Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 29 februari 2012

Uit de oude doos: de spark

Zomaar mensen met een spark.
Zoals ik hier rechts al aankondigde, vanaf nu zo nu en dan eens een onderwerp waarover ik langer geleden al eens heb geschreven. Dit kan zijn omdat er vragen over zijn gekomen, of gewoon omdat ik het leuk vind. Ik schrijf al zo'n drieënhalf jaar op deze blog en lang niet iedereen leest hier al zo lang.
De laatste weken kwam een paar keer de vraag wat een spark is. Overigens is er rechtsboven ook een zoekbalk waar je een trefwoord kunt ingeven.

Voorbeeld van een aankondiging voor een wedstrijd.

Een spark is een soort rollator, heeft geen wielen maar glijders voor de sneeuw. Is een rollator voor bejaarden of mensen die slecht ter been zijn of onzeker, de spark is daar ook geschikt voor, maar de spark is vooral ook voor iederen van jong tot oud. Ze zijn er zelfs voor kinderen. Veel kinderen gaan er ook mee naar school. Er zijn ook wedstrijden in het sparken, alhoewel dit geen bestaand Nederlands werkwoord is :-) De spark die wij twee jaar geleden gekocht hebben is in hoogte verstelbaar en dat is erg handig omdat Peter en ik vrij lang zijn. Je kunt heerlijk tussen de glijders lopen en voor je kun je van alles meenemen, van personen tot boodschappen of bedenk het maar. Dus als ik voor een paar boodschappen lopend naar het dorp wil, gewoon omdat dat me lekker lijkt, loop ik terug niet met armen die bij thuiskomst bijna uit de kom hangen. Nee, die boodschappen gaan in een kratje voorop de spark. En dan de heenweg. Die gaat fantastisch, vooral vandaag. Het dorp ligt n.l. enigszins bergafwaarts. Dan ga je met beide voeten (ieder) op een glijder staan. Je hebt dan eigenlijk mini ski's. Het dorp is een half uurtje lopen, met de spark ben ik er binnen 10 minuten. Dat moet ik op de terugweg natuurlijk wel bezuren. Maar vandaag gleed het zo enorm goed, dat je zelfs heuvelopwaarts nog wel stukken kon steppen. Dat komt omdat de sneeuw rond nul graden was door de dooi, dan glijdt het beter dan bij -10 of -20 graden. Maar ook bij veel lagere temperaturen roetsjt het heerlijk de heuvel af. Remmen doe je door de ijzers waar je op staat naar buiten te duwen. Toen ik het nog een beetje moest leren ben ik een keer zo hard gegaan, dat ik niet op tijd zou kunnen stoppen voor een kruisende weg. Toen ben ik bewust de sneeuwkant maar in gedoken. Snel weer opgestaan en gekeken of niemand het zag, ha, ha. Dat gebeurt je geen tweede keer!

maandag 27 februari 2012

Zweedse blogpraat

Vergeet vooral niet het laatste bericht te lezen op Zweedse blogpraat.
Als je hier klikt kom je direct bij wederom een heel leuk verhaal, het verhaal van Marijke, met foto's!
We hopen met z'n allen ook op een verhaal van jou!

Weekend: Gäddede en buiten zijn

Rushy heeft wel zin in die koekjes!

Wat een geweldig weer was het dit weekend. Dit is echt vårvinter (lente-winter). En dat blijft de hele week zo. Komende week gaat het zelfs iedere dag dooien overdag. Dat betekent dat het dan wel minder prettig wordt op de weg waarschijnlijk, maar toch in ieder geval hier op het erf. Omdat de houthokken enigszins bergopwaarts staan en onder de sneeuwlaag, die nu prima te belopen is, nog een oude ijslaag ligt, hebben we het stookhok beneden vanmorgen vol met hout gedaan. Er ligt nu zeker wel voor twee weken. Het was zulk lekker weer, de zon scheen ook heerlijk op het bankje voor de gäststuga. Dus na gedane arbeid is het zoet rusten! Wat zat dat fantastisch. Nou ja, behalve het bankje zelf dan :-) Het bankje kregen we ooit. Toen we pas in Zweden waren en hier nog niet veel meubels hadden, kregen we er twee van iemand voor in de tuin. Hij had er nog meer. Het waren banken uit een verenigingsgebouw, die veel langer waren geweest. Hij had ze in kortere stukken gezaagd. Deze zit nog aardig, maar de andere kiept als je niet uitkijkt, want de man heeft niet zo goed opgelet waar de poten zaten t.o.v. de zitting. Die is dus eigenlijk gevaarlijk. Deze bank wordt hier vervangen komend voorjaar, want Peter heeft een veel lekkerder bankje in Zweeds rood geschilderd deze winter, dus die komt er dan te staan.


