Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 29 oktober 2008

De eerste sneeuw in Gafsele en nog even over de windmolens












De eerste sneeuw is gevallen in Gafsele, dus vandaag op 29 oktober. De eerste sneeuw is vroeg dit jaar, maar ik zag het duidelijk op de webcams van Åsele (ik kijk iedere dag). Zag gisteren ook al op de neerslagverwachting van Meteox.nl. dat het eraan zat te komen. Ook in Duitsland, Zwitserland zou wat sneeuw vallen. Maar goh, zou er best wel even willen zijn bij ons huis. Eens kijken hoe alles er uitziet onder dat dunne witte dekentje. Sprookjesachtig. Kakelugn aanmaken, kaarsjes, wijntje. Wat zien we hier nu nog sneeuw??!! Afgelopen winter wist Nederland niet hoe snel ze veel foto's moesten schieten toen 's morgens alles een keer wit was van de bevroren rijp.
Bovenstaande foto is toen door mij genomen. Achter de schuren achter ons huis ligt een terras, met gras, riet en water. Daar is de foto genomen. In Gafsele heb ik zelf nog geen foto's in de sneeuw kunnen maken, de foto bovenaan deze site is nog van de makelaar vorig jaar maart. Maar goed, twee maanden geleden zat ik daar in Gafsele nog heerlijk in het zonnetje achter de keuken in een T-shirt buiten, nu dus sneeuw. In Luleå, dat 500 km hogerop ligt, ligt volgens mij nog geen sneeuw.
Ik las op de weblog van Christien trouwens dat ze nog steeds dagelijks langsrijden met windmolenonderdelen (zie in mijn blogarchief 15 aug.). Dat moet me dan wel een windmolenpark worden zeg!
Christien schreef: "Er is nl. een groot windmolenpark in opbouw dat ergens in Dorotea op de fjällen gebouwd gaat worden. Volgens mij bij Borgafjället in de buurt en wel heel wat windmolens die daar gebouwd gaan worden. Heb geen idee hoeveel precies, maar heel wat te zien na het transport dat er voorbij komt hier bij ons. De molens worden gebouwd in Denemarken en gaan dan via zeetransport naar Örnskoldsvik toe. Daar is nl. een diepe zeehaven, zodat de diepe schepen met hun zware lasten daar kunnen binnen varen. Daar worden dan de grote stukken op extra zware en brede vrachtwagens gelast die dan met speciale begeleidauto's naar boven komen om hier dan in de fjällen opgezet te worden. (meer dan 60 ton per auto is niets). Alle wielen van de grote vrachtauto's zijn apart te sturen zodat ze op die manier toch een bocht op een min of meer normale manier kunnen maken. Het zijn iedere keer 2 verschillende transporten voor 1 windmolen, t.w. het onderstuk en boven de motor/stuurhuis gedeelte. Dat is het eerste transport van 2 vrachtauto's. De andere is dan met 3 auto's, daar zijn dan de 3 wieken op geplaatst. Elke transport dan met 4 begeleidingsauto's voor het afsperren en vrij maken van de wegen. Oh trouwens al die chauffeurs zijn speciale mensen uit Denemarken die ook bij de opbouw van de windmolens aanwezig zijn. Dus monteurs ter plaatse. Die doen dus alles zelf daar, incl. transport van die grote 16 wielers........Petje af hoor!"

woensdag 1 oktober 2008

Het beloofde verhaal van Peter






In mijn bericht van 3 september beloofde ik dat Peter een verhaaltje zou schrijven over een deel van de terugreis. Het heeft langer geduurd dan toen beloofd door allerlei drukte, maar hier is het dan:

Het afsluitende verhaal van Captain Woodleg...
Tijdens de tweede reisdag die ons langs de Oostzee kust deed gaan, kreeg ik heimwee naar een paar havensteden; Kalmar en Sölvesborg.
Kalmar is een haven die we vroeger zo'n 5 keer per jaar aandeden om hout te laden, iets anders had men er toen niet. Nu, 15 jaar later, liggen er twee schepen met een vlag op het achterschip met een zon erin, de een lag hout te laden, de andere oud ijzer. Om en op de oude haven had men de gebouwen keurig in oude staat teruggebracht met een goed uitziende jachthaven met clubhuis en barretjes. Uiteraard heeft men nu ook een verkeerspost om het scheepvaartverkeer door de 'Kalmarsund' te begeleiden, wat natuurlijk nodig is met al de huidige elektronica aan boord. Destijds was er geen verkeerspost, wij deden het gewoon zonder. Al met al was het niet meer de haven van toen.

Daarna naar Sölvesborg. Dit was mijn eerste Zweedse haven in 1966, lichtmatroos 16 jaar, de wereld ligt nog voor je open en je hebt nog twee sterke zeebenen. Erna ben ik ook nooit meer in deze havenplaats geweest. Het zag er nu ook niet meer naar uit dat er nog een koopvaardijschip afmeert. Het was wel leuk dat er nu aan de kade parkeerplaatsen zijn voor gehandicapten (zeelieden?) en dat er een kraai rondscharrelt met anderhalve poot, zodat de lichtmatroos van toen deze kraai kon voeren met vis die gebakken werd op een oude vissersboot. In de haven lag wel een oude sleepboot. Als zij te koop komt, zal deze oude kapitein haar kopen en er mee naar Harnösand varen, wat dan zijn laatste zeereis zal zijn.
De foto's:
  1. Kalmar
  2. stationnetje van Sölvesborg
  3. deel v.d. haven van Sölvesborg
  4. de kraai met anderhalve poot
  5. de oude sleepboot
De foto's kunnen worden vergroot door er op te klikken.