Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 30 september 2012

Wat de boer niet kent...

 
 
Het barst er nu van hier. Eikels! Daar waar wij nu zijn in NL, op de grens van Friesland en Drenthe, barst het werkelijk van de eiken. De eikels beginnen al te vallen en ze beginnen al aardig onder m'n voeten te kraken als ik de hond uitlaat. Vorig jaar bedacht ik me hoe enorm welkom deze boomvruchten 's winters zouden zijn voor de dieren om ons huis in Zweden. Eekhoorntjes, vogels (bijv. de eksters, kraaien en Vlaamse gaaien) en wie weet wie er nog meer eikels zullen eten.
Ik nam me voor een vuilniszak bijelkaar te rapen.
Er liggen er hier zo veel,  dat daar niet veel tijd in gaat zitten. Maar op een gegeven moment leek het wel of de gemeente in één dag helemaal was schoongeveegd. Alle eikels weg. Het kostte me zelfs moeite om een plastic boodschappentasje vol te krijgen. Ik sloeg mezelf voor m'n kop.
 
 
Winter 2011-2012... Naast de zonnepitten en gepelde pinda's in het vogelhuis en de vetbollen in de bomen, legde ik hier en daar eikels neer. Ook in het vogelhuis. Daar komen 's morgens, buiten de vogels, altijd twee eekhoorns hun buikje vol eten. Zo'n schattig gezicht! 'Nou jongens, nu heb ik toch wat lekkers voor jullie!'
 

Waar we wonen in Zweden groeien nagenoeg geen eiken en als je er al een ziet is hij klein en zal geen vruchten dragen. De dieren kennen dus ook geen eikels, althans, niet het soort dat ik hier bedoel. En dus aten ze ze niet. Ik besloot ze dan te kraken, maar dat hielp niet. Klein maken hielp zelfs niet. Na weken lagen ze nog net zo in het huisje en op de grond. Toch zijn ze ooit zonnepitten en pinda's gaan eten. Die groeien ook niet in dit landschap. Maar daar moeten ze dan toch aan gewend zijn geraakt in de loop der tijd. Ik ga ervan uit, dat er nog veel meer vogels, zaadeters, zuidwaarts zouden trekken als de mensen ze niet ooit waren gaan voeren in de winter. Hoe overleef je anders in een landschap waar zeker vijf maanden per jaar sneeuw ligt?

Vorig jaar om deze tijd zag ik hier in Nederland een kraai bezig met een eikel. Ik hoorde een eikel vallen en zag gelijk daarna dat hij werd opgepakt door een kraai. Hij vloog een meter of, tja, zeg maar tien omhoog en liet de eikel weer vallen. Vloog weer naar beneden, bekeek de eikel en nam hem weer mee naar boven om hem weer van grote hoogte te laten vallen. Net zo lang tot er een barst in zat waar hij zijn snavel tussen kon zetten. Slim hé?! Doet me denken aan de lijsters die huisjesslakken stuk slaan op keien. Er zullen nog wel zat meer slimme dierenstreken zijn met betrekking tot voedsel.
 

woensdag 19 september 2012

Eindelijk op de kiek, deze stille getuige

Meer foto's van deze Dodge op m'n fotoblog, de link staat in het bericht.

We hadden hem al vaak zien staan, deze enorm oude auto, of wat er nog van over is na 77 jaar! Maar ja, hij staat bij mensen op het erf en dan ga je niet zo snel foto's maken. Toen we afgelopen week weer door Rossön reden, besloten we te stoppen. Ik had me voorgenomen aan te bellen om te vragen of men er bezwaar tegen had als ik foto's zou maken van de oude auto. Aangebeld, niemand thuis, foto's gemaakt en weer verder gereden.
Ik vind hem prachtig deze oude Dodge uit 1935. Jammer was het dat ik veel tegenlicht had door het stralende weer en dat er veel om de Dodge heen stond. Het valt me op dat het staal er na lange tijd net zo uitziet als dat van de oude fiets die ik in een ouder bericht  over stille getuigen liet zien.
Meer stille getuigen vind je op m'n fotoblog.

Vandaag hadden we regen, veel regen. De bomen zijn schitterend nu. Sommige berken zijn zo geel dat ze bijna licht geven, echt prachtig. Het valt dan altijd weer op dat het echt niet alleen dennen en sparren zijn, maar dat de bossen echt gemengd zijn met loofbomen. Dat zie je eigenlijk pas in de herfst.

De tractor heeft inmiddels een lekke band. De grote band links achter zei van de week PANG! Aannemelijk is dat hij de druk na het oppompen niet aankon. Hij heeft het een paar weken volgehouden.

