Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 26 juli 2015

Wat doe je tijdens regen?


Wat doe je tijdens een enorm regenachtige dag, een dag zonder droge momenten en bij tijd en wijle zelfs stortregen?
Een dag dat je buiten echt niets kunt doen, een dag zonder bezoek uit of thuis, een lummeldag zogezegd. Een dag dat je eigenlijk zelfs geen zin hebt om iets te doen. Juist hierdoor.
Eens kijken hoe lang het geleden is dat ik hier schreef... 16 juli! Dat is voor mijn doen lang geleden en het onderwerp waar ik toen over schreef lijkt al weer ver weg, maar ik was er nog niet klaar mee, want dat waren de werklui ook niet.

Maar eerst heb ik nog foto's gemaakt van enkele nu bloeiende bloemen omdat morgen alles wel behoorlijk verregend zal zijn:




We wilden hier graag lupinen en de zaden die we van de buren kregen, best veel, deden niets na ze uitgestrooid te hebben, dus gewoon zoals het in de natuur zou gaan. Dus namen we een plant en staken die in vier delen. Dat ziet er de tweede zomer daarna dus zo uit, vier mooie planten. Tijd om weer te gaan delen. Misschien roze erbij?


Overal op het erf bloeien nu de wilde margrieten, nooit ook maar één margriet gekocht.



Ook het kluwenklokje  bloeit weer overal, het eerste jaar kwamen ze ergens spontaan op en hebben zich over het erf verspreid. Op sommige stukken maaien we gewoon en dus wordt het niks, op sommige plekken laten we kleine veldjes staan. Vooral gemengd met de wilde margrieten ook erg mooi!





En dan de wilgenroosjes, ze beginnen net. Voor mij een teken dat het alweer opschiet met de zomer, nou ja zomer?




Is het niet bijzonder, een gevlekte orchis, je vindt ze hier zomaar ergens op het erf!



De voor mij enigszins bijzondere monnikskap komt ook elk jaar weer z'n best doen om er zo mooi uit te zien.



Deze foto van een sering (in de haag) is al wat ouder, want die hebben de beste tijd gehad en zijn inmiddels uitgevallen.

En dan nu de werkzaamheden voor het huis, die allang klaar zijn.
Dag drie en vier...



De put voor het huis. De waterleiding is inmiddels wat anders gekoppeld en de afsluiter voor het huis zit nu naast die rode open pijp waar nog een stuk pijp op komt met een putdekseltje. Dit om in geval van verstopping of wat dan ook de rioolbuis door te kunnen spuiten of blazen. De afsluiter moet er nog op, is wel twee meter hoog en komt ook in een soort putje.





Het putdekseltje voor het riool en de gele afsluiter voor de waterleiding, hier nog zonder dekseltje.
De nieuwe afsluiter voor het gastenhuisje staat nu niet meer naast deze voor het huis, maar waar hij eigenlijk meer op z'n plaats is, voor het gastenhuisje.



De oude betonnen rioolput en smalle waterput...



... die op de vierde dag 's morgens worden opgehaald.



Alles weer dicht. Tja, fraai is anders. Vanuit huis zie je gelukkig niks van het kale dijkje. Volgend jaar zal het wel weer groen zijn.
Als je de foto vergroot door er op te klikken kun je op het vlakke stuk ter hoogte van de berken nog twee kleine kale plekken zien. Op die plekken stonden twee struiken, rode kornoelje. Beiden dood. Die hebben ze er op ons verzoek even uitgehaald, voor hen een fluitje van een cent en voor ons met de hand een hele klus. Rode kornoelje kan het hier wel doen, als ze goed luw staan. Maar hier voor het huis komt 's winters vaak de zeer koude noordenwind over het meer en daar kunnen ze niet tegen. Dus weg met die ontsierende dode struiken. Vorig jaar kwam er nog wel wat blad aan, maar nu helemaal niet meer. Misschien jonge berken op de twee kale plekken. De oude berk voor de voordeur heeft het ook niet echt lekker en verliest in het voorjaar heel veel sap (berkenwater :-) als de sapstroom op gang komt. Het komt gewoon uit scheuren en oude littekens. Dus hoe lang die ene berk het nog vol zal houden... 
We denken dat de berken zo'n zestig jaar oud zijn. 



