Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 31 januari 2010

Noorderlicht

Onze brievenbussen, die van Clas, Åke & Wiveka en die van ons.
Links achter het huis van Clas.
Zondagavond, 21:59 u, -27°C, windstil, helder, prachtige maan.
Om een uur of één de Kladdkaka naar Clas gebracht. Ik had er met witte glazuur "Tack !" op gezet. Ik zei dat er een Kladkakka in zat en hij rook het ook gelijk want hij was nog een beetje warm en hij zei dat hij daar gek op was. Dat dacht ik al, als je gek op chocolade bent zal Kladdkaka er ook wel in gaan. Hij bedankte wel drie keer en toen ben ik weer naar huis gegaan. We zijn een kast aan het verven. Het is een oude kast van Yvonne haar tante. Bosse had die hier in de garage laten staan en hij zag er verwaarloosd uit. Zonde vond zij het, maar ik dacht "Nou ja, bijzonder is hij niet, maar als hij een leuk verfje heeft staat hij misschien wel leuk in de badkamer met de badhanddoeken erin en zo. De binnenkant wit (heeft Peter gisteren allemaal al een keer in de grondverf gezet) en de buitenkant wil ik een beetje bordeauxrood doen. De badkamertegels zijn wit, met een rand erin van bordeauxrode tegels, vandaar. Als hij klaar is zal ik foto's tonen. Maar goed, ik heb toen in september aan Yvonne gevraagd of zij het kastje van haar tante dan graag wilde hebben, maar dat wilde ze niet. "Als jij het leuk vindt om hem op te knappen, vind ik dat net zo leuk." Dus nu maar aan begonnen. Als de handdoeken uit de dozen komen, kunnen ze er gelijk in.
Nog even een link van NRK met een prachtige fotoserie van het Noorderlicht gisteren. Helaas heb ik het niet gezien, was op dat moment niet buiten, dus niets gemerkt. Dit is de link. 
Dan nog een eenvoudig recept op Kokkerellen: Västerbotten Paj. Eén recept staat n.l. wel erg kaal vind ik.

zaterdag 30 januari 2010

Kokkerellen bij volle maan



Bea heeft vanmorgen na het lezen van de blog van gisteren
direkt de Kladdkaka gebakken en deze foto gemaild.
Zie er heerlijk uit Bea!

Volle maan in januari

Zaterdagavond, 23:02 u, -21°C, windstil, helder, prachtige maan.
Enthousiaste reacties op de Kladdkaka, op blog en per email. Ik dacht er al een poosje over, maar het kwam er maar niet van, om eens wat recepten te vermelden die hier veel gebruikt worden in Zweden. Maar ik verwierp het dan ook weer, want er zijn al zooooooooooooooveel websites en blogs met recepten, men zit niet op mij te wachten. Maar vandaag heb ik me bedacht dat het toch leuk kan zijn voor degenen die mijn blog volgen en / of belangstelling voor Zweden en waarschijnlijk ook voor de recepten hebben. Daarom heb ik een nieuwe link geplaatst, rechts bovenaan bij de andere links: Kokkerellen. De Kladdkaka staat er als eerste op. Het is niet mijn bedoeling daar een giga "kookboek" van te maken, maar af en toe eens een (niet al te ingewikkeld) recept bij te plaatsen. De recepten komen dan op Kokkerellen op alfabet te staan onder "Labels". Ik zal op deze weblog vermelden wanneer er een recept is bijgeplaatst, dan hoef je niet iedere keer (voor niets) te kijken...




Vandaag is het volle maan, en wat voor een. Hij is erg fel, veel licht.
De reden is dat de maan zo'n 42.000 kilometer dichter bij de aarde staat dan wanneer hij op zijn verste punt staat. De verklaring ligt in de baan van de maan. Die is in feite niet helemaal rond. De baan van de maan is een ellipse baan. Zo komt het dat de aarde een paar keer per jaar dichter bij de maan staat. Het meest in de winter. In de ochtend was de maan vandaag 14 procent groter dan gebruikelijk en licht 30 procent meer op dan wanneer hij het verst van de Aarde staat in de zomer... Het wandelde ook erg prettig vanavond, de sneeuw licht dan heel erg op en het is ook heel bijzonder.

