Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





donderdag 25 april 2013

Voorjaar

Hoog in de lucht boven Zweden
over de huizen en over de zee,
vliegen de ganzen naar Lapland
Kruimel en Niels mogen mee.

Dotterbloemen, ik zag ze hier. Wat zijn ze toch mooi.

Ja, en dan is het een beetje lastig de draad weer op te pakken. De laatste dagen van maart reden we naar Nederland tijdens een heerlijke reis. Mooi weer, rustige wegen, goed humeur, cd's draaien in de auto en samen meegalmen. Een paar dagen later zag alles er heel anders uit en nog steeds zijn we in de dip, mede door de zware griep, met vooral voor Peter nog wat extra's. Gelukkig gaan we heel langzaam de goede kant op, steeds een beetje beter, maar mensen, wat duurt deze griep lang. 

We weten nog niet precies wanneer we weer naar Zweden gaan. De oorspronkelijke gedachte (in maart) was om in het weekend van 11/12 mei te gaan, maar we weten nog niet of dat kan qua gezondheid en qua dingen m.b.t. het overlijden van mijn moeder. 
We zien het wel, het steekt echt niet op een week. 
In elk geval zullen de kraanvogels ons wel voor zijn. Toen we eind maart zuidwaarts reden kwamen we ze pas voor het eerst tegen in het noorden van Duitsland. Ergens tussen Flensburg en Hamburg liepen grote groepen in de weilanden. Andere jaren zijn ze toch al wel noordelijker op hun reis uit Afrika waar ze overwinteren. We zullen ze komende zomer weer genoeg horen en zien!
Hieronder een mooi filmpje van de kraanvogels, gemaakt bij Hornborgasjön in het vroege voorjaar.



Kortom, het voorjaar gluurt ook hier een beetje om de hoek :-)

vrijdag 19 april 2013

Even een berichtje...


Er kwamen vragen over hoe het met ons gaat omdat ik hier nog heel niet schreef na het bedankje. Wel je kunt spreken van een dip. 
Afgelopen weekend kregen we de kamer van mijn moeder in het tehuis leeg. Je kunt je daar wel wat bij voorstellen, het is beslist niet leuk!
Eenmaal terug in Friesland werd Peter overvallen door koorts, PAF! in ene was het er. Tegen de veertig graden koorts. Rillen, hoesten en een vol hoofd. Veel klagen over beroerd zijn, hevige spierpijn, niet slapen. Na drie dagen zelf dokteren met koortsremmers de huisarts laten komen. Hij constateerde longontsteking en voorhoofdsholteontsteking. Zelf was ik ook al grieperig aan het worden, maar kon de antibiotica nog wel  gaan halen bij de apotheek. Vier tabletten van de vijfdaagse kuur verder is goed te merken dat het aanslaat. De koorts is gedaald en hij heeft vanmorgen zelfs een uurtje op de bank gezeten. 
Inmiddels ben ik zelf mijn stem kwijt, hoest er lekker op los en ben ook verkouden.
Kortom, aan mijn blog heb ik niet vaak gedacht. 
Komend weekend zal ik eens een leuk logje schrijven, ik heb nog zat in gedachten.
Veel anders dan hier uitzieken kunnen we toch voorlopig niet. 

Ik wens jullie allemaal een mooi weekend!

vrijdag 12 april 2013

Bedankt!

Eind maart naar Nederland, met name voor het weerzien met mijn moeder.
Echter, het knuffelen werd een kus op haar koude voorhoofd.
Het aanvullen van haar kleding wordt het opruimen van haar kamer 
en daarmee ook het wegdoen van haar kleding. 
Wel heel dankbaar dat we in Nederland waren toen ze overleed en heel bijzonder!
In alle facetten van het afscheid konden we uiting geven aan onze liefde voor haar.



Ik wil iedereen die op zijn of haar wijze gereageerd heeft n.a.v. het lezen op deze blog, door een reactie onder het vorige bericht, door een email, een telefoontje, een kaart, een gedicht, enorm bedanken.
Alle blijken van medeleven door jullie, door onze familie, vrienden en bekenden zijn echt tot steun!

In mijn volgende bericht zal ik de draad weer oppakken en kunnen jullie een minder triest bericht verwachten.

Tot dan!

donderdag 4 april 2013

Mijn moeder is overleden


Vanmorgen om half twaalf is mijn moeder toch onverwacht snel overleden.
A.s. dinsdag wordt ze begraven. 
Mijn moeder had al heel lang Alzheimer...


Denk aan mij terug,
maar niet in de dagen van pijn en verdriet.
Denk aan mij terug in de stralende zon,
hoe ik was toen ik alles nog kon.