Voor het gastenhuisje is het ook klaar. De stenen liggen er voor een regenafvoerpijp, zodat die vrij blijf liggen achter de stenen.



En zo zien de putjes er nu uit, nu alles weer dicht ligt. Die met de V is van het water (vatten).



Aan alles is gedacht, de kale plekken zijn zelfs weer door hen ingezaaid (gras)!
De vierde dag waren ze klaar rond lunchtijd.

Vandaag ook weer gebakken met rabarber (ik heb veel ingevroren). Laatst deelde ik het recept nog met jullie en dat staat op Kokkerellen (via de balk bovenin kun je daar komen). Ik doe het niet meer op een ovenbakplaat omdat ik het beslag teveel uit vind vloeien. Nu neem ik een grote glazen ovenschaal met dito deksel en wanneer ik beiden gebruik heb ik ongeveer dezelfde oppervlakte die ik wil bereiken. 
Nog een tip om bakpapier in een vorm te doen. Knip op gewenste grootte en maak het nat onder de kraan, knijp een beetje uit. Nu is het net een natte zakdoek. Weer netjes uit elkaar halen en je kunt het heel gemakkelijk in de vorm doen waar het precies blijft liggen zoals jij het wilt.





Peter is ook al voortijdig achter zijn pc gekropen voor een bericht op z'n blog.
HIER (klik) kun je het resultaat lezen.

En dan nu voor de liefhebbers nog een muziekje uit Croissantje...

Van de solo CD Den ständiga resan van Marie Fredriksson het nummer Det regnar igen (Het regent weer). Erg toepasselijk deze week! 
Marie Fredriksson  is bekend van de Zweedse band Roxette.




Een fijne week allemaal!

Gon

donderdag 16 juli 2015

Riolering en waterleiding dag 2 en eindelijk muziek

Voor elk wat wils... bloemen, riolering en muziek.

Eerst maar weer iets moois. Deze prachtige blauw gekleurde bloemen staan voor het tweede jaar in de tuin. Ik weet het niet voor 100% zeker, maar wel bijna zeker dat het een blauwe smeerwortel is. De kleur blauw is zo intens, prachtig!







In een klein stukje rotstuin (met vaag op de achtergrond een vogeldrinkbak) staat o.a. het rozenkransje. Laatst liet ik ze ook zien, maar dan in het wit. Ze zijn dus of roze (vrouwelijk) of wit (mannelijk). Zo te zien ook geliefd bij hommels en bijen.



Het gat  bij de buren was op de eerste dag tegen het einde van de werkdag weer dicht en voor het naar huis gaan hadden ze de graafmachine en andere spullen voor ons huis op het weggetje gezet.
De volgende ochtend begon het graven dus meteen.  Op deze twee foto's (boven en onder) zijn ze al even op weg. De betonnen randen van de rioolput en de twee afsluiters van de waterleiding die fier omhoog staan. Deze afsluiters stonden samen in een afzonderlijke put die al verwijderd is. De afsluiters kwamen maar zo'n twintig centimeter boven de grond uit in hun put. Als je op de foto klikt is het beter te zien.





Links de betonnen put van de waterafsluiters die ze maar aan de overkant hebben gezet. Vorig jaar is alles in kaart gebracht en heeft die persoon er SV (Strömsund vattenverk) op gespoten. Rechts de eerste ring van de rioolput.
Afijn dat ging zo door en om vier uur waren ze vertrokken. 



Hallo zeg! Een heel hekwerk om het diepe gat. We hadden niet gedacht dat ze het gisteren niet af zouden krijgen. Weten wij veel wat ze allemaal van plan zijn...





