Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





maandag 30 maart 2015

Strömavbrott




Wie hier al een tijd leest weet dat ik het in vorige winters vaak heb gehad over het feit dat we vaak zonder stroom zaten en dat we daarom ook een aggregaat hebben aangeschaft. Dit mede omdat bij langdurige stroomuitval 's winters de pompen van het verwarmingssysteem toch met regelmaat zullen moeten draaien, vooral wanneer het extreem koud is in bijvoorbeeld januari.
Hadden we stroomuitval door de zware stormen, we hadden ook wel gewoon zomaar stroomuitval. Soms moest ik de wekkerradio e.d. wel een paar keer per dag weer gelijk zetten. 
De stroomuitval door de zware stormen kwam door bomen over stroomleidingen en dus ook door slecht onderhoud want men hoort ervoor te zorgen dat de kabels vrij hangen van bomen. Kabels kunnen hier nu eenmaal niet in de grond, Zweden is een grote zwerfkei :-). 
De stroomuitval door de stormen werd gecompenseerd door twee creditnota's van omgerekend elk zo'n honderd euro. 
De andere storingen kwamen door een fout ergens hier in de buurt die ze maar niet konden vinden. Wij wonen met drie huizen 2 km buiten het dorp en als wij stroomuitval hadden en ik liep met de hond richting het dorp, zag ik overal gewoon licht branden. Maar wij hebben geen stroom uit het dorp helaas, het komt bij ons via een omweg helemaal uit Dorotea. 
Maar nu is de fout kennelijk gevonden want, ik durf het haast niet te zeggen, deze winter hadden we nog geen stroomuitval!




Vorige week kregen we een brief van E-ON en vrijdag zelfs nog een herinnering per sms, dat we maandag 30 en dinsdag 31 maart en woensdag 1 april vijf uur per dag geen stroom hebben. Dit voor ons bestwil om het net te verbeteren. Nou dat heb ik gezien hier even verderop waar weet ik hoeveel meter kabel ligt en andere benodigdheden. Nadat ik deze foto's maakte zijn er nog palen bij gelegd en ik verwonderde me er over dat ze toch echt naar creosoot ruiken! Ik dacht dat dat niet meer mocht en zie andere palen langs de weg met een of ander groen impregneermiddel. 

Ik maakte donderdag een zeer fraaie lange wandeling met Sim over een scooterpad waar je geen kip tegenkomt en kwam toen meer plaatsen tegen met spullen en palen. Ook waren er bomen gekapt. 
Zo jammer dat ik mijn fototoestel niet mee had, niet om die spullen te fotograferen maar om de prachtige omgeving. Nu zal ik maar een paar dagen wachten tot ze klaar zijn met het werk.

Maar goed, vanwege alle verbeteringen is ons, ik noem het maar even vastrecht, verhoogd! Zo staat het er ook. Ik vind het wel een beetje vreemd, het is toch aan hen om de boel te onderhouden. Maar ja, je hebt geen keus en ik ben wel heel blij dat het nu voor elkaar is, dus maar niet mopperen. Daar hebben we ook nog wel drie dagen met stroomonderbrekingen voor over. Thermoskan koffie maken en je aanpassen is even niet zo erg als je het van tevoren weet.

Verbaasd was ik vanmorgen toen er om half twaalf een monteur kwam vertellen dat de stroom er weer op stond en dat er morgen en overmorgen geen stroomonderbreking is. Later weer bericht. We wachten maar af...



Gon

zaterdag 28 maart 2015

Natuurlijke mest


Vanmorgen vroeg.
Een paar uur later was de sneeuw weer uit de bomen door de zon.

Tja, we waren al wel erg verwend met heel veel zon, dus die sneeuw die verwacht werd voor afgelopen vrijdag en in één dag al een laag van zo'n 25 cm bracht, daar zaten we niet meer op te wachten eigenlijk. In gedachten waren we al verder in het seizoen. Maar je verandert er niets aan, dus... 
Omdat het ging sneeuwen toen het vroor kwam die enorme laag te liggen op de spiegelgladde ijsbaan. Omdat het niet hard vroor was het helaas plaksneeuw die gelijk enorme kluiten onder je schoeisel veroorzaakte, maar jammer genoeg dus niet aan het ijs plakte. Kun je het je voorstellen, spekglad en lopen met kluiten onder je schoenen omdat je toch op een of andere manier sneeuw moet ruimen. Honden uitlaten met een sneeuwschuiver voor me uit, zodat ik niet op sneeuwkluiten zou lopen. 
Maar het onvermijdelijke gebeurde gisteren dan toch. Mijn bijgeloof in het voorlaatste bericht bleek niet eens onterecht. Ik viel op mijn rechterkant en dat op zich is niet zo erg, alles deed het naderhand nog. Maar dat ik zo ontzettend hard met mijn hoofd op het ijs ben gevallen, ja daar ben ik erg van geschrokken en daar was ik van streek van. Heeft me ook aan het denken gezet, want wat ben ik er goed vanaf gekomen. 
Zelf denk ik aan het gaan dragen van bijvoorbeeld een (fiets-)helm als ik naar buiten moet bij extreme gladheid. Als er iemand een serieus beter idee heeft hoor ik het graag!
Ik hoorde Geert ook over CRAMPONS (klik), tja, ziet er wel beter uit dan 'broddar'.
Gelukkig viel er vandaag weer goed te lopen overal.


