Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





vrijdag 24 november 2017

De sneeuwstorm en een cadeau


Skräddartorpet
 
Het lijkt een zwart-wit foto, maar het is toch een kleuren. Alles leek zwart, wit en grijs tijdens en na de sneeuwstorm van afgelopen donderdag.
We wonen twee kilometer buiten Hoting, ten noorden ervan. We zijn met drie huizen. Clas, Åke & Wiveka en wij. Ergens in  zeventienhonderdzoveel stonden deze drie huizen hier natuurlijk nog niet, nee, alleen het huisje hierboven stond hier. Zo oud is het al en je ziet het, zulk oud hout, onbehandeld en nog altijd keihard! Dat doet het gematigde landklimaat hier met hout, heel wat anders dan het zeeklimaat in NL waar het bijna wegrot terwijl je kijkt :-).
In dit huisje woonde en werkte zo heel lang geleden de kleermaker van het dorp.
Vandaar ook de naam van het huis wat zoiets betekent als kleermakershuis (hoewel torpet vertaald wordt als "boerderijtje"). Nog altijd wordt deze plek zo genoemd door dorpelingen en ook in aanduidingen van bijv. koopaktes wordt de naam nog altijd genoemd. Zo rond 1960 kwam het in handen van de vader van Wiveka die het enorme perceel in drieën deelde en dus twee delen verkocht.
Skräddartorpet is normaal dus vergrijsd, maar tijdens en na de storm zag het er zo uit. Dit is nog wel aan de luwe kant.
 
 


Het uitzicht tijdens de storm. Door de onderste helft van de ramen zag je weinig door de plaksneeuw die erop zat. Ook dit is aan de luwe kant, veel sneeuw waaide van het dak op de ramen en vensterbanken.
Na de storm was het een gigantisch klus alles weer begaanbaar te maken. 's Morgens (hij was vroeg in de nacht al begonnen) kreeg ik de deur, die naar buiten draait, al bijna niet open. Dertig centimeter lag er voor en dus moest dat allemaal weggegraven worden.
De sneeuw was erg zwaar omdat het maar net onder nul was. Je kon niets met een sneeuwblazer. Vanmorgen de laatste loodjes en zo kunnen de vogels her en der rond ons huis tenminste weer eten. Dit is bij het vogelhuis wat ook helemaal dicht gesneeuwd was. 




Vanmorgen kwam er een erg grote vrachtwagen van PostNord het erf op rijden. Dat had nog wat voeten in de aarde want toen hij op het weggetje hiervoor, dat nog niet gestrooid was door de gemeente, achteruit wilde rijden lukte dat niet, ook niet met zijn spijkerbanden. Uiteindelijk lukte het dan toch. De aardige chauffeur overhandigde me deze uit NL afkomstige doos.
 
 

 
Wat hebben jullie ons weer verwend Anneke en Adrie!!! Met liefde verpakt, een mooi gedicht erbij en ook nog (niet op de foto) alvast de kerstkaart met een mooie kerstversiering er bij.
Ons heerlijk avondje kan alvast niet meer stuk. En qua lekkernijen de weken rond Sinterklaas ook niet. Ontzettend bedankt lieverds!
 
Gon

Het zonnetje buiten bij de achterdeur
bleef toch nog vriendelijk kijken
ondanks de sneeuw.






 

dinsdag 21 november 2017

Al bijna tien jaar!

 
 
Onlangs realiseerde ik me dat deze blog al bijna tien jaar bestaat en daar keek ik zelf van op eigenlijk. Zo lang al?!
Het was in het voorjaar van 2008 dat wij een huis kochten in Zweden en vrij snel daarna begon ik de blog.
Had ik dit jaar wat meer m'n best gedaan dan had ik in die 10 jaar 1000 berichten geschreven, oftewel gemiddeld 100 berichten per jaar. Het zou nog kunnen want dit is de 942e blogpost. Maar toch, of ik dat ga redden valt te betwijfelen.

