Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 24 februari 2010

Klimaatzones

Het gele stipje heb ik zelf gemaakt.......Hoting!
Op de grens van klimaatzone 4 en 5.
Ik ben eens gaan snuffelen op internet over klimaatzones. Dan krijg je heel veel informatie. In ieder geval zegt deze informatie dat wij in Zweden in klimaatzone 4 zitten. Ter vergelijking; Nederland ligt in zone 7 en 8. Ik was hier eigenlijk naar gaan zoeken omdat ik naar winterhardheid van planten zocht. Wat kan je in Zweden in de grond stoppen. Ik weet dat bijv. aardappels een maand later de grond in gaan en ook iets later geoogst worden dan hier. Maar ook dat het late poten wordt gecompenseerd door de middernachtzon 's zomers. Ook is het zo dat de meeste vaste planten die in Nederland gedijen het daar ook doen. Het kan wel erg streng vriezen, maar de vaste planten hebben daar minder van te lijden, dan van - 5 of -10 in Nederland zonder sneeuw en met bijv. wind. Ze liggen heerlijk te "winterslapen" onder de dikke warme sneeuwdeken. Maar toch is het handig te weten wanneer je nu bijv. je snijbonen in de grond kunt stoppen en hebben ze daar ook een soort ijsheiligen? Ik vond een heel mooi tabelletje dat ik helaas met geen mogelijkheid kan kopieëren omdat het auteursrechtelijk beschermd is. In dat tabelletje staat bijvoorbeeld dat in zone 4 de laatste vorstdatum 10 mei is en in Nederland 15 april (zone 7) en 10 maart (zone 8). Dit klopt toch ook niet geheel met mijn idee van ijsheiligen, een nachtvorst is in Nederland tot half mei mogelijk. De eerste vorstdatum in zone 4 is 15 september en in Nederland 15 oktober (zone 7) en 15 november (zone 8). Gemiddeld aantal vorstvrije dagen zone 4 = 125, zone 7 = 180, zone 8 = 245. Wat een verschillen, ook in Nederland. Maar goed, het wordt gewoon een beetje uitproberen. De kans dat er iets bevriest is in Zweden uiteraard veel groter. Maar ook daar is iedere week bloemenmarkt in Hoting, en die heeft de mooiste eenjarige zomerbloeiers voor in bakken. Die zie ik al helemaal in de vensterbanken van de "serre" staan buiten. En bij de altan achter. Peter wil snijbonen en aardappels proberen. En nog wel andere dingen ook. We zullen het allemaal zien.....................

Blauwe ridderspoor heb ik 's zomers in ieder geval in grote getale gezien in Lappland en Jämtland. Een prachtige vaste plant!