Donderdag gingen we nog even weg en hier reden we zo'n beetje 100 km
van huis in zuid-oostelijke richting. Het is in de provincie Västernorrland.
Hier was de sneeuw al bijna weg, het is dan ook een mildere zone.
Wat opvalt is dat de grens altijd wel bij Ramsele lijkt te liggen...
Eén ding is zeker, ook hier zal weer veel sneeuw liggen nu.

Gelukkig is het niet altijd glad en loop ik vaak naar en dan door het bos hierachter. Ga er vaak met de honden heen, vooral met Sim. 
Rushy wil niet meer zo heel ver, ze loopt altijd los dus mag het met haar 15+ (1 juni wordt ze 16 jaar) zelf aangeven. Vaak nog even in voor een sprintje, maar ze wil geen lange wandelingen meer over en door berg en dal. Dan zou ik haar aan moeten lijnen, maar als ze er geen plezier meer in heeft ga ik het haar zeker niet opdringen. Dus wel de nodige beweging, maar geen lange wandelingen meer. Een ommetje door het bos, daar is ze altijd voor in. Je moet wel over geduld beschikken want alles wordt nog steeds uitvoerig besnuffeld, ook de keutels van de rendieren. 

Met Sim ga ik veel verder, inmiddels ook los (komende zomer niet wanneer de hoge voor haar belemmerende sneeuwlaag weg is) en dan over harde scooterpaden, een laag harde sneeuw van minimaal een halve meter. Er gaat natuurlijk ook een mooie stok mee en als die zoek is, dan vinden we wel weer een nieuwe. 

Laatst liet ik deze foto zien van een deel van de kudde rendieren die zich hier een paar weken ophield. Iets van rond de dertig rendieren.




Foto uit het keukenraam. Ook op het erf kon je zien dat ze regelmatig aanwezig waren...






Toen ik vorige week weer als elke dag in het bos kwam wist ik niet wat ik zag. Daar moest de kudde zich wel een aardig poosje hebben opgehouden. Tja, onder de bomen ligt altijd minder sneeuw en is het ook veel eerder weg. Verspreid lag er nog wel sneeuw, maar de bosbessenstruiken waren er al op veel plaatsen weer bovenuit en ook waren er veel plekken met mos alweer helemaal sneeuwvrij. Ze hebben daar wel een poosje lekker lopen eten. En geen stank voor dank want ons bos is geheel natuurlijk bemest :-). Ongelooflijk, zo mooi regelmatig verdeeld, echt overal. Kringloop ook. Zouden de bosbessen, dennen en sparren er iets aan hebben? Omdat ik het van de positieve kant wil zien denk ik zeker van wel...



Wat denken jullie?

Hebben jullie wel eens keutels van rendieren gezien? Nee? Dan kun je altijd nog naar het winkelcentrum gaan en kijken of ze deze hebben...



Gon


Deze schattige afdrukken zien we elke dag op het erf.
Ze zijn van de eekhoorntjes.
Als de sneeuwlaag dunner is, zie je zelfs de nageltjes :-)



woensdag 25 maart 2015

Sneeuwhoogten





Morgen even een dagje weg. Nog goed weer, droog vooral en dat is de week erna wel anders. Ik heb twee verschillende weerberichten bekeken (10 dagen) en in de eerste dagen na morgen zal er bij elkaar 23 tot 30 cm sneeuw vallen! Neeeeeeeeeeee! :-).

Het gebeurde nog wel eens dat iemand mij wilde corrigeren... "Nee Gon, ik heb ook jullie weerbericht bekeken en er valt maar 23 - 30 mm hoor!" Dat zou iemand in het geval van komende week dus kunnen zeggen. 
In landen waar sneeuw veel minder normaal is dan hier staat niet iedereen erbij stil dat de neerslag in de weerberichten altijd wordt weergegeven als zou het vallen in de vorm van water, regen dus. 


Slechts een greep uit de vele vormen ijskristallen.
Mooi hé?!!!

Als er 1 liter water valt op 1 vierkante meter en het verdampt niet en zakt of loopt niet weg, dan staat dat water 1 mm hoog. Dan is er 1 mm neerslag gevallen. 
Maar sneeuw bestaat vooral uit lucht. De verhouding tussen water en ijs en daaraan verbonden de dichtheid van de sneeuw, plus de temperatuur en de windsnelheid maken enig verschil, maar als je daar geen rekening mee houdt is een globale eenvoudige rekensom dat 1 mm neerslag ongeveer overeenkomt met een sneeuwdikte / sneeuwlaag van 1 cm.
Maar er kunnen dus verschillen zijn al naar gelang de sneeuwvariant. Droge of natte sneeuw, jachtsneeuw, poolsneeuw. De temperaturen zullen komende week overdag boven en 's nachts onder nul zijn, dus we zullen zien of het droge of natte sneeuw wordt of een combinatie daarvan.

