Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 31 maart 2013

Thuis

We zijn in Nederland, mooi op tijd vanmiddag. Nu even op orde komen en beetje uitrusten van de rit van 2100 km (over de bruggen). De reis ging erg voorspoedig en prachtig weer tot Funen-Denemarken. Later dus meer!
Groetjes van Gon

donderdag 28 maart 2013

Geniet je mee?


Ergens tussen Hoting en Gäddede.

Morgen gaan we weg. Morgen gaan we naar Nederland en hopen daar 1e paasdag aan te komen. Het paasweekend zijn we dus onderweg en anderen zullen Pasen in ons huis vieren, er komen weer vrienden in ons huis. Wel altijd dubbel dat weggaan hier. Natuurlijk is het ook leuk om naar Nederland te gaan en de lieve mensen te zien die ik mis, in het bijzonder mijn moeder, ook al herkent zij mij niet meer door de Alzheimer.
Maar ik vind het ook altijd moeilijk om weg te gaan hier.
Wanneer we terugkomen zullen de eksters, die nu samen het nest bouwen, klaar zijn en waarschijnlijk broeden ze dan al. Ook alle vogelhuisjes zullen al bezet zijn. Ik kijk erg uit naar de zomer hier. Ik hoop dat hij qua weer net zo mooi wordt als die van 2011!
De zomer van 2012 was niet om over naar huis te schrijven. 

Op 17 maart kreeg ik een onwijs mooi filmpje. Een natuurfilmpje over de noordelijke helft van Zweden. Ik was er zo weg van dat ik het direct op m'n blog wilde plaatsen om jullie te laten zien waar we wonen, waar ik woon. Terwijl ik dat wilde gaan doen en mijn dashboard van Blogger opende, zag ik dat Willem het ook al geplaatst had, hij en ik hadden beiden het filmpje gekregen. Ik besloot het dan niet te plaatsen, ik wilde niet na-apen. Willem en ik hebben redelijk wat dezelfde lezers. 
Maar later bedacht ik me dat ik ook heel veel lezers heb die Willem zijn blog niet kennen en dus wil ik jullie graag laten zien wat we achter ons laten wanneer we morgen vertrekken.
Hier mogen wij wonen, hier wonen wij, GEWELDIG!

Het is bijna Pasen. Vast wel even een keer een moment om dit filmpje van ruim negen minuten te kijken. Ik kan je verzekeren dat je geen spijt zult krijgen, integendeel!
Je ziet de natuur, de vos, laplanduil, eland, otter, het noorderlicht, zeehonden, een veelvraat, muggen :-), bruine beer, parelduiker en de wilde zwaan! Een kleine greep uit de vele wilde dieren hier. Jammer dat bijvoorbeeld de lynx en de mårhund er niet op staan, maar je kunt niet alles hebben. 
Klik vooral op volledig scherm en zet ook het geluid erbij aan. Je zult zelfs helemaal relaxen en een voorjaarsgevoel krijgen! :-)





De bergen die je op het filmpje ziet liggen in het grensgebied van Noorwegen-Zweden. Voor ons is het zo'n 80 km rijden om echt in de bergen te komen. Waar wij wonen zijn ze zo'n 600 m. De rest klopt allemaal.

En, vond jij het ook zo mooi?



Een heel mooie Pasen gewenst!
Wij zijn onderweg...
p.s. Misschien heb je onderstaand logje nog
 niet gelezen met het oproepje!

dinsdag 26 maart 2013

M'n allereerste jurk!


Nu denken jullie natuurlijk dat ik altijd in lange broeken liep tot vandaag en dat ik nu mijn allereerste jurk heb gekocht :-). Bijna goed. Het eerste althans, ik loop nagenoeg altijd in lange broeken en heb hier hooguit nog vier zomerjurken hangen die ik bijna nooit draag.


Maar dit was echt mijn allereerste jurkje. Toen ik het laatst tegenkwam in een kast besloot ik dat het zonde was dat het daar lag en dat het wel leuk zou zijn om 't gewoon ergens op te hangen. Een hanger voor kinderkleding heb ik niet, maar wel een leuke blauw geverfde van hout.

klikklik op de foto!

