Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 29 augustus 2010

Borgafjäll

Vandaag twee berichten. Onder dit bericht nog een bericht dat ik vandaag heb geplaatst over het oldtimer festival. Maar dit bericht gaat over onze trip van vandaag. Al zolang we hier komen en richting Dorotea (20 km noord) rijden, zie ik vlak voor Dorotea het bord "Borgafjäll 104 km" staan. En al die tijd kriebelt het al om er naartoe te rijden. Fjäll betekent berg of gebergte. Het is een doodlopende weg richting Noorse grens. Daar worden de bergen hoger en hoger. Daar houd ik van, van bergen. De weg loopt na Borgafjäll, dat een beetje een wintersportplaats is met skipistes, na 20 km dood in het plaatsje Storjola. In Borgafjäll is nog een supermarkt (ICA) en een architectonisch mooi hotel. Verder is er ('s zomers) niet veel schokkends te doen, maar dan de omgeving, de natuur, de bergen, alle meren, zooooooooooooo mooi. Erg genoten. We waren gelukkig met mijn Citroën, want die veert erg lekker in tegenstelling tot de Mercedes Vaneo van Peter die veel stugger is in de vering. De weg was n.l. wel geasfalteerd, maar enorm hobbelig.
Nog even heel iets anders........afgelopen week heb ik trouwens de slaapkamer naar het zin gemaakt. Gordijnen gemaakt en wat anders ingericht. Er was vorig jaar zo maar wat ingezet en niet erg naar mijn zin. Nu ben ik er erg tevreden over. Komende week ga ik dat met de keuken-/eetkamer doen. Gordijnen maken dan. Morgen komt Peter zijn quad om 18.00 uur. Leuk voor hem. Maar nu nog even wat foto's van Borgafjäll en omgeving dus........

Deze foto hierboven vind ik zelf zo enorm mooi. Ik heb hem echt zelf gemaakt hoor. Als ik een mooie foto heb gemaakt, bombardeer ik hem altijd direct als bureaublad achtergrond. Deze zal dat ook wel een poosje blijven denk ik. De berg was echt een soort groen. Een soort mos denk ik. Geweldig met die mooie wolken erboven en die bomen ervoor. Klik er maar eens op en bekijk hem groot.







De vos hieronder was druk bezig met muizen vangen. We zagen dat hij ze ving en met huid en haar opat. Die muizen gaan echt gewoon levend naar binnen. Arggggggggggg. De foto is niet superscherp, maar dat komt omdat ik hem nogal moest inzoomen.


Tot gauw!

Oldtimer festival in Hoting

Ieder jaar is er een oldtimer festival in Hoting. Eind augustus, een heel weekend. Van vrijdag t/m zondag. Echt veel en echt mooie oldtimers. We zijn gisteren even gaan kijken, want toen stonden ze allemaal opgesteld op de camping van Hoting. Het was best gezellig, er stond bijv. een hamburgertent (ja, natuurlijk Amerikaans). Muziek, klein marktje. De ochtenden kon je in Hotell Hoting American breakfast eten, 's middags lunch en voor 's avonds hadden ze ook weer iets bedacht. Het hele weekend zie je dan ook overal oldtimers rijden. Ik heb er veel gefotografeerd, maar omdat ik met een dongel een trage internetverbinding heb (en foto's uploaden vrij lang duurt), hier een kleine greep uit die foto's...
























maandag 23 augustus 2010

En dan is het tijd voor jam!




Vandaag moest het dan maar gebeuren, want vanmorgen kwam ik buiten om de hond uit te laten en tot mijn schrik zag ik dat de kramsvogels inmiddels maling hadden aan het bakpapier, ha, ha. Er zaten er wel 30, de helft was aan het wormen trekken, de andere helft zat in de aalbessen. Toen ik er naartoe liep zag ik dat ze al aardig huis gehouden hadden. Toen ik terugkwam van het uitlaten het er met Peter over gehad. Hij zou na het ontbijt gelijk alle aalbessen gaan plukken. Ik moest nog e.e.a. binnen doen, o.a. betalingen via internet. Als we allebei klaar waren zouden we de bossen in gaan voor wilde frambozen. Dan zou het frambozen-/(aal-)bessenjam worden. Zo gezegd zo gedaan. We reden over een bosweg (en maakten bovenstaande foto) en kwamen een zonnige open plek tegen waar veel frambozen stonden. Het stikt van de frambozen in de bossen, maar je moet het treffen met wat eraan hangt en in welke staat het is. Soms is alles al verdroogd, soms moet het nog rijpen. Maar op deze plek hing veel goeds. Toen we dachten dat de verhouding met de aalbessen ongeveer 50/50 was zijn we gestopt met plukken en hebben nog een leuk ommetje gereden. Was weer mooi. Het is geen straf om frambozen te plukken, integendeel!!! Het is ontspannend/rustgevend. Je hoort niets, werkelijk niets, alleen soms de wind langs je oren, je eigen ademhaling en eens een korhoen in de verte. We zagen er zelfs twee. Een kleine en een hele grote, bijna maat kalkoen, maar dan laag op de poten. Heel ander dier natuurlijk. Zwart zijn ze.