In elk geval zijn de afsluiters van de leiding afgedraaid. Ze liggen rechts. De voorste afsluiter is van het gastenhuisje, die stond dus dicht gezien de toestand daar en de achterste is van het huis.
De rioleringsput is helemaal weg en de buizen zijn onder de grond, die ze daar alweer teruggegooid hebben weer met elkaar verbonden. Er werd tevoren even gevraagd of wij tot nader order geen gebruik van het toilet wilden maken, ha, ha, ha. 



De volgende dag zouden ze daar dus aan verder en dan moet de volgende rioleringsput ook nog weggehaald worden. Die staat daar mooi verstopt tussen die plek met zevenblad en is van het gastenhuisje. Wordt vervolgd.

En dan kwamen er langs verschillende wegen vragen waar toch steeds de muziek blijft. 
Ik vergat het telkens, maar nu dan eindelijk en dan gelijk maar twee.

De eerste is Damian Rice met The animals were gone, gewoon een heel mooi nummer.
Damian Rice, het is een Ier. Hoe zou het toch komen dat er zo onwijs veel goede artiesten in Ierland wonen?! 




De tweede is Tom Odell met Storms. 
Het was in de herfst van 2013 toen we even in NL waren en ergens reden met de radio aan. Ik hoorde het nummer Another love en was er gelijk helemaal weg van. Oh, als het nummer nu maar afgekondigd zou worden, anders zou ik er misschien nooit achter komen van wie het was. Zo vaak gebeurt het niet dat je gelijk bij een eerste keer helemaal weg bent van een nummer. 
Peter mocht niet van mij praten en de radio zette ik veel harder. Oh, wat een geluk, het werd afgekondigd en een paar dagen later had ik de CD Long way down in mijn bezit. 
Wat een talent en ook live zo goed. Zag hem bijvoorbeeld live met zijn hit vanuit het Glazen Huis.
De CD ligt deze zomer dus ook in Croissantje en eigenlijk zijn alle nummers erg goed. 
Er is slechts één nummer wat me niet veel doet. Het is dus moeilijk kiezen en de hit kennen jullie natuurlijk allemaal al. Ik koos nu voor een vlot nummer, maar er zijn dus nog veel andere beauties.




Alvast een goed weekend!

Gon

dinsdag 14 juli 2015

Rosa rugosa, riolering en waterleiding dag 1






Eerst maar met het mooie beginnen, want hier geniet ik van, van deze prachtige rozen. Rosa rugosa in de volksmond wel rimpelrozen genoemd met in de herfst hun rozenbottels. Ze ruiken ook nog eens heerlijk.




Vanmorgen werd ik wakker van een of andere bonk. Ach, het was toch eigenlijk de hoogste tijd om eruit te gaan. We slapen aan de achterkant van het huis en toen ik aan de voorkant kwam in de keuken hoorde ik een of ander apparaat dat later een graafmachine bleek te zijn. Het was verderop bij de buren voor het huis. Na een kop koffie en daarna het ontbijt gingen we maar eens even kijken, want jullie weten het inmiddels wel... ze zeggen hier niks. Ik moest ondertussen wel enorm lachen omdat ze aan het begin van het weggetje naar ons huis borden voor werk in uitvoering hadden gezet en om de graafmachine van die pionnen. Er komt hier geen auto langs, alleen wijzelf zouden er langs moeten kunnen. Maar ja, voorschrift is voorschrift. Ik kon er niets aan doen, het werkte enorm op mijn lachspieren.



Inmiddels dichterbij gekomen.
De man die de graafmachine had bediend was er net uit en zijn collega stond in een heel diep gat. We vroegen wat ze nu precies gingen doen.
'Wel, u woont toch daar?'
'Ja, daar wonen wij.' 
'Dan was u het toch die eens een bevroren waterleiding had?' 
Wij bevestigden het en hij vervolgde: 'Men vermoedt dat de oude rioolput, die heel dicht bij de put van de waterleiding is, bij de afsluiters en waar ze meer omhoog komen uw huis in, heel veel kou afgeeft. De holle ruimte van de put wordt natuurlijk enorm koud. Daarom verwijderen we de rioolput bij u en bij de buren. U krijgt ook een nieuwe geïsoleerde put voor de waterafsluiters en dan hopen we dat de waterleiding niet meer bevriest.'