Ik heb nog een foto waar ik op sta met dit jurkje, ik was toen één jaar. De buurvrouw heeft het toen gemaakt, ook het mooie smokwerk!

Hebben jullie nog een kledingstuk uit de tijd dat je nog klein was?

Mochten jullie nog iets hebben van toen je heel klein was, zou het leuk zijn als je me een foto wilt sturen. Ik zou er dan een mooie collage van kunnen maken en plaatsen in een apart berichtje. Net zoiets als destijds in de KEUKENRAMEN (klik), toen ik jullie vroeg rond kerst een foto te maken vanuit je keukenraam. Nu heeft bijna iedereen wel een keukenraam, maar misschien geen kledingstuk van heel vroeger.
... Wie weet!

zondag 24 maart 2013

In m'n bol!


Voorjaar! Hadden we nog een sneeuwstorm op 2 maart, daarna hebben we geen vlokje meer zien vallen. Het is daarna alleen nog maar geweldig mooi en zonnig weer geweest. Erg droog weer, de sneeuw verdwijnt gewoon zonder te smelten. 
Het vriesdroogt als het ware. Behalve de sneeuw op de daken, de daken die hier altijd van metaal zijn (bijna altijd). Metaal geleidt en zodra de zon er op schijnt begint het te druppelen en te schuiven. 

Al drie weken mooi weer. Deze foto maakte ik op 17 maart.
Inmiddels zijn de ijspegels en de sneeuw al even van het dak.
Je ziet aan de schuur de verdroogde resten van de "hop" van vorig jaar.
Het zal nog even duren eer hij er weer zo uitziet.

Het is dus al een week of twee à drie zo en in die tijd drinken we elke dag onze koffie op het bankje in de zon. Het bankje dat voor "gäststugan" staat. Het is een heerlijk plekje waar je bijna altijd kunt zitten, lekker luw ook. Als we daar dan zitten in de zon en ik doe m'n ogen dicht (zodat ik de sneeuw niet zie) dan is het werkelijk voorjaar. 
En niet alleen ik heb het voorjaar in m'n bol, de dieren ook. De vogels zingen en tjilpen dat het een lieve lust is. 
Ze maken ook al ruzie om de nestkastjes die al druk geïnspecteerd worden. 
"Ik wil deze reserveren!" "Nee, ikke!" "Neem jij die hiernaast maar!" en dat gaat als maar zo door. 
Eksters wonen hier ook. Familie ekster broedt altijd in de dennen tussen het huis van Åke & Wiveka en ons huis. Er zit dan ook nog veel oud nestmateriaal in de dennen.
Grote donkere plekken. Vorig jaar viel er een heel stuk uit met een smak en we waren blij dat de jongen al uitgevlogen waren. Ook al wisten we niet of het het laatste nest was of een oud nest. Het is een beetje lastig te zien. Maar nu zijn ze in een andere boom in dezelfde bomengroep begonnen met een nieuw nest. Grote slordige nesten zijn het en het is geen wonder als je ziet wat een grote takken ze meenemen door de lucht. Er liggen zat takken op de sneeuw, die zijn afgebroken tijdens die sneeuwstorm. Maar ook in de seringenhaag ligt zat dood materiaal. Als wij aan de koffie zitten zien we de eksters dus komen met de takken.



In feite maakt het geen verschil lente hier of lente in Nederland. Ja toch, hier ligt nog een laag sneeuw die even tijd nodig heeft om op te lossen. 
Komen we weer terug in mei dan is echt alles weg. Dan zien we het alweer groen worden. Het gras is na de winter altijd geel, het heeft dan immers minimaal vijf maanden geen licht gezien door de sneeuw. Maar dan wordt het snel weer groen en voor je het weet moeten we weer 3x in de twee weken maaien en rond midsommar soms wel 2x per week. Ja, dat heb je als het 24 uur licht is, het groeit dan gewoon alsmaar door. 
Maar nu is er dus nog de sneeuw en is het overdag heerlijk en zacht, maar zijn de nachten nog behoorlijk koud.

donderdag 21 maart 2013

Nog even over...


