Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 27 februari 2013

Nu vooruit, een voorproefje van het voorjaar!

Het begon ongeveer een week geleden, een voorproefje van het voorjaar. Het is echt alleen maar een voorproefje, want het duurt nog wel even eer het hier écht voorjaar is. Onze ervaring is inmiddels dat er in februari altijd even een korte, erg zachte periode is, een klein voorproefje dus. Zo heftig als deze keer hebben we het echter nog niet eerder meegemaakt. 

Lekker "Wienerbröd" bij de koffie, en lekkere dat ze hier verkopen!

Heerlijk buiten koffie drinken in de zon! En nog veel langer buiten zijn natuurlijk. Overdag zo'n vijf graden boven nul en 's nachts net onder nul. De laatste twee etmalen zelfs 24 uur lang boven nul. En dat terwijl het voor hetzelfde geld min twintig kan zijn. Maar dit had natuurlijk wel z'n prijs :-)...

Druppelende daken, waar na verloop van tijd enorme vrachten sneeuw afglijden. 
Het huis en andere gebouwen op ons erf slaakten een zucht van verlichting evenals de bomen. De sneeuwlaag slonk tot nu toe met wel dertig centimeter tot ongeveer de helft. Onder en om het vogelvoederhuis is een laag van een paar centimeter met schillen van zonnepitten en andere zaden tevoorschijn gekomen, steeds overdekt met sneeuw die nu verdwijnt. Het is gewoon een aantal vierkante meters helemaal zwart. Het grappige is, dat je daar in april totaal niets meer van terugvindt. Alles opgeruimd, geen idee wie, wat of hoe. Muizen? Inmiddels is het overal waar aldoor sneeuw is geruimd, dus op paden en wegen, een natte troep. Vanaf morgenavond weer de eerste vorst, dat zal even lastig zijn. Gelukkig komt er al snel weer sneeuw, dus niet meer glad en gaan we gewoon weer verder waar we een week geleden gebleven waren. Maar een kop koffie in de zon zal evengoed wel kunnen. 
Want wat lengen de dagen en wat heeft de zon hier al veel kracht! We hebben hier inmiddels officieel tien uur daglicht per dag en per week komen er 45 minuten bij (bron vackertväder.se op 27-02-2013). En dan te bedenken dat het over drie maanden helemaal niet meer donker wordt.

Nog even over de vrachten sneeuw die van de daken gleden. Om het huis kunnen die vrachten sneeuw blijven liggen, smelten vanzelf, hebben we geen last van. Ook niet van smeltwater, rondom het huis is het goed gedraineerd. Bovendien zijn de ingangen zo, dat het daar niet kan vallen.
Maar dan de rest... 
Een ding kan ik vertellen, die vrachten sneeuw zijn niet te tillen, lood- en loodzwaar omdat het dooit, dus sneeuw, zo zwaar als water. Je kunt niets met een sneeuwschuiver, die zou breken. En nog een bijkomstigheid is dat het zo snel mogelijk weg moet als het in de weg ligt, want anders zit het muurvast. Gisteren was het al erg laat in de avond toen er een vracht gevallen was voor de garage waar de auto in staat, waarom hebben ze het dak nooit andersom gezet? Maar goed, ik heb het zo ver weggewerkt dat de auto er in elk geval uit zou kunnen en dus de garage helemaal vrij was. Dat is zweten! Lekker douchen en naar bed met de wetenschap dat de volgende dag alles er overal af zou liggen. Vandaag dus. 
Vanmorgen even een kopje koffie samen op de rand van het bed met uitzicht op de kale daken en bergen sneeuw op de grond. En dan prikken de tranen achter mijn ogen. Ik schiet er altijd bijna vol van als ik hem dan zie komen (uit zichzelf)... 
Ik kan er niets aan doen, zo aardig!
Clas, kleine man (tomte :-), grote gele geluidsbeschermers op zijn oren (die hij jaren eerder had moeten hebben, want hij is al doof), in de cabine van zijn oude tractor met grote "happer". Ongeveer een half uur later lag alles op grote hopen in wat 's zomers het grasveld is. 

zondag 24 februari 2013

Hjortronsylt som surpris!


Bergbramenjam als verrassing!


Afgelopen donderdag waren we een dagje weg. Toen we in de namiddag thuiskwamen verwonderden we ons er over dat er iets aan de voordeur hing in een zak van ICA.
Wat en van wie zou dat nu zijn?