In een bepaald stuk kwamen we allemaal oranje stenen tegen. Echt natuurlijk hoor dat oranje, geen verf of zo! Tip: vergroot de foto door er op te klikken, de rechtse oranje steen is echt zooooo mooi! Ik wil graag weten hoe dit komt. Het is volgens mij geen ijzer, die stenen zie je ook wel, maar dan zit het meer in de steen en dit zit erop. Het was een fraai en bijzonder gezicht en het was maar over een paar honderd meter. Het lijkt me een mossoort wellicht, maar het is maar een dun laagje, maar ja, dat zijn korstmossen ook.





Thuisgekomen de aalbessen afgerist en de frambozen goed uitgezocht. Alles goed gewassen en koken maar.





Het resultaat... 16 potten jam. Hier komen we de winter wel mee door. Heerlijk door de yoghurt bijvoorbeeld, dat eten we hier veel. Qua toetjes is het hier wel anders dan in Nederland. Yoghurt, yoghurt en nog eens yoghurt. Met allerlei smaken/toevoegingen. Maar niets is zo lekker als naturel yoghurt met je eigen vruchtenspul er doorheen. Vla kennen ze hier niet. Nog in geen een supermarkt tegengekomen. Wel vanilleyoghurt. En rijstepap, lekkere kan ik wel zeggen. Veel ijssoorten ook. Als je vanille- of chocoladevla wilt, moet je het gewoon zelf maken. Qua jam vinden we het wel even goed zo. We willen alleen nog lingon (vossenbessen) plukken en er iets mee doen, maar ze zijn nog niet rijp genoeg. Vorige week was ik trouwens in de plaatselijke bloemenzaak "Evas blommor" om gordijnstof te kopen. Jawel, ze verkoopt heel leuke gordijnstoffen. Ik wil zo graag gordijnen gaan maken, het is er nog steeds niet van gekomen. Stof gekocht voor onze slaapkamer en voor de keuken/eetkamer (is één). Terwijl ze stond af te meten en alle meters stond te vouwen stonden we te kletsen en kwamen op het fruit plukken voor jammetjes en sappen. Zijzelf plukt en vriest het fruit direct in. Ze maakt er dan iets mee als ze het nodig heeft. Dus ook dat is een idee. Mochten we dus Lingon plukken en het loopt tegen de tijd dat we twee maanden naar Nederland gaan, doe ik ze gewoon in de vriezer en maak er tegen de kerst wel iets van.
Nog even over het weer hier. De echte zomer is wel ten einde. Het is beslist geen naar weer, maar redelijk bewolkt met af en toe een zonnetje, af en toe een klein beetje regen. Niet echt koud, maar ook niet warm. Een graad of 16. Bodywarmer erbij aan is lekker. De bomen beginnen al wat te verkleuren en de wilde bloemen zijn zo goed als uitgebloeid. De plantenbakken hier hebben ook wel hun mooiste tijd gehad, alhoewel de Lobelia's schitterend zijn, die hebben er nog wel zin in!

