 |
| Skräddartorpet |
Het lijkt een zwart-wit foto, maar het is toch een kleuren. Alles leek zwart, wit en grijs tijdens en na de sneeuwstorm van afgelopen donderdag.
We wonen twee kilometer buiten Hoting, ten noorden ervan. We zijn met drie huizen. Clas, Åke & Wiveka en wij. Ergens in zeventienhonderdzoveel stonden deze drie huizen hier natuurlijk nog niet, nee, alleen het huisje hierboven stond hier. Zo oud is het al en je ziet het, zulk oud hout, onbehandeld en nog altijd keihard! Dat doet het gematigde landklimaat hier met hout, heel wat anders dan het zeeklimaat in NL waar het bijna wegrot terwijl je kijkt :-).
In dit huisje woonde en werkte zo heel lang geleden de kleermaker van het dorp.
Vandaar ook de naam van het huis wat zoiets betekent als kleermakershuis (hoewel torpet vertaald wordt als "boerderijtje"). Nog altijd wordt deze plek zo genoemd door dorpelingen en ook in aanduidingen van bijv. koopaktes wordt de naam nog altijd genoemd. Zo rond 1960 kwam het in handen van de vader van Wiveka die het enorme perceel in drieën deelde en dus twee delen verkocht.
Skräddartorpet is normaal dus vergrijsd, maar tijdens en na de storm zag het er zo uit. Dit is nog wel aan de luwe kant.
Het uitzicht tijdens de storm. Door de onderste helft van de ramen zag je weinig door de plaksneeuw die erop zat. Ook dit is aan de luwe kant, veel sneeuw waaide van het dak op de ramen en vensterbanken.
Na de storm was het een gigantisch klus alles weer begaanbaar te maken. 's Morgens (hij was vroeg in de nacht al begonnen) kreeg ik de deur, die naar buiten draait, al bijna niet open. Dertig centimeter lag er voor en dus moest dat allemaal weggegraven worden.
De sneeuw was erg zwaar omdat het maar net onder nul was. Je kon niets met een sneeuwblazer. Vanmorgen de laatste loodjes en zo kunnen de vogels her en der rond ons huis tenminste weer eten. Dit is bij het vogelhuis wat ook helemaal dicht gesneeuwd was.
Vanmorgen kwam er een erg grote vrachtwagen van PostNord het erf op rijden. Dat had nog wat voeten in de aarde want toen hij op het weggetje hiervoor, dat nog niet gestrooid was door de gemeente, achteruit wilde rijden lukte dat niet, ook niet met zijn spijkerbanden. Uiteindelijk lukte het dan toch. De aardige chauffeur overhandigde me deze uit NL afkomstige doos.
Wat hebben jullie ons weer verwend Anneke en Adrie!!! Met liefde verpakt, een mooi gedicht erbij en ook nog (niet op de foto) alvast de kerstkaart met een mooie kerstversiering er bij.
Ons heerlijk avondje kan alvast niet meer stuk. En qua lekkernijen de weken rond Sinterklaas ook niet. Ontzettend bedankt lieverds!
Gon
 |
| Het zonnetje buiten bij de achterdeur bleef toch nog vriendelijk kijken ondanks de sneeuw. |