zondag 21 februari 2010

Taart





We zijn nu niet in Zweden, dus ik twijfelde of ik dit zou schrijven op deze weblog. Maar we zijn wel Zwedengangers en de Zweden zijn zoetekauwen. Deze taarten zouden daar zeer populair zijn, ha, ha. Ach waarom zou ik nu dus niet vertellen dat Peter ons had opgegeven voor een workshop "Taart maken"!!! Ik hoorde zelfs dat de mevrouw die de workshop gaf (in Zuid-Oost Beemster), de avond had verzet omdat wij in Zweden zaten! Wij dus afgelopen vrijdagavond daar naartoe. Met z'n 10-en waren we en Peter was de enige man, hetgeen hem absoluut niet deerde. We gingen met deze twee heerlijke taarten naar huis. Het was een leuke gezellige avond.
Peter had een beetje de pee in over zijn versiering op zijn gele taart. Dat wou maar niet goed lukken, hij had er veel meer vlinders en zo op willen hebben. Je moest de marsepein uitrollen op een met poedersuiker bestrooide ondergrond voordat je de figuren eruit kon halen. Anders zou het plakken. Maar daardoor werd de marsepein erg droog en kon hij er niet goed mee uit de voeten. Ik kreeg er zelf na verloop van tijd ook last van met mijn "ijskristallen" op mijn paarse taart. De marsepein kregen we in naturel kleur. Zelf moesten we er een kleurtje door mengen. Je moet daar heel bescheiden mee zijn, want er zit gauw teveel in. Dat kun je op de foto's ook wel zien, want alle taarten zijn behoorlijk diep gekleurd. Het zijn geen taarten die je even in een half uurtje maakt. Het is erg bewerkelijk, maar wel enorm leuk. Daarom niet het recept van deze taarten op Kokkerellen, daar wil ik alleen maar eenvoudige recepten op zetten. Op Kokkerellen deze keer de Cheesecake (Ostkaka). De Ostkaka die ik had gemaakt op 9 februari (........Ik had Ostkaka (cheesecake) gebakken en hij (Åke) kwam ongeveer gelijk thuis met ons zag ik toen ik naar de brievenbus liep. Hem voor een kop koffie met ostkaka gevraagd en hij kwam graag. Hij zat lekker op zijn praatstoel.........)
Nieuw: Je kunt voortaan zien of er een nieuw recept op Kokkerellen staat . Ik plaats dan de foto van het laatste nieuwe recept als de link op deze weblog.
Vanaf mei zijn we weer in Zweden. Blijf ons volgen, want komende zomer zal ik kleine prijsjes verloten onder de lezers. Let dus goed op, details volgen dan.

woensdag 17 februari 2010

Fettisdagen en zo

Gisteren was het in Zweden Fettisdagen (spreek uit Fett-tisdagen, letterlijk vertaald vette dinsdag), dat is de laatste dag voor het begin van de christelijke vasten. Dit is de aanleiding geweest voor de traditie om op deze dag fastlags- of fettisdagsbullar, met slagroom gevulde bollen of semlor (meervoud van semla) met amandelspijs gevulde bollen te eten. Omdat deze bollen gemaakt zijn van wit meel wordt deze dag ook wel eens Witte dinsdag genoemd. Vroeger was het gebruikelijk om alleen op deze dag (tijdens de vastentijd) deze broodjes te eten. Tegenwoordig zie je ze direct na de Kerst al in de winkel liggen, we aten ze begin februari een keer. Daarom deze keer het recept van SEMLOR op Kokkerellen.


Gisteren kregen we ook een foto van Åke per email van zijn scooter, bij ons achter geparkeerd onder een afdak. Het was er nog flink fris (-16) met sneeuw.

Gisteren ook de paperassen in orde gemaakt om alvast voor ons beiden verblijfsrecht in Zweden te verkrijgen, anders mag je officieel niet langer dan 3 maanden in Zweden verblijven. Die zijn inmiddels onderweg naar het Migrationsverket.
Vandaag, 17 februari, is het mijn moeders 80e verjaardag en zijn we natuurlijk naar haar toegeweest. Ik kwam er weer blij vandaan, want ondanks haar Alzheimer was ze echt jarig. De verpleging had de huiskamer versierd, ze had mooie kleren aan, en gisteren hadden ze zelfs krulspelden bij haar gezet. Ik dacht al: wat zit haar haar "hoog". Dus echt hun best gedaan, dit in tegenstelling tot vorig jaar, toen er uitzendkrachten zaten en we met mijn vader die toen nog leefde en ooms en tantes een beetje weggekeken werden. Deze keer was het juist het tegenovergestelde, er waren vaste krachten gelukkig. Ze heeft veel bezoek gehad, bijelkaar 14 mensen. Dat vind ik best veel, omdat er al veel familie weggevallen is. Het was ook heel leuk binnenkomen. Ze zag me en zei: "Wat ben ik blij om jou te zien!!!" Echt herkenning en dat is niet altijd zo. Soms reageert ze nauwelijks of ze denkt dat ik haar moeder ben. Maar deze keer was ik "onze Gon". Zo noemt ze me sinds ze daar in de Gloxinia (naam van het tehuis) zit. Dat heeft ze toen zo bedacht omdat er ook een medebewoonster Gon heet en dan ook nog haar kamer naast die van mijn moeder heeft met met grote letters GON op haar deur. Dat was best verwarrend voor mijn moeder in het begin. Ze is verwend met mooie lieve kaarten, eau de cologne en heeeeeeeeeel veel bloemen. Veel rozen, heel veel tulpen, potchrysant, azalea, pot met bolletjes en houtstoven, de gezamelijke huiskamer waar mijn moeder en ook de andere bewoners meestal zit(ten) was er feestelijk door. Kortom het was gezellig en ik was blij dat ik er was. Dit is een foto van mijn moeder afgelopen zomer.