Ah, het is van OVE! Wat jammer dat we nu uitgerekend vandaag niet thuis waren.
Sneu voor Ove. Er staat iets op de doos met viltstift. Toen ik de foto maakte zat veel van de viltstift al aan mijn handen door de ontstane condens :-).
Maar er stond: Varsågod! Från Ove. Oftewel: Alsjeblieft! Van Ove.
Maar wat zal er nu in zitten? Tomatensoep? Het schijnt door in zo'n kleur.


Maar nee, geen soep. Het is hjortron! Bramen dus. Jam van bergbramen.
De bergbraam hjortron kom je alleen in het noorden van Scandinavië tegen. In de nazomer ontketent zich een ware toeloop op de veengebieden waar deze bijzondere vruchten groeien en die erg geliefd zijn. Goud van het noorden noemt met het zelfs en maakt er o.a. jam van.
Zelf heb ik ooit eens één armetierig struikje zien staan aan Ångermanälven, je moet echt weten waar ze staan. Inmiddels weet ik een plek, maar die is niet makkelijk begaanbaar, moerasachtig dus, daar houden ze van die hjortron. Maar Ove is hier geboren en getogen in Jämtland, die heeft natuurlijk zijn plekjes. Een ieder houdt zijn plekjes dan ook angstvallig geheim. Je moet lang zoeken om zo'n bakje (best wel een grote!) bij elkaar te krijgen. Dus echt een heel leuke verrassing! Even geproefd...
Mums mums zeggen de Zweden, maar wij zeiden Mmmmmmmmmmmmm!

p.s. Je kunt nog tot 15 maart meedoen aan een kleine prijsvraag, zie hieronder...

donderdag 21 februari 2013

Tävla om Handduksförhänge


Oftewel, je kunt iets winnen...

klikklik op de foto voor vergroting
Ik heb deze oude Zweedse lap gekocht. Vroeger hing hij hier ergens in Jämtland - Zweden in een keuken vóór de handdoeken. Ik ben er zeker van dat hij minimaal vijftig jaar oud is, maar hij kan nog ouder zijn. De vrouw die dit ooit geborduurd heeft zou er misschien nog wel een beetje trots op zijn dat haar werk nu naar iemand in Nederland gaat, want deze is te winnen! Ja, te winnen, dus je moet er wel iets voor doen.
In een Zweeds woonblad staat al jaren in elk nummer dit onderwerp. Ze richten een hoekje in; twee maal (nagenoeg) hetzelfde met dit verschil: de prijs! Ik heb uit zo'n blad deze pagina's gekopieerd. Ik heb ze A en B genoemd. Het verschil in prijs van deze twee balkonzitjes met alles erop en eraan is groot, omgerekend bijna twaalfhonderd euro.

klik klik op de foto's om het goed te kunnen zien


Welke is het goedkoopst, A of B? Mail je antwoord, dat kan door HIER TE KLIKKEN.
Dus mailen en niet in een reactie hieronder. Doe je het liever in een reactie hieronder, dan tel ik die wel mee, maar ik plaats de reactie niet om elkaar niet te laten beïnvloeden. 

Hieronder nog een paar foto's met de details van *HANDDUKAR*.





Uit de goede antwoorden verloot ik de winnaar en zal deze bekend maken op 15 maart. Als je een blog hebt mag je een link plaatsen, heel leuk zelfs (!), maar het beïnvloedt de kansen niet omdat niet iedereen die meedoet een blog heeft. De namen van degenen met de goede oplossing gaan allemaal in de hoge hoed op 15 maart a.s.

Lycka till!

maandag 18 februari 2013

Schilderprins



Een landschap met bosanemonen (vitsippor) geschilderd door Prins Eugen (1865-1947), vierde zoon van de oude Zweedse koning Oscar II en koningin Sophia.

