de gouwe ouwe tijd op hun blog. En heren, we zijn natuurlijk ook nieuwsgierig naar jullie!

woensdag 16 januari 2013

Erkers Marie Persson, de uitslag

 
 

Wat kwamen er veel mailtjes binnen met oplossingen, goede en verkeerde oplossingen. Want nee, het was geen steelpan, geen schroevendraaier, geen pasta machine, föhn, krultang, gourmetstel, heft van een chique mes, geen kandelaar of spanningsmeter. Het goede antwoord is gasaansteker.
 


 

Van alle inzendingen waren er 18 goed. Er gingen briefjes in de hoge hoed met de namen Marianne, Jos, Quiltvitrine, Annemie, Charlotte, Janneke, Annelies, Dora, Eva, Richt, Hans, Sandra, Arnoud, Willy, Jan, Levina, Bea en Anneke.
Omdat er veel goede inzendingen waren, besloot ik al snel om twee pakjes met 8 kaarten van Erkers Marie Persson te verloten, dus dubbele kans.
 

En de winnaars zijn:
Dora
Annemie
 

Gefeliciteerd. Mailen jullie nog even je adres Dora en Annemie, zodat ik de kaarten op de post kan doen?
Iedereen bedankt voor het meedoen.

Ik heb dit nogal leuk gevonden, vooral ook omdat sommigen wat meer vertelden over zichzelf en hoe lang en waarom ze m'n blog volgen. Het is leuk eens te horen wie er "aan de andere kant" zit te lezen. Het is maar een piepklein aantal mensen waarvan je dit weet. 
Wat mij betreft dus wel voor herhaling vatbaar. Eerst maar eens gaan nadenken over wat ik dan weg zou kunnen geven. Het mag niet te zwaar zijn, want de portokosten zijn hier schrikbarend hoog! Maar ik heb al wel een paar ideetjes :-)



p.s. Mochten er onder jullie zijn die toch heel graag de kaarten zouden willen hebben, dan wil ik ze met alle plezier toezenden tegen kostprijs, dus prijs van de kaarten + portokosten, dan bestel ik het aantal pakjes erbij. Wacht dan niet te lang, dan kan ik ze allemaal ik één keer bestellen en verzenden. Als je dit wilt kun je me mailen via "Mail me maar" in de rechter kolom.

zondag 13 januari 2013

Erkers Marie Persson, 2e ronde


Wanneer je hier even niet gelezen hebt... het onderstaande heeft betrekking op het vorige berichtje, dus dan eerst dat berichtje even lezen.

Alle oplossingen die tot nu toe binnen kwamen waren fout, er kwamen ook reacties met de mededeling dat men het echt niet weet. De foto was dus blijkbaar te moeilijk. Zoals beloofd nu dezelfde foto van het deel van het gebruiksvoorwerp, maar dan ietsje scherper. Om het nog wat leuker te maken heb ik er nu ook een cryptische omschrijving bij bedacht:
 

Pyromaan van wie we ziek worden

 

Nu moeten de goede oplossingen toch binnenstromen lijkt me :-)
Dus, was je vorige oplossing fout; doe gerust nog een poging en mail
je antwoord! Je kunt klikken op "Mail me maar" in de rechter kolom.
Iedereen mag mee doen, ook al reageerde je nog niet eerder.
De winnaar maak ik a.s. woensdag 16 januari bekend.

zaterdag 12 januari 2013

Erkers Marie Persson

 
 

Erkers Marie Persson is een Zweedse kunstenares geboren in 1954 in Stockholm en woont in Åkerö, Leksand. Ze illustreert elk jaar de "Sverige Almanack" = Zweden kalender met nationale romantische ontwerpen van Zweden.

De site van Sverige almanackan vind je HIER.
Onder de knoppen Erkers Marie en Gallerier vind je meer informatie en afbeeldingen. 

Zelf koop ik wel eens zo'n kalender, maar nu heb ik setjes kaarten met winterse afbeeldingen gekocht. Het zijn glanzende ansichtkaarten. Nu lijkt het me leuk om één zo'n setje van 8 kaarten aan één van m'n volgers te schenken. 'Tja, hoe zal ik dat nu eens aanpakken?' dacht ik. 
Wel, ik bedacht dit...
 