De winkel in Svanabyn in paasstemming.
In Zweden doen ze allemaal gekleurde veertjes in de nog kale struiken en bomen.
Je ziet ze overal al volop verschijnen. Het staat heel vrolijk.
Klik maar op de foto als je de reclames wilt lezen :-). 

We zijn dus naar de winkel in Svanabyn geweest en Peter had zijn houthakkersworst. Zelf geef ik er niet om. Als we in NL zijn lonken voor Peter ook de Groningse, Friese en Drentse worsten. Aangezien we daar bijna op het drielandenpunt verblijven wat dat betreft, worden alle drie de soorten in bijna alle winkels aangeboden. Toch valt het heel erg mee hoe vaak hij ze koopt. Gewoon een enkele keer.
Schreef ik een jaar geleden nog heel uitgebreid over het leuke winkeltje in Svanabyn (dat je hier nog kunt lezen), in de loop van de zomer veranderde het drastisch. We kwamen er en Ulla was er niet. Ulla stond al in deze winkel van jongs af aan (ze is nu in de vijftig), toen het nog ICA was en haar vader de winkel had. Ik weet niet exact hoe het verder allemaal ging, maar sinds wij hier wonen was het geen ICA meer, maar HANDLAR'N en de zaak was van een man uit Dorotea die ook een electriciteitszaak had, Ulla was bij hem in loondienst. Ook stond er wel eens iemand anders dan Ulla in de winkel. Ulla was er op een gegeven moment dus niet afgelopen zomer en de eigenaar stond er in. De winkel was anders ingericht en we vonden de man niet leuk. De winkel niet meer leuk. Toen we vroegen waar Ulla was, zei hij dat we dan maar naar haar huis moesten gaan verderop. De winkel en Ulla zijn voor ons onlosmakelijk aan elkaar verbonden, Ulla hoort daar en is mede bepalend voor de sfeer. Althans naar ons toe, zo beleven we dat. We zijn dus nooit meer naar Svanabyn gereden. Per slot van rekening is het niet naast de deur en deden we het omdat we het leuk vonden. De supermarkt in Hoting is twintig kilometer dichterbij. Tot wij in januari in 'Dorotea aktuellt' lazen dat er een nieuwe eigenaar was gekomen. De winkel heet nu 'Catarinas livs'. Het was een leuke advertentie die was ondertekend door Catarina en Ulla! En sindsdien gaan we af en toe weer naar Svanabyn. Toen we er in januari kwamen, kregen we van Ulla zelfs een 'stor kram' (dikke knuffel), zo hartelijk!  Er is nu ook een tafel en daar staat een thermoskan met koffie en koekjes. Ja, het is weer echt lekker kneuterig!

Ik heb het ook nog niet gehad over het Noorderlicht van 17 maart. Ik begon al wanhopig te worden, zag het Noorderlicht voor het laatst in november. Zouden we dan naar NL gaan zonder dat ik het verder gezien had deze winter? Er kwam een alert, omdat ik me daar ooit voor heb aangemeld en de hele avond keek ik met regelmaat uit het raam, tot het om een uur of elf daar was.
Ik weet inmiddels wel dat het een toevalstreffer is, het is niet de hele tijd door. Vaak een kwartier of een half uur en dan weer niet, later soms weer wel. Steeds is het wel zo'n beetje tussen 22.00 en 01.00 uur. Dat valt me op. De volgende dag was het hier op het journaal, het was zelfs tot in Denemarken te zien geweest! Gisteren, 20 maart, was er weer Noorderlicht en ik had niet eens een alert gekregen. Een verrassing dus. Ik liet de hond nog even naar buiten voor het naar bed gaan en ik vond het toch zo licht in het noorden. Een beetje groenachtig. Toch maar warm aankleden en even buiten wachten besloot ik. Dat werd beloond en weer stond ik met mijn hoofd naar achteren en met open mond (:-0 te genieten. Geweldig vind ik het. Het was spectaculairder dan vorig jaar. Het flitste nu veel meer.
Ik weet dat ik er al eerder over schreef, maar er zijn nogal wat lezers bij gekomen. Daarom hieronder nogmaals het filmpje van Jerry Porsbjer met de mooie muziek erbij. De muziek is geschreven en gespeeld door een van zijn beste vrienden Ronald Vikström. Jerry woont in Moskosel nabij Arvidsjaur in Lapland. Er staan nog meer filmpjes van het Noorderlicht van Jerry op YouTube, maar daar vind ik de muziek minder van. In ieder geval minder geschikt als achtergrondmuziek als je aan het lezen bent :-).
Neem ook eens een kijkje bij Google afbeeldingen na als zoekwoord Noorderlicht te hebben opgegeven, mooi! Meer uitleg over het Noorderlicht vind je HIER.



dinsdag 19 maart 2013

Houthakkersworst?