Om het nog enigszins beter te kunnen voorstellen nemen we een 10 liter emmer en vullen hem met sneeuw. Losjes, niet aanstampen, gewoon zoals het ook op de grond ligt. Wanneer je hem binnen zet zal er na een poos ongeveer een liter water in de emmer zitten. Mensen die in Zweden wel eens een bevroren waterleiding aantroffen, bijvoorbeeld in een vakantiehuis wat niet goed bij verwarmd is, of niet goed afgetapt en zich in eerste instantie even met sneeuw willen redden weten er alles van. Het schiet niet op eer je wat water bij elkaar hebt gesmolten. Voor een bakkie koffie misschien :-).

Dus er gaat 23 - 30 mm neerslag vallen in de vorm van sneeuw. Als de sneeuw droog is en blijft liggen zal dat resulteren in een laag sneeuw van 23 tot 30 cm ongeveer. Als het natte sneeuw is dan zal de laag wat dunner zijn en als het boven nul raakt natuurlijk deels smelten. We zullen zien...

Gon

J





maandag 23 maart 2015

IJs en as




De laatste tijd kwamen er via reacties hier, op Facebook en via e-mail dat men het leuk vindt meer te weten over hoe het leven hier is. Bijvoorbeeld zoals laatst, dat je hier niet alles "om de hoek" kunt kopen. Dat je je het eerste jaar soms suf zoekt naar iets en het in een winkel vindt waar je het echt niet verwacht had. Drogisterijen zoals in NL heb je hier niet, alleen de apotheek. Make-up vind je hier dan ook bijvoorbeeld in een verfwinkel, hoe toepasselijk :-). Ook de bouwmarkt hier in het dorp heeft een heuse make-up hoek! 
Tja, je moet het even weten. Het is maar een voorbeeld.

Maar nu wil ik het over de winter hebben en over het wegdek. De openbare weg en de 'weg' op het erf. 
De winters horen hier streng te zijn. In december 2009 kwamen we hier, dus dit was nu onze zesde winter hier. De eerste drie winters waren zoals ze horen te zijn. Streng, op tijd vårvinter en eind april de sneeuw allemaal weg. Echt prachtige winters! 
De laatste drie winters zijn minder streng en daarmee ook wat minder leuk. 
Meer gekwakkel, stormen (deze winter gelukkig niet), gewoon minder. De vorige was van de laatste drie dan nog de beste. Deze winter begon aarzelend laat, was in januari normaal en toen was de strenge winter afgelopen. Peter en ik zijn bewust in Jämtland gaan wonen vanwege de stabiele winters zonder het gekwakkel dat ze in het zuiden hebben. We wilden in elk geval beslist boven de lijn Gävle wonen. 
Nu hadden we laatst geweldig mooi weer met veel zon, zeker twee weken, in elk geval zo lang dat ik het niet precies meer weet. Maar sinds begin februari is het door het gekwakkel heel vervelend op wegen en paden. 

Op de openbare wegen in Jämtland wordt nooit zout gestrooid. Gelukkig maar, het heeft bij extreem lage temperaturen ook niet veel nut. Het smeltwater bevriest dan toch weer. Nee, men schuift hier de wegen. Als er veel ijs op ligt schraapt men de wegen ruw en men strooit grus. Grus is fijn grind, zoiets grootte als bijv. op een gravelbaan (sport). 
Jullie weten nog wel misschien dat ik vorig jaar aan de man die hier strooit voor de gemeente gevraagd heb of hij, als hij ziet dat ons erf een ijsbaan is, hier ook grus wil strooien en dat ik daarvoor best wilde betalen. Daar kon geen sprake van zijn, van betalen en hij deed het direct. De laatste weken heeft hij het zes keer gedaan. 
Vorige week vier dagen achter elkaar. Telkens ben ik toch een beetje geëmotioneerd als hij dan met dat gevaarte het erf op rijdt en strooit. Echt zo aardig!
Hij strooide zelfs tot bijna voor de garagedeur hier beneden waarvoor hij toch moet manoeuvreren met dat monster waar hij in zit :-). Toen ik dat zag...
Hij had ook nog een boel verloren en dat hebben we in emmers gedaan zodat ik op andere plaatsen zelf nog kan strooien. Beter dan het grus dat je koopt.




Deze foto maakte ik afgelopen week toen ik beneden uit de garage kwam. Het huis is helemaal onderkelderd, dat kun je niet zien op de foto bovenaan omdat de sneeuw voor de "bovenlichten" (raampjes) ligt. Het is gewoon een benedenverdieping die voor 3/4 in de grond zit. Daar is bijv. de badkamer, het stookhok, een washok, een kantoortje, een garage...




Van dichtbij ziet het er dan zo uit. Hier kun je super veilig op lopen. Gelukkig ligt er grind op ons erf, wel grover dan het strooisel, meer zoals je in NL grind op je erf hebt. 
Er is nu zoveel fijn grus gestrooid dat het mooi een klein beetje opgehoogd wordt :-). Even harken en het fijne grind raakt er wel tussen. 