zaterdag 21 augustus 2010

Garageporten (de garagedeur) & Polaris


Hier boven twee foto's van de oude gastenstuga (de nieuwere staat links vanwaar ik de foto heb genomen en het huis rechts achter me) met daaraan vast de 2 carports. De bovenste foto is van vorige week, de onderste van vorig jaar toen we het huis net gekocht hadden. Op de bovenste foto is te zien dat we daar een garagedeur in hebben nu. Hij was erg lelijk, bruin gebeitst, zoals alle deuren buiten. Inmiddels zijn alle deuren nu rood en alle ramen wit. De ramen van het huis waren allemaal al wit, van de rest waren ze bruin. Maar goed, daar waar nu de rode garagedeur zit, is de loppis, die inmiddels gesloten is. Het toeristenseizoen is een sterk aflopende zaak nu. Met midsommar volgend jaar doe ik hem wel weer een poosje open. In de carport ernaast willen we ook een (liefst dezelfde) garagedeur. Ze worden wel op Blocket.se (is Zweedse Marktplaats) aangeboden, maar vaak is het dan zo ver weg, 200 of 300 km is niks, ook al zoek je in je eigen "provincie" (Län). Vorige week was hier ene Lars, we vroegen hem of hij soms een soortgelijke garagedeur wist. De advertenties (met foto), die ik hier in Hoting bij de twee supermarkten had opgehangen, hadden na een paar weken nog niets opgeleverd. In de namiddag belde Lars aan en vertelde dat hij iemand wist met 2 garagedeuren. Een vouwdeur en een kiepdeur. De kiepdeur heeft onze interesse. Maar de man woont aan de andere kant van het langgerekte Tåsjö (teenmeer) en wel in Skansnäset, nabij Norråker. Zo'n 55 km van hier. Peanuts voor hier. En... altijd een plezierrit, zo mooi rond dit meer. Telefoonnummer en naam gekregen. In het telefoonboek gekeken en het adres gevonden (internet). Wij op de bonnefooi erheen. We hadden sowieso zin in een plezierrit. Leuk het meer rond (is richting Noorse grens, dus niet het meer hier bij het dorp, het barst hier van de meren). Al snel het huis gevonden in Skansnäset. We wisten van Lars dat hij nauwelijks engels spreekt, dus in ons beste Zweeds gevraagd of hij Ove (typische voornaam, spreek uit als "Oewe") is. En dit wordt met een enigszins verbaasd gezicht bevestigd. Toen vertelden we over de garagedeur en toen viel het kwartje, hij was ingelicht. Het was 16.10 uur. Ove was aan het koken, hij kwam net van zijn werk uit de bossen. Tja, ik heb al eens verteld over het andere dagritme hier. We mochten in de keuken gaan zitten, maar dat wilden we niet. Nee hoor, ga eerst maar rustig eten, we komen over een uurtje wel weer terug, per slot van rekening kom je zo maar binnenvallen. Afgesproken. We zijn even een ijsje gaan eten in Norråker. Na een uurtje was hij al aan het grasmaaien. Stapte af en liep met ons naar de garage. Liet de deuren zien. De vouwdeuren waren verticaal en veel te hoog. De kiepdeur was bijna hetzelfde als de deur die we hebben. We vroegen hoeveel hij kost. Hij zei dat de deur gratis was. Dat konden we niet geloven. Hij verzekerde ons dat hij hier echt niets voor wilde vragen. We zeiden dat we hem de volgende dag (vrijdag) zouden komen halen om 17.00 uur en wilden hem 500 Kr. geven. Dat weigerde hij stellig. Dus vrijdag voor vertrek een chocoladecake voor hem gebakken en er met glazuur een bedankje op gezet. Een aanhanger gehuurd bij Preem (benzinestation in het dorp), onze eigen aanhanger is te kort. Voor 4 uur = 160 Kr., wat goedkoop (ca. 16,50 euro). Bij Ove aangekomen de deur met z'n 3-en op de aanhanger gelegd. De deur is 2.10 m x 2.50 m. en pittig zwaar (geïsoleerd). We hadden gelukkig vier hele goeie sjorbanden bij ons, plus nog wat kleinere, maar die waren niet nodig. Ove nam gelijk het initiatief en we konden eigenlijk niets doen, zo enthousiast was hij de deur aan het sjorren. Hij zat als een huis. Ik had er best tegenop gezien, maar zo vond ik het niet eng de terugreis. We wilden Ove nogmaals bedanken voor alles en instappen. Maar daar kwam niks van in. We moesten op de koffie komen nu. Dus wij mee naar binnen. Daar werd prutjeskoffie gemaakt. Dat wordt hier nog heel veel gedaan, onze buren doen dat ook. Dus gewoon koffie in het keteltje, water erbij en op de electrische plaat tot het kookt. Dan door een zeefje. Best lekker ook nog. Ove woont op de boerderij waar hij is opgegroeid, dus de boerderij van zijn ouders. Zelf boert hij niet, dat is niet meer lonend hier. De bedrijven zouden veel te kleinschalig zijn. Het hele perceel en het hele huis en gastenhuis waren werkelijk om door een ringetje te halen. Hij kon eigenlijk zo in ons programma Boer zoekt vrouw, al is hij natuurlijk geen boer. Maar in Boer zoekt vrouw zie je ook vaak boeren in oudbollige boerderijen, nog zoals het van hun ouders was. Dat is bij Ove ook zo. De gordijntjes bijv. heeft zijn moeder vast 40 jaar geleden al opgehangen. Er kwam allerlei zoetigheid bij en hij zei ook dat de cake aan hem besteed was. Hij vertelde dat hij nog een zuster in Brunflo heeft en een in Sundsvall. Zijn moeder zit in het bejaardentehuis hier in Hoting, die heeft Parkinson. Hij gaat er zondags heen, eens in de 14 dagen. Als hij weer eens in Hoting is komt hij een keer een bakkie terug halen. Hij liet ook een grote foto zien van zijn vader met een mooi paard, beiden zijn er niet meer. Wij konden er allemaal niet over uit, over deze enorm aardige man. Oh ja, zijn leeftijd............we denken een jaar of vijftig. Hij kan ernstig kijken, maar als er dan iets leuks aan de orde komt heeft hij een enorm leuke gulle glimlach, dat vonden we allebei. Dan straalt zijn karakter ervan af. Toen we dan uiteindelijk vertrokken zei hij wel drie keer dat we na een paar km. de sjorbanden moesten checken en dat we voorzichtig moesten rijden. Peter rijdt altijd rustig en 10 km verderop bleken de sjorbanden nog als een huis vast te zitten.
Peter hoeft dus niet meer op Blocket te zoeken naar een garagedeur. Steffen komt hem in september in de carport maken, er moet ook een buitenmuur aan de voorkant komen natuurlijk waar de deur in gaat komen. Dus Peter ging maar weer eens verder snuffelen op Blocket, weer eens naar nog een wens van hem, een atv (quad) om hem om het huis alles wat gemakkelijker te maken. Zoals bijv. met het hout. Hij kwam een Polaris tegen met een bakje, dat wilde hij ook het liefst. Laat er nou een hier in Hoting te koop staan. En de achternaam was ook bekend, dezelfde achternaam als onze buurman Clas. Achteraf blijkt het een broer van Clas te zijn. Ook hier op de bonnefooi naartoe. Een uurtje later hadden we hem gekocht. Hij heeft 6 wielen. Je kunt hem 2-wheel drive rijden of 6-wheel drive. Hij gaat op diesel. Er moest nog een nieuw knopje op dat ze besteld hadden. Als dat erop zit komen ze hem brengen. Waarschijnlijk komende week. Peter zit al dingen te bedenken die hij verderop in het bos gaat doen. Leuk. Hieronder de foto van de Polaris zoals hij aangeboden werd. Ik moet zeggen dat ze een leuke locatie hebben uitgezocht voor de foto.


