Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





dinsdag 31 mei 2011

Twee emmertjes water halen


De reis ging voorspoedig. Pia en Steffen (Denemarken) waren niet thuis. Ze waren naar Schotland, hun dochter loopt daar stage. Er waren ook geen andere gasten. De deur van het B&B was gewoon open. Gebouw met 7 slaapkamers, twee keukens, een grote "huiskamer" met tv en alles en dat staat dan gewoon aldoor open omdat wij komen. Dat kan dus gewoon. Het was best luxe het rijk alleen te hebben en het was natuurlijk alleen bed en geen breakfast, maar dat wisten we van te voren, dus rekening mee gehouden. Het is altijd erg leuk de hond te zien als we dan uitstappen bij de twee bekende logeeradressen. Helemaal blij en zo snel mogelijk uit wandelen graag. Jammer dat het toen regende, we hadden zaterdag regen vanaf Flensburg. Bij Helen in Rinkesta was het ook leuk. Helen zag er veel beter uit dan vorig jaar (toen ze een rotjaar had, met allerlei narigheid) en je kon dus gewoon helemaal aan haar uitstraling zien dat het weer lekker met haar gaat. Ze had ook veel aan de B&B gedaan en we werden enorm verwend met het ontbijt. Ook hier waren we de enige gasten. Te vroeg in het seizoen, het zal vanaf Hemelvaart allemaal wel op gang komen. Gisteren een stuk omgereden en ook een andere route gereden dan doorgaans omdat we even bij Barry en Henriëtte langs wilden. Het echtpaar waar we in januari het reuzenschilderij van mijn vader ophaalden vlakbij Ljusdal. Dat vonden ze erg leuk. Gezellig aan de koffie en even rondgekeken. Ze hadden al veel gedaan in die vier maanden. Nog even langs mensen in Ramsjö, wat gegeten (Thais) in Brunflo bij Östersund en om 22.00 uur hier. Ik had me voorgenomen eerst de ketel aan te doen, zodat het huis wat aangenamer zou aanvoelen en we warm water zouden hebben om te douchen. Had ik me erg op verheugd op een warme douche. Heerlijk de vermoeidheid van de reis van je afspoelen om door het doucheputje te laten verdwijnen. Helaas, het opwarmen van het huis ging prima, maar we kregen geen water. De kranen in de put langs de weg ook gecheckt (hoewel ik zeker wist hoe ik ze had achtergelaten) en de kranen in huis ook dubbel en nog eens dubbel gecheckt. Geen water. Ik dacht Åke dan maar om raad te gaan vragen. Toen ik had aangebeld besefte ik me in ene dat het al bijna elf uur was. Ik had daar totaal geen erg in, omdat het nog klaarlichte dag was. Oh ja, het wordt niet echt donker hier. Het is nog maar drie weken voor midsommar.  Åke deed vrijwel onmiddelijk open wat betekende dat hij me aan had zien komen. Ah, gelukkig niet uit bed gebeld. Hij alles gecheckt, maar ik wist eigenlijk wel dat hij het ook niet zou vinden. Maar ja, hij is een Zweed en heeft er misschien meer verstand van hier dan wij. Helaas. Hij vroeg me een factuur van Strömsunds Kommun (we hebben water van de gemeente, geen pomp zoals in Gafsele), zodat hij onze gegevens had, dan zou hij de volgende morgen met ze bellen. Een paar emmers en flessen water van hem gekregen, dus we konden een beetje poedelen bij de kraan. Om twee uur vanmiddag waren er dan twee mannen van Strömsunds Kommun (in personenauto, dus zonder gereedschappen), ze draaiden wat aan de kranen in de put langs de weg en kwamen tot de conclusie die wij al wisten. Nee, dat is het niet. Morgenochtend om acht uur komen ze met een busje met allerlei meetapparatuur, heaters, gereedschappen. De mening van al die mannen bijelkaar is n.l. dat er ijs in de leiding zit. Nu maar hopen dat het voor de meter zit, als dat het al is. Schijnt meer voor te komen. Zolang je hier bent en het water met grote regelmaat stroomt is er niets aan de hand, maar als je weg bent en de boel staat stil is het wat anders. Wij zijn het laatste huis die aan die leiding zit, verderop zijn geen huizen meer die het water dan in beweging zouden houden. Maar ik kan het me eigenlijk haast niet voorstellen, want vorig jaar gingen we naar Nederland begin februari en nu half maart. Dan zouden we vorig jaar toch ook problemen gehad moeten hebben toen we half mei hier weer kwamen. Vermoedelijk zit het in de leiding langs de weg, dus kosten Kommun. Laten we het alsjeblieft hopen, want de leidingen liggen hier enorm diep en dan krijgen we een half opgegraven voortuin. We kamperen dus in huis nu. Maar op een camping heb je nog douches. Maar weer even professorisch poedelen met water en hopen dat er morgen een oplossing komt.