Omdat we binnenkort naar Nederland gaan moest ik de vriezer in de keuken uitzoeken. De dingen die we niet meer gaan eten moesten naar de vrieskist beneden (källaren) en andere dingen moeten tot ons vertrek verwerkt c.q. gegeten worden. Zo vond ik ook bovenstaand "pakje"; een stukje houthakkersworst van Ulla in Svanabyn (klik). 
Een soort harde worst die alleen zij verkoopt in deze omgeving, alleen zij verkoopt ook nog versgesneden vleeswaren, 22 km rijden door de bushbush en altijd een bijzonder leuk bezoek.

Houthakkersworst

Ik had het te ontdooien gelegd in de koelkast voor de volgende dag, Peter is er gek op. Dat bleek ook de volgende morgen, want toen hij de tafel dekte kwam hij met de worst en een scherp mes, zich verheugend op flink wat plakjes. Ik moest nog even met de hond naar buiten, maar Peter zou al van de worst gaan snoepen, dat wist ik zeker. Hij was het zelfs al aan het uitpakken toen ik er ook nog bij was. Hij vond de nog ingepakte worst eigenlijk te zacht aanvoelen voor houthakkersworst van Ulla. Tja, wat zou het dan zijn? Hij legde de folie met de worst op tafel en we vonden het eigenlijk toch wel meer op een kroket lijken 

Ik kan je zeggen dat we al wel zo'n leeftijd hebben dat we eigenlijk overal een leesbril voor nodig hebben. Die heb je dan niet op natuurlijk! 



Maar goed, we hadden dus kroketten gehad. Niet dat je die hier normaal gesproken kunt kopen. Nee, we hadden ze in december gekocht bij Åsele camping, die gerund wordt door Willy en Peter en bij ons weten waren die kroketten op. Bovendien waren dat gewone kroketten en dit leek wel een goulash kroket! We knepen er nog maar eens in en tot ons verbazing kregen we rode vingers! 



Vandaag ben ik heel vaak in de lach geschoten, en niet een beetje lachen, nee ik kwam niet meer bij, bleef er soms bijna in. 
Het is een verfroller die ik in de vriezer heb gestopt ergens in januari. Ik vries kwasten en rollers altijd in als ik denk ze nog eens met dezelfde kleur (in dit geval natuurlijk faluröd) te kunnen gebruiken. Hij was nog steeds prima de roller en ik heb hem weer teruggedaan in de vriezer, dan kan ik hem komende zomer buiten weer gebruiken voor de deuren. Gelukkig is het waterverdunbare verf geweest en was het zo weer van onze handen en het bordje. Ik heb er maar even een sticker met naam opgeplakt.
Peter was erg teleurgesteld, dat kan ik je zeggen! En ja, misschien zijn we allebei wel toe aan een bril voor de hele dag :-). 
Misschien heb je hem al door... morgen gaan we naar Ulla! Ik vermoed dat er geen restje worst in de vriezer verdwijnt. 

zondag 17 maart 2013

Over 'een kudde' en 'en kudde'...