zondag 14 februari 2010

Afkicken

Ook in Denemarken winterse landschappen. Deze bij Steffen en Pia vandaan genomen, daar waar we bijna altijd slapen. In de verte de brug over de Grote Belt. Die hebben we nu op de terugweg dan al gehad. Het was er erg koud en guur. Harde wind die van het water kwam en over de sneeuw. Erg vochtige lucht en het voelde net zo koud als - 25 in Zweden. Ik vond het zelfs een stuk onprettiger aanvoelen!

Ergens op Funen
Gisteravond, zaterdagavond vroeg, aangekomen in Westerland. Direct afkicken van de sneeuw, want die was er voor de Afsluitdijk nog wel, al was het minimaal, maar daarna, hier in de Kop van Noord-Holland was alles weg. Alleen vandaag weer een heel klein beetje. We hadden een heel goede terugreis. Tot Sundsvall (ca. 3 uur rijden) wegen met een laag sneeuw en ijs, maar heel goed te berijden met 80 a 90 km. p.uur. Vanaf Sundsvall (kust) tot huis hier schone wegen. Wel wat vervelend rijden in Duitsland door lichte sneeuwval en pekel, dus nattigheid. Van vrijdag op zaterdag zouden we op het inmiddels vertrouwde adres slapen, bij Pia en Steffen dus. Altijd gezellig, seizoen of geen seizoen. Nu geen seizoen dus, maar een lekker grote slaapkamer, lekker warm gestookt. Steffen kwam gelijk naar de grote woonkamer die bij de slaapkamers / appartementjes hoort, met drie flesjes bier van de plaatselijke brouwerij. Even zitten kletsen. Hij zei ons dat ze het leuk zouden vinden als we mee zouden eten. Nou, dan bewaren we die pizza's die we onderweg meenamen maar voor de volgende avond thuis. Die blijven nog wel bevroren in de auto, het is nog steeds onder nul. Lekker pasta, met een heerlijk vleessaus, apart vlees met Spaanse peper, en een lekkere salade. Bier en wijn op tafel, later kwam er nog whisky bij. Jeetje. 's Avonds laat heb ik onze auto nog in zijn loods gereden, dat wilde hij graag, zodat hij 's morgens onze banden kon verwisselen. Dan was alles ook niet zo koud (daar gaan de pizza's, nee hoor geen moment meer aan gedacht, maar ze waren nog hartstikke lekker gisteravond). We moesten 's morgens ook maar gewoon bij ze komen ontbijten, dus niet in het appartementengebouw. Pia stond alweer met een fles aan tafel. Een soort van kruidenbitter. Op je nuchtere maag????? Ja hoor, dat is heel gewoon in Denemarken bij gezellige gelegenheden. Oh, nou ja, wel vreemd, maar vooruit maar. Als je het niet probeert. Nou hij ging er wel in hoor, maar ik zal het zelf echt nooit doen thuis. Duitsers doen het ook vaak, vooral op vakantie. Die zijn vaak bang voor bacteriën buitenshuis, die zijn soms zo akelig schoon en steriel. Althans die ik ontmoet heb in het verleden. Pia zei dat we met z'n 3-en alvast wel konden beginnen, want Steffen was met de banden bezig. Wel sneu dacht ik, maar hij schoof al snel ook aan. De spijkerbanden mochten we daar laten, ruimte zat. We slapen daar toch weer in mei. Zonde van het slepen, niet nodig vond Steffen. In juni komen ze naar Amsterdam, hebben een appartementje gehuurd voor een paar dagen in "the red light district", verheugen ze zich erg op.
Morgen onze post ophalen bij Teun en Joke, die onze postbus in Schagen geregeld geleegd hebben. Wat Zweedse tubes mee- genomen, daar is Joke zo gek op. In Zweden hebben ze heel veel broodbeleg in tubes, teveel om op te noemen. Joke vindt ze vooral lekker als ze met zeevruchten te maken hebben, zoals kreeft, garnalen en zo. Het was vandaag heel vreemd om hier in Westerland te zijn. Rush was ook redelijk onrustig. Is ze anders nooit. Maar nu slaapt ze lekker, is net uitgelaten en heeft lekker gegeten. We zijn even naar Callantsoog geweest omdat Albert Heijn daar altijd open is, het hele jaar door elke dag. Dus boodschappen gedaan. Ik ga nu stoppen. Komende week zal ik nog een keer een recept plaatsen op Kokkerellen. Ik weet nog niet welk recept.