Sta ik er zelf ook nog eens op :-)
Als je eenmaal heerlijk op het bankje zit zie je dit...
...en de achterkant van het huis.
De vos is ook weer langs geweest.

Gisteren was het ook prachtig weer en we hadden onszelf een mooi uitstapje beloofd. De goede wegen, het mooie weer en de fijne temperatuur overdag waren mede bepalend. We wilden graag ook 's winters eens naar Gäddede. We zijn er ’s zomers al vaak geweest, meestal wanneer we de Vildmarksvägen ‘deden’. Gäddede ligt tegen de Noorse grens. Daarom verbaasde het ons dat er, naarmate we de Noorse grens naderden, minder sneeuw lag dan bij ons. De bomen waren er ook al helemaal groen, dus geen sneeuw meer op de takken. Wellicht door de wind. In Gäddede was het nogal levendig, veel meer dan ’s zomers. We hebben er lekker geluncht en de auto even volgetankt. Ik ben helaas vergeten er foto’s te maken, in tegenstelling tot afgelopen zomer.  Na de lunch terug over een gedeeltelijk andere weg. Wat heb ik weer genoten. Dat is niet uit te leggen! Echt ontroerd ben ik dan gewoon. ‘Tot tranen bewogen’ lijkt lichtelijk overdreven te klinken, maar toch benaderd dat zinnetje het aardig.  

Onderweg naar Gäddede



 


 


 
Grote ijspieken.

Als ik de verhalen op Zweedse blogpraat lees, denk ik inmiddels dat er onder jullie juist velen zullen zijn die het begrijpen. Want, al had ik geschreven dat de verhalen ook over andere onderwerpen mochten gaan, de verhalen gaan tot nu toe allemaal over Zweden. Allen als een blok gevallen voor Zweden! Maandagavond weer een heel mooi voorbeeld. Het verhaal van Marijke op Zweedse blogpraat, met mooie foto’s. Mis het niet!


vrijdag 24 februari 2012

Halo's, wat een prachtig verschijnsel


Toen ik laatst de filmpjes van Jerry Prosbjer met het Noorderlicht op deze blog plaatste, was er een e-mailwisseling met deze Jerry, die fotograaf is, aan vooraf gegaan. Hij maakte mij ook attent op zijn site met foto's en schreef dat ik zowel de filmpjes als de foto's altijd mag gebruiken als ik maar even zijn naam er bij zal zetten. Nou, dat doe ik natuurlijk graag. Vrij snel viel bovenstaande foto me op en ik vind hem zo geweldig mooi. Zelf heb ik dit verschijnsel nog nooit gezien. Ja, wel een gewone simpele halo om de zon of maan. Zo'n wazig rondje :-)

Nu ik het noorderlicht met eigen ogen heb gezien, heb ik een nieuwe wens, de wens dus om zo'n halo te zien; de zon met bijzonnen, ook wel sun dogs genaamd. Ik ben geïnteresseerd hoe dit verschijnsel kan ontstaan. Ik vond een site waar dit allemaal zeer uitgebreid uitgelegd wordt. Het ontstaat in ieder geval door het breken van zonlicht in ijskristallen. Je kunt dit verschijnsel ook in Nederland zien. Ik vermoed wel dat het hier wat vaker voor kan komen, omdat zich hier nu eenmaal veel vaker ijskristallen in de lucht bevinden. Als het ook jou interesseert, kun je er hier alles over lezen. De moeite waard!
Een heel mooi weekend gewenst!

woensdag 22 februari 2012

Zweedse blogpraat

Vandaag kun je hier weer lezen.  Klik hier maar voor het verhaal van Marlies en Arnoud uit Zwitserland!