Nu weer genoeg gekletst. Goed weekend verder..............

Langs het meer

Even langs het meer, want het weer is nog zo mooi, de hond heeft nooit bezwaar. Als je de Tornvägen uitloopt, langs het fritidshus van Eric, de witte watertoren, de Hembygdsgård en daarna nog wat vrijstaande huizen, loop je zo tegen het meer aan. Rechts ligt Hoting en zie je eigenlijk de achtertuinen van de gelukkigen in het dorp die mooi aan het meer wonen aan de Strandvägen. Tussen de boom links en het dorp zie je in de verte voor de bergen een eiland liggen, daarop is de drafbaan. Heel mooi eiland, met ook nog wat landbouw.

Het lijkt wel de Méditerranée, althans gisteren. Kiezelstrandjes, bomen die je ook aan de Middellandsezeestranden ziet.

De gemeente maait een mooi pad langs het meer, ik ben er werkelijk nog nooit iemand tegengekomen.

Op een gegeven moment moet je naar de weg, want er is geen pad meer langs het meer. Hier komt het riviertje waar ik iedere dag naartoe ga uit in het meer. Verderop staat dit huis. Je zult ermee gestraft worden met zo'n plek en dan hebben ze ongeveer het uitzicht als op de foto hieronder.

Volgende keer nog wat foto's om het huis. Van hoe het in mei was en hoe het nu is. En ook volgt er nog een leuk verhaal over een "garageport". Dit alles binnen een week denk ik. Tot dan!