maandag 30 mei 2011

Bijna thuis


Nog ruim een uur, dan zijn we thuis. Erg laat, maar even bij die langs en even bij die langs. Erg gezellig, een heel leuke laatste reisdag vandaag. Heb straks mijn tijd nodig voor andere dingen, dus daarom even dit berichtje vanuit de auto. Hoop dit berichtje gauw te kunnen vervangen, dus tot gauw! Gon.

vrijdag 27 mei 2011

On the road again........


Nou, het is bijna zover. We gaan naar Zweden, zaterdagochtend vertrek. Zoals velen weten zeer met dubbele gevoelens i.v.m. mijn moeder, dus we zien wel hoe lang we gaan. Normaal gesproken zou het tot eind september zijn. Nu zien we wel, niet te veel plannen. Als mijn moeder nog zo doorgaat als nu gaan we misschien halverwege (juli) nog wel een keer op en neer. Die kans is groot. Maar nu eerst weg. De boel is hier aan kant. Het meeste zit al in de auto. De verse makrelen uit IJmuiden, zo bij de rokerij vandaan, die voor Clas bestemd zijn (en voor onszelf, want het zijn er wel een paar) zijn ingeseald en gaan in de koelbox met ijs. Heel erg bedankt Frans dat je ze voor ons gehaald hebt in IJmuiden! Bij de twee B&B’s onderweg hebben we zoveel privacy, daar kunnen ze zo in een koelkast en het diepvrieselement weer even worden bevroren. De hond heeft weer een wormenkuur gehad van de week, anders mag ze er niet in. Moet binnen 10 dagen voor vertrek en moet aangetekend zijn in dierenpaspoort. Mijn haar heb ik maar weer eens een kleurtje gegeven, ga ik netjes op stap, ha, ha. Ben niet zo blij met het resultaat. Ik koop altijd een bruine kleur. Meestal natuurlijk bruin, chocolade bruin of kastanje bruin. Nu had ik van een merk dat ik nog niet eerder had gebruikt chocolade bruin gekocht. In mijn haar gesmeerd en tijdens het inwerken dacht ik het al. Wat donker!!! Ik vind het veel te donker, maar Peter vindt het mooi. Nou dat is dan toch weer meegenomen. Ik vind dat ze voortaan op chocoladebruine haarverf eigenlijk moeten zetten of het melk of puur is. Nou deze was hartstikke puur, puurder kan niet. Ben ook naar het ziekenhuis geweest voor de laatste controle van de implantaten. Moest ook daar even naar een mondhygiëniste, die ging mij vertellen hoe ik ze schoon moest houden. Nou dat weet ik echt wel, heb bij een tandarts aan de stoel gewerkt dus. Maar dat kunnen zij niet weten. Gisteren is alles in mijn mond aangepast en ik mocht en kon voor het eerst alles weer eten! Mag weer gewoon belasten. De implantaten waren goed vastgegroeid in het kaakbot (foto's gemaakt). Geweldig, ik ben er zo blij mee! We slapen weer bij Pia en Steffen in Tårup onder Nyborg en de tweede nacht bij Helen in Rinkesta (nabij Ärla, nabij Eskilstuna). Fijne gezellige adressen waar de hond ook altijd welkom is.
Zodra ik in Zweden verbinding heb horen jullie weer van me. Tot dan! Een fijn weekend en liefs allemaal van


woensdag 25 mei 2011

Rushy "Part" zoveel...........




