Wat de boer niet kent...

 

 

Het barst er nu van hier. Eikels! Daar waar wij nu zijn in NL, op de grens van Friesland en Drenthe, barst het werkelijk van de eiken. De eikels beginnen al te vallen en ze beginnen al aardig onder m'n voeten te kraken als ik de hond uitlaat. Vorig jaar bedacht ik me hoe enorm welkom deze boomvruchten 's winters zouden zijn voor de dieren om ons huis in Zweden. Eekhoorntjes, vogels (bijv. de eksters, kraaien en Vlaamse gaaien) en wie weet wie er nog meer eikels zullen eten.
Ik nam me voor een vuilniszak bijelkaar te rapen.
Er liggen er hier zo veel,  dat daar niet veel tijd in gaat zitten. Maar op een gegeven moment leek het wel of de gemeente in één dag helemaal was schoongeveegd. Alle eikels weg. Het kostte me zelfs moeite om een plastic boodschappentasje vol te krijgen. Ik sloeg mezelf voor m'n kop.

 

 

Winter 2011-2012... Naast de zonnepitten en gepelde pinda's in het vogelhuis en de vetbollen in de bomen, legde ik hier en daar eikels neer. Ook in het vogelhuis. Daar komen 's morgens, buiten de vogels, altijd twee eekhoorns hun buikje vol eten. Zo'n schattig gezicht! 'Nou jongens, nu heb ik toch wat lekkers voor jullie!'

 

Waar we wonen in Zweden groeien nagenoeg geen eiken en als je er al een ziet is hij klein en zal geen vruchten dragen. De dieren kennen dus ook geen eikels, althans, niet het soort dat ik hier bedoel. En dus aten ze ze niet. Ik besloot ze dan te kraken, maar dat hielp niet. Klein maken hielp zelfs niet. Na weken lagen ze nog net zo in het huisje en op de grond. Toch zijn ze ooit zonnepitten en pinda's gaan eten. Die groeien ook niet in dit landschap. Maar daar moeten ze dan toch aan gewend zijn geraakt in de loop der tijd. Ik ga ervan uit, dat er nog veel meer vogels, zaadeters, zuidwaarts zouden trekken als de mensen ze niet ooit waren gaan voeren in de winter. Hoe overleef je anders in een landschap waar zeker vijf maanden per jaar sneeuw ligt?

Vorig jaar om deze tijd zag ik hier in Nederland een kraai bezig met een eikel. Ik hoorde een eikel vallen en zag gelijk daarna dat hij werd opgepakt door een kraai. Hij vloog een meter of, tja, zeg maar tien omhoog en liet de eikel weer vallen. Vloog weer naar beneden, bekeek de eikel en nam hem weer mee naar boven om hem weer van grote hoogte te laten vallen. Net zo lang tot er een barst in zat waar hij zijn snavel tussen kon zetten. Slim hé?! Doet me denken aan de lijsters die huisjesslakken stuk slaan op keien. Er zullen nog wel zat meer slimme dierenstreken zijn met betrekking tot voedsel.