dinsdag 17 augustus 2010

Einde plaktijd

Heerlijk fris zomers, koelere nachten. Het is een beetje ander weer geworden. Niet zo plakkerig. Ik had daar nogal last van. Nu zitten we al dagen in een hogedrukgebied en is het stralend zonnig, strakblauw, en niet meer plakkerig. Eigenlijk zou het, als het nu winter zou zijn, vriezen dat het kraakt volgens mij. Lekker droge lucht nu en frisse nachten. Overdag tegen de twintig graden en heerlijk in de zon, 's nachts maar een graad of zeven. 's Morgens is het een genot om met de hond te lopen. Nog een beetje fris, zonnig, T-shirt met bodywarmer aan en de frisse lucht op je gezicht en armen voelen "prikken". Echt lekker vind ik dat. Overdag is het heerlijk in je T-shirt in de zon. 's Avonds moet ik toch wel om half tien a tien uur uiterlijk met de hond uit, want anders loopt het niet meer prettig zonder straatverlichting. Er is alleen verlichting hier voor ons huis en op het kruispunt. Ik wil niet door het bos met een zaklantaarn. Ik weet dat daar echt niemand zit te wachten tot er eindelijk eens een vrouw van in de vijftig langs komt, maar ik voel me gewoon niet prettig tussen die enorm hoge donkere bomen in het donker. Ook niet met de enorm goede LED zaklantaarn die Peter heeft gekocht. Ja een klein stukje en dan maar weer gauw terug. Rush weet dat nog wel van afgelopen winter dat ik daar niet in het donker heen ga. Maar nu kan het nog net in het schemer en neem de lantaarn voor de zekerheid mee.
Verder hebben we bijna alles wel gedaan wat we wilden doen, we zijn erg tevreden. Nog een paar kleinigheidjes. Ook nog tijd voor leuke tripjes nu, vooral met het mooi weer nog fijn om te doen. Op korte termijn de aalbessen plukken. De kramsvogels waren er eergisteren aan begonnen en omdat ik tegen netten ben heeft Peter er stokken tussen gezet met stroken bakpapier eraan, aan touw gedaan dat hij tussen de stokken heeft gespannen. Bakpapier gaat uitstekend, het heeft zeker een maand volstaan in de groententuin, overleeft regen, wind en zon. Wat is dat sterk spul. Het knispert lekker dus de vogels blijven weg. Gewoon geprobeerd bij gebrek aan beter en we hoeven nu niks anders. Bessen plukken dus en frambozen. Ook lingon (vossenbessen). Ik wil e.e.a. maken met al dit fruit. Sappen, jam, vruchten"prutjes" voor door de yoghurt. Kunnen we komende winter dan lekker van (na-) genieten. Peet gaat plukken (ik ook nog wel) en ik ga ermee aan de slag.
De prothese van Peter lag trouwens afgelopen vrijdag al in Heliomare in Wijk aan Zee. Irma en Ronald waren donderdag in de namiddag thuis en vrijdagochtend is Ronald hem gelijk gaan brengen. Wat was Peter daar blij mee! Cor en Peter hebben diezelfde dag telefonisch contact gehad. Nu maar afwachten wannneer het weer terugkomt. Cor zou het laten weten als hij het verstuurd. Hij heeft het erg druk, dus als hij het vergeet kan het alleen maar meevallen als de postbode er in ene mee voor de deur staat, ha, ha. Laatst kregen we een boeket bloemen, was besteld bij een bloemenzaak (Fleurop) in Strömsund, 50 km zuid. Kwam ook met de postbode, ha, ha. Echt waar. Heel goed ingepakt, met allemaal natte watten en plastic om de stelen. Had niets te lijden gehad van deze reis met de postbode.
Met Irma nog wat ge-sms-t en gemaild. Een zin uit haar laatste mail, die ze schreef omdat ze allerlei mensen gingen bezoeken met hun enthousiaste verhalen, was deze: "Wat een ruimte en natuur heb je daar, kunnen mensen zich geen voorstelling van maken." En zo is het mensen, je moet hier echt een poos zijn en lopen en rijden om dit te kunnen beseffen. Er lijkt geen einde aan te komen aan de ruimte en de natuur.
Hier een foto van ons die Irma ons stuurde. Dit is op het terrasje toen we met z'n vieren gingen lunchen de dag dat we de prothese gebracht hebben.

Nu ik toch aan het citeren ben...........deze opmerking kreeg ik laatst in een emailtje van Anneke: "Leuk jullie verslag van jullie trip, vraag eens of ze ook een foto van jou maken ergens in die mooie natuur, wil je snoet wel weer eens zien."
Nou Anneke, het is wel niet in de mooie natuur, maar op een terrasje en die hieronder is in de timmerstuga van de buren. Die hebben we toen, half juli, ingewijd met z'n vieren. Ze hadden hem toen behangen en gewit. Het was de avond voor ze weer naar huis gingen. Je kunt wel aan mij zien dat we aan de "Ljung" wijn (hun zelfgemaakte wijn) zaten. Eergisteren kreeg ik de foto's ervan. Op cd nog wel. Åke is afgelopen weekend aangekomen. Hij was hartstikke ziek eer hij hier was. Kreeg onderweg (700 km) enorme koorts. Is in Sundsvall bij zijn broer langs gegaan (is 3 uur van hier) voor koortsremmers en toen doorgereden. Nu hier bloedtests. Lijkt op malaria, door iets van lang geleden????? Uitslag komt eerdaags. Gaat nu weer wat beter met hem. Aangeboden boodschappen of wat dan ook te doen, maar hij redt zich, de koorts komt en gaat steeds. Ik vind hem er inmiddels wel weer een stuk beter uitzien. Arme Wiveka die niet komen kan ivm snipperdagen. Ze komt 28 augustus.