woensdag 10 februari 2010

Winterslaap

Dan gaan we hier nu weg. Nog even slapen en dan gaan we. Het huis gaat nog even in winterslaap. Lekker pak sneeuw op het dak en pitten maar. Als we in mei hier zijn zal het riviertje wel lekker vol zijn en hard stromen, alles zal groen zijn. Ik hoorde dat in Nederland ook weer sneeuw ligt of wordt verwacht. Nou ja, dan is de overgang niet zo groot. We gingen met sneeuw weg en komen waarschijnlijk met sneeuw terug dan.
Nog even gedacht vandaag naar Sten en Mirja te gaan, maar het is wel 80 km. en er is nog veel te doen. Peter heeft hem even gebeld. Achteraf maar goed dat we niet zijn gegaan, want we zijn maar net aan kant. Nog wel even gedag gaan zeggen bij de buren, dat was nog even gezellig. Morgen krijgt Åke zijn sneeuwscooter. Hij heeft een foto laten zien. Hij is 10 jaar oud en heeft nog maar 1000 km gedraaid. Dat is natuurlijk niks. Hij gaat er gelijk met Clas op uit begreep ik. Zelfs een boek met kaarten met de scooterpaden erop gekocht. Ik schrijf Clas, maar dat is de manier waarop je de andere buurman zijn naam schrijft. Daar ben ik nu eindelijk achter. Yvonne had het een keer in een mail aan mij geschreven zoals ik het tot nu toe deed, maar Åke schreef laatst Clas. Toen maar eens op gezocht op internet bij Eniro.
We hopen zaterdag thuis te zijn. Gaan weer lekker 2x overnachten. De wegen in zuid Zweden schijnen niet geweldig te zijn, dus wie weet loopt het uit. Waarschijnlijk slapen we in Denemarken op het vertrouwde adres bij Pia en Steffen. Steffen wil onze spijkerbanden wel verwisselen voor de Nederlandse winterbanden die achterin liggen. Nou dat is heel fijn. In Denemarken mag je nog op spijkerbanden rijden. In Duitsland niet en bij ons ook niet. Kan je een fikse bekeuring opleveren. En je ziet het wel niet, maar je hoort het wel. Dus maar niet gokken.
Nou ik meld me wel weer als we terug zijn. Tot dan.
Nog een recept op kokkerellen: Zweedse gehaktballetjes

dinsdag 9 februari 2010

Sneeuw, schoeisel en de Ford

Iedere dag geniet ik ervan. Kijk 's morgens uit het raam en geniet. Ik wil niks missen en kijk dus vaak en ga vaak naar buiten. Heerlijk. Wil blijven hier. Lange winter?...............Geen probleem voor mij als het zo is als hier. Ik geniet. Als we hier weer zijn is alles groen. Dan is alle sneeuw net weg. Misschien ligt het nog wel op het meer. Het ijs is dan misschien nog niet helemaal gesmolten en dus is het nog wit, maar de rest zal groen zijn. Ook weer heerlijk en zo is alles op zijn tijd.

