Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





woensdag 30 december 2015

Alweer de tijd tussen de jaren...


Kerstmis is voorbij en we zitten nu in de tijd die tussen
de jaren ligt, de tijd waarin een jaar wordt afgesloten en een
ander jaar klaar staat om te beginnen. De tijd waarin we denken
over wat is geweest en ons afvragen wat er gaat komen...




Rond kerst heb ik aardig wat e-mailtjes van bloglezers gekregen, wat ik erg leuk vond. Meestal juist rond deze tijd. Ook naar aanleiding van het door mij geschreven kerstverhaal natuurlijk. Het doet me goed dat het in goede aarde is gevallen. 
Volgend jaar gaat het verhaal in december weer verder. 
Ik heb de mailtjes erg op prijs gesteld, bedankt! Ook voor alle kerstkaarten!
Mocht je het verhaal niet gelezen hebben en toch nog nieuwsgierig zijn, dan kom je er door HIER te klikken.

Ik zag net in de statistieken van mijn Google account dat dit het 888e bericht is op mijn blog! Een mooi getal!

Ik wens jullie allemaal een heel gezellige en prettige jaarwisseling 
en heel veel goeds in het nieuwe jaar!

Gon


donderdag 24 december 2015

En dan is het 'Julafton'


Julafton, oftewel kerstavond de 24e december. 
In Zweden is julafton het allerbelangrijkste van kerst. Het is dan stil op straat. 
Eerst kijkt men 's middags om drie uur traditiegetrouw Kalle Anka oftewel Donald Duck.
Iedereen, van jong tot oud!




Kalle Anka och hans vänner önskar God Jul - Donald Duck en zijn vrienden wensen u gelukkig kerstfeest.
Men gaat naar de kerk. Men komt samen en geniet van het kerstdiner op kerstavond. Anders dan wij het in Nederland gewend zijn. Kerstavond is voor mij persoonlijk meer iets van overdenkingen.
Kerst, wat er allemaal niet geschreven wordt en te lezen valt over kerst. 
De donkere dagen voor kerst. Wat donker? Het is helemaal niet donker! Kerstmis is het feest van het licht, ik zie overal licht! Ik vind het helemaal niet donker en somber. 
Ik geniet altijd van de kersttijd. Ik houd erg van die kneuterige gezelligheid. Van een kerstboom met oude versierselen. Van lichtjes en van kaarsen. Van het gezellig maken in huis. Van de sfeer hier buiten. Van de manier waarop de Zweden hier in het noorden nog traditioneel kerst vieren. 
Ik bedoel hiermee niet alleen hun manier van vieren, maar ook wat er zoal te koop ligt in de winkels hier om ons heen. Het is altijd net of ik ver terugga in de tijd. Het is net of ik weer een klein meisje ben dat nog bij haar ouders woont. Hadden wij met Kerstmis ook geen mandarijnen, noten die je nog moest kraken, vijgen en dadels? Zakken met noten staan hier in de winkels, grote zakken met een schep erin. Ja, alles wat ik in de winkels zie, doet mij aan m'n jeugd denken. Alsof de tijd heeft stilgestaan. 
Helemaal niet van die belachelijk overdreven overdadige onzin, waar ik me altijd redelijk aan stoor in NL. Het kan de mensen vaak niet exclusief genoeg zijn. Wat zullen we nu weer eens eten met kerst? Ach, kangoeroe is al weer zo gewoontjes. 
Wat zullen we nu weer eens verzinnen om exclusief te zijn?
Nou ja, zulke dingen zie je hier dus niet. Het is gewoon HAM. Ieder jaar HAM. Een hele ham. Al voor je klaargemaakt of naturel, zodat je het kan doen zoals je het zelf wilt. Maar goed, nu is het toch weer uitgedraaid op het eten. Alsof dat het belangrijkste is van kerst. Ik weet trouwens niet hoe dit meer zuidelijk in Zweden is.
We weten natuurlijk allemaal ook dat het 't verhaal is van het Kindeke en het feest van het licht. We gaan kerst vieren. Ik sta nog even stil bij mensen waar ik aan denk. 
Aan mijn ouders die er niet meer zijn. Wat zou ik graag nog eens kerst vieren met een bezoek aan hen. Aan andere familieleden en vrienden ver weg. Maar ook aan mensen die in de knoei zitten, door verdriet, financiële problemen, oorlog, of wat dan ook. 
Aan gewetensgevangenen die onder vreselijke omstandigheden in gevangenissen zitten.
Aan al die mensen waarvoor het niet vanzelfsprekend is dat er brood op de plank is en aan al die mensen die eenzaam zijn met Kerstmis en die blij zijn als de kerst weer om is.

Dus lieve mensen, schenk gewoon eens een gulle glimlach of een mooi gebaar aan een medemens en ervaar wat het met je doet. Het zal jou ook een goed gevoel geven! 
Een mooie kerstgedachte.
Ook hier in Hoting, met maar zo'n 700 inwoners, zijn laatst naar ik meen zo'n 80 vluchtelingen geplaatst. Er woonden hier daarvoor ook al redelijk wat vluchtelingen. 
Als je boodschappen gaat doen kom je ze tegen, niet verwonderlijk want een groot aantal woont met z'n allen in een oud hotel tegenover de supermarkt. Je ziet ze wat onwennig lopen in de sneeuw, soms op slippers, zonder muts of wanten in de kou. 
De kinderen, zij wennen sneller en het is leuk om hen al sleetje te zien rijden op de stoep. Laatst staken er drie kinderen rennend over. Ze keken schichtig en meenden plots me voor te moeten laten gaan. Ik schonk ze een grote glimlach, wat niet moeilijk was alleen al omdat ze er zo lief uitzagen en gebaarde dat ze wel door mochten lopen. 
Die glimlach, die deed 't m. Van schichtig veranderden alle drie de gezichtjes die lief terug lachten. Zo mooi. Afijn...

Ik wens jullie allemaal een heel mooie kerst toe. Ik wil iedereen bedanken voor alle goede, mooie en lieve wensen per kaart, e-mail, Skype en telefonisch. 
Het is nu stil op straat. Het is ook stil geworden in 'bloggenland' en op het internet. 
Ik ga daar even aan meedoen en zal hier dan ook even niet te vinden zijn.

Het kerstverhaal staat er nu helemaal op, dus je kunt de afloop HIER (klik) lezen. 