dinsdag 21 februari 2012

Semlor

Semlor
Toen Peter en ik vandaag langs Hembygdsgården reden, zagen we dat het er enorm druk was, terwijl het dat eigenlijk alleen op hoogtijdagen is. Wat zou er te doen zijn? Zijn we iets vergeten? We kwamen er al snel achter. 'Oh ja, natuurlijk, het is vandaag Fettisdagen!'
Vandaag was het in Zweden dus Fettisdagen (ontstaan uit Fett-tisdagen, letterlijk vertaald de vette dinsdag), dit is de laatste dag voor het begin van de christelijke vasten. Dit is de aanleiding geweest voor de traditie om op deze dag fastlags- of fettisdagsbullar, met slagroom en amandelspijs gevulde bollen of semlor (meervoud van semla) te eten. Omdat deze bollen gemaakt zijn van wit meel wordt deze dag ook wel eens witte dinsdag genoemd. Vroeger was het gebruikelijk om alleen op deze dag (tijdens de vastentijd) deze broodjes te eten. Tegenwoordig zie je ze vaak vlak na Kerstmis al in de winkels liggen. Daarom nog maar een keer aandacht voor het recept van SEMLOR  dat ik in 2010 plaatste op Kokkerellen.

maandag 20 februari 2012

Sneeuw op verzoek

Er werd gevraagd om foto's van de sneeuw. Gisteren, zondagochtend, nam ik mijn (oude) fototoestelletje mee toen ik de hond uitliet. Als je op de eerste foto klikt krijg je ze vergroot in een presentatie, alleen zijn ze dan zonder onderschrift.


De bomen zijn over het riviertje gevallen.

De blauwe brievenbus van Erik is nog maar nauwelijks te vinden.
Inmiddels is hij weer uitgegraven.

Boom topzwaar van de sneeuw. Veel bomen staan al een week of zes
zo en kregen er nu nog een laag overheen zodat je ze soms amper ziet.

Deze kerstboom (spar) heeft het ook moeilijk, als zovele.

De betonnen, wit geverfde watertoren.

Met aan de muur een kastje met witte hoed.

En ramen met sneeuw torsende vensterbankjes.

Dit heb ik al vaak laten zien, maar ik blijf het zo mooi vinden.
Jammer van de ontsierende vlaggenmast.



Spoorwegovergang en bijna bij het meer bij het dorp.

Deze boom is zeker 30 meter hoog. Die sneeuwkluiten
zijn echt wel 30, 40, 50 cm. hoog!

Dit is een grote volwassen berk, staat ook al heel lang zo.
Ik hoop dat hij nog overeind komt. Hij is van Erik.

Deze berk hangt ook al weken net niet op de telefoonkabel.


Het laatste huis, ons huis.

En een fraaie vogelvilla :-) voor het huis.

Het paadje naar de voordeur.

Stukje van de tuin achter het huis en in de verte rechts het huis van Clas.
Rechts onderaan m'n spark.


Speling der natuur bij een van de houthokken. Waarschijnlijk door
het vriesdrogen. Als de sneeuw niet zou vriesdrogen, zou er nu al
wel anderhalve meter sneeuw op de daken liggen.

Houthokken

Alles vanaf de achterkant.

zondag 19 februari 2012

Zweedse blogpraat 4

Vandaag kun je hier weer lezen. Klik maar voor het verhaal van Trijnie.

Lachen om jezelf - sporen in de sneeuw

De helft van het jaar kan hier wel sneeuw liggen. Dan zie je heel wat sporen, dat kan ik je verzekeren. Als je uit Nederland komt ben je nu niet bepaald gewend aan het 'lezen' van sporen in de sneeuw. Ja, natuurlijk herken je wel de menselijke voetafdruk, van de hond en kat, van vogels. Maar hier is wel een grotere verscheidenheid. Je moet het een beetje leren ze te herkennen. Ook het internet biedt soms uitkomst. Vorig jaar zag ik steeds de sporen van de reeën bij hembygdsgården en bracht daar dan rendiervoer. Dit jaar heb ik daar weinig sporen van reeën gezien. Wellicht door de zachte winter. Toevallig zag ik er vanmorgen een hier langs ons pad, eentje maar. Toen ik vorig jaar steeds met mijn spark, met daarop voer voor de reeën, die kant weer opging, zag ik bij de watertoren sporen van grote poten.