De wilde zwanen die deze zomer op het meer hier tegenover woonden, kwamen ongeveer gelijk met ons terug uit het zuiden. Ze kwamen toen met z'n tweeën. Nu zijn ze met z'n vieren. Twee zijn er nog niet wit, maar nog een beetje grijsachtig. Ze zullen weldra vertrekken naar warmer oorden. Evenals wij, alhoewel het wel niet zo heel veel warmer zal zijn in Nederland.
Vrijdag vertrekken we weer voor een paar weken en zal ik in ieder geval mijn moeder weer zien! En mijn broer natuurlijk en vele anderen.
Annelies en Pim komen weer in ons huis hier, net als afgelopen voorjaar.
Dat is wederzijds erg goed bevallen. Zolang zij hier nog geen eigen huis hebben, blijven we het zo doen. Zo hebben zij alle tijd zich voor te bereiden en zullen ze hun huis een keer vinden.
 

zaterdag 15 september 2012

Nog even mijmeren...

Ik was nog even naar het meer hier tegenover gelopen in de namiddag. Het was aardig weer geweest, maar inmiddels was het aan het betrekken.
Ik heb daar nog even zitten te genieten op een provisorisch bankje van twee boomstronken en een balk. Ik kon het niet laten wat foto's in de rondte te maken, nou ja, van links naar rechts. Ze zijn van een andere plek genomen dan de foto's van Jämmervattnet een midzomer lang op m'n FOTOBLOG. Toen maakte ik de foto's naar het noorden, daar was de zon immers rond middernacht. 
Nu gaat de zon natuurlijk weer in het westen onder.
Alle foto's die ik vanmiddag vanaf het bankje maakte, staan in groter formaat HIER.

 
De bermen zijn voor de laatste keer gemaaid deze week en de sneeuwstokken zijn alvast neergezet. Ja, het is herfst en voor je het weet zitten we in de winter. Weet je dat ik dat helemaal niet erg vind? Ik vind het hier geweldig in de winter. Kou bestaat niet, verkeerde kleding wel. Landschappelijk leef je echt in een sprookje. En dan het licht. Het licht is hier trouwens het hele jaar bijzonder, steeds weer op een andere manier. Ik zag trouwens het noorderlicht al begin van deze maand, zo rond middernacht. En dan al die sterren, nog nooit zag ik zoveel sterren. Je kunt soms zelfs de melkweg zien. Ja, ook naar de winter kijk ik uit. Zoals ik laatst al schreef, houd ik van alle seizoenen!
 

donderdag 13 september 2012

Betonnen jungle

 

Toen ik vanmorgen Geert zijn reactie op het vorige logje gelezen had, besefte ik me weer eens extra hoeveel rust en ruimte we hier hebben. Nooit files, nooit hoeven te zoeken naar een parkeerplaats en daar ook nooit voor hoeven te betalen, geen drempels om de snelheid eruit te halen, geen stoplichten (alleen in de steden), weinig rotondes. Geen stress op de weg, niet of nauwelijks asociaal gedrag op de weg. Iedereen kan met gemak vele auto's op zijn erf kwijt. Dat komt natuurlijk allemaal door de ruimte, doordat het hier veel dunner bevolkt is. Geen betonnen jungle, zoals Geert het altijd noemt.

 
Geert woont in België en volgt m'n blog al geruime tijd. Onlangs kreeg ik van hem een mailtje en daarin schreef hij over iets dat in een Belgische gemeente ingevoerd gaat worden bij wijze van een experiment.
Het gaat hierom:
Elke inwoner van die gemeente mag/moet vijf mensen opgeven die hem/haar mogen komen bezoeken. Dit om het verkeer te luwen. Alle overige personen die niet op je lijst staan en je toch willen komen bezoeken, worden bij het binnenrijden genoteerd en de boete volgt nadien keurig. Alles mooi geregistreerd met vol automatische camera's.
 
De media in de regio meldde dit ongeveer zo:
... Men zal werken met borden "verboden toegang, uitgezonderd plaatselijk bediening" die dus afgedwongen worden door camera's die nummerplaten herkennen. Alle inwoners komen op een "witte lijst" en mogen altijd door. Ze mogen de nummerplaten ingeven van vrienden, familie, leveranciers, via een online website. Al het andere verkeer krijgt een boete van vijftig euro. In eerste instantie zal er alleen beboet worden tijdens de ochtendspits.

Je zult er wonen, in die plaats...
 
 

woensdag 12 september 2012

Rood

Het is herfst, althans, dat doen de kleuren van de bomen ons denken. Het weer is momenteel erg prettig. Rustig herfstweer, waarbij je nog eens lekker buiten kunt zitten met bijvoorbeeld een kop koffie.
De meeste loofbomen kleuren hier geel en bruin. Alleen de lijsterbes kleurt rood. Maar die zijn dat helemaal nog niet van plan, die zijn nog helemaal groen en dragen dit jaar enorm veel bessen.
En toch hebben we prachtig herfstrood hier!