 
Ik maakte bovenstaande foto van een gebruiksvoorwerp in huis (maar je kunt het ook wel buiten gebruiken). Daarna 'knipte' ik een stuk uit de foto en maakte die daarna onscherp. Jullie mogen schrijven wat je denkt wat dit is. Wanneer het te moeilijk blijkt, zal ik een iets minder onscherp exemplaar plaatsen en zo door tot het geraden is. Wanneer er meer goede oplossingen komen, zal ik het setje kaarten verloten. Omdat het spelletje snel afgelopen is wanneer de oplossing in de reacties hieronder wordt gegeven en er dan niet meerdere goede oplossingen kunnen komen (i.v.m. evt. verloting), besloot ik dat het leuker is wanneer je de oplossing mailt. Dan kan er niemand beïnvloed worden. Je kunt klikken op 'Mail me maar' hiernaast in de rechter kolom.
Veel succes!
 

Het setje kaarten (8 stuks)
 
De winter was tot nu toe zeer zacht te noemen hier. Zelfs hier stonden we telkens onder invloed van de vele depressies op de Noordzee, wat vooral in december veel sneeuw gaf en temperaturen die niet ver onder nul lagen. Rond de jaarwisseling zelfs even erboven, wat dan erg vervelend is. 
Maar nu is het koud. Eindelijk koud. Vandaag was het de hele dag zo rond de -23 graden en nu is het -26. Ik bedacht me vanmorgen dat het uitmuntend weer was om de vriezer weer eens te ontdooien.
 


 
Kan niets mee gebeuren zo. In de winter hebben we altijd redelijk veel in de vriezer zitten, ook al wonen we maar twee kilometer van de winkel. Je kunt je dan altijd een poosje redden als het eens wat langere tijd erg glad is, enorm koud of door ziek of zeer. Er zit vis, vlees en groente in. 
Dat voornamelijk, maar ook andere artikelen natuurlijk. Samen met een voorraad meel, gist, gedroogde zuidvruchten, zelfgemaakte jam, vacuüm verpakte kaas en nog veel meer van zulke spullen, kun je het wel een paar weken uithouden. Het is gelukkig nog nooit echt nodig geweest, maar toch blijven we het zo doen. We zorgen dan altijd dat de vriezer aan het einde van de winter weer een beetje leeg gegeten is :-).

Een mooi weekend verder!
God fortsättning!

woensdag 9 januari 2013

Keuring


Toen we dit huis gekocht hadden, hebben we zo snel mogelijk een verzekering afgesloten. Omdat nog niet helemaal duidelijk was hoeveel maanden per jaar we hier zouden wonen, namen we een 'Fritidshusförsäkring', oftewel een verzekering voor een vakantiehuis. Wel, al snel woonden we hier wel 9 à 10 maanden per jaar en is het huis inmiddels het hele jaar wel bewoond, zelfs tijdens onze afwezigheid. Maar... nog steeds hadden we die verzekering. Vorig jaar kregen we SCHADE AAN HET DAK (klikklik) en Stefan zei toen dat de verzekering het misschien zou dekken. Maar helaas, de verzekering dekte de schade van omgerekend zo'n duizend euro niet. Nee, dan hadden we 'husextra' moeten hebben. Afgelopen november ben ik er dan eens ingedoken en hebben we een normale verzekering afgesloten, dus gewoon voor een huis waar je het hele jaar in woont, een verzekering met alles erop en eraan, ook met 'husextra'.