Eerst maar over 'en kudde' dan. En kudde is Zweeds voor een kussen. In dit geval mijn kussen. Het haakwerkje waar ik mee bezig was tijdens de sneeuwstorm (klik), weten jullie nog wel? Ik was een haakwerkje begonnen zonder iets in mijn hoofd te hebben, het was alleen maar om een steek uit te proberen. Toen ik het wel leuk vond worden, dacht ik aan wederom een kussen, een beetje een flinke. Ik vond hem nog wat saai en haakte er daarom nog een bloem op. Ook haakte ik er nog een leuke schulprand langs. Ik bedacht me dat je de achterkant niet ziet en dat ik daar dus best een Brabants bontje kon doen. Ik liet aan de achterkant de gehaakte schulprand uitsteken. Zo heb ik eigenlijk twee kussens en kan kiezen hoe en wanneer het me uitkomt :-). Eigenlijk vind ik hem leuker dan het kussen dat ik hiervoor maakte, die met de granny's (klik).
Op naar het volgende kussen. Dat zal van heel andere kleuren zijn. De bank met kussentjes die je hier ziet staat in de eetkamer/keuken. In de woonkamer zijn heel andere kleuren...




Tja, en dan nu over 'een kudde', een rendierkudde in dit geval en over hoe stom ik weer eens was... 
Het was zulk schitterend weer en ik wilde lopen, het meer over en verder, Rushy mee. Bijna altijd neem ik een fototoestel mee. Nu niet en ik had net de hond buiten gelaten toen ik het me bedacht. "Ach, ik ga het meer op, ben ik al zo vaak geweest, heb ik al zoveel foto's gemaakt, ik ga niet weer terug om een toestel te pakken." In dit geval zou ik het oude kleine cameraatje in mijn zak hebben gedaan. Toen ik bijna bij het meer was vroeg ik me af welke dieren, en hoeveel wel niet, hier door de sneeuw hadden gelopen. En toen zag ik ze. Het zag er uit zoals op de foto hieronder, ongeveer ook zoveel rendieren. Ik heb de foto dus maar geleend van het internet. Inmiddels is het weer zo, dat er n.l. ook helemaal geen sneeuw meer op de bomen ligt, het is hier gewoon groen. Natuurlijk niet groen van de loofbomen, maar van de dennen, sparren en larix.


Ik ben niet het meer op gegaan, maar terug. Ik wilde ze niet verstoren. Ze zouden de E45 (hier overigens gewoon een tweebaansweg) op kunnen gaan in paniek en dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Ze waren overigens niet erg bang en stonden gewoon naar ons te kijken, maar de afstand was dan ook nog redelijk.


De foto hierboven nam ik bij terugkomst op ons erf. Ze zijn namelijk allemaal over ons erf gegaan, over de oprit, over het pad door ons bos en dit over een breedte van zo'n 100 meter denk ik. Dit moet kort voor ons vertrek zijn geweest, toen we nog zaten te eten. De eetkamer kijkt niet uit op de oprit, dus niets gemerkt. Ook de sporen niet gezien. 
Het kan ook zijn dat ik al achter in het bos was, want ik moet achterom om op het meer te komen. Hier tegenover is de sneeuw te hoog, dus ik moet een pad van Clas nemen.



Welja, laat maar vallen! ;-)


Vol verbazing over het erf lopend, kwam ik ook weer prenten tegen van onze geliefde reeën (klik). Ze komen zo af en toe eens kijken als ze een slechte dag hadden met eten. Zo eens in de week of zo. Mooie afdruk hier, mooi de voor- en achterpoot naast elkaar. (Links is voor en rechts is achter)


Onmiskenbaar van een eekhoorn :-)

En dan had ik op het erf ook nog foto's kunnen maken van sporen van de vos en van de sneeuwhaas. Vleugelafdrukken in de sneeuw van de eksters, die zijn ook heel mooi. En dan nog de afdruk die ik niet kan thuisbrengen en die op de afdruk van een grote hond lijkt. Dezelfde vorm als de afdruk van Rushy. Hier komen nooit andere honden dan Rushy en die heeft veel kleinere poten. Het dier van de afdruk komt ook uit het bos, uit de hoge sneeuw, dat doet een huishond niet, die blijft liever op geveegde paden. Nee... natuurlijk is het geen wolf, die komt toch niet zo dicht bij huis? Alhoewel ze er laatst wel een losgelaten hebben in Junsele. 
Ik loop toch wel een beetje huiverig 's avonds als ik de hond uitlaat. Ha, ha, ha, nou ja, een klein beetje dan...
Vandaag; het lijkt de Méditerranée wel!

vrijdag 15 maart 2013

Uitslag "Tävling om handduksförhänge"...