Dan heb ik in de rechterkolom bovenaan nog een van de vele mooie Zweedse kerstliedjes gezet.

Een mooi kerstfeest!
God Jul!


Gon



maandag 21 december 2015

Winterwende


Tweeëntwintig december 2015 om 04:48 is officieel de zonnewende, in dit geval ook wel winterwende genoemd. Rond deze tijd komt de zon ten noorden van de poolcirkel niet meer boven de horizon uit. 
De zonnewende is niet elk jaar op dezelfde tijd en kan op 21 of 22 december vallen.
Ik schat dat wij zo'n 350 km ten zuiden van de poolcirkel wonen, hier komt hij altijd nog boven de horizon uit.
Maar nu gaan de dagen weer lengen en in een maand tijd zal het 's middags al bijna twee uur langer licht zijn hier in Jämtland - Zweden. Dat gaat zo snel! Hier schijnt in de loop van de tweede helft van januari de zon weer op het erf, dan komt hij weer over de berg heen. We zien hem nu wel schijnen, maar op afstand.




"De winterwende wordt ook wel een Yule genoemd en valt op de langste nacht van het jaar. Nadat de langste nacht is geweest, worden de dagen alleen maar langer, de invloed van het licht wordt steeds groter. Daarom staat in dit feest de wedergeboorte van de zon centraal. Het is ook de periode dat Jezus werd geboren, en dat zijn licht snel de duisternis weer zal overheersen. Om de zon te helpen, worden overal ter wereld vuren aangestoken. De Yulevuren staan symbool voor de macht van de God op aarde. 
Zijn geboorte betekent leven, licht en warmte, en dat vieren we door het ontsteken van die vuren. In vroeger tijden werden de vuren op hoge heuvels aangestoken, zodat hun licht over het hele land zou schijnen. De mensen geloofden dat al het land dat door de Yule vuren werd verlicht, het komende jaar grote vruchtbaarheid zou hebben. 
Dat geloof leeft tot op de dag van vandaag nog in het Yulefeest door. Ook het in je huis halen van het leven staat centraal in dit feest. De ‘kerst’boom is hier een voorbeeld van. De sparboom staat symbool voor het eeuwige leven. Dit komt, omdat hij altijd groen is. De lichtjes staan symbool voor de zon, die opnieuw geboren wordt."
(bron www. wicca-is-een-religie.nl).

Tot donderdag de 24e met mijn laatste bericht zo voor kerst en natuurlijk het laatste deel van m'n kerstverhaal.

Gon

zaterdag 19 december 2015

Nog een mooie herinnering, 't kerststalletje




Kerstmis - ook een tijd voor herinneringen, daar horen ook materiële dingen bij. 
Neem dit kerststalletje...

Schreef ik vorige keer over de mooie trommel, ook zo'n mooie herinnering, nu is het kerststalletje aan de beurt. Klik maar op de foto, voor betere details.




Ik was nog een kind toen mijn moeder al weg was van kerststalletjes. Maar het waren andere tijden en dat kon toen eigenlijk helemaal niet; een kerststalletje. We waren immers protestant! 
Het was ook een tijd dat de dominee regelmatig bij ons op bezoek kwam. Het was namelijk een heel moeilijke tijd bij ons, want mijn broertje was overleden, iets waar mijn moeder niet echt overheen kwam. Mede daarom kwam de dominee vaak.
Niet zozeer om het evangelie te verkondigen, gewoon uit medeleven, maar ook voor de gezelligheid, hij nam heel vaak zijn vrouw mee. Zijn vrouw, die oorspronkelijk uit Engeland kwam en bijzonder aardig was. Mijn ouders hadden een kwekerij en hadden vaak vaste tijden voor koffie en thee. De dominee wist die tijden en stond dan zomaar op de stoep. We vonden het altijd fijn en leuk als hij kwam of als zij kwamen.
Maar ja, een kerststalletje, dat kon natuurlijk niet volgens mijn moeder. Dat was voor katholieken en wat zou de dominee wel niet denken als hij onverwachts kwam en er stond zo'n stalletje! Je mocht je immers geen gesneden beeld maken en dat al helemaal niet aanbidden.

Maar de tijden veranderden, ook in hun kerk. Niet dat er nu wel kerststalletjes kwamen, maar er werd overal iets anders mee omgegaan. Het was vele jaren later en ik was al getrouwd toen ze vroeg of ik ook een kerststalletje wilde hebben.
'Pappa gaat ze maken!' zei ze.
Als ik er ook een wilde, dan zou hij er drie gaan maken. Eén voor een zus van m'n moeder, één voor mij en één voor henzelf. Ik zou er ook de figuren bij krijgen. 
Het was alweer een tijdje later toen ze voor Kerstmis langs kwamen met een doos met het stalletje er in en ook de figuren. Ik had niet gedacht dat het zo'n mooi stalletje zou worden. Op het dak ligt riet en mos uit Aalsmeer. Dat hadden we naast de deur, een waterrijke omgeving.
Vanaf die tijd stond het bij m'n ouders elk jaar onder de kerstboom en zo ook bij ons.
Ik heb het tafereel even in de sneeuw gezet, net als de mooie trommel.

Het tweede deel van het kerstverhaal heb ik ook geplaatst onder het eerste deel. Ik heb tussen het eerste en tweede deel even een lijntje van sterretjes gezet zodat je makkelijk kan zien waar je gebleven was.

Je komt er door HIER  te klikken.

Gon 


woensdag 16 december 2015

Bijzondere kersttrommel



Kerstmis - ook een tijd voor herinneringen, daar horen ook materiële dingen bij. 
Neem deze trommel...