Om verschillende redenen heb ik besloten tot het voorjaar met enige regelmaat (dus niet alleen maar) berichten uit de afgelopen (bijna) 10 jaar opnieuw te plaatsen. Berichten die ik zelf heel mooi vind, het onderwerp dus. Dat kan een filmpje zijn, muziek, foto's, onderwerp, noem maar op.
Ook jij mag je stem laten horen als je een blogpost in je herinnering hebt waarvan je denkt dat die de moeite waard is om nog eens te plaatsen. In dat geval graag een mailtje (kan via link in de rechterkolom) met de exacte titel van dat bericht met de plaatsingsdatum. Ook graag de reden waarom je je juist die blogpost herinnert.

Omdat het de laatste twee weken al behoorlijk wintert hier (vroeg), er al een paar weken sneeuw ligt, het vanmorgen -24°C was buiten toen ik opstond, er nu een berg sneeuw aankomt en ik dus helemaal in de "wintermood" ben, dacht ik aan een blogpost uit 2011. Die plaats ik hieronder.
Wij gaan ons opmaken voor de verwachte 30 cm sneeuw, mogelijk plaatselijk 50 cm. Ook harde wind. Dus ik weet wat ons te doet staat de komende dagen, vooral donderdag.
In mijn volgende bericht zal ik het resultaat laten zien van het zware weer dat nu op komst is.
 
Gon


 
 Koppången is een heel mooi winterlied, HIER gezongen door Helen Sjöholm.

Het is een Zweedse traditional, ook vaak met kerst gezongen.
Koppången is een natuurreservaat in Dalarna.
Zet je koptelefoon op, want dan klinkt het veel mooier,
doe je ogen dicht en geniet...
Of lees mee met de Zweedse tekst, wat is het een mooie taal!
Ik heb hier een vrije vertaling onder gezet.
 



Er is stilte om me heen in deze rustige winternacht
Van de kerk beneden in het dal zie ik het kaarslicht
En ik stopte voor een moment in dit winterparadijs
Toen ik een koor hoorde zingen door de duisternis en het ijs

En de stralen van de lichten achter de gewelfde ramen
Hebben de zielen verenigd in de hoop dat er iets groots staat te wachten
En ik weet dat degenen die ons hier hebben achtergelaten
dezelfde gedachten hadden als ik
We zijn als vlammen in de duisternis en sterren aan de hemel

En ik zie hoe ze schitteren en ze vervagen voor mijn ogen
En de waarheid komt dichterbij als een wonder in vermomming
We zijn hier voor een moment gevangen als een afdruk van een hand
Op een oud bevroren raam of een voetafdruk in het zand

Heel even ben ik eeuwig, dat is het enige dat ik weet
Ik ben hier en we delen onze dromen over onze bestemming
Het is koud hier buiten, de sneeuw is wit, maar ik ben warm diep van binnen
Ik ben warm omdat ik weet dat mijn geloof mijn gids zal zijn



 

maandag 13 november 2017

Country living...



 
Vorige keer had ik jullie twee recepten beloofd die ik zondag de 5e maakte terwijl het buiten sneeuwde. Maar eerst even een inleiding...
 
Al toen ik een jaar of veertien à vijftien was begon ik te dromen over huizen, houten huizen. Stenen huizen vond ik gewoon helemaal niks. M'n ouders hadden een bloemen- en plantenkwekerij, dus best veel land. Mijn droom was om daar, helemaal aan het eind van de akker aan het water, ooit een houten huis te laten bouwen.
Hoe jong ik ook was, ik verzamelde al allerlei informatie en foldermateriaal van Zweedse en Finse houten huizen, maar ook van Amerikaanse loghomes. Het zou wel een normaal formaat huis worden en het moest in elk geval over de hele breedte een overdekte veranda hebben, in Amerika wel "porch" genoemd. En dan met zo'n schommelstoel weet je wel.

Jaren later kochten we gewoon een stenen huis. Een vergunning om te bouwen op het land van mijn ouders zouden we nooit en te nimmer krijgen. Ik was er wel op uit geweest, zelfs bij de burgemeester van Aalsmeer, maar er kon geen sprake van zijn natuurlijk, het moest "agrarisch" blijven.
Maar de voorliefde bleef en ging nooit meer weg.
Ik kocht jaren en jaren lang Amerikaanse woonbladen, de diverse bladen hadden in elk geval allemaal het woord "country" in hun naam.
Ik bleef ook altijd dromen van een Zweeds huis op de plek waar ons oude stenen huis stond. Kon toen nog niet weten dat het ooit eens Zweden zelf zou worden.