Ik ga stoppen met kletsen. Tot eerdaags maar weer.

dinsdag 10 augustus 2010

Zoal

Vandaag de prothese naar Irma en Ronald gebracht. Hij paste net in de kofferbak(je) van hun sportauto. Geweldig dat ze dit willen doen. Komend weekend brengen ze hem naar Heliomare in Wijk aan Zee. Maandag kan Cor er dan al aan beginnen! Echt fantastisch! We zijn nog even met z'n vieren gaan lunchen in het dorp, we konden op een terrasje zitten. Was erg gezellig. Inmiddels was het denk ik een uur of twee à half drie en we zouden weer naar huis. We zagen een bord "Döda Fallet". Afgelopen voorjaar had ik hier al eens over geschreven op deze weblog. Peter opperde er even heen te rijden nu we er zo dicht bij waren. Iets van 15 km. Dus niet richting huis, maar de andere kant op iets verder dus nog. Op de foto lijkt het misschien zo maar een berg zwerfkeien, maar vanaf de loopbrug (die ik een beetje griezelig vond) was het erg indrukwekkend. In het kort zit het zo: Döda Fallet........dode waterval, op 6 juni 1796 brak bij het aanleggen van een kanaal, de rivier Indalsälven door haar oevers en ontstond er een nieuwe bedding. De waterval kwam droog te staan en is nu te bezoeken.

Eenmaal in Hoting nog even richting ons station gereden. Daar staat ergens in een hoekje deze mooie oude stoomlocomotief (met sneeuwschuiver) weg te roesten. Doodzonde. We hebben de foto('s) voor Cor gemaakt, die houdt van locomotieven en zo.

En hier lopen de hond en ik iedere dag. Dit is het weggetje van ons huis richting watertoren en stroomversnelling, Hembygdsgård en zo verder tot het meer bij het dorp. Dat is ongeveer een kleine twee kilometer. Het huisje links is een fritidshus, wordt af en toe eens een week bewoond door een oudere meneer. Erik staat er op zijn brievenbus.
Dit weggetje loopt parallel aan de E45. De E45 heeft dus een nummer van een snelweg. Echter in dit deel van Zweden, waar je al behoorlijk noord zit, moet je je daar zoiets bij voorstellen als de Kruisweg in de Haarlemmermeer zo'n 40 jaar geleden, tweebaans weg. Tussen dit weggetje en de E45 zit een bos.
Nog wat kleine dingetjes van de laatste week...........
Eindelijk heb ik de moed gevat de voet van mijn Brabantia droogmolen in te graven. Er staat hier al wel een Zweedse droogmolen, maar ik wilde mijn Brabantia, die vind ik veel fijner. De Zweedse staat ook helemaal achter de gastenstuga. Nu heb ik deze in het gras op een hoek van het huis gezet, altijd beetje wind, lang zon, snel droog. Ik zag er tegenop ivm de stenen. Als je zag hoe ik heb geploeterd om de planten van Yvonne te poten! Eén en al zwerfkeitjes. Maar daar waar ik de droogmolen had gedacht viel het enigszins mee. Als je met de riek op iets hards stuit (wat constant gebeurt), weet je nooit of het een kiezel van 2 cm is of een kei van 10, 20 of 30 cm. Groter kan natuurlijk ook. We zagen ze weer onderweg vandaag in een stuk bos. Wel vijf bij vijf meter of zo, en niet één, maar veel. Toen ik eenmaal diep genoeg was en dus de bovenkant zo diep in het gras dat de maaier er probleemloos overheen kan, waren de keitjes, samen met aarde, handig om hem muurvast te zetten. Ik ben er erg blij mee. De Zweedse molen heeft trouwens geen waslijn zoals wij die kennen, maar dik nylonkoord. Ze staan het hele jaar buiten, je kunt nylonkoord niet schoonmaken met een doekje, maarrrrrrrrrrrrrr dat is ook helemaal niet nodig!!! Je waslijn blijft hier gewoon brandschoon, je knijperbakje kun je ook gewoon eraan laten hangen, blijft echt schoon.
De muggen zijn ook niet meer irritant aanwezig. Twee weken geleden hadden we 1 x een extreem koude nacht met wind uit het noordwesten. Het was rond middernacht maar anderhalve graad. "Daar gaan de zomerplanten vannacht", dacht ik. Maar nee, gelukkig staat alles er nog prachtig bij, zelfs de Hortensia's van mijn vader zitten weer helemaal in het blad en bloeien! Ben ik erg blij mee. Maar we denken dat een hoop muggen de koude nacht niet prettig vonden. Je hoeft je niet meer in te smeren tegen de muggen. Prettig kan ik wel zeggen.
Afgelopen week werd er ook nog een keer aangebeld, 's avonds om 10 uur. 1000 x excuses voor het late tijdstip door de figuur die tegenover me stond toen ik had open gedaan. Het was wel een vreemde verschijning. Stel je een man voor van een jaar of 25 à 30 met haar à la Femke Halsema van Groen Links en dan als ze haar haar lang heeft, dus een dikke bos. Hij had dit haar in een staart. Zijn kleding was ook eigenaardig, hij was helemaal in het crèmekleurig. Het leek net een judopak. Zijn fiets stond tegen de lantaarnpaal. De fiets zag je nauwelijks, hij was helemaal bepakt. In zijn hand had hij zo'n GPS ding. Hij sprak engels. "I'm from the U.K." zei hij en ging zo verder. Hij wilde naar Backe. Hij kon het niet redden met zijn GPS terwijl het toch zo simpel is. "Dit weggetje uitfietsen tot je tegen een meer aan rijdt en dan linksaf," zei ik "Maar het is wel zo'n 40 km., dus vanavond haal je dat niet meer." Hij vond dat hij dat nog wel zou halen, het was goed weer en hij had nog energie genoeg. Knap hoor. We babbelden nog even en het kwam zo in de praat dat ik uit Nederland kom. Begon hij in het Nederlands, gebroken met Belgisch accent, klonk heel leuk. Hij had een paar jaar in België gewoond en was nu op weg daar naartoe! Praatte toch liever verder in het engels. Hij ging eerst naar Sundsvall, dan langs de kust van de Botnische Golf en de Oostzee, via Stockholm, schuin naar beneden naar Malmö, dan de Deense bruggen en zo via Duitsland en zo. Ik zei dat dat dan wel zo'n 2300 km moest zijn. Dat viel hem mee! Werkelijk "amazing" ........... petje af. Aardige vent. En daar ging de witte gedaante in het schemer. Nog 40 km fietsen voor hij in zijn kleine tentje zou gaan slapen.............. Dat ga ik nu ook, tot over een dag of wat.