Veel van jullie weten dat mijn moeder Alzheimer had en een aantal jaren in een wooneenheid voor demente bejaarden heeft gewoond. Dat was voor de ellende in de zorg begon, je zou haast zeggen dat mijn ouders dat nog getroffen hadden, voor zover je het over treffen kunt hebben natuurlijk. Maar toch. Het was natuurlijk niet van de ene op de andere dag toen ze eind 2007 naar de Gloxinia verhuisde. Daar waren een aantal intens trieste jaren aan vooraf gegaan. De jaren van de overgangsfase van gezond lijkend naar dement. De eerste aanwijzingen dat er iets mis was waren bijvoorbeeld het op 20 meter afstand van de woning niet meer weten hoe thuis te komen. Koffie én water in het waterreservoir van het koffiezetapparaat te doen, met als gevolg dat het hele apparaat verstopt raakte. Niet goed meer weten hoe te koken of de was te doen. 
Niet meer weten waar ze iets had gelaten. Mijn moeder hield erg van lezen. 
Boeken, tijdschriften. De tijdschriften waar ze op geabonneerd was en die in het plastic bleven zitten, stapelden zich op. Ze ging ook dingen op de vreemdste plaatsen opbergen. Zo waren mijn ouders een keer samen bij ons op bezoek toen ze haar handtas open deed. Wat daar allemaal niet in zat! Een zeemleren lap. Bijna alle theelepeltjes in een boterhamzakje (we snapten al niet waar alle theelepeltjes gebleven waren), kralenkettingen, een metalen doosje met knopen, de kaasschaaf en nog meer vreemde dingen. Dingen die je normaal gesproken niet in je tas doet. 
Zo kwam het ook dat er vaak dingen zoek waren en dat je vaak dingen tegen kwam op plaatsen waar ze niet hoorden. Toen mijn vader in 2009 overleden was en wij het huis moesten leeghalen, kwamen we ook weer van alles tegen.


Klik op de foto en zie eens hoe mooi!

Bijvoorbeeld deze oude trommel die van binnen bekleed is met vilt. Ze heeft er kerstballen in gedaan. Qua kleur passen ze ook mooi bij de trommel. Ik heb ook nog een trommel die overwegend groen is, met daarin allerlei ballen die meer zilver met groen zijn. Mijn moeder was gek op de kerst en helemaal op oude kerstballen, oude kerstversieringen. Ze moesten wel van glas zijn en ze liep er altijd naar te zoeken op markten. De trommel heb ik precies zo gelaten en hij staat hier nu in deze stemmige tijd te pronken, deze maand mag zijn deksel open! Ik heb de trommel buiten open in de sneeuw gezet en deze foto's gemaakt. Binnen zou ik moeten flitsen, en dat zou niets geworden zijn.  Heel bijzonder is deze trommel voor mij, dat zullen jullie begrijpen!

Dit schreef ik alweer vier jaar geleden, toen mijn moeder nog leefde. Ik heb de tekst aan het begin daarom iets aangepast. Maar elk jaar staat deze trommel in december te pronken en denk ik nog vaker aan mijn lieve moeder omdat ik steeds de trommel zie staan.
Velen lazen hier toen nog niet en daarom vind ik het mooi het nog een keer te delen.

Volgende keer een andere herinnering.

Het eerste deel van mijn kerstverhaal staat nu online, je kunt het lezen door HIER te klikken.

Gon

zaterdag 12 december 2015

Veel om te delen


Sinterklaas ligt alweer even achter ons, hij zal al wel weer in Spanje zijn aangekomen. 
Buiten ligt sneeuw, binnen is het lekker warm en gezellig. De kerstboom heb ik woensdag al gezet. Verlichte sterren en kransen hingen al eerder.
Het programma 'Bonde söker fru', de Zweedse 'Boer zoekt vrouw' heeft nog maar één aflevering te gaan. Jammer, ik kijk er altijd graag naar. 
Zwijmel, zwijmel, nou ja, niet altijd.
Maar nu, tijdelijk en helemaal geënt op Kerstmis, hebben we op hetzelfde net 'Jul med Ernst', oftewel 'Kerst met Ernst'. 
Dit programma bestaat al jaren en is heel gezellig. Ernst, een Zweed met Oostenrijkse ouders, strijkt altijd neer op een heel mooi plekje. Eens een keer in een verbouwde watermolen, ook wel andere gebouwen, maar deze keer op een mooie oude boerderij. 
In een paar afleveringen kookt en bakt hij erop los en maakt allerlei kerstversieringen voor binnen en buiten. Ik heb inmiddels begrepen dat het programma niet in Nederland bekeken kan worden op internet. TV4 is een commerciële zender, daar zal het wel mee te maken hebben. 
Het leek me leuk eens een paar van zijn recepten met jullie te delen, maar niet voor ik ze zelf uitgeprobeerd heb. Het zijn altijd heel toegankelijke recepten, geen moeilijk gedoe. 
Hieronder dan twee recepten. Ik zal ze eerdaags ook op Kokkerellen (klik) plaatsen, dan zijn ze later ook nog gemakkelijk terug te vinden.


Ädelostbakelse
oftewel snacks met dadels, walnoten en blauwe kaas

Nodig:

1 verpakking bladerdeeg
blauwe kaas
dadels (van die lekkere zachte!)
walnoten
1 ei
vormpjes (ik gebruikte wegwerpvormpjes, maar je kunt ook een grote bakvorm voor muffins of cupcakes nemen, wel zo handig, maar ik heb er geen)

Zo doe je het:

Verwarm de oven voor op 225 graden
Knip stukjes bladerdeeg van ongeveer 10 x 10 cm (of passend in jouw vormpjes) en leg ze in de vormpjes, laat de hoeken van het deeg er als ‘ezelsoren’ uit steken.
Doe in elk vormpje met deeg een ontpitte opengevouwen dadel en daarop stukjes walnoot. Leg daar een stukje blauwe kaas op.
Klop het ei los en bestrijk het uitstekende deeg.
Bak ongeveer 10 minuten tot het deeg een mooie kleur heeft, de kaas is gesmolten en licht borrelt.
Erruggg lekker!



Snabba frukt- och nötlimpa
oftewel snel vruchten- en notenbrood


Nodig voor 2 stuks:

1½ dl roggemeel
2½ dl volkoren speltmeel
6 dl volkorenmeel
4 dl bloem
50 gram hele hazelnoten
50 gram gemengde gedroogde vruchten
7½ dl yoghurt
2 dl donkere (dunne) stroop
sesamzaad
4 tl bakpoeder (bicarbonaat)

Zo doe je het:

Verwarm de oven voor op 175 graden.
Roer alle ingrediënten door elkaar, het is plakkerig deeg dat hoort zo.
Beboter de cake- of broodvormen en bestrooi de binnenkant van de vormen met sesamzaadjes.
Verdeel het deeg over de vormen, strijk het een beetje glad en bestrooi met sesam. Druk de zaadjes bovenop een beetje aan, ze lieten bij mij namelijk gemakkelijk los.
Bakken in 1 – 1½ uur, ligt aan het soort oven. Even testen met een breinaald. 