We zeiden dat we dat hartstikke fijn vinden. 
Ik vroeg of hij de keien die de vorige eigenaar zo mooi om de waterput had gelegd voor ons apart wilde houden. Hij keek me aan of hij water zag branden. Keien zijn hier vaak alleen maar tot last en goed om er grus (grind) van te maken. Ze moesten eens weten wat een kilo keitjes in een Nederlands tuincentrum kost! Ze zouden hun oren niet geloven. Zweden is een en al kei.


Nogal keus uit 'happers' :-)

Ik vroeg of ik een foto mocht maken en hij zei: 'Ja hoor, Markus poseert graag voor jullie!' en Markus ging er helemaal voor staan met een glimlach van oor tot oor. Nou ja... bijna.



De kuil om de put te verwijderen en de buizen aan te sluiten is enorm. De waterleiding, op de foto hierboven bij Markus zijn rechtervoet, ligt hier op minimaal twee meter diepte i.v.m. de strenge vorst 's winters. De riolering dus ook. In Nederland is dit meen ik op 40 - 50 cm.




Onze waterput en rioolput langs het weggetje.


Ons huis ligt beduidend hoger dan de weg, een soort terp eigenlijk. Het komt omdat het gebouwd is tegen een berg en zo is het erf enigszins trapsgewijs. 
Zoals op de eerste foto van de graafwerkzaamheden al te zien is, zijn de kanten hier nog niet gemaaid. De put die je ziet is dus onze waterput, het betonnen deel gaat dus morgen weg. Iets naar onderen op de foto zie je, als je heel goed kijkt, een stukje van een bruin putdeksel, de rioleringsput. Deze wordt morgen dus verwijderd. Ik hoop dat de tuin en vooral de wortels van de oude berken er geen schade van zullen hebben. 

Het is voor een goede zaak, dus niet zeuren. Twee keer hebben we in het vroege voorjaar geen water gehad en dat was niet leuk. Kosten gemeente (= waterleverancier) en netjes opgelost, maar toch vervelend. De tweede keer schreef ik na een paar dagen zonder water gezeten hebben DIT (klik).

Toen ik toch nog het toestel in handen had en het veldje klaver achter het gastenhuisje zag, besloot ik dit ook nog even te laten zien. Dit is aan de voet van Pinus. Elk jaar laten we daar zo lang het bloeit de klaver staan, kleine witte en grote rode klaver. Het wemelt er dan van de bijen en de hommels. Echt zo leuk! Speciaal voor hen laten we het staan.

Ik vind het al jaren jammer dat ik in 2008, toen ik met deze blog begon, mijn indeling niet anders heb gemaakt. Met deze indeling kan ik namelijk geen grotere foto's plaatsen dan ik nu doe. Verander ik de breedte dan klopt het afbreken e.d. van de tekst helemaal niet meer, dus zeven jaar tekst in verminkte vorm. Dat wil ik ook niet. Dus, ik zou zeggen, klik eens op een foto en je zult zien dat het veel mooier is en je ze dan allemaal eventjes goed kunt bekijken.



Gon

dinsdag 7 juli 2015

Schijtlijsters en ander spul


Grof in de mond geworden Gon? Nee, wordt het woord normaal gesproken gebruikt om iemand aan te duiden die bang is, in dit geval bedoel ik het letterlijk...

Voor ons huis en het gastenhuisje staan enigszins in een rij negen grote oude berken. Tussen ons huis en het gastenhuisje dat verder naar achteren staat is de oprit. Ondanks dat wij daar dus regelmatig lopen of op afstand te zien zijn, zijn de berken geliefd bij de broedvogels. In de loop van de eerste jaren hier hingen we drie huisjes in de berken.