Een week of twee later kwam er een brief van Anticimex Zweden. Ik kende het bedrijf niet, maar het blijkt dat het ook in Nederland bestaat, kijk maar eens HIER. Ze zouden langskomen voor een bezichtiging, of liever gezegd, het huis moest eerst gekeurd worden voor die verzekering door Anticimex. Er moest gecheckt worden op zwammen/schimmels, ongedierte (of je huis niet opgegeten wordt), afvoeren, vocht, zolder e.d.
Pffffff. Nou ja, ik zat er eigenlijk niet over in. Het huis is degelijk, prettig, comfortabel en heeft geen van die problemen in onze beleving. Er stond ook in de brief dat ze overal bij moesten kunnen. Dat er een goedgekeurde trap moest staan naar de zolder, dit omdat de zolders hier veelal van buitenaf bereikbaar zijn en niet bewoonbaar. Zo ook hier. Het dak is schuin, zodat de sneeuw eraf kan glijden. Er liggen stalen platen op. Op ons plafond ligt ongeveer een halve meter isolatiemateriaal, glas- of steenwol. Op die zolder, tussen de isolatielaag op het plafond en de 'stalen-platen-dakbedekking', moet het goed ventileren.
Ook stond er in de brief dat de afvoerputjes schoon moesten zijn. Nou, beneden (het hele huis is onderkelderd) zijn vijf putjes. Eén voor de wasmachine. Een voor het bad, een voor de douche, een in de stookruimte (stel dat er een accumulator- tank gaat lekken) en een in de garage (stel dat je je besneeuwde auto er in zou zetten). Nou, de putjes van de badkamer en tvättstugan (is was(-machine-)ruimte) maak ik met regelmaat schoon. 
Toen we dit huis kochten was het om door een ringetje te halen, werkelijk zo ontzettend schoon! Maar toen ik de putjes schoon wilde maken, schrok ik erg.
Het was een gezin met drie dochters met lange donkere haren, en je wil niet weten hoeveel er in het putje zaten, het was een wonder dat het nog doorliep. Sommige mensen staan er totaal niet bij stil dat je die dingen af en toe eens open moet maken :-). De putjes verschillen hier overigens wel van de Nederlandse putjes, ze zijn groter en nadat je het putdekseltje er af hebt gehaald, kun je het hele gevalletje er uit halen en elders schoonmaken.
De man kwam, was aardig, dronk koffie, ging het huis helemaal door en keek overal in. Ook buitenom op de zolder, die volgens hem het beste gecheckt kon worden in de winter. De zolder was perfect zei hij. De stalen platen waren droog aan de onderkant. Als het niet goed ventileert zit er rijp aan de onderkant van de platen volgens zijn zeggen. Hij vroeg ook nog of er een brandblusser is. Ah, mooi, vorig jaar een aangeschaft  en die staat in de stookruimte. Zit er buiten een metalen kap op de schoorsteen? Ah, alweer gescoord :-), drie jaar geleden laten doen. Het huis werd goedgekeurd. Er waren twee kleine dingetjes. Een expansievat op zolder is niet verzekerd, dus heb je evt. wateroverlast door zo'n tank, dan heb je pech. Dat is een regel voor elk huis.
Ten tweede moest er een extra slot op de voordeur. Het hoeft niet, maar dan heb je bij inbraak 3000 SEK eigen risico (iets meer dan 300 euro).
Nu is het huis dus goedgekeurd. Voor verzekering van een vakantiewoning hoeft een huis niet te worden gekeurd.
Nu mogen we Anticimex ook altijd bellen voor GRATIS bestrijding van bijvoorbeeld ongedierte, als bijv. ratten, muizen, wespen e.d.  

zondag 6 januari 2013

Hoera, het kan weer...

...wandelen in de bossen!