Zelf nam ik twee vormen van 30 cm lang en 11 cm breed, dit ging prima.
De maten klinken wat vreemd met halfjes (1½ dl, 2½ dl, enz.) dit komt omdat ik het recept gehalveerd heb. Het recept met vier broden... ik vond het wat veel :-)
De hoeveelheid gemengde gedroogde vruchten vond ik wat aan de lage kant, volgende keer verdubbel ik het. Het is beslist geen mierzoet brood.
Alle genoemde meelsoorten zijn hier allemaal in elke supermarkt te koop. In Nederland zal dat wel moeilijker zijn. Ik denk dat je dan met volkorenmeel en bloem ook een goed resultaat kunt krijgen. Dan een beetje dezelfde verhouding, dus 10 dl volkorenmeel en 4 dl bloem.

Voor nu dit dan even wat het delen van de recepten betreft.

***************

Wat heb ik nog meer te delen.
Je hoort en leest zoveel over de vluchtelingen, zowel positieve als negatieve dingen. 
Want natuurlijk is er angst en ja, natuurlijk zijn er engerds meegekomen met de vluchtelingenstroom. Maar die hadden evengoed wel gekomen.
Natuurlijk zijn het veel vluchtelingen. Maar vaak zo weinig begrip en medeleven voor hen. Waarom ze allemaal zien als terroristen of als gelukzoekers? Denken we nu echt dat ze het zo fijn vonden om alles achter te laten? Hebben we niet genoeg beelden gezien?
Ik zeg niet dat jullie dat doen, begrijp me goed, maar dat ik het veel tegenkom in nieuws dat tot mij komt. 

Vandaag las ik dus iets moois. Het gaat over de 17-jarige Mika Kraft die zijn pagina op Facebook in de eerste week na oprichting al zag doorschieten naar duizend likes.
Met zijn fotoportretten en korte verhalen geeft hij de Syrische vluchtelingen een gezicht. Het gaat om Heumensoord in Nijmegen waar 3000 vluchtelingen verblijven.
Je kunt over het mooie initiatief hier lezen.
Het is heel mooi dat de vluchtelingen op deze pagina (klik) een gezicht krijgen en als je eenmaal begint te lezen ga je door en krijg je een beter beeld.
Meer begrip en medeleven, wat hulp misschien, het is een mooie kerstgedachte, maar niet alleen met kerst, het is sowieso een mooie gedachte en hopelijk meer dan dat...

***************

Dan kwam ik dit nog tegen vandaag, dit kerstliedje kennen we allemaal maar ik had het nog niet eerder in A Capella gehoord en deze groep Pentatonix brengt dit op voortreffelijke wijze.

Dus veel plezier met bakken, lezen en luisteren J
Oh ja, en vergeet het eerste deel (van drie) van m'n kerstverhaal niet dat ik zal plaatsen a.s. woensdag 16 december.




Gon

vrijdag 4 december 2015

Kwam Piet toch langs!





Heeft Sint toch aan ons gedacht en helemaal naar hier een Piet gestuurd! Er zat gisteren namelijk een briefje van de posterijen in de bus dat er een pakje uit NL op te halen was op het postkantoor bij ICA.




Wat een groot pak en gezien de afzender kregen we al een vermoeden. De foto's zijn abominabel slecht, dit komt omdat het sneeuwde en het dus best een beetje donker was, althans voor foto's in huis.




Wat zijn we goed bedacht... Een enorme zak pepernoten (lekkere!), een speculaaspop, voor allebei een chocoladeletter, chocolademunten én marsepein!




Zo leuk dat er toch mensen in Nederland zijn die aan ons denken en weten dat Sinterklaas is Zweden niet bestaat en wij hierdoor het heerlijk avondje volgens Nederlandse traditie kunnen vieren. 

Anneke en Adrie, ontzettend bedankt, zo lief!
 💝

Don't open untill Christmas
Goed, die enveloppe laten we dan braaf nog even dicht :-).

Peter en ik wensen jullie allemaal ook een heerlijk avondje!

Gon

dinsdag 1 december 2015

Lange onderbroekenweer


Afgelopen zondag was het de 1e advent. Ik vertelde al eens eerder dat kerst en midzomer in Zweden de allerbelangrijkste feestdagen zijn. De Zweden zijn echte kerstliefhebbers, niet zo gek in een land waar het rond deze tijd van het jaar lang donker is en doorgaans koud. Men begint hier al heel vroeg aan de kerstvoorbereidingen en de kerstperiode duurt zo eigenlijk van medio november tot in januari.
Maar nu dus de adventsperiode. Op de eerste advent verschijnen overal raamverlichting en adventssterren. Exact op deze dag zagen we als altijd bij buurman Clas het 'trappetje' (elektrische advent kandelaar) voor het keukenraam verschijnen en bij Åke (andere buurman) kerstverlichting in de boom buiten. Er zijn erg veel huizen die werkelijk voor elk raam zo'n trappetje hebben staan. Een heel gezellig gezicht.
Ook wij hebben het trappetje neergezet, een adventsster opgehangen en een verlichte krans. 
Je kunt nu ook overal weer hyacinten, amaryllissen, kerststerren en tulpen kopen en dat doet men dan ook volop. Op de buitendeur worden sparrentakken gehangen.
Al vanaf half november worden er kerstmarkten georganiseerd. Van klein tot groot.
Ook kerstmaaltijden kun je nu al buiten de deur eten.


Deze foto nam ik een keer uit de rijdende auto langs Tåsjön, hier vlakbij.