Ik heb al vaker over haar geschreven, altijd niets dan goeds :-). Maar deze lieve dame heeft ook een gebruiksaanwijzing en is zeker geen allemansvriend, integendeel, eigenlijk heeft ze er maar één en dat ben ik. Sommigen van jullie weten wel dat we haar in september 2008 uit het asiel hebben gehaald en dat ze toen al 9 jaar was. Ze zat al ruim een jaar in het asiel, eerst in België en daarna in Amstelveen. Ze wisselen wel honden uit. Ik ging helemaal niet naar Amstelveen voor Rushy. Omdat we onze hond Cayan (18 jaar!) hadden moeten laten inslapen en we erg een hond misten, had ik op internet zitten snuffelen en zag een leuke hond in Amstelveen. Het leek een soort bastaard bouvier met een heel leuke toet! Ik mocht met de hond uit wandelen, maar er was wederzijds geen klik. Ik zou weer weggaan en de verzorgster zei tegen mij: “En Rushy dan? Ik gun het Rushy zo.” Ik zei: “Wie is Rushy dan, is hij/zij niet te klein, want mijn man is erg groot en dat staat dan zo lullig.” Nee, Rushy was niet klein vertelde ze, kniehoogte. Nou ze had haar gehaald en ik vond haar erg klein, vooral omdat Cayan een Drentse Patrijs was, dus toch wel groter. Volgens mij komen misschien de puntjes van haar oren tot de knie, maar dat is het dan wel. Ik ging met haar wandelen en ze negeerde me totaal. Toch vond ik haar wel leuk en zielig omdat ze al ruim een jaar geen baasje had. “Komt u volgende keer maar met uw man, kijken of dat goed gaat, ze is niet zo op mannen n.l.” zei de verzorgster. Zo gezegd, zo gedaan, ze deed niet lelijk tegen Peter. Rushy meegenomen. Maar het bleek toch wel een moeilijke hond. Niet voor mij, ik ben een soort afgod voor haar. Peter heeft ze geaccepteerd, meer niet. Waar ik ben is zij en ik breek af en toe bijna mijn nek over haar. Als ik niet thuis ben heeft ze het ook niet zo naar haar zin. Als ik thuis kom is ze helemaal gek, heeft zichzelf niet meer onder controle, zo blij. In het begin (bijna 3 jaar geleden dus) hing ze bij iedereen in de broekspijpen. Echt absoluut niet leuk. Volgens de verzorgster was ze mishandeld / geschopt door een man. Inmiddels zijn we bijna 3 jaar verder en het in de broekspijpen hangen is wel nagenoeg over, maar je moet altijd op je hoede zijn als er mensen komen. Als we met z’n 3-en zijn (Peter, Rushy, ik) is het een voorbeeldige, lieve, aanhankelijke, schat van een hond. Haar karakter is prima, maar zoals altijd…....ze worden niet met een tik geboren, maar door mensen zo gemaakt / verknald. Ze is ook niet sociaal met andere honden. Knap vervelend ook. Maar desondanks ben ik stapelgek op haar. In Zweden heeft ze het altijd erg naar haar zin, loopt heerlijk op het erf te snuffelen en loopt niet weg. Alle ruimte, er komen nagenoeg geen mensen. Ze is, vreemd genoeg, gek op Åke. Vanaf het begin. Ik schrok toen hij de eerste keer kwam aanlopen, maar ze ging zo naast hem zitten, heel braaf. Vreemde dingen zijn dat dan toch. Maar toen vorig jaar in het voorjaar, rond deze tijd zeg maar….. We hadden plantjes voor buiten gekocht, waaronder een mooie donkerblauwe hangpetunia. Ik moest nog iets aan de muur nabij de voordeur