Op 21 februari vroeg ik of jullie mee wilden doen om te raden welke "balkonset" het goedkoopst is en dat ik de uitslag bekend zou maken op 15 maart. Dat is dus vandaag! 
Er zijn heel wat antwoorden gekomen, maar liefst 38! Daarvan kozen 26 inzenders het juiste antwoord A.

Op deze afbeelding, die je kunt vergroten door er op te klikken, of door je scherm te
vergroten, kun je zien dat A 9957,-- Zweedse kronen goedkoper is dan B. Dit is omgerekend naar
de huidige koers afgerond zo'n 1200,-- euro!

De namen van Bets, Eva, Renske, Marguerite, Jolanda, Mien, Josée, Marleen, Christien, Marijke V, Jan, Willy, Annemie, Els, Margaretha, Ineke, Annelies, Emma, Hans, Ellen, Marlies, Greetje, John, Bea, Iris en Margriet gingen in de hoge hoed voor de trekking.

En de winnaar is... MIEN
Mien, wil je me even je adres mailen, dan zal ik de prijs zo snel mogelijk 
naar je toezenden.

Allemaal hartelijk bedankt voor het meedoen!
Tot een volgende ronde :-) ...

woensdag 13 maart 2013

Pieken...


Pieken, ijspieken, pieken en dalen...


Deze foto's maakte ik zondagmiddag. Van zaterdag op zondag was het 's nachts extreem koud, -30 maar liefst! Ik wist niet wat ik zag toen ik 's nachts even uit bed was. Ik was al wel nieuwsgierig, daarom keek ik ook, want toen ik naar bed ging was het al -23. Deze temperaturen komen meer voor in januari, begin februari. Alhoewel ik wel weet dat het zelfs in april af en toe nog wel eens erg koud kan zijn.
De volgende ochtend was zonovergoten, zo helder, zo'n blauwe lucht, geweldig mooi dus gewoon. Om half een 's middags was het -3! Zelfde thermometer en in de schaduw. Je kon heerlijk in de zon op het bankje zitten. Zo'n extreem groot én snel verschil tussen dag en nacht hebben we hier in die vier winters nog niet meegemaakt in mijn herinnering. Zevenentwintig graden verschil in iets van zes uur tijd.




Tja, en als het zonnetje dan zo fel op de daken schijnt en het koelt later in de middag weer iets af, dan krijg je natuurlijk die mooie pieken.


's Middags kwam Ove even langs. Nu trof hij ons wel thuis. Leuk dat hij het weer probeerde. Was even gezellig.


A.s. vrijdag de trekking! Tot dan...

zondag 10 maart 2013

Stil...



Onhoorbaar
is de stilte,
doorbroken,
slechts het geluid
van de vogels
die ontwaken.

Beschenen door
de ochtendzon,
helder in het
wit, de stilte
van de sneeuw.

Sporen van
voetstappen,
zijn de stille
getuigen
van mijn
aanwezigheid.




Gedicht:
Made in Holland
by
MARGARETHA

Foto:
Made in Sweden
(heeft al eens eerder op m'n blog gestaan :-)

vrijdag 8 maart 2013

Zo blauw


Het was zo helder, zo zonnig, zulk mooi weer. De lucht was zo blauw! Eerst een kop koffie in het zonnetje buiten, je moest wel in de luwte zitten. Later ben ik het meer hier tegenover op gegaan. Het oude fototoestelletje zat in mijn zak...


Aan de dakrand, blauw hé?!!

Klik of de foto voor een grotere afbeelding






Dit was 8 maart...
p.s. Je kunt nog meedoen met de prijsvraag tot 15 maart!
Klik dan op de foto rechtsboven.
Inmiddels zijn er 27 antwoorden binnengekomen,
waarvan er 19 goed zijn, dus waag ook een gokje :-) !


Acht maart


Als sterren konden spreken, als sterren konden zien,
zou je dan vanavond heel eventjes misschien
naar me willen zwaaien en twinkelen als groet,
zodat ik hier beneden weet... je maakt het goed.