vrijdag 29 januari 2010

Weer koud

Vrijdagavond, 21:35 u, -23°C, windstil, helder, prachtige maan.
Het was vandaag een prachtige zonnige dag, wel koud. Het was om half vijf vanmiddag -27 en ik had Rush haar jas aangedaan en mezelf ingepakt. Ik dacht lekker met haar het bospad af te gaan. Er was 27 en 28 januari bijelkaar een halve meter sneeuw gevallen, maar Clas was 2x met zijn sneeuwscooter over het bospad gereden en die heeft een lekker brede rupsband in het midden, zodat je redelijk, al is het zwaar, kunt lopen. Leuk voor Rush dacht ik, kan ze lekker los. Ja, ze holde heel enthousiast in het begin, maar ik kon al snel terug, want op een of andere manier was de samenstelling van de losse sneeuw bij deze temperatuur zo, dat ze gelijk op ijsklonten liep, nou ja niet meer kon lopen dus. Dit is nog niet eerder gebeurd, ook niet toen bij -32. Ze wilde maar één ding, naar binnen. Ze stond demonstratief bij de deur beneden. Nou ja, ze had geplast dus vooruit dan maar. Ga ik het zo nog eens proberen, maar dan op de geveegde weg. Daar ligt ook wel sneeuw, maar die is plat geschoven en weggeschoven, dus dun en niet zo hoog en los. Ze is niet zo slim om constant op dat rupsbandspoor te lopen. We zijn lekker aan het rommelen zo met onze verhuisspullen hier. Peter in de garage met de gereedschappen en zo, en ik pak iedere dag een paar dozen uit. Bak ons brood, loop lekker met de spark naar het dorp en loop lekker met de hond in dit prachtige winterlandschap. Voor Clas heb ik een leuke bedankkaart gekocht. Dan kan ik op m'n gemak een Zweedse tekst erop schrijven, dat is gemakkelijker dan het tegen hem te zeggen. Dan bak ik morgenavond of zondagochtend een "Kladdkaka" voor hem, doe die in een mooie tas, kaart erbij en breng het naar hem toe. Dat zal hij wel waarderen. Van geld aanbieden wordt hij boos. Ik kwam op de Kladdkaka omdat hij gek is op chocolade. Ik heb nog nooit een Kladdkaka gemaakt, maar het is zeer eenvoudig, dus dat kan niet mis gaan. Hier even over de Kladdkaka.........
Kladdkaka! Vertaald: Kladd: geknoei, geklodder, er staat zelfs in het woordenboek prutswerk hahaha en Kaka: cake/koek.
Het recept: simpel en de meeste dingen heb je bijna altijd wel in huis. Oven 180°C en ongeveer 30 minuten: 2 eieren, 100 gram (room-)boter (kamertemperatuur, anders 15 sec. in de magnetron), 1 theelepel vanillesuiker, 220 gram meel (bloem), 130 gram suiker, 3 eetlepels cacao. In een rond bakblik (laag) in het midden van de oven. Heb je lekkere en goede chocolade in huis doe dit in grove stukken erdoor. Deze kaka mag nat/klef zijn! Heerlijk, natuurlijk ook met slagroom! Laat hem wel even goed afkoelen en zet hem daarna even in de koelkast. En geloof me dit smaakt naar meer! Als hij tenminste net zo lekker smaakt als bij Café Koppen hier in het dorp. Daar kies ik de keren dat we er zijn ook Kladdkaka. Misschien maak ik er wel twee dit weekend. Eerst zelf even proeven voordat ik er een weggeef. Ik heb net nog een rozijnenbrood gebakken. Peter heeft er al weer een warm kapje afgegeten.........................
Vandaag heb ik ook een afspraak gemaakt bij één van de twee kappers in het dorp. Volgende week vrijdag kan ik pas terecht om 9.30 uur. Ik heb de afspraak in Nederland afgezegd omdat we later terug zijn dan aanvankelijk het plan was. Maar nu erger ik me aan mijn haar, dus ik wil niet zo lang meer wachten. Ben benieuwd. Het leek me er wel wat.