bevestigen om hem op te kunnen hangen. Ik stond dus op een trapje en toen zag ik die oude dame voorbijgaan. Ik zag Rushy en ik was te laat. In de ogen van Rushy was die oude dame een indringster, in haar ogen was ze op ons erf. Er loopt daar eigenlijk nooit iemand. Ik stormde er naar toe, al schreeuwend, maar het hielp niet, ze had die mevrouw in haar enkel gebeten! De vrouw liep door en ik stond te trillen op mijn benen en heb eerst de hond naar binnen gedaan. Toen achter die vrouw aan (die geen Engels sprak). Ik vroeg of ik haar been mocht zien en schrok erg. Ze moest zeker een Tetanus injectie gaan halen. Rush is wel voor alles ingeënt, maar toch, het moet! De vrouw wimpelde alles weg en ging naar huis. Het zat me allemaal helemaal niet lekker. Ik wilde naar die vrouw, maar wist niet waar ze woonde. Wel dat ze iedere dag langs de Tornvägen bij de watertoren en zo wandelt. Ik heb de auto gepakt en heb bij een huis nabij het dorp aangebeld waar die vrouw dan altijd langs zou lopen. Nee, die meneer wist niet wie ik bedoelde. Volgende huis, schuin aan de overkant. Ja, zei wist wie ik bedoelde. Ze stapte in haar auto en reed voor me uit. Ze was tevens mijn tolk, want ze sprak goed Engels. Zij kon namens mij zeggen dat de vrouw een tetanusprik moest halen en dat ik die zou betalen. Ook zei ik dat de hond overal voor was ingeënt en ook dat het niet meer zou gebeuren, dat Rushy niet meer los mocht lopen op het erf. De oude vrouw omhelsde me helemaal en die andere mevrouw ook. Heel bijzonder was dat. Vooral omdat Zweden dat niet zo snel doen. Ze kijken altijd eerst de kat uit de boom. Toen ben ik naar de bloemenwinkel gegaan en heb een mooie orchidee in mooie pot gekocht voor die mevrouw. Dat had natuurlijk niet gehoeven zei ze, maar het is wel leuk! De volgende dag ging ik bij haar langs en vroeg of ze de injectie al had, nee ze moest vanmiddag. Weer later kwam ik haar tegen toen ze weer wandelde en ik vroeg naar de kosten (had mijn Zweeds al voorbereid voor het geval ik haar zou tegenkomen). Ze zei dat het helemaal niets kostte, het werd vergoed. Ik kom haar nog vaak tegen (als ik Rushy uitlaat) en ze is altijd erg vriendelijk. Je had het ook anders kunnen treffen, voor hetzelfde geld kan je je hond laten inslapen. Vanaf die tijd moet Rushy in het hondenhok dat achter op het erf staat. Stond er nog van de vorige bewoners. Mooi groot hok met veel schaduw en geïsoleerde nachthokken. Maar die heeft ze natuurlijk niet nodig. Als wij dus met mooi weer buiten bezig zijn en haar niet constant in de gaten kunnen houden zit ze dus in het hok (verder is ze normaal in huis natuurlijk). Ik moest er erg aan wennen, vond het zielig, maar het kan niet anders. Ze heeft zich er in de loop van een paar dagen bij neergelegd en weet nu niet beter. Ook als de loppis open was, was het voor ons prettig dat we niet constant op haar moeten letten. Bovendien heeft ze vanuit het hok uitzicht over het terrein en de oprit. Ze vertelt ons dus altijd wanneer er iemand aan komt, heel handig als je de loppis open hebt.
Trouwens de mooie foto in het logje hieronder ook al gezien?