Wanneer je op foto helemaal bovenaan kijkt zie je links een gebouw met een grote rode (garage-)deur en recht vooruit zie je er twee. Daartussen loopt het pad verder enigszins hellend omhoog naar het bos, daarom ook is het zo glad, omdat het smeltwater gaat lopen. Veel (de meeste) erven zijn hier nu eenmaal enigszins of erg hellend, het is hier niet zo plat als in NL. 




Het strooien heeft dubbel voordeel! Ten eerste kun je een poos heel goed en normaal lopen. Maarrrrrr... als de zon schijnt, die nu al heel veel kracht heeft, warmen de steentjes op. Ze hebben hier niet voor niets speksteenkachels en tegelkachels uitgevonden, steen houdt lang warmte vast. De opgewarmde steentjes zakken door het ijs dat daardoor erg broos wordt en daardoor weer veel sneller smelt en ook breekt.




Hier is duidelijk het verschil te zien. Je kunt precies zien waar de strooiwagen wel en waar hij niet heeft gereden en neem van mij aan, links is het ijs wel drie centimeter dik en rechts al aardig aan het verdwijnen. 

Klik maar op de foto



In de vorige winters ben ik altijd wel minimaal één keer gevallen, meestal vaker. Ondanks de broddar, zoiets als spijkerbanden, maar dan onder je schoenen. Op hard glad ijs heb je nagenoeg niets aan die broddar onder je schoenen. 
Peter zei aldoor tegen me dat de mensen hier anders lopen en ja, ik zag dat ook wel soms. Een beetje maf vond ik het zoals ze lopen. Totdat Eva met deze afbeelding (hierboven) kwam aan het begin van deze winter en bij mij eindelijk het kwartje viel. Daarom lopen ze 'dubbeltjes te zoeken' :-). Ze schommelen ook enigszins, nu begrijp ik het, aldoor het gewicht op het been waar je op dat moment op staat. Zoals ook op het plaatje, als een pinguin. 
Deze winter heb ik echt op spekglad ijs gelopen, ik moet ook op plaatsen zijn waar niet gestrooid is, waar dan ook. Ik durf het haast niet te zeggen, beetje bijgelovig ben ik wel, maar ik ben, ondanks juist deze kwakkelperiode met vaak ijs, niet één keer gevallen! 
Ik haal zelfs kruiwagens met hout over glad ijs. Ik ben je nog steeds dankbaar voor dit plaatje Eva! En achteraf is het ook zo logisch. En het interesseert me geen zier dat ik er nu ook zo bij loop. 't Valt hier niet op. 
Ik loop alleen zo op ijs hoor :-).




Hier een pad over het grasveld. Daar strooi je natuurlijk niet want dan heb je 's zomers constant grind in je grasmaaier. Dit pad houd ik altijd sneeuwvrij voor onze Rushy. Omdat ze slechte gewrichten in de voorpoten heeft en je dit huis alleen maar uit kunt via een of andere trap...
Trap bij de voordeur van metaal, een soort roosterachtig. Daar kan ze niet op en af, ze is er al een keer een nagel kwijtgeraakt, wat een bloedbad. Ze ontglipte me toen.
Naar beneden en dan via de garage naar buiten. Uitgesloten, is een normale trap, teveel treden. Ze wil beslist niet gedragen worden en dus gaat ze via de altan naar buiten. 
Daar heb ik op de kleine houten trap de loper voor haar uitgelegd...




Dit typisch Zweedse vloerkleed vond ik in een houthok, de vorige bewoners hadden het daar laten liggen. Het zag er niet uit, ik denk dat de kinderen het in het speelhuisje hadden gehad. Qua formaat en gewicht kon het wel in de wasmachine en dat dus gedaan. Nu doet het al een aantal winters dienst voor Rushy, zodat ze niet uitglijdt op de treden tijdens afdalen. Omhoog is geen probleem. 
Het kleed ligt droog, het dak loopt door boven de trap.

Vroeger strooiden de mensen ook vaak hun as uit over gladde paden. Ook in Nederland. Ja, ijs zal zeker stroef worden, maar je moet er toch niet aan denken hoe dat inloopt. Vooral ook leuk met twee honden. Gelukkig hoeft dat niet meer. Ik kom erop door een leuke blogpost van Valhalla. Ze leeft sinds kort met man en kinderen in het zuiden van Noorwegen. Zo had ze laatst dus dat bericht over leuke dingen die je met as kunt doen. En as, daar hebben we genoeg van in Zweden met al die houtgestookte kachels en ketels. Alleen zou ik het niet in mijn haar smeren, zoals ook als een van de leuke dingen wordt beschreven. Je kunt het bericht HIER (klik) lezen.

Vergat ik ook in mijn vorige bericht voor de geïnteresseerde te vermelden dat Peter ook weer een bericht heeft geschreven 'Het leven aan boord', interessant en niet lang :-). 
Je kunt het HIER (klik) lezen.

Sorry, een beetje een lang verhaal geworden. 
Altijd moeilijk voor mij om kort van stof te zijn.

Gon

vrijdag 20 maart 2015

Hornborgasjöns fältstation en een verrassing


Hornborgasjön met kraanvogels.
Klik vooral op deze mooie foto van de Facebookpagina van
Hornborgasjöns fältstation voor een veel beter beeld!