woensdag 27 januari 2010

De verhuiswagen

Woensdagavond, 23:32 u, -7°C, windstil, sneeuw.
Hier is dan de dag, de verhuiswagen ligt op schema en komt vandaag! Maandagochtend belden ze ons al vanuit de vrachtwagen dat ze vertrokken waren en ons op de hoogte zouden houden. Wij dachten dat ze met de boot Kiel - Gotenburg zouden gaan (had Ruurd van Inventra ooit gezegd), maar ze gingen, net als wij altijd doen, helemaal over land, dus over de bruggen Denemarken en Denemarken - Zweden. Gisterenmiddag zeiden ze dat ze hier rond 09.00 uur dachten te zijn. De wekker dus op 07.00 uur, dan kunnen we op het gemak ontbijten en sneeuw bij de deuren weghalen. De hoop voor de rest van het erf was gevestigd op Clas, misschien wist hij nog dat vandaag de dag van de verhuiswagen is. Wel we hadden het meeste al bij de voordeur hier boven, de deur beneden, de garagedeuren achter weg met de handschuivers samen en alles op het middenpad geveegd in de hoop op Clas. Het was nog donker. En ja hoor, ik kreeg er gewoon een rilling van, om 08.00 uur werd de tractor gestart en daar kwam Clas. Niet te geloven. En er was zo enorm veel gevallen afgelopen nacht. Er lag zoveel, wel twintig centimeter. In de loop van de dag kwam er nog zoiets bij, want het bleef maar sneeuwen, nu ook weer. Het is wel een paar uur nagenoeg droog geweest, tussen ik denk een uur of drie, tot een uur of tien vanavond. Lammert en Rudolf arriveerden om kwart voor tien en excuseerden voor de vertraging. Nou drie kwartier op die afstand en met deze sneeuwval, wie vindt dat nu erg zeg. Ze wilden gelijk beginnen. Alle tuinspullen en tuinmeubelen zijn in de garage helemaal bovenop gegaan, daar waar de Ford stond. De dozen zijn allemaal in de garage gezet die aan de gastenstuga vast zit, links van de oprit en de meubels gelijk in huis. Om tien uur Dorotea bilservice gebeld dat het na de lunchräst zou worden dat we de auto ambulance hier graag willen hebben. Er is hier ook een man in het dorp met zo'n ding, maar die is minder geavanceerd en de man ook minder sympathiek. Dus de oude bekenden, die ook bekend zijn met de Ford gebeld. Het was hem gelijk duidelijk wat er moest gebeuren (ik had hem maandag al gebeld). Om half twaalf was alles uitgeladen en tijd voor koffie. Ik had gisteren een giga pan met hachee gemaakt en daar hadden ze wel zin in. Dus de aardappels, rode kool en hachee opgezet. Dat kon mooi zo tijdens de koffie en dan zouden we klaar zijn met eten als Daniël uit Dorotea kwam met de ambulance. Hij zou om 13.00 uur uit Dorotea (20 km) vertrekken. Het laden van de Ford ging grandioos perfect. Hij was ook nog een stuk goedkoper dan de man hier uit het dorp achteraf. En een stuk aardiger, dat is nog het belangrijkst. Lammert en Rudolf koppelden de aanhanger er weer aan en Daniël ging weer naar Dorotea. Lammert en Rudolf moesten door naar Skellefteå, noordelijker en aan de kust. Een kleine 350 km. We hadden nog even de buienradar bekeken op de computer en ze wisten daardoor dat het hier droog zou worden, maar dat zij tot de bestemming in de sneeuw zouden rijden. Ze moesten daar lossen bij een Nederlandse mevrouw die daar ECO groenten wil gaan telen. Lijkt me niet eenvoudig in dit klimaat. Ja, je kunt heus wel wat verbouwen hoor en wellicht is het aan de kust zachter. Ik kan me herinneren dat ik ooit wel eens iets heb gelezen over de Zweedse kust daar en dat het daar naar verhouding zacht is. Morgen zakken ze af naar Stockholm. Daar hebben ze geen verhuizing, maar moeten materialen afleveren bij Nederlandse ondernemers daar, drie adressen.
Hier een klein fotoverslag van vandaag...............

Uit de huiskamer genomen
Daniël (gele pak) is gearriveerd en heeft de Ford boven op het erf al op de ambulance geladen. Nu staat hij hier voor aan het weggetje. Hier meet Daniël de hoogte van ambulance. De Ford kleurt wel mooi bij de verhuiswagen.

En hier meet hij de hoogte van de verhuiswagen. Links van hem Rudolf en rechts Lammert.

Het klopt gelijk exact en hij staat er mooi voor

Even een beetje bijsturen als hij erin gaat

Perfect!

Nog even goed vastzetten

De aanhanger weer aankoppelen

Ze waren nog niet weg of Clas kwam de volgende lading sneeuw van wel 20 cm. weghalen

Om het vervolgens de tuin in te blazen
Wat is deze dag, door inzet van iedereen, een succesvolle en ook nog gezellige dag geworden! We zijn blij dat alles hier nu staat. De komende dagen zal ik wel wat minder te schrijven hebben hier. Gaan lekker dingen uitpakken en een plekje geven. Heeft geen haast en daarom blijft het leuk! Tot gauw!

dinsdag 26 januari 2010

Even mee naar het dorp

Dinsdagavond, 23:13 u, -5,5°C, beetje wind, lichte sneeuw.
Vandaag eens het fototoestel meegenomen toen ik naar het dorp ging. Het was wel bewolkt en er wordt veel sneeuw verwacht. Waarschijnlijk ziet het er na die sneeuw ook wel weer veel mooier uit. Maar toch maar nu gedaan, dan kan ik jullie nu even meenemen naar het dorp...


Na ongeveer 1 kilometer door het bos kom ik langs Hembygdsgården. De meiboom die ervoor staat doet momenteel niet erg aan midsommar denken.