dinsdag 24 mei 2011

Bijzondere foto


Deze foto vind ik zo bijzonder dat ik het niet kon laten hem hier te plaatsen. Afgelopen week kreeg ik twee maal eenzelfde powerpointpresentatie toe- gestuurd. De presentatie begint met deze foto en ik vind hem echt zo onwijs mooi. De zwerver met het bekertje voor zich waar waarschijnlijk geld in moet. De brokjes die door voorbijgangers zijn neergelegd voor de hond die in innige omarming van zijn slapende baas slaapt. Vrienden voor het leven, dat zullen het zijn!
Binnenkort een verhaal over mijn eigen hond, een verhaal dat ik nog niet verteld heb.

zondag 22 mei 2011

Geografisch middelpunt


Kwam ik toevallig tegen op het internet, het geografische middelpunt van Zweden. Dit middelpunt ligt in Ånge in Västernorrland. Dit ligt tussen Sundsvall en Östersund. Wat Utrecht voor Nederland is, is Ånge voor Zweden, n.l. een groot spoorwegknooppunt.


Zweden is 1574 kilometer lang (enorm!). Als ik de lengte door twee deel (wat me dan logisch lijkt), wonen wij in Hoting ca. 250 kilometer boven het middelpunt. Als ik de lengte dan in 3-en deel zitten we boven in midden Zweden :-) ongeveer. Misschien een geruststelling voor familie en kennissen die volgens mij soms denken dat wij bijna op de Noordpool wonen, ha, ha. Dat komt ook door het woord Lapland volgens mij. Men denkt dan toch echt wel aan heel noordelijk, terwijl de Samen tot onderin midden Zweden leven. Bovendien ligt er nog een strook Noorwegen boven Zweden. De Noordkaap is immers Noorwegen. Van ons naar de Noordkaap is het nog zo'n 1250 km. Dat is niet hemelsbreed, maar over de weg. Hemelsbreed zal het wel zo'n 1100 km. zijn. Wel, even een stukje aardrijkskunde.
Verder denk ik aan andere Nederlanders die naar Zweden zijn verhuisd of op het punt staan te verhuizen. We kennen er aardig wat. Een kleine greep..... Neem bijv. Christien die al zo'n 10 jaar in Zweden woont. Zij heeft pas een café gekocht in Hälla, dat nog helemaal in de stijl van de jaren 50 is van binnen. Komend weekend opent ze officieel en het is jammer dat we daar niet bij kunnen zijn. We kunnen echter niet eerder weg, omdat ik nog voor de laatste controle naar Heerenveen moet i.v.m. de implantaten in mijn mond. Jammer, maar we komen evengoed snel lekker bij je eten Christien! Christien gaat n.l. een restaurant beginnen in dit café. Dan denk ik aan Ria en haar man die nog maar net verhuisd zijn en heeeeeeeeeeeeel gelukkig op hun nieuwe plek. Lees maar eens op haar blog die hier rechts in het rijtje staat: Svensksaga. Zo herkenbaar wat Ria schrijft. En wat te denken van Marleen en Monique die naar Fredrika in Lapland zijn verhuisd. Echt kersvers. Ik zou zeggen kijk ook eens op hun blog. Je kunt nog bij het begin beginnen in het blogarchief (in 2010) en steeds onderaan een bericht naar een nieuwer bericht gaan. De blog staat ook hier rechts (wat het makkelijk maakt om te zien of er een nieuw bericht is) en heet M&M in Lapland. Het bijzondere is dat ze gevolgd worden door "Ik vertrek" en dat we dus (waarschijnlijk komende winter denk ik) de uitzending kunnen verwachten! Leuk! En dan wachten we met z'n allen in Zweden nog op Irma en Ronald en op Els. Zij zijn er ook erg aan toe om te vertrekken. We hopen dat dat ook snel zal kunnen! Bijzonder leuk zal dat zijn. Rechts staat ook de blog van Nathalie "Emigratie Zweden". Op haar blog staan ook veel adressen van Nederlanders die geëmigreerd zijn. In Dorotea ontmoetten we vorig jaar nog een jong Nederlands echtpaar dat daar een mooie camping heeft overgenomen, evenals een jong echtpaar in Hammerdal dat een camping heeft, net ten zuiden van Strömsund.
Gisteren zijn we door vrienden getrakteerd op een verrassingsdiner! We werden gereden en wisten niet waarheen. Hendrik Jan en Joke, het was geweldig en erg gezellig. Nogmaals hartelijk bedankt!
Vandaag naar mijn moeder geweest. Ook dat was gezellig, want Rie, Barbara, Ief en mijn broer kwamen ook allemaal voor mijn moeder. Ze zat gewoon weer in de stoel aan tafel. Eet en drinkt zelf. Eet heel goed zelfs. Ik heb haar zelfs nog met de rollator zien lopen. Jammer is wel dat ik de laatste 2x geen herkenning meer bij haar bespeurde. Volgens mij had ik net zo goed wie dan ook kunnen zijn. Ze noemde me altijd nog gelijk bij mijn naam en lachtte dan breed en strekte haar armen uit, maar nu niet meer. Toen ik het vroeg zei ze ook:  "Nee, ik weet niet wie u bent."  Toch is het bijzonder te zien hoe ze geniet van aandacht en dus van bezoek. Het doet echt veel met haar die "prikkels".