Een jaarlijks terugkerend moment van grote blijdschap...
er kwamen alweer grote aantallen kraanvogels aan bij Hornborgasjön, daar waar dus enorme aantallen neerstrijken voor ze zich verder over het land verspreiden. Hornborgasjön ligt tussen de grote meren Vättern en Vänern. 
Dank je wel Eva, dat je het vandaag deelde op Facebook en ik vanmiddag even een vreugdedansje kon maken :-). De kraanvogels worden nabij Hornborgasjöns fältstation geteld en vandaag kwamen er rond de 7700 kraanvogels aan!

"Nou beste kraanvogels, blijf nog maar even daar voor jullie naar moerasgebieden hier in het noorden komen. Na een zachte maand en twee weken schitterend zonnig weer komt er weer een weekje winter aan, zelfs een sneeuwlaag van een centimeter of tien op zondag/maandag. Ik kan jullie zeggen kraanvogels, van ons had dat nu ook niet meer gehoeven! Smelten met die handel nu. Als jullie er zijn is het immers voorjaar!"


Hornborgasjön vandaag.
Ook deze foto komt van de Facebookpagina van Hornborgasjöns fältstation.


Later in de middag maakte ik nog een klein vreugdedansje toen in naar de brievenbus was geweest. Een bubbeltjes enveloppe uit Nederland. Als afzender alleen een postcode en huisnummer, ik herkende het niet, wel als ergens uit de provincie Groningen. 
Groningen? Wat zou daar nu in zitten?

Tada...

Klik vooral op de foto om de inhoud te kunnen zien.
Zaadjes van viooltjes, madeliefjes en zonnebloemen.
Ook van stokrozen, vast en zeker uit eigen tuin.



Nogmaals erg bedankt Marga, echt zo leuk!
Marga ken ik van haar blog Blauw en zo (klik). Het leuke is ook nog dat wij vorige jaren in het voorjaar altijd naar NL gingen en ik niet kon voor zaaien. Maar deze keer gaan we niet en komt een dezer dagen een zak potgrond te voorschijn van achter, plus zaaipotjes e.d.
Ik heb ook nog wat andere zaden, weer andere dan die Marga stuurde en kan nu eindelijk eens vroeg beginnen. Ik denk dat ik van de stokrozen de helft voor zaai en de andere helft in de zomer op natuurlijke wijze. Zal er altijd iets het gaan doen lijkt me. Stokrozen zijn twee- of meerderjarig meen ik, dus ik hoop dat ze in deze klimaatzone overleven. We gaan het gewoon proberen.


Klik op de afbeelding om goed te kunnen zien.

We wonen daar waar ik de rode 'prikker' heb gezet. Zone 7, bijna 8. Dat is om te telen niet erg gunstig. Toch bloeit hier van alles, maar lang niet alles wat in Nederland groeit en bloeit.
Het leuke is dat violen hier de hele zomer bloeien. Ze blijven echt heel mooi en prachtig tot de herfst! Vaste planten als ridderspoor, monnikskap, guldenroede e.d. doen het hier prima. Dus de stokrozen worden echt een heel leuk probeersel. Ik ben gek op stokrozen!

Zoals elk jaar plaats ik ook nu het mooie filmpje over de kraanvogels bij aankomst in Zweden in het voorjaar. Dit voor degenen die het nog niet kennen en wel graag willen zien.

Ook kun je kijken op de webcamera's bij Hornborgasjön. Zie ze live door HIER te klikken.




Ik wens iedereen een heel mooi weekend!

Gon

woensdag 18 maart 2015

Natuurlijk...


Ik schrijf helemaal geen nieuws als ik het heb over de wilde zwanen die ik twee weken geleden al zag! Abnormaal vroeg ja, maar ik hoorde weken geleden dan ook al dat de eerste wilde zwanen drie weken vroeger dan gemiddeld in het land waren gesignaleerd. In het zuiden dan.

Ik schrijf ook helemaal geen nieuws als ik het heb over het feit dat de echte strenge winter veel korter was dan gemiddeld. Daarom ook zijn ze misschien zo vroeg en ik verheug me dan ook op de komst van de eerste kraanvogels. De kraanvogels die onze pootaardappelen vorig jaar uit de tuin haalden en opaten. De oogst was beduidend minder, maar dat vonden we niet erg. Veel te mooi om die vogels van zo dichtbij te mogen bekijken! Vanuit het kleinste raam van het huis, zodat we hopelijk niet werden gezien. Het wc-raampje :-). Voor wie het wil... je kunt het HIER (klik) nog of weer lezen.


Sperweruil. Bron: internet.

Wat wel nieuws is en voor mij geheel nieuw en heel bijzonder... is dat ik nu al vier avonden achtereen het geluid hoor van twee sperweruilen! Ik weet het zeker, heb het goed onderzocht de geluiden, het zijn sperweruilen.
Sperweruilen komen voor in de uitgestrekte bossen van Noord-Amerika en het Noorden van Noorwegen, Zweden en Finland. De term sperwer in zijn naam refereert aan de vorm van zijn vleugels en aan zijn lange staart, die aan de sperwer doen denken.
Ze zijn 36 - 41 cm. HIER (klik) kun je er meer over lezen op Wikipedia.