Ik nader de spoorwegovergang, nog een klein stukje rechtdoor dan loop of rijd je tegen het meer bij het dorp aan. Maar ik ga eerder rechtsaf en na een paar honderd meter linksaf, want dan heb ik dat mooie roetsjheuveltje met de spark.

In de verte zijn ze aan het ijsvissen op het meer. Het gat kan geboord worden met een handboor of met een boor met hulpmotor. Denk hierbij aan een bosmaaier, maar dan zit er een boor aan, zoiets.



De weg die door het dorp loopt met een afslag.

Het kerkgebouw van Hoting


De twee supermarkten van Hoting, links de Coöp nära en iets verder rechts de ICA


Het station van Hoting. Hier kun je de trein 'Inlandsbanan' nemen en ook op de bus stappen.

Net het hotel voorbij en dan links een schoenenzaak en kledingzaak. In het gele gebouw zit de DHZ, de loppis en de mevrouw met de lotenverkoop / jachtkleding / Systembolaget. Rechts een gebouwtje van de gemeente met o.a. de politie.

Even in de DHZ geweest dus omgedraaid en weer terug.

Hier ga ik de supermarkt (Coöp) binnen. Dit is een zijstraat met links in de verte Elkedjan (zoiets als Expert) en rechtsvoor een bloemenzaak en verderop een soort huishoudzaak.

Het 'inzamelparkje' voor oud papier, zacht plastic, hard plastic, gekleurd en ongekleurd glas, blik. Allemaal aparte bakken.

Het Folkets Hus (dorpshuis). Rechts ervan (niet op de foto) staat nog een overdekt podium voor de zomer.

Vond lang niet iedereen in Nederland ons blauwe huis (dat nu verkocht is) mooi, hier zie je het met regelmaat.
En dan maar weer naar huis...

maandag 25 januari 2010

Sneeuw, heerlijk

Maandagavond, 23:06 u, -11°C, geen wind, dampig.
Gisteren was ik 's middags aan de late kant met Rush uitlaten. Het begon al een beetje te schemeren en het sneeuwde behoorlijk. Laat ik dat laatste nou helemaal niet erg vinden! Het is "droge" sneeuw dus niks geen last. Af en toe even van je af slaan. Ik verheugde me er dus juist op om met haar uit te gaan. Achteruit, het bospad natuurlijk. Dat doen we altijd 's middags. 's Morgens richting dorp. Dat vind ze zo interessant, daar komen veel honden en dan doet ze tenminste haar grote boodschap. 's Middags mag ze lekker los op dit pad waar niemand komt. Hooguit één sneeuwscooter in de week. Gisteren dacht ik nog dat er nodig eens een moest komen, anders kunnen we hier amper meer lopen met die sneeuw. En warempel vandaag zag ik dat er een was langsgeweest. Weer voor zo lang het duurt, want er komt heel veel sneeuw woensdag en de eerste sneeuwscooter, als die al komt, komt in het weekend. Op bovenstaande foto is te zien dat het sneeuwt, want je ziet de overkant amper.

Het meer dat schuin achter ons ligt. Onderlangs loopt een smalle weg naar Svanabyn, je ziet ook de electriciteitspalen/-kabels.

Als we als maar doorlopen komen we bij dit Fritidshus. Het is vroeger een boerderij geweest, dat is duidelijk te zien. Het schuurtje op de voorgrond is zeer interessant voor de hond, alsmaar snuffelen eraan, ik denk dat er misschien muizen in overwinteren. Rush is echt zo'n muizenspeurneus (half boerenfox). Ze is trouwens helemaal gek als ze hier losloopt in de sneeuw. Ontzettend leuk om te zien. Dan krijgt ze van die maffe Jack Russell neigingen. Die kunnen ook zo gek doen. Hard langsrennen, in ene stoppen, snel laag omdraaien en dan weer als een gek ervandoor, en weer snel terug. Echt komisch.

Dit is het huis, de ramen zijn dik bevroren. Er is in ieder geval wel stroom, of er riolering is betwijfel ik. Er staat nog zo'n "utedas" buiten. Dat is zo'n ouderwetse poepdoos die onze grootouders vroeger hadden.

Links het huis en recht vooruit Rush en de oude stal met hooizolder.

Toch ook eens een foto met flitser proberen. Best grappig al worden ze dan wel erg blauw.