Dit was het eerste huisje, dat we ophingen in 2010. Het had in NL ook al in onze tuin gehangen en ik heb later nog dakleer op het huisje geplakt omdat het dakje vrij snel slecht werd. Het heeft nog jaren dienst gedaan, ook deze zomer, maar het is toch wel aan vervanging toe. Het leuke van het huisje is dat je uit drie vlieggaten kunt kiezen, al naar gelang welke vogel je er in wilt lokken. 
Dit jaar broedde er een paar bonte vliegenvangers. Eigenlijk zijn het holenbroeders, maar ze broeden ook wel in nestkastjes, ook bij ons. 
In dezelfde berk had ook een paar kramsvogels een nest gebouwd, zie pijl. Je kunt op de foto klikken voor beter beeld.




Dit was het tweede huisje, een 'Zweedse villa', dat we ophingen in 2011. 
Ook dit huisje is elk jaar bezet, de ene keer door koolmezen, een andere keer door bonte vliegenvangers. Deze keer een paar koolmezen. Dit huisje verkeerd nog in een heel goede conditie, een goede kwaliteit.
Als je goed kijkt zie je ook nog wilde zwanen op het meer. Die komen er elk jaar broeden.




Dit was het derde huisje, dat we ophingen in 2012. Dit jaar weer (voor de vierde keer dus) bezet door een paar bonte vliegenvangers.

In de huisjes dus 2 x vliegenvangers en 1 x koolmezen dit jaar. Alle broedsels zijn uitgevlogen.
Bovendien hangt het hier overal ook nog vol met nestkastjes die de vorige eigenaar zelf heeft gemaakt van uitgeholde boomstammen. Het enige wat hij vergeten is, is iets om het open te maken. Je kunt de oude nesten er dus niet uithalen. Hij had daar niet aan gedacht zei hij. Toch wordt er in veel kastjes gebroed en soms denk ik wel eens dat ze dan onderhand al eens voor het vlieggat moeten zitten, of zou zoiets ook enigszins vergaan, dat oude nestmateriaal bedoel ik.

Behalve het nest van een paar kramsvogels boven het eerstgenoemde huisje vond ik nog een nest van kramsvogels. Het zat vrij laag, want ik keek de broedende vogel compleet onverwacht midden in zijn gezicht. Ik ben er gauw vandoor gegaan om geen onrust te zaaien en maakte onderstaande foto pas deze week, omdat ik zeker wist dat ze uitgevlogen waren. Toen ik zondag heerlijk met een boek in de tuin zat omdat ik vond dat ik van het (nog) mooie weer moest genieten, scharrelde de familie gezellig om me heen. Pa en ma constant wormen trekkend uit de grasmat en de jongen maar hippen en schreeuwen. Nou ja, het leek wel een beetje op het geluid van parkietjes. Er waren nog meer broedparen, maar hun nest(en) heb ik niet ontdekt. Het paar dat zondag om me heen scharrelde was niet de eerste familie met jongen in de tuin dit jaar, wel de laatste, want...




Kramsvogels (uit de lijsterfamilie) broeden altijd in kleine kolonies. Er zijn dan ook elk jaar minstens een stuk of drie à vier broedende paren hier om het huis. Het is dan ook echt een team. Ze doen dit om vijanden op afstand te houden. Het zijn dus geen schijtlijster is de zin van 'bang', nee, het zijn heldhaftige vogels! Zo broedt hier achter het huis ook elk jaar een (echt-)paar eksters. De jongen zijn ook dit jaar weer uitgevlogen, ze zijn altijd erg vroeg. Het nest wordt al in orde gemaakt als er nog sneeuw ligt. Ook hadden we een paar bonte kraaien met een nest, ook zij zijn allang uitgevlogen. De eksters en kraaien hebben echt nauwelijks rust door de veel kleinere kramsvogels. Zodra ze in de lucht zijn, worden ze belaagd door drie of vier kramsvogels en de grote vogels gaan dan ook echt voor ze uit de weg. Zelfs de eekhoorns moeten het ontgelden. Ik heb gelezen, maar ook ervaren, dat ze vijanden besmeuren met hun poep. Ik schreef daar al eens eerder over, jaren geleden. Toen de kramsvogels dan ook weer berken hier voor het huis hadden verkozen tot broedplaats, zagen wij onszelf al grasmaaien met paraplu. Maar dat is meegevallen. 