Afijn, ik ben weer bezig met ontspullen, ruimen en vond dat al die tijdschriften, inmiddels aangevuld met wel 100 Zweedse woonbladen, uitgezocht moesten worden en zei tegen mezelf dat ik van zowel de Amerikaanse als de Zweedse 10 - 15 bladen mocht houden. Dat is gelukt. Was niet makkelijk, maar wat moet je er allemaal mee.
De meest aansprekende heb ik dus bewaard waaronder tussen de Amerikaanse bladen een exemplaar van winter 1982-83.
Nu 35 jaar later kwam het er dan eindelijk eens van twee van de recepten (er staan er best veel in) uit dit tijdschrift te proberen.
Ik zag al wel dat er veel suiker in moet, ben helemaal niet van veel suiker.
Maak nagenoeg nooit dingen met suiker, laat staan veel suiker. Helemaal niet goed voor de mens. Maar ach, voor een keertje... en deels uitdelen kan ook.
De recepten zijn natuurlijk beschreven met Engelse/Amerikaanse maten. Met behulp van internet (zat uitleg) heb ik de maten omgerekend naar wat wij gewend zijn en dat weer in een mok gedaan zodanig dat het precies paste, dus tot de rand. Dus neem een kop (mok) met de maat van exact drie deciliter (of neem een maatbeker, of Zweedse maatschep van 1 deciliter). De Zweden meten altijd met deciliters trouwens.
Dus een kop is 3 dl.


Foto uit het blad van 1982

 
IRISH SODA BREAD
(het grote ronde brood met rode strik)
 
Nodig:

3½ kop bloem
½ kop suiker
1 tl. zout
½ tl. baking soda (bicarbonaat)
2 tl. bakpoeder
2 eieren geklutst
½ ltr. zure room*
1 kop rozijnen (ik heb ze even in kokend water geweld)
2 tl. karwijzaad*

Zo doe je het:

1. Meng de droge ingrediënten. Voeg de geklutste eieren en de room toe. Daarna de rozijnen en het karwijzaad.
2. Vet een springvorm of ronde bakvorm Ø 23 cm in of bekleed hem met bakpapier. Doe het deeg erin, maak met een mes een kruis op de bovenkant, strooi er wat bloem over en bak ongeveer een uur op 175°C.

* zure room had ik niet in huis en ik gebruikte yoghurt, ging ook prima.
* karwijzaad vonden wij niet echt iets toevoegen.
Het brood blijft lang vers en volgens mij kun je er naar hartelust mee variëren wat toevoegingen betreft, zoals bijv. sucade of gedroogde abrikozen, pruimen, noem maar op.

 
 
 En dan het tweede recept:
 
Foto uit het blad van 1982



APRICOT BREAD
(de twee rechts in de mand)

Nodig:
 
2 koppen gedroogde abrikozen*
1 kop kokend water
4 el. boter
1½ kop suiker (vinden wij erg (te) zoet)
2 eieren geklutst
3 koppen bloem
2 tl. baking soda (bicarbonaat)
½ tl. zout
1 kop pecannoten (of walnoten of hazelnoten)
 
Zo doe je het:
 
1. Knip de abrikozen kleiner met een schone schaar en zet ze onder het kokende water in een kommetje. Laat een uur wellen.
2. Smelt de boter even licht in de magnetron. Voeg de suiker en de geklutste eieren toe, even klutsen en dan de abrikozen mét het weekwater er doorheen roeren.
3. Meng in een andere kom het meel met de baking soda en het zout.
4. Roer de twee mengsels met de noten erbij door elkaar.
5. Verdeel de massa over twee kleine ingevette of met bakpapier bekleedde cakevormen en bak ongeveer een uur op 165°C.
 
*Belangrijk betreffende de abrikozen. Koop alsjeblieft goede abrikozen, d.w.z. biologische zongedroogde abrikozen, deze zijn lichtbruin. Als ze knalgeel of knaloranje zijn, koop dan maar beter niets. Smaakloos zijn die en goede abrikozen bepalen echt de smaak en kwaliteit van dit baksel. Ik heb ze trouwens altijd in huis.
 
