Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 25 mei 2016

Rabarber en zo

Ja, ja, dit onderwerp komt zo...


Wat is het lang geleden dat ik hier schreef! Voor je het weet zijn we alweer weken verder. Als de sneeuw hier eenmaal weg is na een lange winter (er ligt minimaal vijf maanden sneeuw en in april moet de laatste rest van wel een meter nog smelten) en het is goed weer, dan is het heerlijk om buiten te zijn, je wilt dan van alles doen! Hoefde je je de hele winter geen zorgen te maken om je ramen, nu wordt het toch wel eens tijd voor een lapbeurt. Als het aldoor vriest en er ligt een meter of meer sneeuw om je huis kan het natuurlijk niet. Gedurende die tijd worden ze ook niet viezer, van sneeuw, die trouwens meestal niet tegen de ramen komt, worden ze niet vies. Maar na een voorjaarsstormpje met regen en stof op de ramen wil het wel.
De tuin vraagt ook wel tijd. Alle dode stelen afknippen. Ik laat ze altijd met opzet zitten, ten eerste vriezen de planten dan minder in en het staat vaak heel mooi met rijp of sneeuw erop.
Maar ik zal jullie hier niet langer mee vervelen, nu komt er van alles uit de grond.
Het gras kon alweer gemaaid worden, de poppy's (klaproosjes) en wilde viooltjes bloeien dat het een lieve lust is en de rabarber is omhoog geschoten.


Wist ik vroeger met rabarber niet veel meer te doen dan het  te koken met suiker en eventueel rozijnen, nu weet ik wel beter. Op Kokkerellen (klik) plaatste ik al eens twee recepten. Daar komt nu een derde bij. Afgelopen week zag ik het recept in een gratis huis-aan-huisblad, dus Nederlanders in Zweden herkennen het wellicht.
Ik plaats het recept hier, maar ook op Kokkerellen zodat je het later gemakkelijk terug kunt vinden.
Daar gaat ie, het recept zoals op de foto hier bovenaan.

Rabarber- och hallonpaj med vit choklad 
Rabarber- en frambozentaart met witte chocolade

Nodig:

voor het deeg:
2 dl tarwemeel (zie over maten en gewichten op Kokkerellen in de rechterkolom)
1 dl amandelsnippers
2 eetl suiker
100 gram boter

voor de vulling:
5 dl rabarber in stukjes
5 dl frambozen
75 gr gehakte witte chocolade
2 eetl suiker
evt. 1½ eetl aardappelmeel

topping:
25 gr gehakte witte chocolade

Zo doe je het:
1. Verwarm de oven voor op 225 graden.
Meng het meel en de suiker in een kom. Snijd de boter in stukjes en meng er doorheen zodat het een korrelig geheel wordt. Roer de amandelsnippers erdoor.
2. Meng alle ingrediënten voor de vulling en leg ze in een taartvorm. Strooi er aardappelmeel overheen in het geval dat je bevroren frambozen gebruikt. Verkruimel het deeg over de vulling. Bak in het midden van de oven gedurende 15-20 minuten.
3. Strooi de 25 gram gehakte chocolade over de taart als hij nog warm is. Serveer met vanillecrème of met vanille-ijs.

Mums mums oftewel Mmmmmmmm.

Het is nog een beetje vroeg, maar ik wens jullie alvast een fijn weekend,
met of zonder rabarbertaart!
Gon

zaterdag 7 mei 2016

Kapper en Moederdag 1962

 
Ik was bij de kapper afgelopen week en kort dat het is! En leuk dat 't staat!
Man wat was het hard nodig dat ik ging. Het was echt niet zo lang hoor, maar de keer hiervoor slecht geknipt, het was vol en pluizig en bah! Voelde me er gewoon onzeker door. Als je haar maar goed zit is een waar gezegde.
De kapster had er ook lol in en toen ze klaar was zei ze: 'Tien jaar jonger mevrouw!'
Wat een zegen dat ze dat zei, vind me het laatste jaar knap oud geworden. Maar door de nieuwe look valt het weer minder op lijkt wel, alhoewel het rimpels natuurlijk niet verdoezeld.
Mijn moeder sprak altijd erg veel in/met spreekwoorden en gezegden.
Als er iemand klaagde dat diegene vond dat hij/zij er oud uit begon te zien zei mijn moeder met een 'gekke bek': Als je niet oud wilt worden, moet je jezelf vroeg opknopen'.
Toen mijn moeder in het tehuis woonde vanwege Alzheimer en werkelijk alles kwijt leek te zijn, ons niet meer herkende, wel vage herkenning, maar niet meer echt weten wat de relatie was, deden vrijwilligers vaak spelletjes met de groep van 6 patiënten die op die gesloten afdeling woonden. Ze woonden daar als een soort gezin zeg maar. Met 'n zessen een eigen keuken, ieder een eigen kamer met badkamer.
Afijn, het gaat om de spelletjes.
Vaak werd het spelletje spreekwoorden en gezegden raden gespeeld. Mijn moeder won altijd! Ongelooflijk dat ze die allemaal nog wist.
 
Nu ben ik waar ik zijn wil, bij mijn moeder die er niet meer is, bij Moederdag.
Bij mijn moeder die ik nog altijd erg mis.

 
klikklik

Het was Moederdag 1962 en mijn moeder kreeg bovenstaand 'boekje' van mij.
Het was gemaakt op school onder leiding van onze juf 'Hulsbos'.
Ik zat in de tweede klas van de lagere school.
We moesten nog schrijven met kroontjespen en met streepjes tussen de lettergrepen.
Het was vlak voor de ballpoint bij ons op school z'n intrede deed.
Blokletters leerden we, ik kan niet aan elkaar schrijven.
Het is geen gedicht, nee, het is een liedje!
Nog altijd kan ik het zingen en dat deed ik ook op Moederdag 1962.
Mijn vader had het voor me op een veilige plaats bewaard tot  dag.
Klik maar op het plaatje om het goed te kunnen zien en lezen.
 
Het grappige was dat mijn vijf jaar jongere broer, die vijf jaar later ook
bij juf Hulsbos in de klas zat, ook met dit liedje thuiskwam.
Alleen was het boekje niet vierkant maar in de vorm van een hart.

 Geniet van je moeder zolang je haar nog hebt.
Geniet morgen van Moederdag!
 
Gon