Hebben wij een prinses die kan zingen (? :-), Zweden had een prins die kon schilderen.
Prins Eugen, geboren op 1 augustus 1865 als de vierde en jongste zoon van de hertog en hertogin van Östergötland, de latere koning Oscar II en koningin Sophia. Eugen toonde al vroeg artistiek talent en hij kreeg tijdens zijn kindertijd van verschillende kunstenaars lessen in het tekenen en schilderen. In 1885-86 studeerde Eugen aan de universiteit van Uppsala en was ook een leerling van de schilder Wilhelm von Gegerfelt. Het was toen dat hij de beslissing maakte om kunstenaar te worden. Zijn ouders, vooral zijn vader, stonden er in eerste instantie aarzelend tegenover; schilderen als vermaak of hobby was een ding, maar het als hoofdberoep uitoefenen is voor een ZKH Prins iets heel anders. Uiteindelijk gaven zijn ouders toestemming en tussen 1887 en 1889 genoot Eugen in Parijs een hogere artistieke opleiding. In 1889 werd de prins verkozen tot het eerste erelid van de Academie voor Beeldende Kunsten in Stockholm. Hoewel Prins Eugen was getraind om kunstenaar te worden, moest hij zijn deel van de representatieve taken van het koningshuis daarmee zien te combineren, zowel in Zweden als in Noorwegen; hij was ook de Noorse prins tot 1905, toen de unie tussen Zweden en Noorwegen ophield te bestaan. Van 1890-1900 was het vooral in de zomermaanden dat Eugen zich totaal kon wijden aan het schilderen. Het was tijdens dit decennium, dat hij zijn artistieke doorbraak had en zijn romantische schilderijen een rol gingen spelen in de ontwikkeling van het Zweedse landschapschilderen. Hieronder een aantal schilderijen, hij maakte er natuurlijk veel en veel meer!

Våren, 1891

Skogen, 1892

Trädgårdseken, 1902

Gamla Waldemarsudde I, 1904

Hamnen i Kivik, 1931

Dyner, Skåne (Sandhammaren) 1936

Op Djurgården, in het centrum van Stockholm, is in Prins Eugens Waldemarsudde, het schilderachtige voormalige huis van de Zweedse prins, een museum gevestigd . 


Waldemarsudde

De prins ontdekte de plaats in 1892 en hij huurde het huis voor een paar dagen. Zeven jaar later kocht hij het ​​pand en heeft een nieuw huis laten ontwerpen door de architect Ferdinand Boberg. Na de dood van prins Eugen werd het huis omgebouwd tot een museum van zijn eigen en andermans schilderijen. De prins stierf in 1947 en ligt begraven op het strand in de buurt van het huis. Het landgoed ligt in een park met eeuwenoude eiken. 

De informatie haalde ik van de site van Waldemarsudde. Wanneer het je interesseert kun je hier nog veel meer informatie vinden over de prins, veel meer van zijn schilderijen zien en ook van alles over het museum zelf lezen. Als je geen Zweeds kunt lezen, kun je een klein deel van de site ook in het Engels openen, of je laat er een vertaalmachine op los (bijv. Bing). Dat blijft behelpen, maar je kunt het dan wel redelijk begrijpen.

Persoonlijk ben ik niet echt weg van het werk van de prins, alhoewel ik het schilderij "Vitsippor", dat hier bovenaan staat, wel heel mooi vind.

zondag 17 februari 2013

Moorkoppen en Mam


Vandaag in mijn moeder jarig, ze is 83 jaar geworden.
Een moeilijke dag voor mij. Ten eerste omdat ik er niet bij kan zijn en ten tweede omdat ik mijn moeder mis. En ik mis haar al heel lang, ondanks dat ik haar met regelmaat zie. Want ik schreef het al eens eerder, ze is er nog wel, maar ze is er niet. Het is al meer dan tien jaar geleden dat de diagnose luidde ALZHEIMER. Als een mokerslag kwam die diagnose waar we al bang voor waren.
Voor vandaag heb ik bloemen besteld en heel veel gebakjes. Er moeten moorkoppen bij zijn, want dat was altijd het lievelingsgebakje van mijn moeder. Maar het kan zo maar zijn dat ze totaal niets meer heeft met een moorkop, alles is anders. Alles is weg.
Het is met geen pen te beschrijven, het verdriet van deze slopende ziekte, het telkens opnieuw een stukje kwijt raken tot er niets meer is.

Lang geleden, mijn moeder in de tijd
dat ze nog verkering had met mijn vader
 
Van vrienden kreeg ik vandaag een gedichtje dat ze gelezen hadden in een weekblad. Heel erg bedankt daarvoor M&A, ik zou het zelf geschreven kunnen hebben:


Ze is er wel, ze is er niet
Niets meer wat ze nog echt ziet
Loopt een beetje doelloos rond
En verstopt dan wat ze
zojuist vond

Ze herkent me wel of toch
weer niet
Dan ben ik haar zus en
ze geniet
In haar ogen een lege blik
Zo ver weg dat ik bijna stik

Zo dichtbij en zo ver weg
Niet meer horend wat ik zeg
Het is wat nooit went
Maar mijn moeder is
echt dement.



