Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





donderdag 28 juni 2012

Ik kan het nu ook!

En leuk dat het is! En lekker natuurlijk. Ik heb het over tunnbröd bakken.



En zo kwam het...

Afgelopen winter (eind november) konden jullie hier lezen dat we Chris en Georgette toen ontmoet hebben. Daarna zijn we enkele keren bij elkaar geweest. We wonen een half uurtje rijden van elkaar. Begin van de week kwam ik ze tegen bij ICA. Een tijd staan kletsen daar.
Het grappige is dat Chris en Peter even oud zijn. Nog grappiger is dat Georgette en ik maar één dag schelen. Georgette is één dag ouder dan ik en we waren beiden jarig deze week (27 en 28 juni).
Al pratend bij ICA kwam het ook op onze verjaardagen. 'We kunnen het ook samen vieren, gewoon met z'n vieren!' opperde Georgette. Ze vroeg of ik het leuk vond om dan tunnbröd te gaan bakken.
Ze hebben een bakhuisje voor tunnbröd achter in de tuin staan. Dat was een heel leuk idee en daarom gingen wij op de verjaardag van Georgette tunnbröd bakken. We gingen er in de loop van de middag naartoe. Koffie met appelgebak en toen samen naar het bakhuisje.
Peter en Chris gingen iets anders doen, meest kletsen :-).
Tunnbröd bakken is best tijdrovend, oftewel arbeidsintensief. Er kan er maar één tegelijk in de oven.
Georgette heeft alles even voorgedaan en daarna konden we samen efficiënt doorwerken. Daarom heb ik ook alleen foto's van het begin en van het eindresultaat. Mijn handen waren n.l. aldoor wit van het meel. 
Hieronder een kleine impressie:

De oven is warm genoeg.
Het hout wordt aan de kanten geschoven, waar het doorgloeit.
De plaats in het midden wordt schoongeveegd, want daar komt het deeg.

Veel roggemeel op het werkblad, het dunne gerezen deeg wordt daarop gegoten.

En dan maar weer kneden, tot het loslaat van de handen.

Bolletjes afwegen en onder een vochtige doek.
Kunnen ze nog even rijzen.

Weer bloem op het werkblad en uitrollen maar. Omdraaien en verder uitrollen.
Daarna met een andere roller, die gaatjes maakt om het luchtiger te laten worden.

Beetje overbelicht. Georgette met de grote ronde houten plank met handvat.
Met een grote spatel gaat de gigantische deegplak daarop, de bloem
wordt er afgeschuierd en daarna wordt hij er in de oven weer afgeschoven.
Je moet snel werken, want hij is al in zo'n tien seconden klaar.

De grote dunne 'broden' worden gelijk in vieren gesneden.
Zo koop je ze ook altijd.

Vorig jaar schreef ik ook een logje waar tunnbröd bakken in voorkwam. Voor een duidelijke foto van een oven mét tunnbröd erin, kun je daar kijken.
We hebben het tunnbröd in tweeën gedeeld en even iets gedronken. De oven was nog warm, beetje hout erbij en verder met de volgende klus. Vier grote pizza's bakken, dat werd onze avondmaaltijd. Ook dit ging gesmeerd samen. Nog nooit zulke lekkere pizza's gegeten, nog niet van de beste pizzeria! Wijntje erbij en dit uitzicht (de appeltaart was toen al op :-).

Midden in de natuur!

woensdag 27 juni 2012

Bijna

En ze gaan maar door, alsmaar...

Bijna zijn we wel klaar met een aantal klussen en klusjes die we eigenlijk voor midsommar af hadden willen hebben. Zo hadden we al het hout voor één winter nu eens vóór midsommar in het houthok willen hebben. Dat was ook bijna gelukt, het kloven is dus ook bijna af. Er zijn ook andere klusjes gedaan, behangklusjes (gäststugan), verfklusjes buiten, tuinklusjes. Kortom, we willen graag uitstapjes gaan maken en bezoekjes gaan brengen aan mensen, aan markten. Bijna is het zover. Het is nu natuurlijk de uitgesproken tijd voor de jaarlijkse markten. Zo is er binnenkort de Dorotea marknad en daarna de grote Åsele marknad. Allebei duren ze drie dagen. We willen naar Marsliden, na het lezen van het boek over de familie Pålsson, geschreven door Bernhard Nordh. Natuurlijk weer een keer naar Stekenjokk, daar ben ik zo weg van. Maar ook naar bestemmingen die we nog niet bezocht hebben. Er komt binnenkort dus wel weer meer leven in de brouwerij op deze blog. Ik wil ook nog een verloting doen, dus houd het in de gaten!
Eerst morgen naar Granberget, tunnbröd bakken met en bij Chris en Georgette.
Op mijn fotoblog staat sinds 17 juni een aparte pagina...
Jämmervattnet een midzomer lang.

vrijdag 22 juni 2012

Midsommarafton


Gisteren sprak ik Åke, de buurman en vroeg of hij ook nog naar de viering van midsommar gaat vanmiddag bij Valågården (hembygdsgården). Hij deed zijn linkerhand om zijn neus, deed zijn rechterarm door het onstane gat van zijn linkerarm en begon een rondje te dansen terwijl hij een liedje zong over een olifant. Zijn rechterarm moest hierbij een slurf voorstellen. Dit was zijn antwoord, hij gaat ook. Leuk en bijzonder komisch om je buurman van begin zeventig zo te zien doen. Ja, er wordt altijd rond midsommarstången gedanst en er worden zulk soort liedjes bij gezongen. Vanmiddag begeleid door accordeon. Daarna koffie met fika. Wordt later vanavond vervolgd...