Ik kon ze niet echt plaatsen. Misschien waren ze wel van een roofdier! Ze zagen er ongeveer uit als hierboven, een centimeter of acht in doorsnee waren ze toch zeker wel! Ik schreef er over in dit bericht, waarop Christien reageerde met de vraag of het misschien een järv (= veelvraat) of een mårhund kon zijn. Roofdieren die hier leven. Ik had geen idee.

Op deze twee foto's is de 'järv' (veelvraat) te zien.

Ik zou een foto maken en die naar Christien mailen. Na wat gesnuffel op het internet kwam ik tot de conclusie dat de afdrukken absoluut niet van een järv konden zijn, de mårhund zou nog kunnen.  Ik heb de foto niet naar Christien gemaild :-)

Op deze twee foto's is de mårhund te zien.
De foto's van deze roofdieren komen van het internet.

Waarom zou ik dat niet hebben gedaan, ha, ha. Ik kwam weer bij de watertoren en liep achter een vrouw die ook haar hond uitliet. Meestal hebben ze hier een Jämthund, een jachthond, of kleinere honden. Deze mevrouw, die ik nog nooit had gezien, had haar New Foundlander bij zich en ik kwam niet meer bij van het lachen in mezelf en om mezelf. De verse sporen zeiden genoeg.
De tuin is hier 's winters ook bezaaid met sporen, echt enorm veel gewoon. Ze zijn voornamelijk van vossen, eekhoorns, muizen en vogels. Hier achter, de berg op, zie je sporen van elanden, maar ze lopen niet door onze tuin. Althans nog niet gezien. Vanavond zijn er geen sporen te zien. Het sneeuwt werkelijk als een gek, al uren en uren en uren en dat duurt nog tot morgenochtend.
Het heeft veel gesneeuwd deze winter, maar nog nooit zoveel in één uur. Het is maar net onder nul en daardoor lijkt het nu op Hollandse sneeuw. Het plakt op je jas, als je buiten bent hoor je echt zo van plop, plop, plop. Je schudt het niet zo gemakkelijk van je af als anders. Het weegt ook vele malen meer als je moet schuiven. Als het kouder is, weegt de sneeuw nagenoeg niets. Kraakt dan ook veel meer, alsof je over beschuiten loopt. Nu niet, het glinstert nu ook niet zo mooi, geen diamanten vanavond.
Clas zal morgenochtend wel een paar uurtjes bezig zijn. Ik denk dat hij zal moeten schuiven, want deze zware sneeuw kan niet door de sneeuwblazer. Die heeft hij achter zijn tractor hangen, een heel grote is dat, die verzamelt de sneeuw en hij kan het eruit laten blazen als hij langs een stuk rijdt waar het heen geblazen kan worden. Voorop de tractor zit de schuiver dan natuurlijk. Die gebruikt hij dus meer in voor- en najaar als de sneeuw zwaarder is.

De laatste dagen leek het wel voorjaar, zoveel zon. Net onder nul. De vogels zongen al het hoogste lied. Nu moet ik zo weer even gaan sneeuwruimen bij de garagedeur beneden en bij de voordeur. Als ik zie wat er ligt, ben ik wel anderhalf uur bezig denk ik. En morgenochtend vroeg eruit, weer doen, zodat het met Clas mee kan als hij langs komt. En dan duik ik er nog lekker even in :-)
Ik zag net nieuwe sporen van de vos. Hij weet dat ik af en toe wat voor hem neerleg. Nou ja, hij weet niet dat ik het doe, maar wel dat er af en toe iets op een vaste plaats ligt. Die plaats blijft redelijk sneeuwvrij. Om hem niet te storen heb ik ook (te) lang gewacht om weer te ruimen. Dat kost met deze heftige sneeuwval (met redelijk wat wind) toch wel 1/3 van je tijd. Alleen bij de deuren! Komende week krijgen we overdag nu en dan dooi. Van mij mag er dan wat sneeuw van de daken glijden, want het is echt niet normaal zoveel als er op ligt. Je ziet sommige mensen wel sneeuwschuiven op hun dak, maar dat zie ik mezelf toch echt niet doen. Dan moet je toch ook weten waar je moet lopen, waar de spanten zitten en zo. De onderlaag is trouwens klinkklaar ijs.
In de bomen zat ook nog heel veel sneeuw. Al een week of zes zuchten de bomen onder een zware last. Veel bomen, vooral jonge berken, hebben de kruin op de grond liggen en enorm grote dennen hebben op hun takken soms wel bonken sneeuw liggen van 40 à 50 cm hoog. Vanmiddag was het gewoon maar hopen dat ik niet zoiets op me kreeg tijdens het uitlaten van de hond. Zij kreeg gisteren een lading uit een boom over zich heen. Ze schrok enorm en als ik soms de op een meteorietinslag lijkende gaten in de sneeuw zie, veroorzaakt door zo'n bonk sneeuw, moet dat geen lekker gevoel zijn geweest.
Wel, in Nederland komen de sneeuwklokjes onderhand al boven zeker, of al krokussen wellicht?
Morgenavond plaats ik het derde bericht op Zweedse blogpraat, het bericht van Trijnie. Wanneer komt jouw bericht?