klikklik

Omdat het rond de jaarwisseling iets dooide, werd de bovenlaag van de sneeuw in de bossen nat. Toen het weer ging vriezen werd deze laag prettig voor de kleinere dieren, zoals bijv. sneeuwhaas en vos. Het wordt dan een soort plaat waardoor deze lichte dieren niet meer zo ver in de sneeuw zakken. Er lag al wel zo'n centimeter of veertig denk ik. Maar zelfs voor sneeuwscooters wordt het dan veel interessanter en zowel vrijdag als zaterdag was Clas bezig in onze omgeving met zijn sneeuwscooter om fijne paden te maken in de bossen, mede omdat het weer gesneeuwd had. Hij heeft er dan iets achter hangen, wat nog het meest op een groot uitgevallen pallet lijkt.
Hierdoor worden de paden lekker breed. Ze worden dan ook geschikt om te langlaufen, iets wat hij graag doet. Vrijdag liep ik al met Rushy op het pad hierachter. Er was nog maar één keer gereden, maar het lopen ging redelijk.
Toen hoorde ik een sneeuwscooter aankomen en raakte een beetje in paniek.
Ik ben nog nooit een sneeuwscooter tegengekomen hier, ze rijden hier nauwelijks, het is voornamelijk Clas. Ik pakte Rushy op (15 kg) en ging in de kant staan, oftewel tot mijn knieën in de sneeuw. Maar Clas reed helemaal niet hard, want hij had die pallet er achter hangen. Ik dacht er niet aan een foto te maken, ook omdat ik de hond op de arm had. Om een lang verhaal kort te maken (wat eigenlijk al niet meer kan :-), hoera hoera, ik kan weer naar mijn geliefde plekken lopen. Vrijdag maakte ik een paar foto's vlak voor Clas langs kwam en zaterdag liepen we naar het meer waar ik eind september voor het laatst was, vlak voor we naar NL gingen. Ik kreeg al vraag naar sneeuwfoto's en omdat ze hier niet zo groot geplaatst kunnen worden, heb ik ze maar op m'n fotoblog gezet.
Als je ze wilt zien, kun je HIER naar ZoominGon.
De plekken zullen jullie soms wel bekend voorkomen, maar toch zijn de foto's anders omdat het al erg schemerig was in de tweede helft van de middag.
Zelf vind ik de kleuren erg mooi. 

Ik was trouwens van plan om nu sneeuwschoenen aan te schaffen, dan zou het nog makkelijker lopen. Het is echter best wel een uitgave en ik heb besloten het een jaar uit te stellen. Ik hoop dat het geen afstel wordt. Ik heb n.l. nogal last van mijn rechter voet. Ben al bij de dokter geweest en aan het eind van het liedje loop ik nu met steunzolen. Oh ja, ze geven me veel steun hoor die zolen, maar het is niet waar mijn voet echt op zat te wachten. Het helpt n.l. helemaal niet en de last wordt de laatste twee weken erger. In april gaan ze een foto maken. Rushy heeft ook al last van haar rechter poot. Ik draag haar al een week of twee de trap af, want dat is het meest belastende.
Oftewel... we hebben nu alle drie een mankement aan een been :-).

woensdag 2 januari 2013

Oud en nieuw

Het was een gezellige tijd, einde jaar en ook nieuwjaarsdag.


Waren we 29 december nog volop aan het sneeuwruimen, in een etmaal steeg de temperatuur zo'n 18 graden en kregen we kort nadat deze foto genomen is temperaturen rond nul. NIET LEUK!
Laat het toch alsjeblieft  's winters tussen de -5 en -20 zijn, dat is het lekkerst, het prettigst en het meest makkelijke ook. Maar ja, er lag al wel zo'n 40 cm sneeuw, maar daar waar aldoor geruimd is door onszelf, door Clas of door de gemeente, wordt het spekglad. Vooral als het 's nachts dan weer net onder nul is. 
Bij de deur had ik op het juiste moment grus gestrooid, dus we konden goed op de oprit komen. Ook nog een smal paadje grus naar de garage en een naar de weg. 
De gemeente strooide gelukkig ook vrij snel grus, dus de hond en ik konden weldra weer redelijk op weg. 


Op 30 december werden we uitgenodigd door Åke en Wiveka om te komen eten. Ze hadden elandenvlees gekregen van de jager die het dier op hun grondgebied in Stavsjö had geschoten. Daar waar o.a. de verlaten boerderij staat waar ik afgelopen zomer over schreef. Ze vonden het leuk ons daar op te trakteren. 
Bij aankomst maakte ik een foto van de tafel en vergat het de rest van de avond. Wiveka had het vlees erg lekker klaargemaakt. Dat is haar wel toevertrouwd, ze kan erg lekker koken. Nieuwjaarsdag zijn ze weer vertrokken naar Åkersberga, Wiveka moest vandaag weer werken. 
's Middags hadden Peter en ik al oliebollen gebakken. Liever gezegd, ik maakte het beslag en Peter heeft ze in de garage gebakken. We namen er mee voor Åke en Wiveka, ze kenden ze natuurlijk niet en vonden ze heerlijk.