donderdag 19 mei 2011

Drop

Collage van ons in Zweden, klik erop voor vergroting
Nog ruim een week dan gaan we. Als ik zie wat er allemaal klaar staat om mee te nemen, krijg ik het benauwd omdat ik wel hoop dat we het allemaal in mijn C3 krijgen. Kijk, als we met Peter zijn auto zijn kan je maar ingooien, nou ja, zetten en leggen. Maar daar komen we volgende keer mee naar Nederland, die moet dan gekeurd. Gelukkig ben ik wel goed in zeer economisch pakken. Morgen eerst de auto schoonmaken van binnen. Ik heb nog nooit een auto zo slordig gehad van binnen. Kan ik niet tegen. Dat komt ook omdat je hier bij de flat wel een gigantisch snoer moet hebben om te kunnen stofzuigen buiten. Dus stel ik het maar uit. Vind die muntjesdingen ook niks, eer ik al die haren eruit heb ben ik een half uur verder. Morgen gaan we naar Hendrik Jan en Joke op de boerderij. Even gezellig bakkie doen en gedag zeggen. Daar gaat de beuk erin, mag ik hem daar stofzuigen. Kan hij lekker overdekt in een loods staan en kan ik alles er uit leggen. Het zijn vrnl. haren van de hond en zand van onze wandelingen. Ik had de achterbank van boven tot onder bekleed met een oud laken, deken op de zitting dus kon er volgens mij niks mis. Maar die korte haren gaan er gewoon doorheen, zijn net naaldjes. Als de auto schoon is, ga ik hem van lieverlee pakken. Heb al in mijn hoofd hoe. Wat moet je nu meenemen, je hebt daar toch ook alles? Ja, dat denk ik ook altijd, maar toch. Heeeeeeeeeeeel belangrijk zijn bijvoorbeeld 6 zakken Kokindjes van Katja. Alleen die, van dat merk. Ik moet er niet aan denken dat ik die dropjes niet heb. Ze hebben die niet in Zweden. Koffiepads hebben ze ook niet. Nemen veel plaats in omdat er ook lucht in de zakken zit. Een grote koeltas om bijv. gerookte makrelen in te doen voor Clas. Die vond hij vorig jaar zo lekker. Hebben ze daar ook niet. Ach, daar hebben ze weer dingen die je hier niet hebt. 's Land wijs 's lands eer zullen we maar zeggen.
Inmiddels krijgen we eenmaal in Zweden met regelmaat bezoek uit Nederland! Echt zo leuk. In ieder geval al 5x, variërend van 1 dag/nacht tot een week.
Ik heb ook een nieuw blog erbij gemaakt. Nog niet echt in gebruik (wel online). Ik heb hem gemaakt om foto's op te zetten. Echt alleen maar foto's. Ik heb een nieuwe camera (die ik nog helemaal moet ontdekken) en kan daardoor, hoop ik, grotere afbeeldingen plaatsen zonder dat ze onscherp worden. Dat kan niet op deze blog, want dan is de ruimte te smal i.v.m. de rechter kolom. Dus die blog is voor de fotoliefhebbers. Als ik er t.z.t. foto's op plaats zal ik het steeds vermelden.

zaterdag 14 mei 2011

Terug naar de Vikingen


We gaan naar Zweden over twee weken. Het is erg dubbel voor mij, maar we gaan er toch heen. Normaal gesproken zouden we, net als vorig jaar, tot eind september gaan. We gaan ervan uit dat het niet zo zal uitpakken. We accepteren het uiteraard dat we ieder moment teruggeroepen kunnen worden. Er moet toch echt het e.e.a. gebeuren daar en we krijgen rond midsommar Carla en Kees een week op bezoek. Die afspraak staat al zeker een jaar. Carla en Kees hebben al lang hun route uitgestippeld en overnachtingen geboekt. Ze komen heen over Zweden en gaan door Noorwegen terug. We verheugen ons hier alle vier al een tijd op. Ook Kerstin en Åke & Wiveka verheugen zich er op. Carla kan n.l. een aantal instrumenten bespelen, maar in dit geval neemt ze haar “trekzak” mee. Een trekzak is verwant aan de accordeon, maar het zijn wezenlijk verschillende instrumenten.