Ik blijf zielsveel van haar houden
Tot de laatste dag
Ik verlaat haar niet
Zij verliet onbewust mij
Dag lieve Mam...
Wat houd ik ontzettend veel van je!

donderdag 14 februari 2013

Vier reebruine ogen

 
 
Sommigen onder jullie (die hier al lang lezen) zullen zich wellicht nog herinneren dat ik wel eens voer voor reeën legde nabij hembygdsgården en de watertoren. Ik hoorde hier wel dat mensen ze bijvoeren. Of dat nu wel of niet nodig is daar kun je van mening over verschillen. Inmiddels denk ik dat het niet nodig is. Alhoewel het wel zo is dat ik ze steeds pas in de tweede helft van de winter zie, dus wanneer ze mijns inziens al wat ingeteerd zijn op hun reserves.
Ik begin hier nu over omdat er nog een zak rendiervoer stond in de garage hier.
Tot vorige week had ik nog geen ree gezien deze winter, ik had alleen twee keer sporen in de sneeuw gezien, maar niet van veel reeën. Eén of twee misschien. Tja, wat moeten we nog met die zak rendiervoer, zomaar in het bos kiepen? Nee, idee verworpen.
Omdat hier veel vogels komen eten, heel veel vogels, maar ook grote vogels, dacht ik dat je nooit kon weten en dat misschien de Vlaamse gaaien of de eksters een paar bixkorrels (dat is het rendiervoer, een soort bix) wel konden waarderen. Probeer je het niet, dan weet je het niet, dus een handje bix neergelegd. Duidelijk nee, vogels kennen en willen geen bix :-)
Andere dieren dan vogels die hier voorbij komen kunnen de voederplaats op de grond niet zien. Het vogelhuis staat n.l. in een halve meter sneeuw, alleen om het vogelhuis zelf is het sneeuwvrij, omdat we er zelf bij moeten kunnen. Het vogelhuis staat ongeveer een meter of drie van de voordeur. Het moet dan ook zo zijn dat de reeën het handje bix hebben geroken, het kan gewoon niet anders.
 
Hé, wat zie ik nu?!
Ik liep door de keuken/eetkamer en kreeg in ene een ree in beeld. Hij stond bij het vogelhuis te eten. Ik wist niet wat ik zag! En sindsdien leg ik dus af en toe bix neer met gesneden winterwortel er bij en het is altijd weer weg.
 
Ze zien er goed uit hè Jan?!
 
Sneeuwsnoet :-)
 
Ik heb wel aan iemand gevraagd of dit nu wel verstandig is. Na de wijze raad besloten het af en toe te doen en niet aldoor, de dieren moeten zelf wel naar eten blijven zoeken in de natuur.
Gisteren waren de reeën al zo vrij geworden dat ze niet meer pas in het schemer of
's avonds kwamen kijken, maar gewoon op klaarlichte dag. Daardoor kon ik wat foto's maken vanuit huis.
 
Vanuit de woonkamer
 
Wat hebben wij ervan genoten deze dieren van zo dichtbij te kunnen zien, zonder dat ze in een dierentuin of kinderboerderij in Nederland liepen! Gewoon dieren die hier in de natuur leven. 
 

maandag 11 februari 2013

De granny's

 
Begin januari liet ik een haakwerkje zien waar ik aan begonnen was. Haken, ik had er weer eens zo'n zin in. Haken is hot. Begin een blog over haken (of quilten, maar dat doet me niet veel) en binnen de kortste tijd heb je honderden volgers. Heel leuke blogs zijn er bij. Een die ik heel leuk vind is bijv. Haken en meer, al die vrolijke kleuren!
Het was al heel lang geleden dat ik eens haakte, het was rond de tijd dat ik trouwde, dat was in een periode waarin haken ook hot was en velen zelf valletjes haakten om voor de ramen te hangen. Dat deed ik toen ook.
Maar inmiddels zijn mijn handen niet zo geschikt meer om veel te haken, enkele vingers met artritis. Toch maar weer eens proberen. De snelheid heb ik niet meer en een sprei haken zit er dan ook niet in. Ik zou er ook het geduld niet meer voor hebben. Maar zo eens een klein projekt, ja dat kan nog! Ik haakte negen granny's, zette ze aan elkaar en haakte er een schulprand langs. Daarna maakte ik er een kussen van. Het is afgekomen en het was zo leuk om te doen!



vrijdag 8 februari 2013

Clas en de slee

Hij was al wel 100 jaar oud en we kochten hem dus afgelopen zomer op een loppis op Öhn nabij Strömsund: DE SLEE.