donderdag 16 februari 2012

Zweedse blogpraat 3

Vandaag kun je hier weer lezen. Klik maar voor het verhaal van Hans!

De elektricien

Vandaag onderweg naar Flyn
In december vertelde ik over het aggregaat en waarom ik dat zo graag wilde hebben! Pure angst dus als de stroom uitvalt wanneer het hard vriest. Laatst nog, zo'n 100 km oostwaarts, -20 graden en mensen 12 uur zonder stroom. Met Kerstmis zelfs mensen zo'n 36 uur zonder stroom, gelukkig was het toen niet erg koud, net onder nul. Ik wilde van die angst af, het is echt heel erg dan bij mij, zo bang als ik ben als de stroom is uitgevallen bij kou. Dus ergens 2e helft december hebben we het bestelde aggregaat opgehaald in Strömsund. De buren zeiden dat je het aggregaat niet zomaar kan aansluiten op een stopcontact in je huis (nadat je natuurlijk de hoofdschakelaar heb uitgeschakeld, anders lever je aan het openbare net en wordt het aggregaat opgeblazen als de elektriciteit er weer opgezet wordt!). Ons werd aangeraden om naar Elkedjan te gaan (soort Expert) en te vragen om een oplossing. Dus ik naar Elkedjan en gevraagd of er iemand kon komen kijken. Gegevens genoteerd. Ja, mijn man komt eerdaags wel langs. Geen afspraak? Nee, geen afspraak. Twee elektriciens ziek, druk, druk. Oh, nou dan wachten we maar af. Ze beginnen hier om 07.00 uur. Dat betekent dat er dus vanaf 07.00 uur iemand voor de deur kan staan. Dit past totaal niet in mijn (ons) ritme. Wij hebben een totaal ander ritme. Minimaal twee uur later. Twee uur later eruit en twee uur later erin. Maar ik wilde niet weer wat ik tweeënhalf jaar geleden meemaakte (toen nog hier met vakantie), toen schreef ik:

Woensdag, 2 september 2009... Vanmorgen 07.45 uur... Oh my God, de deurbel, blaffende Rushy en wij nog in bed!  Ik sliep zelfs nog. Jeetje moet ik zo naar de deur???!!! Ja, Rushy blijft maar blaffen bij de deur, dus persoon moet er nog staan. Ik gauw in een spijkerbroek en truitje gedoken en naar de deur. Staat de buurman daar! Hij leek niet te schrikken van mijn slaperige verschijning. Hij vertelde dat hij net Lars-Gunnar had gebeld en dat die morgenochtend om half negen komt. Wel Åke (zo heet de buurman), hartstikke bedankt dat je voor ons gebeld hebt met de loodgieter en heel fijn dat hij morgen komt. En ik dacht 'daar heb je toch de hele dag de tijd nog voor om dat te komen zeggen?!!' Maar goed, het levensritme ligt hier iets anders dan in Nederland. Ze beginnen hier vroeger en stoppen ook eerder. Maar wij passen ons daar niet aan aan in onze vakantie natuurlijk. De loodgieter Lars-Gunnar Mårtenssons komt om ons te helpen/uit te leggen hoe we dit huis komende winter vorstvrij kunnen/moeten houden met de centrale verwarming. Het is n.l. niet zoals in Nederland met een gasketel even een thermostaat instellen. Nee, dit is veel ingewikkelder, deze elektrische ketel. Ook willen we een nieuwe kraan op het aanrecht. Als het goed is heeft Åke dit aan hem verteld en zal hij een kraan bij zich hebben...
Dit was toen, nu weer naar het heden...
Vandaag onderweg naar Flyn
Als er aangebeld wordt, wil ik klaar zijn, d.w.z. slaapkreukels uit mijn wangen, haar gekamd, tanden gepoetst, de mascara niet te vergeten en gewoon kleren aan, spijkerbroek, t-shirt. Niet in een in de haast aangetrokken ochtendjas met witte winterbenen eronder, ha, ha. Dit betekende dus dat ik de wekker op een voor mij onmogelijke tijd zette 's morgens. Het betekende ook dat we niet meer samen wegdurfden, stel je voor dat we hem zouden missen. Hij kwam maar niet. Ik vroeg nog eens of het er nog in zat dat er iemand zou komen. Ja, we waren echt niet vergeten. Ik werd best lamlendig van het zeer vroeg opstaan. Het is mijn ritme niet, dus 's avonds ging ik de mijn vertrouwde tijd naar bed. Ik heb geprobeerd eerder te gaan, maar dan sliep ik toch niet.  Peter vroeg uit bed dan? Nee, Peter draagt geen beenprothese 's nachts, dus lastig allemaal. Bovendien vond hij het helemaal niet erg als ik met slaapkreukels in mijn wangen en witte winterbenen aan de deur zou staan, volgens hem kon ik gewoon blijven liggen, ha, ha. Hoe krijgt hij het in zijn hoofd. Wel, dat duurde een week of zes denk ik en toen... op 7 februari kwam er iemand. Niet de baas zelf, maar een jonge man. Bijzonder aardig moet ik zeggen! Ik was zo blij dat hij er was, dat ik de rest allemaal vergeten was. Hij bekeek alles en luisterde wat de bedoeling was. Hij zou met spullen terugkomen, misschien morgen. Hij belde de volgende dag om 11.30 uur dat hij die dag niet zou komen, maar de dag daarop. 'Hoe laat?' vroeg ik, in de hoop dat ik niet weer voor niets zo vroeg op zou zijn. 'Half acht,' zei hij, 'is dat niet te vroeg voor u?' Nou, ik zei dat ik dat niet te vroeg vond. Hij kwam en maakte alles in orde. Het was toen nog niet zo lang geleden dat het zo'n twee dagen -30 was. Hij vertelde dat hij een klus had gehad richting Strömsund, bovenop het dak van een zorginstelling. Het was daar toen -35. Hij heeft anderhalf uur op dat dak gezeten omdat er een soort beluchtingsinstallatie gerepareerd moest worden. Dat kon niet uitgesteld worden. Het was wel heftig volgens zijn zeggen, vooral ook omdat het een priegelwerk was met veel kleine schroefjes. Het klusje bij ons was dus wel wat aangenamer. Nu is alles getest, als de stroom langdurig uitvalt, draait alles wat het verwarmingssysteem betreft door, de pompen en de regelaar. Er blijft ook nog genoeg over voor een lichtje hier en daar en bijv. een magnetron. IK BEN BLIJ. Ik moet er gewoon aan wennen dat ik niet meer bang hoef te zijn als de stroom uitvalt. Gisteren gebeurde het nog heel even. Dan schakelen ze over denk ik en dan duurt het maar heel kort. Altijd die schrik, niet meer nodig. HOERA! Overigens ben ik niet bang dat wij zelf bevriezen, nee, ik ben bang dat de hele boel hier zou bevriezen. De radiatoren, waterleidingen, alles. Het huis heeft geen andere houtkachel dan de houtketel beneden. Maar we hebben ook nog de (super geïsoleerde) gastenstuga. Daar zit een houtkachel in die de hele stuga, incl. slaapkamer en badkamer, gemakkelijk aangenaam verwarmt. Dus voor onszelf is er wel een oplossing. Misschien hebben we het aggregaat wel nooit nodig voor een langdurige stroomuitval, maar ik ben gerust!
Onze tuin met het speelhuisje en de sporen van 'onze' vos