"Sneeuwsnoet"
(als je op de foto klikt en hem dan in het groot ziet is hij nog leuker)
"Sneeuwhoed"
Ik had geen muts op, maar een band om mijn hoofd. Mijn haar zag je niet meer. Even op zijn kop en het was eraf. Deze foto in het raam van de deur beneden gemaakt. Kan niet flitsen dan natuurlijk, dan zie je alleen maar een witte vlek in het raam. Clas heeft het hele terrein van alle drie en het weggetje hiervoor weer geveegd. Gisteravond nog in het donker. Zitten goeie schijnwerpers op zijn tractor. Het was een leuk gezicht, vooral als hij zo nu en dan de verzamelde sneeuw in de berm blaast. Dat komt heel hoog. Nou er komt nog veel meer sneeuw. Vandaag niet, vandaag was het geweldig mooi weer met zon. De zon kwam voor het eerst boven de hoge bomen uit en scheen op de grond in de tuin en ook in huis! Dat is misschien al even zo, maar door dagen bewolking met regelmatig sneeuw, merk je daar natuurlijk niks van. De wandeling naar het dorp was heerlijk, alleen wilde de spark niet zo lekker glijden op deze verse sneeuw. Het kan beter lekker aangereden zijn, dan gaat hij veel sneller. De wandeling met de hond was fenomenaal mooi. Is niet op een foto vast te leggen. Ja door een prof, maar niet met zo'n eenvoudig toestel. Het was is het oosten bewolkt, dreigend, ver weg. Boven ons stond een (3/4) maan en in het westen was het helemaal knaloranje van een zon die achter de bergen verdween. Ik heb echt even een poosje staan te genieten. Morgen in de loop van de (na)middag dus sneeuw en woensdag ook de hele dag veel sneeuw. Heel Noorwegen en Zweden, van boven tot beneden. Morgenochtend het hout beneden maar even lekker aanvullen, dan hoeft dat woensdag niet.

zondag 24 januari 2010

Een oude bekende

In de verte het rode huis van Clas

Daar is hij weer, de Ford Transit bus

Zondagavond, 23:56 u, -6°C, weinig wind, na fikse sneeuw.
Omdat ergens komende week de verhuiswagen uit Nederland komt, wilden we voor die tijd deze Ford uit de garage hebben. Ten eerste moet hij mee naar Nederland en ten tweede willen we veel spullen in de garage laten zetten en dan staat hij gigantisch in de weg, het is nogal een joekel. Tja, hoe krijgen we die eruit? Hij stond in de garage waarvan je uiterst links nog net een stukje van de deur ziet. Het is een heuveltje, dus je krijgt hem nooit hogerop waar hij nu staat. Dat is de ideale plek tot hij weggaat, dan staat hij de verhuizers niet in de weg. Ik heb nog regelmatig emailcontact met de buren Åke (en Wiveka, maar het is Åke altijd waar ik mee mail) en dit kwam ter sprake. Hij heeft daarop Clas gebeld en hem gevraagd of hij de Ford uit de garage wilde halen met zijn tractor. Kwam hij hoor vanmiddag! Om één uur belde hij aan en we snapten wat hij kwam doen. Peter moest in de Ford om te sturen en hij legde met gebaren uit hoe hij het wilde doen. Ik zou steeds de kabel verhangen, want eerst moest die aan de trekhaak. Later aan het oog aan de voorkant en later weer aan de trekhaak. De mannen bleven dus in hun voertuig en mijn taak was de kabel verhangen. Hij staat daar perfect en is vanmiddag gelijk onder een laag sneeuw verdwenen. Toen de garagedeuren dicht. , die ene klemt. Hij naar huis, kwam terug met een elektrische schaaf. Wij de stegen (trap die we in Åsele hebben gekocht bij Rolf vorig jaar) neergezet en de kleine Clas erop en schaven. Hij sluit weer perfect! Nog even met hem meegelopen naar zijn huis en ik zei op mijn beste Zweeds dat de vogeltjes haast niet bij mij komen, maar dat dat niet zo verwonderlijk is met zo'n paradijs bij de buurman. Er zat zelfs een groot stuk kaas tegen een boom aan. Hij begreep het. Ik bedankte hem en hij zei zoiets als: Ja, dat is toch goed joh." Vanavond Åke even een mail gestuurd om te zeggen dat het zo goed gelukt was.