Clas kwam de slee toen bewonderen en Peter en Clas constateerden dat een van de glijders toch wel tamelijk verrot was. "Vind je het leuk als ik probeer hem te vervangen?" vroeg Clas aan Peter. Peter zei dat hij dat heel erg op prijs zou stellen. Clas is enorm handig en heeft een werkplaats met alles erop en eraan. Hij maakt meubels en van alles. De vorige eigenaar van ons huis had vier eetkamerstoelen, maar had er liever zes.
Clas maakte er twee stoelen bij en niemand kon ooit meer zien welke uit de winkel kwamen en welke van Clas, zo goed kon hij ze namaken. Ze staan hier nog steeds alle zes (waarvan vier in het gastenhuisje), ze hebben ze destijds achtergelaten.

Het was begin januari 2013 toen we hout gingen halen achter en dat ik iets verder doorliep. Hé, de slee was weg. Ik kon ook zien welke kant hij opgegaan was, richting Clas :-). We snapten natuurlijk wel waarom. Weer een week of twee later stond hij er opeens weer, met een nieuwe glijder en ook het bankje was gerepareerd. Hoe heeft hij het weer voorelkaar gekregen!

Toen we hem gingen bedanken en vragen wat de kosten waren (waar weer niets van in kwam!) liet hij zien hoe hij het gedaan had. De eerste was namelijk niet goed gelukt, maar nog wel een heel leuk voorbeeld voor ons om te begrijpen hoe hij het had gefikst. We mochten die eerste "mislukte" meenemen en daardoor kan ik het jullie laten zien!

 
Hij had een balk van het benodigde formaat
genomen en deze op vier plaatsen diep ingezaagd.
 
De ontstane spleten opgevuld met dunne stroken hout en houtlijm en de boel gebogen.
Klik op een foto om het beter te kunnen zien.
 
Ja, het heeft al helemaal het model!

Zoals je kunt zien heeft hij er ook een nieuw ijzer onder gedaan.

Dat ziet er weer stevig uit!
En nu weet Peter dus alweer een fikse klus voor komende zomer. Alles schuren en verven. Tja, en dan dat paard nog hé! J

dinsdag 5 februari 2013

Baraka!

Ik heb cd's van "Dead can dance", oorspronkelijk een Australische band. Ik luister veel minder naar muziek dan vroeger, dus ook naar Dead can dance luister ik niet vaak meer. Ook je smaak verandert.
Ik was altijd erg onder de indruk van de stem van de zangeres; Lisa Gerrard, die ook solo albums maakte.
Vandaag moest ik weer aan haar denken, toen Peter en ik het hadden over Europees vuilnis en chemische troep, die we tranporteren naar derdewereldlanden. Zijn we onze troep lekker kwijt en bekommeren ons niet om de situatie van die mensen daar.
Daar hadden we het dus over en bij het denken aan een vuilnisbelt, moest ik denken aan een clip van de song "Host of seraphim" van Dead can dance en daarbij de zang van Lisa Gerrard. Als ik die clip zie wordt ik altijd erg emotioneel. Vandaag liet ik de clip dus aan Peter zien.
Daarna ging ik zelf nog eens snuffelen op het net en kwam erachter dat de beelden in de clip komen uit de film BARAKA. Ik kende de film niet en vond allereerst de officiële trailer
Even later vond ik op YouTube zelfs de hele film/documentaire van ruim anderhalf uur! 

We klagen wat af in Nederland. En natuurlijk is het voor iedereen enorm waardeloos de nieuwe bedragen van ons inkomen te zien. Momenteel zijn we natuurlijk niet in Nederland, maar ik weet aardig hoe de berichtgevingen hierover de hele dag in allerlei nieuwsberichten, actualtiteitenprogramma's op radio en tv tot in den treure zullen worden herhaald. Uur in uur uit, dag in dag uit.
Natuurlijk ben ik geen heilig boontje en vind ook ik het allemaal helemaal niet zo leuk. Maar als ik dan gekeken heb naar onderstaande clip, besef ik me dat we ons moeten schamen. De beelden in de clip zijn realistische beelden, dus komen niet uit een film met acteurs.
Neem alsjeblieft 7 minuten tijd en kijk eens naar de clip. Wat zijn nu 7 minuten?
Want zeg nu zelf... : 



Hoezo crisis?!