De twee uilen hier lijken met elkaar in gesprek op enige afstand. Het lijkt steeds of ik me tussen hen in bevind. Ik hoor het steeds om een uur of acht à half negen 's avonds, de op één na laatste keer van de dag dat ik de honden uitlaat.
Nu heb ik op mijn fotoblog wel eens eerder een vraag gesteld over een wilde plant in deze omgeving die ik niet herkende. HIER (klik) kun je die vraag onder de vierde foto lezen en onderaan het bericht bij de reacties het antwoord zien. Het antwoord dat bijna een jaar later kwam doordat iemand bij toeval door de zoekmachine op mijn blog kwam. Het duurde bijna een jaar, maar het antwoord kwam. Dus nu waag ik weer een gokje. Wie weet komt er een vogelaar langs die een keer via de zoekmachine hier terechtkomt omdat hij zocht op sperweruil.
Dan nu mijn vraag beste vogelaar: Waarom maken deze twee uilen juist nu, in het vroege voorjaar, deze geluiden, schijnbaar naar elkaar? Heeft dit met paring e.d. te maken?


Wat een geweldige foto (ook van internet uiteraard).

Tja, en ik schrijf ook helemaal geen nieuws als ik schrijf over het noorderlicht dat zelfs tot in de Benelux te zien blijkt te zijn geweest en ook nog komt deze dagen! Het was gisteravond dat ik weer met de honden liep en onder het geluid van de twee kwebbelende sperweruilen me een hele tijd heb staan te vergapen aan het noorderlicht. Een gelukje dat het er juist toen was. Het kan komen en gaan. Soms tien minuten, twintig minuten om weer weg te gaan. Later kan het weer terugkomen, het zijn immers golvende bewegingen. Omdat hier veel bomen staan kan ik het aan de horizon niet zien, ik kan dan wel zien dat het er is doordat het veel lichter is, maar ik zie het verder niet. Maar nu was het hierboven. Schreef ik in december dat ik het nooit mooier had gezien dan op kerstavond, wel het kon nog vele malen mooier. Natuurlijk mede omdat het zo heftig was, die zonnestorm, de zwaarste in elf jaar tijd!
Ik sloeg mezelf weer eens voor de kop dat ik nog steeds niet de moeite heb genomen me eens te verdiepen in het maken van foto's van het noorderlicht, de maan, enz.

Ik heb gezocht en gezocht op internet. Er zijn zoveel foto's van het noorderlicht te vinden, logisch, het fascineert de mens. Daarom heb ik er drie uitgezocht die het beste en het meeste lijken op wat ik gisteren zag.


Bron: froot.nl

Bron: National Geographic

Maar waar ik helemaal weg van was en waarvan ik nog niet wist dat het zo heet was dit verschijnsel: een corona (zoals hieronder)!


Foto: Harald Albrigtsen

Dit verschijnsel doet zich voor wanneer het noorderlicht zich recht boven een waarnemer ontwikkelt. Werkelijk zo mooi! Daar word je stil van, dat zijn me momenten zeg! Ik kan me voorstellen dat de mensen hier vroeger, toen ze nog niet konden weten hoe het noorderlicht ontstaat, bang waren of er goddelijke krachten of boodschappen achter zochten. Echt heel begrijpelijk! Deze foto is toch net een soort uitstorting uit de hemel? Ja toch?

Wil je meer informatie over het noorderlicht; wat is noorderlicht en hoe ontstaat het nu precies, dan kun je hier lezen en kijken op deze pagina (klik).

Ik hoop van harte dat jullie ook het noorderlicht hebben gezien of gaan zien in de Benelux. Het schijnt dat de kans nog bestaat tot zaterdag. Dit is je kans, dus goed opletten want het is er echt nu en dan, niet aldoor aaneengesloten. Het komt en gaat en komt en gaat. Wie weet zijn er onder jullie wel die er foto's van kunnen maken en misschien wel laten zien. Succes!

Gon

zondag 15 maart 2015

Zonnestraaltjes...


Wat een mooie week hebben we gehad. Dat doet je goed na de winter. 

Het was een week met enorm zonnig weer. Dag en nacht kraakhelder, dus overdag zonovergoten en een graad of 6 à 7 boven nul en door het heldere weer is het 's nachts wat onder nul. Gezond weer! Heel droog.
Het was een week waarin ik veel buiten was en erop uit ging met de honden. Vrijdag maakte ik veel foto's van Sim en plaats er twee...


"Nou kom op! Gooi die stok nog eens!"

"Ik heb grote oren, kijk maar!
Als je me beter wilt bekijken moet je op m'n foto klikken!"

Het was een week waarin Tineke contact opnam om ons uit te nodigen voor een etentje in hotel-restaurant Corner House (klik) in Junsele. Wat leuk, daar hebben we graag een ritje van een klein uur voor over! Het is een van de erg goede restaurants (er zijn er niet zo veel) in de wijde omgeving. Het was erg gezellig en lekker. Helaas geen foto's gemaakt, maar hieronder een idee.

Saloon corner in Corner House.