maandag 9 augustus 2010

Alweer die prothese

Een vloek hoorde ik en ik keek geschrokken achterom. Buiten waren we. Daar lag Peter, zijn prothese dwars doormidden. Het was een raar gezicht, want het "onderbeen" lag in een zeer vreemde stand, schuin omhoog namelijk. Weer hetzelfde als twee jaar geleden. De bevestiging van de kunstknie aan het "bovenbeen" is afgebroken. Het is een heel dikke stalen pijp (kort stukje), staal uit de vliegtuigindustrie. Afgebroken als koek. Gelukkig is het met hemzelf goed afgelopen. Twee jaar geleden ook, toen liep hij een kort trapje op bij een sluiswachtershuisje, de prothese brak en hij viel zo achterover op de openbare weg waar gelukkig geen auto aankwam. Gelijk naar Nederland gebeld vanmiddag. Ze zouden alle mogelijkheden nagaan en terugbellen. De prothesemaker belde na een uurtje terug. We kunnen naar Östersund, maar dat zal lastig worden ivm het voorradig zijn van onderdelen. Ze hebben het been liever naar Nederland. "Gewoon op de post doen", zei hij. Maar Irma en Ronald gaan het been meenemen en zorgen ervoor dat het bij Heliomare komt. We moesten foto's naar de prothesemaker, ik noem hem van nu af aan bij zijn naam Cor, mailen. Hij mailde terug dat hij dan weet wat voor onderdelen hij moet bestellen. Er kom een nieuwe knie in, zoals altijd een knie naar je gewicht. Zodra Cor de prothese dan binnen heeft, kan hij er direct aan beginnen beloofde hij en dan stuurt hij het per post naar Zweden terug. Gelukkig heeft Peter altijd een reserveprothese bij zich. Die loopt wel minder lekker, maar beter dan niets. Morgen dus de prothese naar Irma en Ronald brengen.
Mocht iemand deze blog lezen die over een week of twee weken omhoog komt naar Zweden en hier niet al te ver vandaan moet zijn...............als je de prothese mee zou kunnen nemen zou dat geweldig zijn. Je kunt ons mailen door op de foto "Mail me maar" te klikken, hier rechts.