Hier valt met regelmaat de Dorotea & Hoting aktuellt in de bus. Dat klinkt als een belangrijke krant, in feite is het dat ook, althans voor hier. Het is echter niet meer dan een zeer eenvoudig, tja, hoe moet ik het nu noemen? Het is A4 formaat. Gewoon papier dat iedereen in z'n printer heeft zitten. Die A4-tjes zijn tweezijdig bedrukt, gevouwen en geniet. Een piepklein 'krantje' dus. Maar hij is zeer geliefd, echt iedereen leest 'm. Alles wat er te doen is in de wijde omgeving, maar vooral in Dorotea en Hoting, staat erin. Peter en ik lezen hem dan ook altijd helemaal door. Niet dat daar veel tijd in gaat zitten. Maar je weet dan wel wanneer er een kneuterige kerstmarkt is, of een loppis in het Folkets hus. Wanneer het koor zijn kerstliederen zingt in de kerk en dat de winkeliers op de adventzondagen weer mooie dingen laten zien. In hun winkel of ervoor in de sneeuw, gezellig buiten met marschaller (reuze kaarsen in blik, het is immers al vroeg donker) en glögg.
Maar ook wanneer de 'Thai wagen' weer in Dorotea staat met heerlijke afhaalmaaltijden. Of wanneer de man weer hier in Hoting staat met zijn karretje met Lofotenharing, ingelegde haring, ansjovis, gerookt vlees, gerookte ham en worsten. Of wanneer de aardappelboer uit Åsele, of de aardappelboer uit Rossön met zijn vrachtwagen komt naar het plein bij het station. Veel soorten aardappels, goeie ook en reuze zakken (20 kg) zonnepitten voor de vogels. Maar er staat bijv. ook in wanneer het grote kerstconcert is in Arjeplog, niet echt naast de deur. Moet heel mooi zijn.
Ook advertenties van de winkeliers natuurlijk. En 's zomers bijvoorbeeld wanneer de bloemenwagens komen met éénjarige tuinplanten.
Als je het leuk vindt kun je HIER de laatste lezen!


Marschaller noemen ze hier de blikken voor buiten.

Kortom, we zijn hier al in de stemming. Daarbij is het nu echt winter geworden. Momenteel is het overdag net onder nul en 's nachts varieert het nogal.
Afgelopen nacht -12, de koudste nacht was tot nu toe -18. Er ligt 15-20 cm sneeuw.
Ja, de lange onderbroek kan weer uit de kast. Tegenwoordig thermo-ondergoed genoemd. Je kunt ook een gewatteerde broek aantrekken. En doe het maar! Je krijgt anders echt winterbenen en droog! Maar ze verkopen hier bij de apotheek SUPER bodylotion. Niet goedkoop, echt niet, maar het is fantastisch, helpt heel goed. De lucht is hier erg droog.

En dan al die diamanten in de sneeuw, want zo lijkt het. Alsof iemand rijkelijk heeft gestrooid met diamanten. Daar kan ik nooit genoeg van krijgen!

In Nederland is het heerlijk avondje bijna gekomen, 't valt mooi in het weekend zag ik. Hier kennen ze Sinterklaas niet.

Zelf ben ik toch ook in de kerststemming geraakt, ook al had ik dat even niet gedacht door alle onrust in het nieuws. De laatste jaren plaatste ik steeds een kerstverhaal, altijd een verhaal van een ander. Vorig jaar beloofde ik er zelf een te schrijven.
'Tijd genoeg!' dacht ik toen. Maar opeens was het al eind november en ik had nog niets. Ik ben er toch aan begonnen en nu is het klaar. Ik ben natuurlijk geen schrijfster, maar ik hoop dat jullie het verhaal kunnen waarderen.
Ik zal het in drie delen plaatsen en wel op woensdag 16 december, zondag 20 december en op donderdag 24 december. Je kunt het natuurlijk ook gewoon bewaren tot kerstmis.

Maar voor nu eerst een gezellige Sinterklaas gewenst!

Gon

donderdag 19 november 2015

Licht en licht


Berkentakken met een zware last sneeuw.


Vorige week was er al wat sneeuw gevallen en die bleef (ternauwernood) liggen. En toen ging het weer sneeuwen en dat begon maandag in de namiddag en het bleef maar doorgaan. Woensdagochtend hield het op. 
Omdat de sneeuw in het begin nat was en de temperatuur rond nul, later iets eronder, plakte de sneeuw goed aan de bomen. Afgelopen nacht was het rond -10, vanmorgen -4 en overdag -2. Het is weer zo mooi dat laagje sneeuw dat aan ieder minuscuul takje is uitgegroeid tot weet ik hoeveel keer zijn eigen dikte. Doordat het windstil is hangt alles nog steeds vol, een sprookje. Winterwonderland.
Door de sneeuw is het altijd veel lichter in huis. De weerberichten zijn zo dat er de komende tien dagen geen dooi in de lucht zit. We hopen dat dat ook uitkomt en dat we een standvastige winter krijgen. 




Het is al wel weer vroeg donker 's middags. Gezellig, tijd voor kaarslicht. Toen we in NL waren heb ik veel haakgaren ingeslagen (en veel boeken/romans) met een flink project in m'n achterhoofd. Of het dat wordt of toch nog iets anders, daar ben ik nog niet uit. Met de kleurencombinaties van het garen kan ik nog alle kanten op. 
Om maar eens te kijken of het een beetje gaat met m'n vingers maar eens een aardigheidje gemaakt . Het patroontje zag ik een keer voorbijkomen op internet en heb het toen opgeslagen. Ik heb artritis in enkele vingers en er zijn periodes dat het wel gaat en periodes dat het minder gaat. Maar wat beweging zou volgens mij juist wel goed zijn. 
Ik haakte dus dit jasje voor een lichtje. Zo maak je van een leeg laag jampotje, een restje ecru haakgaren, een leuk knoopje en een stukje jute touw een leuk lichtje.




En het brandt heel gezellig. 
Ik vind het een leuk idee er nog een paar te maken, in die zin om er eens een mee te kunnen nemen als we ergens op visite gaan in de decembermaand. 
Lichtje erin, kaartje erin...


Ik wens jullie alvast een goed weekend!

Gon


zaterdag 14 november 2015

Verslagen





Mijn gedachten zijn bij de bevolking van Parijs en bij hen in
andere gebieden waar aanslagen gepleegd werden deze week,
bij de slachtoffers, de nabestaanden, de hulpverleners, enz.
Er zijn geen woorden voor.


Gon

zondag 8 november 2015

Stenen, zwerfstenen, grafstenen in tuinen en iets van huishoudelijke aard




Bovenstaande foto maakte ik lang geleden in 2008 bij Vitterhuset. Dat bericht kun je HIER (klik) nog lezen als je dat zou willen.
Wat een massa stenen. Het vormt een afdak waar spoken zouden huizen :-).