Enorm hoog zijn die dennenbomen hier, alhoewel het vaak juist sparren zijn. Wat een uitgestrekte wildernissen!






Het huisje dat "op" de rivier staat. Steeds foto's genomen vanaf de brug. Maar nu kun je over het riviertje lopen. De rivier stroomt vrolijk verder onder je door, je hoort het ruisen. Dat stopt nooit, al is het weken -30, het stroomt gewoon door, dat snap ik wel eens niet. Inmiddels ben ik door mijn wandeltochten erachter gekomen dat het water uit het meer hiervoor en uit het meer hier schuin achter, samen komt in het riviertje waar dit pad langs loopt, om daarna door te stromen naar het lager gelegen meer bij het dorp.

Gisteren dus naar Dorotea (vandaag overigens weer) en naar die zaak gegaan waar de buurman het over had. Daar heb ik deze "Trayk" laarzen gekocht. Charmant zijn ze niet maar wat een mooi produkt! Heerlijk warm. Helemaal geïsoleerd, de wanden zijn wel anderhalve cm dik. Lekker met teddy erin. De zolen zijn erg dik. Als ik met mijn gewone moonboots bijv. op Rush sta te wachten, voel ik gelijk de kou optrekken. Zolang ik loop gaat het prima, maar stilstaan is niet zo lang te doen. Met deze laarzen voel je helemaal geen kou als je stilstaat, integendeel, heerlijk warme voeten. En ze halen ook geen sneeuw aan, ik bedoel dat sneeuw er niet of nauwelijks aan hecht. Dus neem je het ook niet mee naar binnen. Ideaal dus. Ze kosten normaal 1450 SEK en nu had ik ze voor 450 SEK oftewel ongeveer 45 euro. Niet gek dus. Bedankt voor de tip Åke! Zelf heeft hij er sneeuwscooterschoenen en een sneeuw- scooteroverall gekocht. Ik had Ostkaka (cheesecake) gebakken en hij kwam ongeveer gelijk thuis met ons zag ik toen ik naar de brievenbus liep. Hem voor een kop koffie met ostkaka gevraagd en hij kwam graag. Hij zat lekker op zijn praatstoel. Een poosje later vroeg hij ons of hij zijn sneeuwscooter, die hij volgende week krijgt, bij ons achter in een van de (open) ruimten mocht zetten, hij had er zelfs een op het oog. Hij wilde dat huren. Huren? Nou ja, dat hoeft niet, zet hem er maar gewoon neer. Voorwaarde is wel dat ik een keer achterop mag natuurlijk, bij wie maakt me niet uit, bij hem of bij Wiveka. Dat is dus afgesproken voor het volgende winterseizoen dan. Wij zijn al weg als hij de scooter krijgt.