 
Veel bakplezier!
Gon
 
 
p.s. In dit zelfde tijdschrift uit 1982 staan ook heerlijke hartige recepten, daar zal ik er eerdaags ook twee van plaatsen. In elk geval voor kerstmis.
 
 

 
 
 

maandag 6 november 2017

Yeah, de winter is begonnen!



Vanmorgen vroeg vanuit een raam. Ook het meer ligt dicht en dus sneeuw er op.

Het zou erom hangen zeiden de weerberichten, het zou of sneeuw of regen geven.
Hier werd het sneeuw, grote vlokken, het begon zondagochtend en ging door tot maandagochtend een uur of drie. Tussendoor was het ook wel eens even een poosje droog. Het ging niet over in regen, wat ook nog had gekund. Vandaag sprak ik Tineke, hemelsbreed woont zij 50 km naar het oosten, bij haar viel het in de vorm van regen en noemde ons 'mazzelaars'. Ja, zo zien wij dat hier, heerlijk dat er sneeuw ligt. Veel beter dan het voortdurende saaie herfstweer. Het is zo prachtig en ook geeft zoveel meer licht in huis.
 
 


We hadden al een keer eerder een beetje sneeuw gehad, maar dat stelde niet veel voor en was na een dag weer weg. Zag er ongeveer zo uit:
 
 
Een afbeelding van werk van Lennart Helje
 

Ik gebruik nog eens een afbeelding van Lennart Helje, niet eens een van de mooiste, maar deze past in m'n verhaal. Wil gewoon nog eens de aandacht vestigen op deze geweldige kunstenaar waar ik al eens over schreef, dat kan je HIER (klik) nog lezen. Of geef zijn naam in bij Google afbeeldingen om een idee te krijgen van zijn werk.
Ik ben er in elk geval helemaal weg van.
 
Jammer nu voor de eekhoorns deze laag sneeuw, de hele week maakten ze ruzie hier voor het huis op en om de voederplank. De hele week verstopten ze massa's zonnepitten in het gras.
Omdat het 's nachts al vroor was ik een dag of tien geleden begonnen zonnepitten te verstrekken. Voor de vogels eigenlijk. Het zijn echter drie eekhoorns die de baas willen spelen over de zonnepitten. Voor de vogels heb ik maar een pijp met pitten opgehangen, anders komen ze niet aan bod. Het lijkt wel een voorstelling met de eekhoorns die ik de pitten natuurlijk ook best gun.
En ruzie dat ze maken om wie er op de voederplank mag! En dan met bolle wangen naar de grasmat en de pitten verstoppen. Echt zo'n schattig gezicht. Ik vergat eens een dag bij te vullen en toen zag je ze zoeken in het gras. Ik weet van alle drie inmiddels in welke boom ze wonen. Dit omdat ze regelmatig achter elkaar aan zitten en de verliezende vlucht dan in "zijn" of "haar" boom.
Afijn, al die zonnepitten in het gras liggen nu dus onder zo'n 10 - 12 cm sneeuw. Zullen de woelmuizen weer blij mee zijn komende winter, die maken hele gangenstelsels onder de sneeuw.
Toen ik vanmorgen de foto maakte uit het raam was een van de eekhoorns erg boos dat ik voor het raam stond. Ik kon het zien aan zijn opgewonden houding (staart) en ik weet dat ze er dan ook geluid bij maken. Waar is de schuwe eekhoorn gebleven :-).
 
 
Dag boze eekhoorn :-)
 
Afgelopen zomer is er tijdens een storm een eekhoornnest uit Pinus (klik) gevallen. Erg sneu voor de eekhoorn(s), maar nu kon ik zo'n nest eens heel goed bekijken. Wat een mooi bouwwerk en wat groot! Zeker zo'n 40 cm groot en enigszins rond. Gemaakt van dode takjes en baardmos (wat hier veel in de bomen groeit/hangt).
 
Afijn, zondag ben ik lekker aan het bakken geslagen terwijl de sneeuw viel. Ik was erg in m'n sas.  Omdat dit bericht wel erg lang wordt als ik hier ook nog recepten ga delen, bewaar ik die tot het volgende bericht. Dat bericht zal niet zo lang op zich laten wachten als dit bericht, dat beloof ik.
 
Gon