De hele film met realistisch beelden (heus niet allemaal kommer en kwel, maar juist ook mooi en interessant) kun je HIER bekijken. Echt een aanrader. Zelfs de Japanse aapjes waar ik filmpjes van plaatste op 6 oktober j.l., komen er in voor. Het is dus geen film met acteurs, maar het zijn echte beelden van over de hele wereld. 

Mijn volgende berichtje zal gaan over de slee en Clas!

vrijdag 1 februari 2013

Op de pof?

Vandaag hebben Rushy en ik een heel eind gelopen, in ieder geval dit
meer over en daarna nog veel verder. Het begon heel zonnig, maar
al snel trok het dicht, sneeuw op komst!

Ik heb het al vaker aangehaald de laatste jaren. Men is hier vaak nogal laks met het sturen van nota's. Nou, dat is toch niet gek, hoor ik sommigen stiekem denken. Nou, eerlijk gezegd vind ik het helemaal niet zo prettig. Gelijk maar afrekenen vinden wij altijd. Hoe lang zou het geleden zijn dat ik hier schreef over de nieuw geplaatste toiletpot in de badkamer? In ieder geval werd hij door de loodgieter "Lars-Gunnar" geplaatst in het voorjaar van 2010. Vervolgens installeerde hij een nieuwe pomp voor het verwarmings- systeem in de zomer van 2011. Hij deed ook nog kleine klusjes tussendoor en checkt altijd ons huis diverse malen als we naar Nederland zijn.
Een rekening hebben we nog nooit gezien. Al wel zo'n tien keer om gevraagd denk ik. Vanmorgen reed hij me tegemoet toen ik de hond uitliet en hij zwaaide heel vrolijk. "Kom toch eens met je rekening Lars-Gunnar!" dacht ik toen ik vrolijk terugzwaaide.

De schoorsteenveger is niet anders. In 2010 kwam de schoorsteenveger. De factuur zou wel per post komen, nam geen contant geld aan. De zomer daarop kwam hij zelf en we vroegen of we nu direct mochten afrekenen, ook nog van vorig jaar. Hij was zo aardig en zei dat vorig jaar dan maar voor de helft van de prijs ging, want dat was al zo lang geleden. In 2012 kwam de schoorsteenveger weer en wat denk je, we wachten nog steeds op de factuur.

In november begaf ons fornuis het en in de tweede helft van dezelfde maand werd er een nieuwe bezorgd. De oude namen ze gelukkig mee. Het was allang januari toen ik dacht dat het wel vreemd was (alhoewel, het begint te wennen) dat er nog steeds geen factuur voor gekomen was. Zou ik het verkeerd begrepen hebben en in de winkel moeten komen pinnen?
Ik besloot Monika van "Elkedjan" (is vergelijkbaar met bijv. Expert) een mail te sturen met die vraag, ik had in het verleden wel eerder e-mailcontact met haar gehad. Oh ja, een factuur, nee ik had het goed begrepen hoor, de factuur zou nog wel komen.
Wel deze week lag hij dan in de bus. Ik weet niet of het nog langer geduurd zou hebben als ik niet gemaild had.

Vooral van Lars-Gunnar verbaast het me wel. Hij is boer en loodgieter.
Hij heeft (vlees-)koeien en schapen. Niet eens zo veel. Hij heeft het drukker met zijn andere beroep, vooral 's winters. De materialen (toiletpot, pomp e.d.) moet hij toch ook aanschaffen en afrekenen?
Eén reden kan ik wel bedenken; de mensen zijn hier gewoon heel tevreden met de dingen die we zo gewoon vinden. Ze hoeven helemaal geen dure auto, duur huis of kamerbrede tv. Ze hoeven helemaal niet met de laatste mode mee te doen.
Tenminste de meesten niet. HEERLIJK!
Misschien voel ik me mede daarom hier wel zo prettig. Buiten de dingen die bovenaan mijn blog staan. 
Voor de liefhebbers van veel foto's met sneeuw, plaats ik meer
foto's van de wandeling van vandaag op mijn fotoblog.
Je komt er door hier te klikken!
Er staan ook nog foto's van vorige week onder.