Vorig jaar zeiden we tegen Kerstin en Åke & Wiveka dat Carla en Kees zouden komen rond midsommar en dat Carla trekzak speelt. Carla werd bij voorbaat al direct uitgenodigd om met midsommar te komen spelen bij de Hembygdsgård. Ik meen dat ik er toen ook al over geschreven heb. Als de “midsommarstång” overeind is gezet, wordt er omheen gedanst en worden er liedjes gezongen, vorig jaar begeleid door man op accordeon. Daarna gezellig samenzijn in de Hembygdsgård met koffie en allerlei “hemgjord” (het beste te vertalen als het Engelse homemade) baksels. Het idee is dat Carla dan speelt. We zullen wel zien hoe het uitpakt. Zelf willen we ook nog uitstapjes maken. In eerste instantie in een rechte lijn naar het westen, Noorse fjordenkust dus. Maar of het daar van komen zal. We maken nog geen concrete plannen wat dat betreft, we bekijken alles wel op het moment.
Zodra we in Hoting zijn wil ik weer naar het eiland met de graven van de Vikingen. De graven in dit grafveld stammen uit de tijd van 900 – 1100 jaar na Christus. Het is het meest noordelijke grafveld van Vikingen. Ik heb dat afgelopen september zo bijzonder gevonden dat ik me al verheug op de wandeling. Het is maar 5 à 10 minuten rijden en dan de prachtige wandeling.



Deze drie foto's zijn van vorig jaar en plaatste ik al
eens eerder. Genomen vanaf het "vikingen eiland"

Ik heb alleen het grafveld aan de oostkant bezocht, maar wil ook het grafveld (dat kleiner moet zijn) aan de andere kant bezoeken. Je bent daar dan echt alleen op een heel smal lang eiland dat in het midden wordt doorkruist door een spoorlijn waar wellicht één of twee keer per dag een trein langs komt. Het eiland is ongeveer 2,5 km lang en ik denk 100 tot 200 meter breed. Ik schreef hier al eerder over mijn bezoek aan het grafveld. Je loopt hoog alsof je op een hoge natuurlijke dijk loopt met in het midden een smal kronkelpaadje. Maar er zal ook in de tuin gewerkt moeten worden. We komen twee weken later dan vorig jaar. Ook daar is het warmer geweest voor de tijd van het jaar, dus veel te doen. Vorig jaar moest ik me al haasten om de dode plantenresten van overjarigen weg te halen, omdat al het nieuwe er al door kwam. Dat beschadig je dan zo snel als je er eigenlijk te laat mee bent.

dinsdag 10 mei 2011

Toch maar niet

Het muziekje op mijn blog was dus inmiddels heel goed gelukt. Gewoon doorzoeken en ik stuitte op iets wat prima werkte. Ik had al ergens iets gelezen over het feit dat Buma/Stemra hier moeilijk over zou kunnen doen en natuurlijk weet ik dat wel (ik heb vroeger een aantal jaren bij een muziekuitgeverij gewerkt, wat heel leuk was), maar dacht dat het zo'n vaart niet zou lopen. Maar nu kreeg ik vanavond een waarschuwing van iemand die deze blog volgt. Haar vriendin had ook muziek op haar blog gezet en heeft een fikse boete gekregen. Tja, en hoe leuk en mooi ik het ook vind, dat heb ik er toch niet voor over. Dus net eens even gekeken op de site van Buma/Stemra. Het mag wel wat ik deed, maar dan moet je het melden en kost het 330,-- euro per jaar. Heb ik er ook niet voor over. Jammer vind ik het wel. Kan ik jullie geen deelgenoot meer maken van die prachtige muziek.
Nou, de hitte is even uit het land verdreven. Wat zijn we veel buiten geweest, erop uit gegaan. Wat is de natuur al ver. Ik heb nog nooit zoveel citroenvlinders en zandoogjes (de vlinders) gezien als de afgelopen maand. Volgens mij heb ik ook nog nooit de gele lis zo vroeg zien bloeien. Afgelopen week zag ik ze bloeien aan de oever van een heidemeer. Ik heb ook nog nooit zoveel teken van de hond afgehaald. Ik heb deze maand al twee keer frontline op de hond gedaan. Toch heb ik er een paar in haar huid gevonden. Vorige week op de terugweg uit de Randstad de hond even uitlaten onderweg. Ach laten we dat eens in het Kuinderbos doen. Nou nooit meer. Eenmaal in de auto zag ik teken die probeerden in haar vacht te kruipen. Twaalf heb ik er van haar afgehaald!!! Bij het aanzien ervan alleen al, kreeg ik jeuk. Het zijn zulke vieze beesten, vampiers zijn het. Thuis haar helemaal nog een keer gekamd. Ik ben er nogal panisch van, want onze vorige hond Cayan kreeg de Ziekte van Lyme door die vieze beesten en was bijna dood. Hij is ook nooit meer de oude geworden erna. Eén zo'n kreng over het hoofd gezien, zat in de lies van zijn voorpoot. Gelukkig brengt maar een percentage van de teken deze ziekte over en doen ze dat niet allemaal, maar ja, als het er twaalf zijn begint die kans toch wel groot te worden. En misschien zie je er evengoed wel over het hoofd, ze zijn maar heel klein als ze op de hond springen. Dus mensen, houd je hond of kat maar goed in de gaten. Dit is echt tekentijd, evenals de nazomer.

donderdag 5 mei 2011

Muziekje?