vrijdag 22 januari 2010

Wolven


Vrijdagavond, 23:44 u, -6°C, weinig wind, sneeuw (hele dag al).
Het wordt hier wel de laatste wildenis van Europa genoemd. Er leven hier dan ook veel (wilde) dieren, waar onder bijvoorbeeld wolven, bevers, elanden, beren, dassen, vossen, reeën, lynxen, veelvraten, hagedissen, slangen, raven, uilen, steenarenden, kraanvogels om er maar eens wat te noemen. De wolven zijn de laatste tijd heel vaak in het nieuws. De laatste weken is het zeker één keer per week op de tv. Er zijn er zeker 23 afgeschoten en daar is enorm veel commotie door ontstaan. Voor- en tegenstanders. Ikzelf vind het walgelijk. Een wolven roedel is net een familie, schiet je er een dood dan treurt de hele familie. Eerst gaan we zorgen dat er meer wolven komen en als het dan een beetje uit de hand loopt gaan we ze maar weer afschieten. Waarom willen we toch altijd de natuur regelen?! Wij maken er een zooitje van, niet die wolf, die doodt alleen maar om te overleven.
Voor wie het interesseert: Na wetenschappelijk onderzoek was door de Zweedse regering een doelstelling vastgesteld voor het verkrijgen van een populatie van 200 wolven in het land, waarna evaluatie zou plaatsvinden. In principe is heel Zweden aangewezen als wolven hervestigingsgebied met uitzondering van de delen in het noorden waar rendierhouderij plaatsvindt. Belangrijk is de doelstelling van de Zweedse regering: De wolf zal de mogelijkheid gegeven worden om onder natuurlijke omstandigheden in een levensvatbare populatie te leven. In april/mei worden de pups geboren in een groot deel van de roedels. Het aantal neemt tegen en tijdens de winter weer af, aangezien 50% in het eerste levensjaar sterft. Helaas zijn alle wolven familie van elkaar, wat de kwetsbaarheid van de populatie aangeeft. Op dit moment worden wolvenroedels aangetroffen van Lappland in het noorden tot de lijn Gothenburg-Stockholm in het zuiden. De snelle ontwikkeling heeft tot conflicten geleid. De aantallen door wolven gedood vee zijn verdriedubbeld. Slachtoffers zijn vooral schapen, in sommige gevallen worden ook paarden en runderen aangevallen. Het is duidelijk dat dit gegeven een enorme invloed heeft op de publieke opinie en niet in het minst onder boeren en bewoners van plattelandsgebieden. Het helpt ook niet dat 's winters, wanneer de sporen duidelijker zijn, het er naar uit ziet dat wolven in de buurt van huizen en zelfs dwars door dorpen zwerven, op zoek naar voedsel. De Zweden staan bekend om hun buitensportleven zoals skiën, schaatsen, bergbeklimmen, hondesleerijden, bessen en paddestoelen plukken en wandelen. Velen voelen zich meer en meer onveilig. Een andere groep die überhaupt tegen het bestaan van een enkele wolf in het land is, is "Svenske Jägarforbundet". Deze veronderstelt dat wolven een bedreiging vormen voor de elanden- en hertenpopulatie, ofschoon jagers een 100-voud van het door wolven gedode deel jaarlijks voor hun rekening nemen, namelijk zo'n honderdduizend op een bestand van 500.000 elanden. Ook claimen ze het verlies van 6 jachthonden jaarlijks veroorzaakt door wolven. Jagers zijn een niet te onderschatten groep, want het is een populair tijdverdrijf en het vlees van de jachtbuit is welkom. Het Samivolk met hun rendierhouderij is ook een geduchte roofdiertegenstander. In Zweden wordt een wolf pas gedood door de autoriteiten als bewezen is dat hij voor de tweede keer vee aanvalt. Ook alleen bij de tweede aanval mag de eventueel aanwezige boer zijn vee beschermen door te schieten. Een regel die wat vaag is en op veel weerstand stuit. Doordat enkele schapenboeren er voor gekozen hebben om een wolf dood te schieten die slechts in de buurt van schapen kwam, in plaats van bijvoorbeeld roofdierveilige omheiningen te bouwen, en hiervoor veroordeeld werden, werd de zaak op de spits gedreven. De schutters worden in bepaalde kringen als helden vereerd en de landelijke roofdierpolitiek wordt verguisd. In juni 2009 is door Andreas Carlgren, de Zweedse milieuminister in een centrum/rechtse regering, een voorstel ingediend dat, voor het eerst sinds de bescherming van de wolf in 1966, de licentiejacht op wolven weer mogelijk moet gaan maken met ingang van deze winter. De reden hiervoor is niet de enorme toename van de wolvenpopulatie. Integendeel, van een moeizaam begin, eind jaren zeventig van de vorige eeuw, is nu het bestand opgelopen tot zo’n 220 dieren. (Vergelijk dit aantal met bijvoorbeeld Spanje, 2000 stuks, Italië en Polen, elk 600 stuks, Roemenië, 3000 stuks.) Groot probleem voor de Zweedse populatie is de geïsoleerde ligging van het Scandinavisch schiereiland. Mede hierdoor en door de aanwezigheid van rendierteelt in het noorden van het land (wolven worden hier niet getolereerd) is een genetische uitwisseling met de Fins-Russische populatie vrijwel onmogelijk. Het gevolg is een wolvenbestand dat lijdt aan inteeltproblemen, zoals verminderde vruchtbaarheid en misvormingen. Een jachtvrije zone vanaf de Finse grens tot aan de populaties in midden Zweden, zou aan dit probleem een eind kunnen maken. Het grootste gevaar echter komt uit een andere hoek. Machtige jager- en landbouwlobbys, die wolven elk op hun eigen manier als gevaar zien, vinden gehoor bij deze regering. Ondanks dat er goede compensatieregelingen zijn , zoals 100 % vergoeding voor verloren gegaan vee, 100% vergoeding voor het bouwen van goed functionerende roofdierwerende hekken, gratis opbouw van deze hekken door vrijwilligers en speciale vesten voor jachthonden, zijn deze niet verplicht en worden in de praktijk door een klein deel van de betrokkenen benut. In plaats van bijvoorbeeld het verplichtstellen van bovenbeschreven conflictvermijdende middelen en enige terughoudendheid te betrachten bij de elandjacht, met loslopende jachthonden in wolventerritoria in de paartijd, is besloten om de wolvenpopulatie te bevriezen op hedendaags niveau, dat wil zeggen dat de jaarlijkse aanwas van zo’n 10% elk winterseizoen zal worden afgeschoten. Dit geheel zonder overleg met de wetenschappelijke instituten en de Scandinavische roofdierprojecten. Grote verschillen in opvatting over het onderwerp zijn aangetoond tussen de verschillende provincies. Deze maatregelen gaan volgens een aantal natuur- en milieuorganisaties direct in tegen verschillende Europese natuurbeschermingsverdragen waaronder het Habitatdirectiv en vormen nauwelijks een bijdrage aan de biodiversiteit. In oktober 2009 zijn de voorstellen aangenomen en Naturvårdsverket heeft de onderzoekers en biologen van Grimsö gevraagd om uit te zoeken hoe en op welke wolven het beste kan worden gejaagd.