Het was een week waarin ik volkomen inspiratieloos toch zin had om eindelijk weer eens te gaan haken en nam een duik in de oude houten Zweedse emmer die ik kocht in een loppis en die ik gebruik waarvoor hij bedoeld is. Bovenin zit een ronde bak waarin allerlei kleine dingen als naalden, spelden, enz. bewaard kunnen worden (niet op de foto).



Geen kleuren naar m'n zin...

Jämtland, onze provincie. Qua oppervlakte ongeveer net zo groot als Nederland, maar i.p.v. bijna 17 miljoen inwoners heeft Jämtland er slechts 127.000!!! Hier koop je dus niet zomaar iets 'om de hoek'. Wel de dagelijkse boodschappen. We hebben ook een bouwmarktje, twee kappers, twee koffiecorners, een bank, twee benzinepompen, een ijzerzaakje, een autospuiterij, een grote autodealer 'Ivars Bil', een (slechte) pizzeria en een veredelde snackbar, een zaak vergelijkbaar met Expert, twee hotels en dan heb ik de belangrijkste wel gehad. Dat hebben we 'om de hoek'. Voor haakgaren en heel veel andere dingen rijd je zo 20, 50 of misschien wel 150 km. Je went er snel aan. Jämtland heeft een goed wegennet met weinig tot geen stoplichten, drempels en rotondes. Tachtig kilometer rijd je op een 80 kilometerweg dan ook werkelijk in nagenoeg een uur. Misschien is de uitgestrektheid zo ook beter te begrijpen en dat je soms twintig, dertig, veertig kilometer niets anders tegenkomt dan bos, bos, bos, afgewisseld door meren en stromen en dat het dan handig kan zijn als je zelf een band kunt verwisselen. 




Omdat ik toch wat wilde haken begon ik maar gewoon. Toch goed om het een beetje te blijven doen. Ik heb enkele vingers met artritis en je kunt maar beter proberen het een beetje soepel te houden door het te blijven doen. Ik bombardeerde m'n brouwsel tot pannenlap voor een vakantiehuisje. Er moet nog een lus aan en ik denk dat ik een stofje tegen de achterkant zet. Nu ga ik nog eenzelfde haken, want wat heb je nu aan één pannenlap?!




Later wist ik eindelijk wat ik wil gaan maken. Deze erg eenvoudige granny squares en het doel verklap ik nog niet. Nee, geen deken of sprei. 't Zal nog heel lang duren, vast pas na de volgende winter dat het klaar is. Ik ga deze kleuren garens toch maar in NL aanschaffen in het najaar. Of ik moet er in Strömsund of Sollefteå nog tegenaan lopen...
Via internet lijkt me niet handig. 


Vorig jaar om deze tijd, buiten op het bankje in de zon.

Tot die tijd kan ik mooi van een niet affo een affo maken. Vorige winter was ik daarmee bezig en ik hoefde er eigenlijk alleen nog maar kussentjes van de maken voor op de mooie oude blauwe Zweedse stoeltjes. Maar dat laatste was juist best nog lastig in de hoeken achter. Een is er nu af, nu de tweede nog. 
Ze komen dan in de altan te staan 's zomers in plaats van de blauwe tuinstoelen, die gaan dan naar buiten. Ik zal het wel laten zien als ze er staan.



Het was ook de week dat ik als een kind zo blij was met een doodgewoon chrysantje dat ik bij de supermarkt zag! De tulpen waren iel, duur en al praktisch open, maar dit plantje... 
Het komt, net als ik, oorspronkelijk uit Aalsmeer. Niet echt een voorjaarsplantje, maar als ik mijn neus erin stop wel jeugdsentiment, de bloemen- en plantenkassen van mijn ouders. Toch verse bloemetjes in huis :-). We hadden hier een bloemenzaak, tot voor heel kort zelfs. Ze verkocht ook mooie gordijnstoffen. De stoffen hier in huis komen bij haar vandaan. Daar stopte ze eerst mee. Mensen kopen het schijnbaar in de stad. Bloemstukken maakt ze nog op bestelling, maar verder is ze gestopt en er is nu een loppis bij. Heel jammer. Deze week gaan we naar Strömsund, daar is trouwens een mooie bloemenzaak en Dorotea heeft er ook een. Respectievelijk 50 en 20 km rijden. Maar dat is hier heel gewoon, net als in Amerika.




Tijdens een wandeling met Rushy kwam ik al veel grote zwerfkeien tegen die al veel sneeuw kwijt waren, ook deze mooie oude rottende boomstronk met zwam en een prachtig miniatuurtuintje. Dat is genieten, gelukmomentjes. Klik maar op de foto voor groter en beter beeld.



Ook zit het wiel weer onder m'n auto. Ik verheug me er al bijzonder op dat m'n wagen weer van stal kan en ik met Margit naar Strömsund ga. Dat heb ik haar beloofd en daar verheugt ook zij zich op. Eerst moet de sneeuw van de stoepen en zo, Margit loopt niet meer zo makkelijk. We gaan dan winkelen en ergens lunchen. Samen op stap, zonder de mannen.

De loppis is er even helemaal bij in geschoten. Het lijkt me handiger als ik het hier toch meld als ik weer spullen plaats. 