En dan de Ford Transit. Vandaag contact met de Ford garage in Nederland. Nou ja, heel gewoon..............de Ford Transit doet het gewoon! De computer moest inderdaad gereset worden. Dat was alles. Eindelijk eens een meevaller dus. De Zweden kunnen het ook niet helpen. Ford wordt hier niet zoveel verkocht. De dichtstbijzijnde dealer was toen op 200 km. Maar die hadden ook de software hiervoor niet. Konden hem dus toch ook niet resetten. Alleen Ford Stockholm hoorden we achteraf. Nou ja, dus hij kon net zo goed naar Nederland dan, daar kan iedere Ford dealer hem uitlezen en resetten. We gaan de Ford Transit nu te koop zetten. De noodzaak van deze auto is er niet meer. De boel is nu al verhuisd, omdat het door de verkoop van ons huis in Oudesluis allemaal in stroomversnelling kwam. Dat konden we niet voorzien toen we de Transit kochten, dus ................ als je een koper in Nederland weet. Hij is keurig netjes van binnen en van buiten en 6 jaar oud. En nu ga ik lekker badderen en naar bed. Misschien morgen nog een recept op kokkerellen, als ik er aan toe kom, morgen drukke dag zo vlak voor vertrek.

zondag 7 februari 2010

Kapper en kast


Vrijdag moest ik eerst naar de kapper. Carina heet ze en heeft een eenmanszaak, zijzelf dus. Ze doet het nu 7 jaar en zat eerst in de verpleging. Carina zal iets jonger zijn geweest dan ik, maar niet veel. Er was nog een mevrouw in de zaak, maar die was een uur te vroeg en ging weer weg. Toen zij een uur later terugkwam, was Carina net klaar met mijn haar knippen!!! Een uur is ze bezig geweest, niet omdat ze het niet kan, maar omdat ze zo verschrikkelijk veel kletste! Ik weet inmiddels echt alles van haar, van haar ouders, zoon, ex man, de loodgieter en ga zo maar door. Niet negatief overigens, eerder liefdevol! Een vrolijke tante, ook al was dat wel eens anders geweest, want ze had in een depressie gezeten, ook dat kreeg ik te horen. Na twee jaar depressie tegen zichzelf gezegd dat het anders moest, zichzelf een schop onder de kont gegeven en ipv thuis depressief zitten te zijn, naar de kappersschool in Östersund gegaan. Tijdens haar geklets had ik het idee dat het helemaal niks zou worden met mijn haar. Dan weer eens hier een stukje af en een minuut later ergens anders weer eens. Maar toen ze klaar was, was ik zeer tevreden! Een vrolijke vriendelijke vrouw, waar ik ook vrolijk vandaan kwam. Ze vindt het ook gezellig haar beroep vertelde ze en daarom neemt ze zoveel tijd voor een klant, dat vindt ze belangrijker dan het geld.
De kast is ook afgekomen. Vrijdagmiddag belde Yvonne me op en ik vertelde over de kast van haar tante. Maar dat had ik verkeerd onthouden zei ze, want de kast was van haar grootmoeder geweest. Die was in 1973 overleden en vanaf die tijd stond die kast in dit huis. Aha. Wel ik heb haar de foto's gestuurd van de kast zoals hij nu is en dat vond ze heel leuk. Ze zal het in maart wel zien, want dan slaapt ze een nacht in de gastenstuga. Die is dan nog in winterslaap wat de watervoorziening betreft, dus hebben we haar aangeboden de badkamer hier beneden te gebruiken. Je kunt het ze toch moeilijk op een emmer laten doen, ha, ha. Ze zou gelijk even kijken of alles in orde is dan. Lars Gunnar, de loodgieter, kwam langs vrijdag, een bakkie doen. Hij zei dat hij hier langskomt als we een dag of twee weg zijn om te checken of we alles goed gezet hebben wat de verwarming betreft en het inderdaad een graad of 10 in huis is. Zeeeeeeer prettig! Erg aardig aangeboden.
Morgen (of overmorgen) gaan we waarschijnlijk even naar Dorotea. Åke vertelde dat er een zaak is die sneeuwscooters en allerlei schoenen en buitenwinterkleding verkoopt en er mee gaat stoppen. Alle schoenen en kleding 50% korting. Wel kijken kan altijd. Vooral in schoeisel ben ik wel geïnteresseerd. We hopen ook nog even naar Sten en Mirja te kunnen komende week, al wordt het wel kort dag. We zullen zien.
Vandaag was het enorm mooi weer, om heel vrolijk van te worden. Zonovergoten en -2 graden. Heerlijk, lekker naar het dorp gelopen en staan te genieten bij het meer. Lekker met Rush door de bossen, veel sporen gezien. Een eind verderop staken 6 elanden de weg over.