Wie kent ze niet, de wilgenroosjes die zo kenmerkend zijn voor het Zweedse landschap in augustus, althans hier bloeien ze in augustus, in het zuiden waarschijnlijk in juli. Hele berghellingen kleuren ze roze, prachtig!
 

Maar kijk nu eens hoe mooi ze ook nu toch zijn, ook al zijn ze uitgebloeid! Werkelijk prachtig dieprood. Dit kleurt de berghellingen en bermen wederom. Mooi hé?! 


zaterdag 8 september 2012

En dan is het alweer...

herfst...

Een tijd met lauwe zonnestralen, met flinke stormen, stortregens en jagende grauwe wolken.
Herfst, je merkt het aan zoveel dingen; gekleurde boomkruinen, vallende bladeren in allerlei kleuren, kalende struiken, vaalgroen wordend gras, akkers die geleidelijk veranderen in stoppelvelden.
Samenscholende vogels die zich klaarmaken voor hun grote tocht naar warmere oorden. Dieren die schichtig en gehaast in en uit hun hol of nest vliegen en allerlei eetbaars aanvoeren.
Sombere voortekenen zou je zeggen, en toch, toch heeft ’t najaar zo z’n charme.
De zon glimlacht flauwtjes tussen een paar witte wolken en zorgt voor een ragfijn, gouden web dat over de toppen van de bomen blijft hangen.
De gazons liggen er bedauwd bij en aan menig tak en blad hangen druppels glinsterend als parels.
Onder je voeten knisperen de bladeren die een bont tapijt vormen.
Heerlijk de wind weer eens door je haar.
Ja, ik houd van de seizoenen, zeker ook van de herfst!
 

dinsdag 4 september 2012

En weer een, nu van Willem

 


Na het bericht van Jan op Blogpraat, kwam er een bijdrage van Willem. Erg leuk dat hij ook een stukje heeft geschreven. Het komt me bovendien ook nog goed uit, want zelf ben ik steeds aan het klussen, oogsten, inmaken, enz. Ik kom even niet zo aan bloggen toe. Maar HIER nu voor jullie het verhaal van Willem die binnenkort met zijn gezin naar Zweden hoopt te verhuizen.
Dat gaat echt vast helemaal goed komen Willem en bedankt voor je inzending!
 
Wie zal de volgende schijver of schrijfster zijn?
Ik weet het in ieder geval nog niet, ben jij het misschien?

zondag 2 september 2012

Wat een leuk presentje voor Peter

Afgelopen vrijdag gingen we eten in Åsele, het was een Mexicaans buffet.
De catering werd verzorgd door M&M uit Fredrika, van 'Ik vertrek' (die uitzending herinneren jullie je vast wel). Het werd geserveerd bij Åsele camping, die is overgenomen door Wil en Peter. Ze hebben een heel gezellige ruimte om te eten.
We zagen dus een aantal Nederlanders, maar ondanks dat we (buiten Wil & Peter en Monique & Marleen) met z'n achten waren, waren de Zweden duidelijk in de meerderheid.
 
 
Tineke was er, maar ook haar ouders, die hier op vakantie zijn. Hans, de vader van Tineke, had ook een oldtimer tractor. In Nederland had Hans de logjes over de Volvo gelezen, DEZE en DEZE.
Hij had twee boeken bij zich die Peter mocht hebben. En ze zijn gaaf!
Dit zijn ze:
 


 
Peter is er erg blij mee en ik vind ze ook hartstikke leuk. Nogmaals bedankt Hans voor deze boeken!
Overigens had Tineke op het internet een Zweedse site gevonden met handleidingen van oude tractoren en auto's. Ze stuurde me vorige week de link. Dezelfde avond bestelde ik de handleiding van de Volvo T22. Twee dagen later zat het in de brievenbus. Ook hier is Peter erg blij mee en denkt er ver mee te komen.
 
Ik heb ook nog niet verteld dat ik de tractor op een gegeven moment ging betalen in Dorotea. De man had verteld waar hij werkt en daar kon ik het hem geven.
Hij vertelde waar hij woonde en dat daar buiten de twee originele voorwielen van de tractor stonden en dat ik die nog kon ophalen. Hij waarschuwde dat ze erg zwaar zijn. Maar ik ben sterk en dacht dat wel te klaren. Wel, het is me gelukt om ze over mijn achterbumper in mijn kofferbak te krijgen zonder iets te beschadigen, maar hallo zeg, wat waren die zwaar! Ik vroeg aan Peter of hij ze er even uit wilde tillen, want dat zag ik niet meer zo zitten. Als ze er eenmaal weer uit zijn, kun je ze daarna wel rollen. Hij verbaasde zich er over dat ik ze erin gekregen had. Hij had niet gerekend op deze twee mooie originele wielen.
De tractor heeft dus nog vier goede wielen en banden nu. Alleen zitten de goede voorwielen er nog niet onder. Nog geen tijd voor gehad.
Dat kan ook net zo goed in het voorjaar.