Lachen om jezelf - sporen in de sneeuw

De helft van het jaar kan hier wel sneeuw liggen. Dan zie je heel wat sporen, dat kan ik je verzekeren. Als je uit Nederland komt ben je nu niet bepaald gewend aan het 'lezen' van sporen in de sneeuw. Ja, natuurlijk herken je wel de menselijke voetafdruk, van de hond en kat, van vogels. Maar hier is wel een grotere verscheidenheid. Je moet het een beetje leren ze te herkennen. Ook het internet biedt soms uitkomst. Vorig jaar zag ik steeds de sporen van de reeën bij hembygdsgården en bracht daar dan rendiervoer. Dit jaar heb ik daar weinig sporen van reeën gezien. Wellicht door de zachte winter. Toevallig zag ik er vanmorgen een hier langs ons pad, eentje maar. Toen ik vorig jaar steeds met mijn spark, met daarop voer voor de reeën, die kant weer opging, zag ik bij de watertoren sporen van grote poten.

Ik kon ze niet echt plaatsen. Misschien waren ze wel van een roofdier! Ze zagen er ongeveer uit als hierboven, een centimeter of acht in doorsnee waren ze toch zeker wel! Ik schreef er over in dit bericht, waarop Christien reageerde met de vraag of het misschien een järv (= veelvraat) of een mårhund kon zijn. Roofdieren die hier leven. Ik had geen idee.

Op deze twee foto's is de 'järv' (veelvraat) te zien.

Ik zou een foto maken en die naar Christien mailen. Na wat gesnuffel op het internet kwam ik tot de conclusie dat de afdrukken absoluut niet van een järv konden zijn, de mårhund zou nog kunnen.  Ik heb de foto niet naar Christien gemaild :-)

Op deze twee foto's is de mårhund te zien.
De foto's van deze roofdieren komen van het internet.

Waarom zou ik dat niet hebben gedaan, ha, ha. Ik kwam weer bij de watertoren en liep achter een vrouw die ook haar hond uitliet. Meestal hebben ze hier een Jämthund, een jachthond, of kleinere honden. Deze mevrouw, die ik nog nooit had gezien, had haar New Foundlander bij zich en ik kwam niet meer bij van het lachen in mezelf en om mezelf. De verse sporen zeiden genoeg.

De tuin is hier 's winters ook bezaaid met sporen, echt enorm veel gewoon. Ze zijn voornamelijk van vossen, eekhoorns, muizen en vogels. Hier achter, de berg op, zie je sporen van elanden, maar ze lopen niet door onze tuin. Althans nog niet gezien. Vanavond zijn er geen sporen te zien. Het sneeuwt werkelijk als een gek, al uren en uren en uren en dat duurt nog tot morgenochtend.
Het heeft veel gesneeuwd deze winter, maar nog nooit zoveel in één uur. Het is maar net onder nul en daardoor lijkt het nu op Hollandse sneeuw. Het plakt op je jas, als je buiten bent hoor je echt zo van plop, plop, plop. Je schudt het niet zo gemakkelijk van je af als anders. Het weegt ook vele malen meer als je moet schuiven. Als het kouder is, weegt de sneeuw nagenoeg niets. Kraakt dan ook veel meer, alsof je over beschuiten loopt. Nu niet, het glinstert nu ook niet zo mooi, geen diamanten vanavond.
Clas zal morgenochtend wel een paar uurtjes bezig zijn. Ik denk dat hij zal moeten schuiven, want deze zware sneeuw kan niet door de sneeuwblazer. Die heeft hij achter zijn tractor hangen, een heel grote is dat, die verzamelt de sneeuw en hij kan het eruit laten blazen als hij langs een stuk rijdt waar het heen geblazen kan worden. Voorop de tractor zit de schuiver dan natuurlijk. Die gebruikt hij dus meer in voor- en najaar als de sneeuw zwaarder is.

De laatste dagen leek het wel voorjaar, zoveel zon. Net onder nul. De vogels zongen al het hoogste lied. Nu moet ik zo weer even gaan sneeuwruimen bij de garagedeur beneden en bij de voordeur. Als ik zie wat er ligt, ben ik wel anderhalf uur bezig denk ik. En morgenochtend vroeg eruit, weer doen, zodat het met Clas mee kan als hij langs komt. En dan duik ik er nog lekker even in :-)
Ik zag net nieuwe sporen van de vos. Hij weet dat ik af en toe wat voor hem neerleg. Nou ja, hij weet niet dat ik het doe, maar wel dat er af en toe iets op een vaste plaats ligt. Die plaats blijft redelijk sneeuwvrij. Om hem niet te storen heb ik ook (te) lang gewacht om weer te ruimen. Dat kost met deze heftige sneeuwval (met redelijk wat wind) toch wel 1/3 van je tijd. Alleen bij de deuren! Komende week krijgen we overdag nu en dan dooi. Van mij mag er dan wat sneeuw van de daken glijden, want het is echt niet normaal zoveel als er op ligt. Je ziet sommige mensen wel sneeuwschuiven op hun dak, maar dat zie ik mezelf toch echt niet doen. Dan moet je toch ook weten waar je moet lopen, waar de spanten zitten en zo. De onderlaag is trouwens klinkklaar ijs.
In de bomen zat ook nog heel veel sneeuw. Al een week of zes zuchten de bomen onder een zware last. Veel bomen, vooral jonge berken, hebben de kruin op de grond liggen en enorm grote dennen hebben op hun takken soms wel bonken sneeuw liggen van 40 à 50 cm hoog. Vanmiddag was het gewoon maar hopen dat ik niet zoiets op me kreeg tijdens het uitlaten van de hond. Zij kreeg gisteren een lading uit een boom over zich heen. Ze schrok enorm en als ik soms de op een meteorietinslag lijkende gaten in de sneeuw zie, veroorzaakt door zo'n bonk sneeuw, moet dat geen lekker gevoel zijn geweest.
Wel, in Nederland komen de sneeuwklokjes onderhand al boven zeker, of al krokussen wellicht?

Morgenavond plaats ik het derde bericht op Zweedse blogpraat, het bericht van Trijnie. Wanneer komt jouw bericht?