zondag 8 augustus 2010

Op bezoek op vrijdag





Afgelopen vrijdag (6-8) dus naar Irma en Ronald. Ca. 2,5 uur rijden. Eerst richting Östersund, bij Hammerdal eraf richting Botnische Golf. Het was een prachtige rit, vooral na Hammerdal, dat gedeelte kennen we ook nog niet. Ik vond het totaal geen probleem de 175 km te rijden! Hier zijn geen stoplichten, giga veel files, giga veel rotondes, giga veel drempels. Gewoon een weg van 100, 90 of 80 km, and that's it!!! Je kunt dus heel gemakkelijk inschatten hoe lang je erover zult doen. Irma en Ronald keken ook verrast dat wij er al waren, de routeplanner had immers gezegd dat wij er 3,5 uur over zouden doen, maar nee hoor, we waren er in de 2 uur en een kwartier, zoals we dachten. Eigenlijk 2,5 uur, maar we hadden een stop in Strömsund (snoepjes kopen bij de ICA) en nog een om te plassen. Irma en Ronald hebben een heel leuk huis op een enorm mooie plek! Rush vond het daar ook wel wat en was erg braaf. Het was erg gezellig. Irma en ik zijn nog even gaan wandelen (Rush mee natuurlijk). Ik had geen goed schoeisel aan, anders hadden we veel verder gekund (en gewild). Er reed een motor/scooter langs ons, hij stopte en sprak ons aan in het Engels. Hij wilde de berg op met zijn scooter om een uitzicht te hebben. Irma antwoordde in het Engels, overgaand in het aarzelend Zweeds. De man begreep op een gegeven moment uit het gesprek dat we Nederlanders waren en zei: "Ze zitten ook overal hè, ze zitten ook overal!" Het was een Nederlandse man die al 20 jaar in Finland woont, getrouwd is met een Finse vrouw en zijn zoon achterop had zitten. Poosje mee staan praten. Leuk.

Ergens onderweg op de terugweg, lekker tegen de zon in.

woensdag 4 augustus 2010

Sagostig

Gisteren zagen we hem allebei zitten deze vioolspeler. We reden over een brug en zagen hem rechts van ons op de rots in de rivier. "Zal ik even stoppen?" vroeg Peter. Ja, ik wilde wel graag een foto maken. Dichterbij gekomen zag ik aan de andere kant van de rivier dat er e.e.a. geschreven stond en er stonden nog een paar poppen. Er stond een bordje over "Sagostig" en dat het pad een kleine 100 meter was. Ik er naartoe natuurlijk. Er hingen om de zoveel meter een soort schilderijen aan de bomen. Geschilderd aan de achterkant van het glas. Onder allemaal hing een bordje met veel tekst, in het Zweeds natuurlijk. Ik gunde me geen tijd om die allemaal te lezen of te fotograferen, Peter stond met draaiende motor te wachten en dacht dat ik alleen de foto vanaf de brug zou maken. Dus ik wilde niet te lang wegblijven. Van alle schilderijtjes gauw een foto gemaakt.

Tja, ik sta zelf ook in het schilderijtje, inderdaad ik heb een lila/roze shirt aan. Je ziet ook de weerschijn van de bomen om me heen in de schilderijtjes.







Het gaat dus over Sagostig en het is een Zweedse sage. Ik meende nu op internet wel wat daarover te kunnen vinden, maar tot op heden nog niet.

Zo hangen de schilderijen aan de bomen, met een mini afdakje.
We waren gisteren in de vroege avond alweer thuis. De hele route al gedaan. De afstanden vielen ons enorm mee. Eén waterval hebben we gemist. We wilden nog naar een Keramiek / Café na het bezoek aan de waterval/kloof op de eerste dag. Helaas we waren net te laat, op 16.00 uur al gesloten! Je kon daar keramiek zien en evt. kopen en een kop koffie of i.d. nemen, jammer. De keramiek die we de volgende dag zouden kunnen bezoeken was 's morgens nog niet open. Nee, ze zijn hier niet erg commercieel ingesteld. Gisteravond wat gaan eten in het hotel hier in het dorp. Aardige eigenaresse. Ze heeft ons het hele hotel laten zien na afloop (hotel met SPA(sauna, hot whirpool en massage). Ze wil het verkopen. Ze hoopt op geïnteresseerden uit Nederland. Laatst zei een Noorse man in de loppis hier dat er in Noorwegen ook veel Nederlanders zijn komen wonen, ook in zijn omgeving. Ik vroeg of ze dat niet vervelend vinden. "Nee hoor, helemaal niet" zei hij, "Ze brengen juist weer leven in de brouwerij! Campings of hotels gaan door hun weer leven!" Nou dat vond ik heel leuk om te horen. Een Zweedse mevrouw vertelde ook over de Nederlanders en dat ze altijd bereid zijn (hard) te werken. We staan hier dus goed bekend, ha, ha.
Morgen de laatste dag met hout (nog een beetje kloven en stapelen) dan zijn we daar definitief klaar mee dit seizoen. Vrijdag naar Irma en Ronald in Hammarstrand (175 km). Het weekend schilderwerk afmaken buiten. Het blijft nog een week goed weer in ieder geval, dus nog waarnemen.
Vanavond snijbiet uit eigen tuin gegeten. Staat nog wel voor 3x. Of het daarna weer zal groeien hier, we zullen zien. Ik heb er een lekkere ovenschotel mee gemaakt, met ook nieuwe aardappeltjes, zalm (gerookte) en room erin. Recept van Smulweb. Erg lekker.