De kast (zonder lade) voor de opknapbeurt....

........en er na. De lade zit op de foto nog niet helemaal
dicht omdat de rode verf nog moest doorharden

donderdag 4 februari 2010

Haring en zo

Vitlökssill (knoflookharing) van Abba, die in dit
geval dus niets met een popgroep of een song-
festival te maken heeft, maar gewoon het merk is.

Bregott mellan (Bregott is letterlijk vertaald: smeert
lekker of smeert goed/gemakkelijk, mellan is halfvol)
Heerlijke boter vind ik het, half roomboter, half margarine
en dan met zout. Je hebt ook nog zouter en ook nog
met zeezout
Nou Sil, gaan we het toch nog over eten hebben, ha, ha. Silvia en ik waren in 1998 in California. Ik had dat laatst al eens geschreven (Home is where the heart is). We waren er een maand, trokken rond in een Ford Mustang en hielden een dagboek bij. We hadden een grandioze vakantie. Eenmaal thuisgekomen wilde mijn vader het dagboek wel erg graag lezen. Dat vond ik best wel bijzonder, want kan je een weblog iedere dag lezen, een dagboek van twee meiden van een maand is toch wel een hele kluif. Maar mijn vader vond dat leuk, was er zelf ooit geweest omdat zijn zuster (dus mijn tante) daar woonde in Los Angeles. "En???!" vroeg ik hem toen hij het dagboek teruggaf. "Nou," zei hij "leuk, maar ik vind wel dat het erg vaak over eten ging!" Was ons niet opgevallen, maar toen ik het nog eens nalas, moest ik hem wel gelijk geven, alhoewel het natuurlijk vooral ook over onze belevenissen ging.
Maar goed, vandaag weer eens boodschappen gedaan en zoals zo vaak weer een pot haring in knoflooksaus meegenomen. Dat hebben ze zo veel hier in Zweden, maar ook in Noorwegen herinner ik me van een vakantie heel lang geleden. Daar hadden we toen een ontbijtbuffet iedere morgen in het hotel. Gesmuld heb ik van al die haring in allerlei sauzen en trouwens ook van een schapenkaas. Wat heb ik later gezocht naar die kaas, maar ik heb het nooit ergens kunnen vinden. Schapenkaas, niet geel, maar donker okergeel, tegen bruin aan. Mocht iemand weten waar je die kunt kopen houd ik me zeeeeeeeer aanbevolen! Ze hebben hier dus in iedere supermarkt haring in potjes in allerlei sauzen. Bijv. dus knoflook, mosterd, zwarte bessen en ga zo maar door sauzen. Ik was ook erg blij verrast vandaag Nederlandse netjes spruiten te zien en heb er gelijk een meegenomen. Ik had ze nog niet eerder gezien en een keer een zak diepvriesspruiten meegenomen omdat ik zo gek op spruitjes ben, maar die waren niet te eten!!! Zat geen smaak aan, bah! Nu dus lekkere en "spruitjes anders" gemaakt. Hete spruitjes. Twee uien bakken met een pakje spekjes (intussen spruiten bijna gaar koken met zout), Spaans pepertje erbij of een grote schep sambal, beetgare spruiten erbij, beetje ketjap en lekker roeren. Je kunt er ook nog rookworst door doen, dat is erg lekker, maar ik vind die spekjes dan al weer vlees zat. Aardappels op je bord, beetje prakken en dan spruitjeshussel erop. Wij vinden dat heerlijk. Maar spruitjes gewoon zijn ook heerlijk.
Oh ja, ook nog een nieuw recept op Kokkerellen: Sjömansbiff.
Morgen naar de kapper, dus vroeg op (voor mijn doen althans). De kast (oude kast van de tante van Yvonne) voor in de badkamer is bijna klaar. Hij staat er al en zit al vol met badlakens en baddoeken. Ik wil er alleen nog een figuurtje op tamponeren, daarna maak ik een foto.
Vandaag hadden we weer een poos sneeuw, in het zuiden van Zweden helemaal. Daar is best ook chaos. Hier niet. Januari was trouwens de op 8 na koudste in 100 jaar in Zweden. Dat zeiden ze al op 26 januari, dus misschien is hij later nog wel de op 7 na koudste geworden. Het is nu rustig weer en -8. Volgens het weerbericht wordt het voorlopig niet meer extreem koud.