Tja, heel Zweden is een massa zwerfstenen. Veel huizen, ook het onze, staan gewoon op een grote hoop zwerfstenen waar je weinig tot niets van ziet omdat het bedekt is met een laag humus. Dit maakt ook dat de aarde hier altijd een klein beetje in beweging is. Soms kan er zomaar een flinke kuil in je grasveld ontstaan of op je oprit. Gewoon keien die een beetje langs elkaar glijden.
Wanneer de Zweden in Nederland een tuincentrum zouden bezoeken, zouden ze niet weten wat ze zouden zien en waarschijnlijk niet meer bijkomen van het lachen. 
Wie gaat er nu kapitalen (want wat zijn keien per kilo duur in NL!) betalen voor wat keien in de tuin die ze hier juist liever kwijt dan rijk zijn. Wanneer ik met de frees door het aardappellandje ging, nou dan bleef ik keien rapen en je komt er nooit vanaf. Hier in Zweden vind je nogal natuurlijke tuinen.

Maar dan in NL. De laatste jaren loop ik vaak met afschuw door het dorp (als we even in NL zijn) wanneer ik met de honden loop of lekker een boodschap wil doen zonder auto.
Het lijkt soms net of ik op een begraafplaats loop i.p.v. door een 'gezellige' straat.
Ik heb nog met de gedachte gelopen er eens foto's van te maken, maar ja, dat doe je toch niet, uitgebreid gaan staan te fotograferen voor een huis. 
Dus heb ik wat voorbeelden van internet gehaald.



Nou ja, de grafzerken liggen er mooi bij, staan in elk geval nog een paar plantjes in.



Werkelijk een zeer uitnodigend entree, zou het binnen ook zo somber zijn?



Ook mooi voor je huis, twee grafzerken met viooltjes.



Men heeft geen tijd meer over voor de tuin. Werken, sociale contacten, de clubjes, er blijft geen tijd over om een beetje te tuinieren. Alles bestraten dan maar. Dit gebeurt op grote schaal in Nederland en dan verbazen we ons erover dat het water niet weg kan bij hevige regenval!



Hier wil toch geen hond een drolletje draaien? Nou die van ons in elk geval niet.



Wow, niet op het gras! Wilde hier net lekker gaan dollen met de honden, had speciaal een bal meegenomen! Misschien een drolletje draaien dan? Ik heb immers toch altijd poepzakjes bij me.



Nee, ik vind het allemaal niks, lelijk en niet bevorderlijk voor de waterhuishouding. Geen vlinders in zo'n tuin, geen insecten, geen egeltjes of wat dan ook, geen ietsie pietsie natuur. Misschien boeit dat mensen met zulke tuinen ook wel niet.
Leve de bloementuin! 
En zeg nou zelf, een paar vaste planten met wat bodembedekkers, dat is toch niet zoveel werk in een Nederlandse postzegeltuin?

Wat vinden jullie van de grafzerktuinen? Denk je misschien: 'Jij hebt makkelijk praten?'
Of vind je het ook zo lelijk? Ik ben erg benieuwd.

Dan nog iets van 'huishoudelijke' aard...
Het gaat over de blog van Peter. Normaal gesproken plaats ik hier altijd een link naar een nieuw bericht van Peter. We zijn daar echter mee gestopt omdat onze blogs nu eenmaal niet altijd synchroon lopen. Vooral de laatste tijd schrijft Peter vaker dan ik in tegenstelling tot voorheen.
Ik had dit eerder moeten melden want velen kunnen hierdoor al meerdere (vier of vijf) berichten gemist hebben.
In elk geval heeft hij gisteren weer een bericht geplaatst. Het eerste deel (van drie) over een zeereis waarbij hij de deklast verloor in een storm.
Je komt er door HIER te klikken. 
Heb je de laatste vier berichten gemist over de veranderingen in de scheepvaart, dan kun je dat nog lezen door HIER te klikken en na het lezen van dit bericht steeds onderaan op 'nieuwer bericht' te klikken.
Vanaf nu plaats ik dus geen link meer naar Peter zijn blog. 
Eenieder die het leuk of interessant vindt om hem te volgen kan op zijn blog in de rechterkolom zijn of haar e-mailadres invullen. Je ontvangt dan een automatisch gegenereerde e-mail wanneer Peter een nieuw bericht heeft geplaatst. Je kunt dit ook zo weer opzeggen als je dat niet meer wilt. Of je houdt zijn blog zelf in de gaten.

Voor nu wens ik jullie een fijne week!

Gon



dinsdag 3 november 2015

Alla helgons afton, het zachte weer en meer...

 
Joh, wat was het warm voor de tijd van het jaar vandaag. Zeker voor hier! Het was wel 12, 13, 14 graden. Toch wel ongewoon om begin november buiten te zijn met als extra alleen een fleece vest. Het kan er ook heel anders uitzien. In november is er van alles mogelijk. 


Klik maar op de foto voor groter beeld want dan is hij wel erg mooi.



Vorige week hadden we twee koude nachten met temperaturen tussen -5 °C en -10 °C.
Samen met een heel klein beetje motsneeuw maakte het dat het meer hier tegenover er op een dag in de namiddag zo uitzag als hierboven. Heerlijk weer was dat ook. Droog en zonnig.

Afgelopen weekend was het allerheiligen, in Zweden noemt men dat Alla helgons dag. De avond ervoor noemt men Alla helgons afton. Op die avond was ik elders, ik was vlakbij Helgums kyrka (klik), de kerk die ik vorig jaar van binnen en van buiten fotografeerde. Het mooie witte kerkje aan de oever van Helgumssjön.
Op de altijd zo rustige weg was het nu drukker in de late namiddag en vroege avond. 
De kerk was open en de mensen gingen ook kaarsjes aansteken op de graven van de begraafplaats bij de kerk. Om een uur of elf 's avonds besloot ik erheen te wandelen, het was inmiddels helemaal stil. Vanaf de weg is het een paar honderd meter en omdat de begraafplaats tegen een schuine helling aan het water ligt kon je vanaf de weg de lichtjes op de graven niet zien. Eenmaal daar ben ik wel vijf tot tien minuten blijven staan want het was gewoon zo mooi! Helaas had ik niets bij me waar ik een foto mee kon maken, daarom heb ik een foto van internet gehaald. Een foto die het meest benaderd wat ik zag. Alleen waren de dennenbomen in dit geval berken. 






In mijn vorige bericht schreef ik dat ik nu over de diefstal van mijn tas zou schrijven. Heel wat minder mooi dan al het bovenstaande. Ik moet ook zeggen dat het inmiddels veel beter gaat en het inmiddels gelukkig ver op de achtergrond is geraakt door weer in een andere omgeving te zijn, deze mooie omgeving.
Dus, ik zou zeggen... wil je het maar bij het mooie houden dan kun je hier afhaken, anders lees je gewoon door.