Zomaar een schitterende geleende foto!

Ik heb mezelf maar eens streng toegesproken. Kan wel down zitten te zijn, maar mijn moeder help ik daar niet mee, mijn omgeving verblijd ik daar niet mee, mezelf natuurlijk ook niet. Als het zover is is het vroeg genoeg. Neemt natuurlijk niet weg dat je niet alles zomaar kan wegwimpelen, ik denk er vaak aan, maar genieten mag ook best. Mezelf maar eens getracteerd op een paar nieuwe cd-tjes. Daar zijn er ook twee bij van Sami zangeressen/songwriters. Weet je wel van de Samen (vroeger Lappen). Koptelefoon op en ik geniet enorm. Vooral als ik dan de beelden van het gebied van de Samen er in gedachten bij neem (zoiets als op de foto hierboven :-). Dacht ik een rustig nummer hiervan als achtergrond op mijn blog te zetten. Uren aan het zoeken en puzzelen geweest, maar het is me (nog) niet gelukt. Niet echt ontspannend als het dan niet lukt, dus er even de brui aan gegeven. Ik wacht nog op een supertip van iemand, het liefst van iemand die ook een google blogger account heeft en er meer verstand van heeft dan ik. Ik heb vooral problemen met het verzenden van het mp3 bestand naar de server. Kennelijk vul ik die gegevens niet goed in, tenminste ik denk dat dat het probleem is.
Verder gaan Peter en ik er veel op uit. Ook eens naar het Zuidlaardermeer geweest en daar eens rondgegeken. Leuke plaats dat Zuidlaren en een heel mooie omgeving. Had ik eigenlijk niet gedacht. De hond heeft inmiddels aardig door wanneer we er op uit gaan en vindt het ook helemaal geweldig. Lekker op de achterbank en op veel verschillende, heerlijk geurende (althans als er andere honden hebben gelopen) plaatsen uitgelaten worden! Ja, voor haar moet het ook leuk zijn. Over honden gesproken, doet me in ene denken aan dit Zweedse bericht dat ik een paar dagen geleden las........
Dinsdag 26 april 2011 - Twee golfspelers namen hun chihuahua mee op een golfronde in Ramkvilla, ten zuiden van Vetlanda. Dat lokte een onverwachte gast naar de golfbaan. Plotseling hoorden ze gehijg en twee meter achter hun stond ... een wolf. Het vrouwtje van de chihuahua tilde haar trouwe beestje op en zei tegen de bezoeker dat hij niet met het kleine hondje mocht spelen. Toen pas had ze door dat het een wolf was. De golfclubs werden als verdediging gebruikt maar de wolf rende na een tijdje verder, aldus Vetlanda Posten.....


Vetlanda ligt niet ver van Jönköping, net ten onder de grote meren. Best zuidelijk dus. Een mooi weekend alvast!

woensdag 4 mei 2011

Op en neer

Beetje een onwerkelijke tijd. Mijn moeder was erg slecht. Kreeg na de maagbloeding en al het overgeven alleen maar vocht. Na twee dagen een beetje vloeibaar voedsel. Na weer twee dagen een boterham. Ze zit overdag weer een paar uurtjes in de rolstoel. Klaagt constant dat ze zo moe is. Ik schrijf dit toch even, omdat ik een aantal mailtjes kreeg met de vraag hoe het nu gaat. Logisch na het laatste berichtje, vooral omdat ik niet meer schreef. Het kost veel energie. Ik ben erg moe. Het proberen je voor te bereiden dat ze zal overlijden en ook de ritten breken je op. Dat geeft allemaal helemaal niet, maar het gaat zo op en neer. Je bent blij dat het beter gaat omdat je haar het beste wenst. Maar beter wordt het toch nooit, dat kan niet meer. Tien jaar Alzheimer en lichamelijke gebreken maken haar tot een intens zielig, intens lief, groot ziek "kind".