Tot gauw hoor


Kom even niet aan schrijven op mijn blog toe. Jammer voor de fans, maar waarschijnlijk ben ik er morgen weer. Wel het recept Kanelbullar geplaats op Kokkerellen. Dit omdat we al weer snel naar Nederland gaan en er dan veel administratief en ander werk op me wacht en ik er misschien niet toe kom. Daarom nu nog wat recepten deze week.
Nou tot gauw dus.

maandag 1 februari 2010

Proviand

Zo zijn dode omgevallen bomen ook nog mooi
Ja, daarom is de achtergrondkleur van de
verkeersborden hier geel i.p.v. de witte
achtergrond bij ons en ze reflecteren ook
veel meer!
Peter kwam me vanmiddag tegemoet met het
fototoestel toen ik terugkwam met "proviand"
Maandagavond, 23:26 u, -15°C, windstil, bewolkt na sneeuw
Vanmorgen was het -28 toen ik voor het eerst op de thermometer keek. Het was verder prachtig zonnig weer. Dik aankleden dus allebei, Rush en ik. Daarna vond ik het toch wel lekker om met de spark naar het dorp te gaan. Ik wilde rode en witte verf halen en dan ook nog maar even langs de ICA. Tijdens mijn wandeling op de terugweg begon het te sneeuwen en eigenlijk is het zojuist pas opgehouden. Ruim 10 cm. Åke moet de hele weg dan wel in de sneeuw gereden hebben. Ik zag net toen ik de hond nog even uitliet, dat hij net aangekomen is. Niet dat ik hem gesproken heb, maar dat zie je aan de verse bandensporen. Hij zal wel moe zijn geweest, want een half uur later was alles donker. Hij is veel later teruggekomen dan zijn bedoeling was, want hij wilde binnen een week weer terug zijn ivm zijn riolering, maar het zijn ruim 3 weken geworden. Hij moest twee dagen een soort training geven, maar die werd qua datum steeds vooruit geschoven, iets wat hijzelf niet in de hand had.
Vanmiddag, toen ik (na het boodschappen doen) Rush uitliet, kwamen we op een scooterspoor en dat was toch zo geweldig mooi, zo ongerept op het scooterspoor na. Echt prachtig. Al had ik mijn fototoestel bij me gehad, was het al te schemerig geweest voor foto's (half vijf, ja de dagen lengen snel, toen we hier 22 dec. aankwamen was het om drie uur al donker). Ik ben bang dat er morgen alweer teveel sneeuw bijgekomen zal zijn en de scootersporen worden nagenoeg alleen maar in het weekend gemaakt. Daarom ook dit mooie nieuwe spoor op maandag. En zo wandel ik wat af. Heerlijk, en goed voor me, blijf ik op gewicht.
Vanmorgen is de Ford Transit aangekomen bij de garage in Nederland, nou we zijn benieuwd. Hij zei dat er geen accu in zat, maar dat wisten we al, die heeft een andere bestemming gekregen. Zet er maar weer een nieuwe in en laat de computer maar uitlezen. We hopen dat de computer van de auto gereset moet worden en klaar is Kees, maar of dat ook zo zal zijn is afwachten.