Jacht dus vanaf 01-01-2010.

Wel dit schud ik natuurlijk ook niet zo maar uit mijn mouw, maar heb e.e.a. verzameld, zodat het een beetje een leesbaar begrijpelijk verhaal is.

Update 2011!!! Dit jaar mag Zweden geen wolven afschieten. De Europesche commissie heeft er een stokje voor gestoken.

donderdag 21 januari 2010

Gezelligheid





Donderdagavond, 23:56 u, -6,5°C, windstil, bewolkt.
We kregen zo in december van verschillende mensen leuke dingen mee. Daar waren lekkere dingen bij om op te eten. Die zijn natuurlijk allang op. We kregen ook dingen voor gezelligheid mee, waaronder deze twee dingen van twee vrouwen die elkaar niet kennen en allebei Joke heten. Van Joke uit Drenthe kregen we de giga kaars. Hij was en is nog steeds 20 cm. hoog en 10 cm. ø. Maar wat heeft hij gebrand Joke! Vanaf 22 december tot nu heeft hij iedere dag gebrand van vijf uur 's middags tot ongeveer middernacht. Dat is al 1 maand dus. Vaak branden zulke kaarsen heel slecht, maar deze heeft heel mooi gebrand. De buitenkant staat nog helemaal, op een gaatje na en hij is inmiddels opgebrand tot ongeveer 3 centimeter van de onderkant. Dus een klein weekje doet hij het nog wel. De maand januari uit. Hij bracht hier dus licht Joke in het donkere Zweden, juist wat je bedoeling was. Daarbij met grote regelmaat de cd van Cornelis Vreeswijk (in het Zweeds) gedraaid. Ik vertelde al eerder dat we die van Joke (en Teun) kregen, de buren uit Oudesluis. Wel de dagen beginnen hier nu best al wel snel te lengen. 's Middags is er in die maand een uur licht bijgekomen. Ze zeggen dat Zweden vijf seizoenen heeft. Ik meen dat men een extra seizoen in het vroege voorjaar rekent. Nu al kan ik me daar iets bij voorstellen. Het is nu erg zacht weer en de vogels zijn nu veel actiever, je ziet ze veel meer. Alleen dat al is heerlijk. Men zegt ook dat de maanden februari en maart zo mooi zijn. Al van verschillende kanten gehoord. Dan is het alweer veel langer licht en voelt het al heel erg lekker als de zon schijnt. Inmiddels geloof ik het. We zullen daar niet zoveel van meekrijgen denk ik, want we willen uiterlijk 15 of 16 februari in Holland zijn omdat mijn moeder de 17e 80 jaar wordt. Ze heeft Alzheimer en zal het niet meer zo begrijpen, maar ik wil er perse zijn. Daarna is er in Holland ook weer van alles te regelen en te doen. Maar ach, het is ook zo weer mei........

woensdag 20 januari 2010

Plaatjes

Als je op het bospad achter ons huis loopt loop je heel hoog. Beneden zie je dan dit meer. Dit meer ligt dus schuin achter ons huis. Zoals overal in Zweden zijn hier heel veel meren. Hier heel dichtbij zijn er zo al drie en ietsje verder nog veel meer. De drie zijn degene bij het dorp, deze schuin achter ons en het meer tegenover ons. Tja, wel muggen dus 's zomers. Overal in Zweden. Maar dat was ik wel gewend. Bij mijn ouders vroeger aan de ringvaart, in Rijsenhout aan de Westeinder Plassen, en in Oudesluis zaten we ook aan een vaart met een rietkraag waar het 's avonds gonsde. Maar nu dit mooie meer in wintertooi.