Na alle nare dingen gingen we op een zaterdag weer op reis van Nederland naar Zweden, althans dat was de bedoeling. Vlak voor Bremen hebben we weer volgetankt. 
Even de honden uit, wij ook naar het toilet en een lekkere kop koffie. 
Doen we altijd bij dat station omdat de koffie erg lekker is en iets erbij is ook erg lekker daar :-).
De auto stond zeg maar vlakbij de ingang van de toiletten en de man (uiterlijk leek hij een arabier en dat vind ik heel lullig te moeten zeggen, maar het was nu eenmaal zo en daardoor begrijpen jullie de op een na laatste alinea ook beter) die de toiletten schoon moest houden stond buiten te roken. 
Deed zogenaamd lief naar Rushy en liep achter me langs toen ik haar in de auto deed, zat naar binnen te kijken. Ach, ik vond dat ik geen spoken moest zien, hoe naïef. 
Hij ging weer aan 't werk en verder was het, nadat het heel druk was geweest, in ene wonderbaarlijk rustig. Geen mens te zien. 
Alleen verderop iemand die lucht in de banden van z'n auto deed.
Ik mikte nonchalant mijn tas op de middenconsole tussen de voorstoelen in de auto, liet de deur op een kier en liep voor om de auto heen om Peter te helpen zijn been- prothese af te doen (met afritsbroek, gaat heel handig :-) omdat het veel lekkerder rijdt op lange afstanden. Hij staat dan met z'n rug naar de auto, in het open portier zeg maar. Ik liep weer terug, weer voor om de auto. Ik ging zitten en miste onmiddellijk m'n tas. Vroeg het aan Peter, misschien had hij hem verzet.
G E S T O L E N dus. Bewijzen kunnen we het niet, maar het is wel voor 95% zeker dat het wc mannetje het gedaan heeft. Man van het tankstation heeft de politie gebeld, die kwam na bijna een uur. Nog een uur daarmee bezig en toen konden we eindelijk eens onze bankpassen gaan blokkeren. Met een Nederlandse mobiel (die had Peter nog), een prepaid met gelukkig nog aardig wat tegoed, de bank gebeld. Een uur in de wacht gestaan, het lukte nog wel met het tegoed. 
Alle passen geblokkeerd (Nederland, Zweden en m'n creditcard).

Nou ja, ik kan hier nog heel veel meer over vertellen, maar het ergste was dat ik mijn paspoort kwijt was, als ook mijn rijbewijs, de autopapieren van m'n Citroën (kentekenbewijs, APK, groene kaart), m'n mobiele telefoon (het Zweedse nummer), de hondenpaspoorten, portemonnee, zorgpas, fijne zonnebril, de Brobizz responder voor de tolbruggen, € 50,= en duizend Zweedse kronen (= ruim € 100,=) en... ook heel link, de reservesleutel van de Ford! Ik was totaal identiteitsloos.

We moesten terug naar NL, iets anders was niet mogelijk. Gelukkig hadden we een volle tank. We waren erg overstuur.
Maandag daarop pasfoto's laten maken en naar het gemeentehuis in Oosterwolde, met een formulier van hen naar de politie, die moest proces-verbaal opmaken, toen daar weer mee naar gemeentehuis.
Puntje bij paaltje had ik donderdag weer een paspoort en een rijbewijs. Woensdag had ik zelfs alles alweer voor de Citroën. De zorgpassen kwamen vrijdag zodat we de zaterdag erna, dus exact een week later, een nieuwe poging konden wagen om naar Zweden te gaan. En dat is gelukt.

Ik kan je zeggen dat zoiets veel impact heeft, we zagen op een gegeven moment overal spoken. Nu zijn we hier in Zweden weer aardig tot rust gekomen.
Natuurlijk sla ik mezelf voor m'n kop voor m'n nonchalance. Ja, nu hebben we van die platte tasjes gekocht voor om je nek. Daar de belangrijke documenten in onder je shirt. Als het kalf verzopen is...

Ik schrijf dit toch ook mede als waarschuwing. Afgelopen week zagen we hier op de Zweedse tv een verslag over gestolen paspoorten die misbruikt worden. Ze volgden een man die "look-a-likes" in Griekenland aan de vluchtelingen verkoopt voor zo'n € 500,=. Een jonge Syrische vrouw vertelde hoe ze zo eenvoudig in Zweden kwam met het vliegtuig. In Griekenland het paspoort even omhoog gehouden bij de paspoortcontrole, ze kon zo doorlopen. In Zweden hoeft ze dan niet meer door de paspoortcontrole i.v.m. het Schengenverdrag. 

Ik wil nog even een pluim geven aan alle instanties, want ik had toch alle documenten binnen een week weer in mijn bezit. Hulde!
Ook de doorlopende reisverzekering van Unigarant (ANWB) stelde niet teleur. Binnen twee weken afgehandeld en gestort.

Ik wens jullie het allerbeste voor vandaag!

Gon

dinsdag 27 oktober 2015

't Wil nog niet helemaal


De eerste nachtvorst alweer gehad...

Ben ik dan eindelijk, we zijn alweer even terug in Zweden. 
Eerst heeft Sim nog even een berichtje voor me waargenomen, maar nu ben ik er dan weer zelf.
't Is altijd wel een beetje lastig de draad weer op te pakken als je een poosje niet of weinig geschreven hebt.
Inmiddels heb ik gelukkig niet meer de drang dat ik schrijven móet. Dat legde ik me vroeger wel eens op omdat ik vond dat men erop rekende en ik niet wilde teleurstellen. Dat heb ik inmiddels losgelaten. Berichten die je dan schrijft zijn geen spontane berichten en je moet alleen schrijven als je er zin in hebt, niet omdat je denkt dat het van je verwacht wordt.

We zijn dus in Nederland geweest. We vertrokken 11 september en wilden eigenlijk een week of drie blijven. We hadden de aanhanger mee, vol met spullen die bloglezers gekocht hadden op mijn tijdelijke 'loppis blog'. Dat is allemaal heel voorspoedig verlopen. Iedereen heeft de spullen opgehaald of we waren toch in de buurt voor iets anders en gaven het dan af. Er waren ook al spullen opgehaald in Zweden.
Veel ontmoetingen dus.