Een paar jaar geleden namelijk dacht ik dat ik wel even een paar foto's kon maken bij en van een vogelnest. Ik wilde in een klein schuurtje staan en dan door het raampje stiekem foto's maken. Maar ze hadden me direct in de gaten. Eén vogel aan de voorkant bij het raampje en de andere aan de achterkant bij de deur waar ik naar binnen was gegaan. Wat gingen ze tegen me tekeer! 


Pa of ma is echt heel boos, schreeuwt en fladdert enorm met de vleugels.

De hond was met me meegelopen en zij stond een beetje te snuffelen. Ik besloot, als ze me dan toch zo uitscholden, om snel het laddertje te plaatsen bij het nest, snel een foto en wegwezen. Ik stond onder een afdak. Ze hadden het slim bekeken, want die rand van de hondenkennel (die we nagenoeg nooit gebruiken, maar die hier nu eenmaal al stond) waar het nest op lag, is nog net onder een afdak en ongeveer op ruim twee meter hoogte. Bij regen blijven ze dus droog. Nou, ik stond ook zo goed als droog, want er vloog er een op me af, maar durfde niet onder het afdak. Ik voelde de spetters vogelpoep die ergens op kletterden en opspatten. Net zoals ze Kees, die hier toen met Carla in het gastenhuisje verbleef, besmeurden toen hij achter op het terrein liep. Later kwam ik met de hond bij huis en zag een grote kwak vogelpoep in haar nek! Ook zij was aangevallen met het kramsvogelwapen: vogelpoep en veel herrie. Eenmaal thuis zag ik dat de vogelpoep waar ik spetters van leek te voelen op mijn fototoestel zat!




Wel hierboven dus de foto van het nest van toen. De jongen zitten vaak met hun kop omhoog en bekjes open. Een bekend beeld, iedereen kan zich daar iets bij voorstellen. Maar door het alarm van hun ouders bleven ze plat liggen. Het was amper te zien dat er jongen waren, toch ook zelfs enige schutkleur zo in het nest. Wat een instinct hè?! Vanaf toen heb ik ze met rust gelaten en zijn ze later ook allemaal uitgevlogen.

Dan nog even heel iets anders. Ik bemerk op meerdere blogs een blogpauze. Ook is in de zomervakantietijd altijd wel een lagere 'kijkdichtheid' te bespeuren. Dat heeft me nooit weerhouden om door te schrijven, maar ik merk nu ook dat ik mezelf er minder tijd voor gun dan 's winters, wanneer je veel meer binnen zit en buiten bijna niets kunt doen. 
Nu wil je van alles doen. Nu het kan. Met goed weer genieten, gras maaien, hout zagen en kloven voor de winter, er eens op uit gaan. Ook bezoeken uit Nederland komen nagenoeg altijd allemaal in de zomer. Ook ga je zelf eerder op bezoek bij mensen die hier wat verder weg wonen. Als het hier 's winters erg koud is doe je minder gauw zo'n lange rit. Korte dagen qua licht, sneeuw en ijs, temperaturen die in januari wel rond -30 kunnen zijn en het gevaar van overstekende elanden in het donker of zelfs overdag, maken dat je dat dan niet snel doet. 
Ik houd geen blogpauze, maar zal misschien iets minder vaak schrijven of onregelmatig. Voor een paar weken. Ik wens iedereen die op vakantie is of nog gaat, en iedereen die lekker vakantie thuis viert een heel goeie tijd met mooi weer en veel plezier toe.

Gon
Kramsvogel jong