Een fijne week!

Gon



dinsdag 10 maart 2015

Handig?




Jullie herinneren je vast nog dat ik begin september naar Borgafjäll ben geweest. Mocht je willen dan kun je dat HIER (klik) nog lezen en foto's kijken. Ik ga doorgaans alleen omdat ik ook ga om te wandelen en dat is natuurlijk niet geschikt voor Peter. Ik vind het totaal niet erg om alleen te gaan en te gaan en staan waar ik wil, altijd een hond mee, die schikt zich wel naar mij (zal wel moeten :-).
De laatste keer was niet echt ontspannend omdat de band rechtsvoor half leeg bleek te zijn toen ik eenmaal in Borga (zo noemt men het hier kortweg) was. Doorrijden naar Storjola moest ik tot mijn grote teleurstelling uit mijn hoofd zetten. Nergens vond ik een gelegenheid om lucht in de band te doen. Achteraf had ik toch nog een mooie wandeling rond Borgahällan, waar ik nog niet eerder zo dichtbij was geweest en kwam ik ook nog met de band thuis na 130 km niet echt lekker gezeten te hebben.
Eenmaal thuis de band toen met de compressor weer gevuld. Het duurde wel even eer hij weer half leeg stond, het gaat langzaam. Hij staat nu in de garage, 's winters rijden we niet met mijn Citroën maar met de auto van Peter. Die heeft vierwielaandrijving en dat is veiliger 's winters. 
Peter had de laatste maanden nog wel eens de band bijgevuld en dus kan het zo niet langer. Vooral omdat ik 's zomers vaak alleen weg ben en omdat je hier heel vaak in the middle of nowhere rijdt. 
Juist ook daarom besloot ik de band er nu zelf af te halen. Peter zou hem dan even wegbrengen om hem te laten maken. Het is lang geleden dat ik een band verwisselde en sowieso niet bij deze auto. Dus goed om alles even te doen en dat was geen verkeerd idee. 

Wat een lullig krikje leverden ze bij deze auto! Maar goed, het werkt. En dan de sleutel... Ik heb er geen foto van gemaakt, maar het lijkt sprekend op die op de linker foto. Ik verwachtte en wilde een kruissleutel als op de rechter foto, beide foto's van internet. Valt me tegen van Citroën.

















De bouten zijn bij het wisselen van winter- naar zomerbanden destijds in een garage vastgedraaid met zo'n ding op lucht. Moeilijk los te krijgen dus. Je hebt dan helemaal niets aan zo'n sleutel als op de linker foto, de sleutel die bij de auto hoort. 
Maar gelukkig lag er een kruissleutel in de garage. Die gaat dus in mijn auto. Dan kan je met je linker voet op de sleutel gaan staan en hem met je rechter hand sturen en trekken. Ik geef toe, het viel niet mee. Je kunt nl. nauwelijks bukken want daar staat de auto en dus schoot de kramp in m'n schouder bij de derde bout, maar het trok gelukkig snel weg. 
Band op het steekwagentje gezet en naar Peter z'n auto gereden. Klaar was Kees. 
Hij zal al wel klaar zijn, moet nog even opgehaald worden en dan zet ik hem er weer op. 
Heel lang geleden deed ik eens een cursus "Sleutelen aan je eigen auto" voor vrouwen. Een aantal zaterdagochtenden en ik wist alles van remvloeistof tot luchtfilters en weet ik wat. Natuurlijk ook banden verwisselen. Kruislings vastdraaien, dat was belangrijk. Nooit spijt gehad van deze eenvoudige basis cursus. 

Dat was dus handig. Ik ben ook best wel handig, kan netjes schilderen, behangen, knutselen, haken, weet snel ergens iets op te vinden en zou me heel goed redden als ik alleen zou moeten wonen, al hoop ik dat natuurlijk niet. Maar ik kan ook zó onhandig zijn soms. 
Zoals vandaag toen ik satésaus op wilde warmen. 
De keuken is vrij lang met aan weerskanten een werkblad. Ertussen ongeveer twee meter vloer. Toen ik het pannetje van het linker werkblad op het rechter blad wilde zetten, gebeurde het. Het viel op de grond. 
Ik heb een minuut lang met mijn handen in mijn haar gestaan tot er een hond kwam die wel wilde helpen en die ik toen maar even opgesloten heb. Ik had eigenlijk een foto moeten maken, maar het toestel lag niet in de buurt en ik kon niet weg, want ten eerste zat ik zelf onder, van schouders tot tenen. Maar ook de vloer, de kastjes, zelfs tussen de laden (de randjes), de keukenapparaten, de muur, de tegels. 
Toen mijn kleren uitgedaan en schone aan. Snel in de wasmachine laten spoelen voor het er niet meer uit zou gaan (het is eruit). Daarna de vloer, anders kon ik immers niet lopen. En toen de rest. 
We aten een uur later dan gepland.
Achteraf wel heel lachwekkend, maar op dat moment!

Doen jullie het ook (vraag voor de meisjes :-), zelf een band verwisselen als het moet?
En zijn jullie ook wel eens zo enorm onhandig?
Ik ben benieuwd...

Gon