Verder pakte de vakantie veel minder leuk uit dan we gedacht en gehoopt hadden.
Het begon dus met het bezoek met de honden aan de dierenarts en de ontdekking van de melkkliertumor bij Sim (zie vorige bericht als je dit nog niet wist). Dat was erg schrikken en zielig voor haar. Gelukkig kregen we later toch een goede prognose mee en houden ons daar aan vast.

Het allerergste was wat daarna een goede vriendin overkwam. Ze was van onze leeftijd, kreeg een hartinfarct die ze overleefde. Helaas zijn de hersenen te lang zonder zuurstof geweest en is ze later overleden. We waren zeer geschokt en kunnen het haast nog niet bevatten.

Door dit alles waren we geen drie, maar vier weken in NL. 
Toen gingen we weer op weg naar Zweden maar in Duitsland overkwam ons toen iets waardoor we weer terug moesten naar Nederland. Ik werd beroofd van m'n tas.




Dat verhaal wil ik ook wel kwijt, het is goed het van me af te schrijven, maar ook een waarschuwing naar iedereen die het lezen zal in een volgend bericht. 

Ik ben ook weinig langs geweest bij andere Bloggers, zij zullen het nu begrijpen. Ik hoop eerdaags weer lekker bij te lezen bij jullie!

Gon




woensdag 14 oktober 2015

Sim op reis, samen met de rest



We gingen naar Nederland. Afijn, Sim wil graag het woord...

Ah, ik mag het vertellen van het vrouwtje, alhoewel baasje het ook wel wilde doen.
Nou eh, we waren dus in Nederland en zouden net weer naar Zweden gaan. Helaas werd onderweg naar het noorden het vrouwtje haar tas gestolen. Daarom moesten we weer terug naar Nederland want daar waren we dus de laatste maand, we kwamen half september in Nederland aan. In haar tas zaten onze paspoorten, die van het vrouwtje dus en die van Rushy en mij. Er zaten ook nog andere belangrijke papieren in, maar daar heb ik geen kaas van gegeten, ik zat alleen maar over m'n paspoort in. Na ontvangst van een proces-verbaal van de Duitse politie gingen we dus weer naar Nederland. Nou, de dief wordt bedankt, moeten we nog zeker een week langer in de flat zitten!

Op weg naar Nederland in september hadden we ook de dichte aanhanger mee, er zaten allemaal spullen in voor andere mensen geloof ik. Nou ja, dat vertelt het vrouwtje misschien later nog wel.

De eerste dag reden we tot Nyköping en sliepen in een mooi hotel. Honden zijn daar ook welkom en op de kamer stond een hondenmand, stonden een voer- en een waterbak, lagen poepzakjes maar ook lekkere hondensnacks. Je gelooft het niet, er was zelfs een menukaart voor honden! Ik zal hem hieronder laten zien. Hij is natuurlijk in het Zweeds, dus ik hoop dat jullie het kunnen lezen.

Menu voor viervoeters

Toen we net aangekomen waren en de auto hadden geparkeerd kwam er uit een kleine Fiat een echtpaar, we dachten eigenlijk gelijk dat het Hollanders waren ondanks het Zweedse kenteken. Ze zagen er gewoon Hollands uit. De baas noemt Nederlanders in het buitenland altijd kazen of Jan Kaas, geen idee waarom.
Ze smoesden met elkaar toen ze ons zagen. Ik keek nog eens goed naar mijn baasjes, naar Rushy en naar mezelf, we zagen er toch niet raar uit of zo? Later hoorde ik dat ze ook onder het diner zaten te smoezen en het vrouwtje hoorde toen dat ze Nederlands spraken en het over haar blog hadden. Raar eigenlijk dat ze dan niet even spontaan groetten en een praatje maakten.

De tweede dag reden we tot net onder Flensburg en sliepen daar ergens in een hotel. Het leuke van het hotel vond ik dat er een zwart-wit konijn los liep in de tuin.
Vrouwtje vond het helemaal niet leuk dat ik steeds zo aan de lijn trok omdat ik er heel graag achteraan wilde! Het konijn was trouwens niet erg onder de indruk van mijn pogingen en ik hoorde heus wel dat hij riep: 'Sliep uit, sliep uit!'

Op een zondag kwamen we dan aan in Nederland en het was mooi weer. Er werden allerlei afspraken gemaakt, ook voor Rushy en mij bij de dierenarts. Ikzelf moest ook een keer naar de hondentrimster.
Eerst werd er naar mijn linkeroor gekeken, dat oor deed zeer joh! Er moest twee keer per dag een goedje in gespoten worden en dat moest dan worden in gemasseerd. Niks leuk! Dat liet ik ook wel merken, maar het hielp niet. Later snapte ik wel dat het voor m'n bestwil was, want m'n oorpijn ging over. Vrouwtje had een knobbeltje op m'n buik ontdekt en dat gezegd toen we voor m'n oor kwamen. Helaas voor mij en tot grote schrik van m'n baasjes was het een kwaadaardige merkkliertumor. Ze hebben me toen geopereerd en voor de zekerheid de hele rij tepels aan m'n linkerkant weggehaald inclusief de melkklieren en zo. Tien dagen lang moest ik met een rompertje lopen zodat ik niet aan de wond en de hechtingen kon zitten. Nou ja, beter dan zo'n stomme kap op je kop. Vorige week maandag mochten de hechtingen er eindelijk uit en nu loop ik dus lekker zonder rompertje, maar wel met een kale buik. De arts vertelde dat de kans 90% is dat het allemaal goedkomt met me en dat de kans dus heel klein is dat het uitgezaaid is of uit zal zaaien. Daar waren ze wel heel blij mee, nou ik ook hoor!
Rushy moest op een andere dag ook naar de dierenarts, haar gebit moest gedaan worden onder narcose. Nou ja, een roesje geloof ik. Ze zijn wel weer heel mooi wit geworden die tanden van haar. Bij mij is dat nog niet nodig, maar ja, Rushy is natuurlijk al oud, zestien jaar, wat wil je. Nee, dan ik, ik ben nog een jonge meid van negen.
Toen kregen we een paar dagen voor vertrek ook nog de laatste inentingen en een wormenkuur, zodat we weer mogen reizen.

Ik kijk ernaar uit om weer lekker bij het huis in Zweden te zijn en heerlijk rond te kuieren over het erf en door het bos.

Oh ja, baasje heeft weer iets geschreven op zijn blog, je kunt het HIER lezen.

Van Rushy moest ik de groeten aan jullie doen!
Van mij ook natuurlijk...

Sim