De volgende dag, dus op oudejaarsdag zijn we 's middags wat oliebollen gaan brengen naar Chris en Georgette in Granberget. Ook daar vielen ze in de smaak en voor we weer vertrokken, hadden ze alle oliebollen al op! Ze vroegen ons te blijven op oudejaarsavond, maar we wilden graag thuis zijn, ook al was het erg gezellig. 
De hond was trouwens ook thuis en had nooit zo lang alleen kunnen blijven, bovendien wil ik haar niet zo lang alleen laten. Vijf uur is wat mij betreft het maximum. Ze kan goed alleen blijven, maar zelf wil je toch ook geregeld naar het toilet kunnen niet waar?!


Het kon niet op. Nieuwjaarsdag waren we uitgenodigd bij Nils-Erik en Margit. 
Het was nieuwjaarsdag weer net onder nul geraakt en gaan sneeuwen. Gelukkig, want de bomen waren al hun prachtige sneeuw kwijt door de dooi en de wind. Bovendien werd alles weer beter begaanbaar. Ondanks dat het maar één kilometer hiervandaan is, gingen we met de auto. De weg was nog niet geschikt voor Peter om te lopen en een kilometer is voor hem dan ook nog best veel, je moet later ook weer terug. Margit had allerlei lekkere koekjes gebakken en als klap op de vuurpijl een nieuwjaarstaart gemaakt. Ze had er met chocolade Gott nytt år op geschreven. Ze vond dat Peter en ik allebei een kwart moesten nemen! Nou, echt niet. Maar na hem geproefd te hebben was het wel moeilijk er af te blijven, zo lekker als hij was. Kan de bakker niet tegenop. Margit heeft vroeger in het hotel gewerkt hier in het dorp. Op een gegeven moment ging Nils-Erik even weg en kwam terug met een pakje in zijn hand. Hij gaf het aan mij en zei er herhaaldelijk bij dat het niets bijzonders was. Bovenstaande houten servethouder kwam uit het pakje. Aan weerskanten hetzelfde, dus ze staan tussen twee harten. 
Nils-Erik, 86 jaar, bevende handen, heeft dit afgelopen maand zelf gemaakt. 
Ook een voor zijn vrouw Margit. Hij zei nogmaals dat het niets bijzonders was, maar ik zei hem dat ik hem tien keer mooier vond en dat hij voor mij tien keer zoveel waard is dan een gekochte servethouder. Zoiets is voor mij bijzonder. 
Het leuke van deze foto is ook nog dat er links boven nog een stukje te zien is van een hart van Brabants bont. In september gekregen van Marlies, toen ze hier met Arnoud was. Ook zelf gemaakt. 
Het was zo gezellig bij Margit en Nils-Erik. Margit wil me leren al die soorten koekjes te kunnen bakken :-).


Deze dagen had ik ook helemaal geen zin in de pc. Eindelijk, eindelijk heb ik eens haakgaren opgepakt en ben eens begonnen een paar granny's te haken. Ik heb daar zo'n zin in en wilde kijken of het nog gaat met drie vingers met artritis. Nou, als ik er negen zou hebben om daar het onderliggende kussen mee te bedekken, zou me dat al erg meevallen en zal ik vast en zeker doorgaan.


Vandaag was alles weer gewoon en waren de bomen gelukkig weer wit. Morgen komen Chris en Georgette nog een nieuwjaarsborreltje drinken hier en dan gaan we weer aan de orde van de dag. 

Een nieuw jaar met nieuwe kansen, nieuwe voornemens, verwachtingen. 
Een nieuw jaar leven in Zweden. Grandioos!

Ik hoop dat het voor iedereen een gezond en mooi 2013 zal worden.
Dat is wat ik jullie toewens!