Vandaag is het vier jaar geleden dat mijn vader overleed.
Voor mij een dag om bij stil te staan.
Wat zou ik graag nog eens met hem praten en hem een dikke knuffel geven.
Ik mis hem!

dinsdag 5 maart 2013

Zintuigen en herinneringen


Sering in onze tuin in Jämtland

Iedereen ervaart het met regelmaat... beelden, geluiden en geuren zijn dé hulpmiddelen bij het naar boven brengen van herinneringen. Vaak heb ik het met geuren, bijvoorbeeld eens met een douchegel die ik meenam op een vakantie naar Griekenland en daarna jaren niet meer gebruikte. Toen ik deze douchegel weer eens gekocht had, totaal niet met de gedachte aan Griekenland, was ik tijdens het badderen met dit heerlijke schuim weer helemaal op die prachtige vakantie in Griekenland! Ongelooflijk wat geuren kunnen oproepen, want dit is maar een voorbeeld en het gebeurt me veel vaker. Maar zo ook met geluiden of muziek. Hoe vaak gebeurt het niet dat je teruggaat in de tijd bij het horen van muziek, naar je schooltijd, naar mooie belevenissen of naar droevige gebeurtenissen...

Zo ben ik bij het horen van dit nummer Albatross van Fleetwood Mac, weer op de middelbare school. Een van de ontzettend vele nummers die me terug kunnen brengen in die tijd.



Ik schreef al vaak over de vele vogels hier en het is niet mijn bedoeling ze in dit bericht allemaal weer te gaan opsommen. Alhoewel ik nog steeds weg ben van die prachtige noordse goudvinken. Ze zijn beduidend groter dan bijvoorbeeld de mezen.
Laatst hadden we hier mensen op bezoek uit NL en die hadden nog nooit een noordse goudvink gezien. De berken voor het huis zitten er 's winters vol mee en ze vonden ze ook zo prachtig. Ik had ze ook nooit gezien tot we hier kwamen. Toch komt hij ook in NL voor, maar waar wij  woonden of wandelden zagen we ze nooit.

Noordse goudvink man

Ze zijn hier altijd met vele, leven echt in een groep en zijn wel een beetje schuw. Afgelopen augustus zaten ze hele dagen met hun grote jongen in de seringenhaag hier naast het huis. Daar aten en voerden ze de zaden. Ja, seringen bloeien op deze hoogte nog ternauwernood. D.w.z. dat de bloemen kleiner zijn en minder vol dan in het zuiden van Zweden en in Nederland. 
Hele dagen dus die mooie vinken in de seringenhaag. Maar dan het geluid dat ze maken. Zo saai! Zo'n prachtige vogel en dan zo'n saai geluid dat je denkt: "Kunnen jullie niet eens even een uurtje ergens anders gaan eten?" :-) Ze roepen ook geen herinneringen bij me op. De seringen wel, de geur, mijn vader teelde seringen, dus 's winters waren de kassen bezwangerd met de geur van seringen!

Matkopmees

Maar dan hebben we de matkopmezen. Ik ben helemaal gek op deze kleine vogels. Ongeveer zo groot als een pimpelmees en heel erg mak. Als ik aan kom lopen met vogelvoer, komen ze heel vrolijk naar me toe gevlogen en maken daarbij een bepaald geluid, het is niet hun zang, maar een geluid. Ik praat tegen ze en ze blijven op een meter afstand gewoon zitten en kijken me met een schuin koppie aan. Dat geluid brengt me ver terug in de tijd. De tijd dat ik nog een klein meisje was en mijn vader een kleine volière had.

Het is lang geleden dat mijn broertje en ik
voor de volière mochten poseren :-)
Het gekke is dat ik nog weet dat het plooirokje
grijs was en het truitje korenbloemen blauw.

Er zaten verschillende soorten vogels in, maar het waren de zebravinken. Het geluid van de matkopmezen lijkt sprekend op het geluid (dus ook niet de zang) dat zebravinken maken! Ik zou waarschijnlijk niet snel meer terug hebben gedacht aan de volière van vroeger, het komt echt door de matkopmezen.

Tja, en zo kun je nog wel een poosje doorgaan. Hebben jullie ook speciale herinneringen aan geluiden of geuren?

De foto's van de noordse goudvink en de matkopmees komen van het internet.