Als je het bospad dezelfde weg terugloopt naar huis, kom je hier ons bos binnen. Daarachter ligt ons huis. Inmiddels mag Rush hier los, ze blijft goed bij me en kan niet ver weg ivm de sneeuw. 's Zomers moet ze dus wel aangelijnd. Het is hier trouwens verplicht je hond binnen de bebouwde kom aan te lijnen, het hele jaar door, en je bent het ook verplicht in natuurreservaten. Verder mogen honden 'in het bos' loslopen met uitzondering van de periode waarin het wild jongen krijgt en grootbrengt. In de jachtwet is deze periode vastgesteld op 1 maart tot en met 20 augustus. Gedurende deze periode dienen honden aangelijnd te zijn dan wel onder appèl met de baas mee te lopen. Inbreuk op deze regel geldt als onwettige jacht met alle gevolgen van dien. Alhoewel ik me niet kan voorstellen dat ze Rush als jachthond zien, ha, ha. Maar goed, ik laat haar zomers niet los, moet nog altijd aan het verhaal met Milly denken (blog mei 2008 "Die Milly").


Dit is de Gäststuga van Åke en Wiveka. Is't geen snoepie??!!! Uit de vorige eeuw. Nou ja ik bedoel dus eigenlijk achtienhonderdzoveel, ergens aan het einde van die eeuw. Rechts zie je nog net een stukje van het achterentree van hun huis door de bomen. Het was een soort van wevershuisje en er woonde vroeger dus een man met dat beroep. Het was het enige huis hier in Valån. Valån, zo heet dit streekje buiten het dorp. De ouders van Wiveka hebben het huisje en heeeeeeeeeeel veel grond gekocht van deze man of van zijn erfgenamen, dat weet ik niet meer precies. Zij bouwden hun huis op 1/3 deel en verkochten de andere twee eenderden aan de ouders van Bosse (waar wij dit huis van kochten) en aan Clas. Of die verdeling evenredig was weet ik niet, is ook niet belangrijk. Maar goed... en zo is het gekomen.

dinsdag 19 januari 2010

Nordland


Dinsdagavond, 23:01 u, -8°C, windstil, half bewolkt.
We zijn lekker aan het schilderen. Een grote pot laten mengen hier in Hoting. Ze kunnen hier elke kleur maken die je wilt. Ik wilde waterverdunbare verf voor op hout, want ik wil niet dagen in de stank zitten. Het trekt ook naar je slaapkamer dan en dan wordt je 's morgens met hoofdpijn wakker en zo. Nee, dit bevalt prima. Het is rustig weer, niet koud. Vandaag waren Peter en ik het unaniem eens, we vinden het hier het lekkerst tussen de -5 en -15 graden. Dat klinkt misschien gek, maar dat is echt zo. Maar goed, lekker aan het schilderen dus en niet zoveel enerverends te vertellen. Als we eerdaags genoeg hebben van het verven en klusjes doen, dan gaan we wel weer eens andere dingen doen, eens naar Östersund en zo. Maar deze klusjes binnen zijn nu wel leuk. In de loop van de maand mei wil je toch weer buiten van alles doen. Vanmiddag zat ik trouwens nog even het weerbericht te kijken via de link op deze blog, hier rechts boven en ontdekte prachtige fotoseries. Dit is de link (want hij staat nu niet meer op die site):
Onder de foto's staat een lijstje, iedere regel is een nieuwe fotoserie. Het zijn foto's genomen in Nordland, een provincie van Noorwegen iets ten noordwesten van ons hier. Op het plaatje van Noorwegen zie je Nordland in blauw. Onder Nordland ligt een andere provincie, n.l. Nord-Trøndelag. Op het kaartje zie je aan die provincie rechts een stuk land uitsteken in Zweden, echt een uitsteekseltje. Op die hoogte zitten wij in Zweden. We zitten zo'n 100 km ten oosten van de Noorse grens. De bovenste foto hier is ook uit zo'n fotoserie. Ze zijn echt prachtig, vooral de "Nyttårsbilder" van de tijd rond de jaarwisseling met de volle maan! Ik wens jullie net zoveel kijkplezier als wij hebben gehad.