Moeder

Omdat ik langs deze weg in één klap de mensen bereik (familie, vrienden, kennissen) die zich altijd betrokken hebben gevoeld, of zich betrokken zullen voelen wil ik even zeggen dat wij naar Aalsmeer geroepen zijn omdat het eensklaps heel slecht gaat met mijn moeder.
Tot later...

maandag 1 april 2013

Onderweg zoal...

Eerst wil ik even e.e.a. verduidelijken, want ik ben er achter gekomen dat niet iedereen het helemaal heeft begrepen omdat ze hier nog niet zo lang lezen. Wij wonen het grootste deel van het jaar in Zweden. We hebben vier jaar geleden ons huis in Nederland verkocht omdat we in Zweden gingen wonen en hebben in NL een piepklein appartement gekocht in Friesland. Dit om toch een eigen plekje te hebben als we hier zijn. Dat is twee keer per jaar voor ongeveer vijf à zes weken omdat we mijn moeder willen bezoeken die in een tehuis woont en Alzheimer heeft. Ik wil haar zien, knuffelen, haar kleding aanvullen, zulke dingen. We blijven dus nog even in NL.

Maar nu over onze rit van Jämtland naar Friesland over 2100 km. We rijden altijd over de bruggen en nemen geen veerpont(en). Vanaf ons vertrek waren de wegen al schoon, geen sneeuw, geen ijs, dus geen gladheid, hartstikke fijn.

De sneeuw lijkt nog veel, maar het zijn hopen sneeuw die
gedurende de winter zijn ontstaan bij het ruimen.

Je kunt gezellig gaan grillen naast de heks, iets wat de
Zweden allemaal doen 's winters; buiten grillen!

Onderweg maakte ik een paar foto's. De eerste maakte ik al 20 km van huis in Rossön. Daar stonden allemaal heksen langs de weg en heksenbezems met gekleurde veren er in. Dit zijn dus slechts twee van de vele heksen in Rossön.
In Zweden heerste lang het bijgeloof dat de toverkracht van heksen rond Pasen op zijn sterkst is en dat ze dan ook extra actief zijn. Alles daarover schreef ik al eens eerder, als je het leuk vindt kun je dat HIER nog lezen. Op de foto's kun je ook zien dat het nog steeds schitterend weer was, dat is het al weken daar. Dat schitterende weer hielden we tot Denemarken. Rijdend over Funen kwamen we in kil nat weer terecht met temperaturen rond nul, harde wind en natte sneeuw.

Nog wat restjes ijs

Maar onderweg hadden we ook even een pauze aan Vättern, het op één na grootste meer van Zweden. De foto's maakte ik eigenlijk voor Anna Marie, omdat zij met haar gezin die kant weer opgaat over een paar weken! Anna Marie, het ijs was al bijna verdwenen zoals je kunt zien. Het meeste ijs dat er nog was, is naar de andere kant, de zuidwestkant van het meer gedreven door de wind, waardoor we ons even verbeeldden dat er aan de andere kant een prachtig zandstrand is :-).

Het 'zandstrand' aan de overkant :-)
(klik op de foto)

Voor Marlies & Arnoud maakte ik nog deze foto van onze hond Rushy. Ze is bijna veertien jaar en we haalden haar uit het asiel toen ze negen jaar was. Ze heeft het niet zo leuk gehad bij haar vorige baas, maar heeft nu een super oude dag!

Niet scherp maar wel te zien; onze Rushy

Toen we haar daar ophaalden zeiden we uitdrukkelijk dat ze autorijden wel leuk moet vinden omdat we veel reizen. JA, dat vond Rushy leuk. Nou, ze vindt het dus helemaal niet leuk en dat is hartstikke jammer. Niet alleen voor haar, maar ook voor mij omdat ik daar onderweg dan mee zit. Soms gaat het aardig goed, zoals afgelopen najaar, maar dit keer niet zo. Op de foto ligt ze dan even rustig, maar slapen doet ze de hele weg niet. Rushy ligt in een bench die achter een schot staat. Het schot zit achter de voorstoelen. Onze auto heeft dus maar twee stoelen, genoeg toch?! Kan Rushy in de grote bench en daarachter kunnen nog heel veel spullen mee. Voor de hond hebben we alles geprobeerd, tabletten tegen reisziekte (van de dierenarts) helpen ook niet, dus het zal geen misselijkheid zijn. Het gekke is dat het afgelopen najaar bijvoorbeeld hartstikke goed ging. Zit het tussen haar oren? Tips zijn altijd welkom.
Haar in Zweden laten bij anderen is geen optie. Rushy is geen makkelijke hond voor anderen. Marlies en Arnoud zijn altijd erg met Rushy begaan en ook met haar probleem met autorijden. Vandaar de foto.

Vandaag, 2e paasdag, ook mooi weer hier in Friesland. De kou zijn wij wel gewend.