Vanmiddag konden we op drie plaatsen hier vlakbij het opzetten van een midsommarstång bijwonen. Hier bij hembygdsgården waar we lid van zijn, bij de prachtig gelegen Kilvamma camping en bij Kullerbacken in Dorotea. We kozen voor de eerste, vooral ook omdat de lekkernijen (fika) bij de koffie allemaal door de dames zelf gebakken zijn, ook door Margit.
Het was een prachtige zonnige dag. Ik had er reuze zin in.
Bij aankomst kon je lootjes kopen. We kochten er vijftien voor het goede doel. Toen de mensen allemaal binnendruppelden, nou ja buiten dan, waren er al wat mannen bezig de boom op te zetten en was de accordeonist al een beetje aan het inspelen.
Daarna zongen we met z'n allen wat liedjes, die we op papier uitgereikt gekregen hadden. Ik begin ze al aardig te kennen :-).
De jongeren en de kinderen gingen toen dansen om midsommarstången, de accordeonist stond in het midden van de kring en de oudere mensen zaten op bankjes en aan picknicktafels. Jonge gezinnen zaten in het gras op plaids of picknickkleden.

Inmiddels was de koffie bruin en gingen we naar binnen. Dat was een volle tent en velen, vooral jongelui, bleven daarom maar buiten. Onder de koffie werden de loten getrokken. Helaas vielen we weer niet in de prijzen. Jammer, want ik vond het kleed, dat de dames op een van de weefgetouwen boven hadden gemaakt, erg mooi. Helemaal mijn smaak qua kleuren. Dan moet ik toch maar bij Margit in de leer. Die was er dus niet vandaag, ze zijn immers naar hun dochter in Sundsvall.

Het liedje dat je hoort werd ook gezongen. Als je het filmpje erbij wilt zien, moet je helemaal naar beneden scrollen.
Hieronder dan nog een impressie met wat foto's. Ze lijken veel op die van twee jaar geleden, maar ja, waarom zouden ze veel anders zijn? Ze zijn niet super, maar ik had mijn oude toestelletje meegenomen, omdat je dat zo lekker in je zak kunt stoppen.




Daar staat hij dan, fier en trots
in frisgroene tooi!

De accordeonist speelt alvast wat.



Binnen; dit zijn de vlaggen van Tåsjödalen,
het gebied waar Hoting in ligt.

Achter me zaten nog veel meer mensen.


Voor hembygdsgården worden dan ook altijd jonge berken op water gezet.
Ze blijven daar een aantal weken staan, tot ze lelijk worden.

Dit is de overdekte grillplaats die er ook bij hoort.
Ik schreef er nog over op 18 mei j.l.
Iedereen een heel mooi midzomerweekend!!!

donderdag 21 juni 2012



Daarna dat mooie seizoen...
Zomer...
Gevuld is de lucht met een dromerig en magisch licht;
en het landschap is als nieuw gemaakt.

maandag 18 juni 2012

Mensen

Alweer drie weken geleden dat ik deze foto nam, maar ze
gaan maar door deze papavertjes in geel, oranje en roomwit.


Hier bovenaan mijn blog staat:
Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en aardige mensen!

Aardige mensen... Ja, dat vind ik zeker in het algemeen! Neem alleen al onze buren hier, dus Clas en de andere buren Åke & Wiveka. Heel goed getroffen met deze drie mensen. We kennen hier nog veel meer aardige mensen. Maar de Zweden zijn over het algemeen ook wel erg op zichzelf. Ze zullen niet snel spontaan voor je deur staan of je roepen zo van: 'Hé, kom je een bakkie doen?'
Nee, dat zit niet zo in de aard, maar direct voor je klaar staan als dat nodig is WEL. Daar hebben jullie hier in de loop der tijd al genoeg over kunnen lezen. Eigenlijk vinden wij het prima zo en je moet de mensen ook zo nemen als ze zijn, je bent hier per slot van rekening als een soort van gast. Ook het mopperen op trage dienstverlening hoort erbij, ook dat zit anders in elkaar. Maar op het eind komt het altijd wel goed.

Als ik de hond uitlaat, kom ik 's morgens vaak een oudere vrouw tegen. Twee jaar geleden was een gesprek niet mogelijk, ze sprak geen Engels, ik geen Zweeds. Maar zo af en toe probeerde ze eens wat, bijvoorbeeld een simpel praatje over het weer. Ze heeft een enorm prettige aardige en hartelijke uitstraling. Laatst zei ze dat we nu iedere keer een langer praatje zouden maken, dan kon ik goed oefenen. Ze vond het gewoon jammer als we elkaar eens twee dagen achter elkaar niet tegenkwamen. Tot ze een week of twee geleden zei dat ik eens naar ze toe moest komen. Ik wilde dan maar een afspraak maken, zomaar langs gaan bij Zweedse mensen... Ze wilde beslist geen afspraak maken, ik kon altijd komen. Ze wonen hier een kleine kilometer vandaan en donderdag trok ik dan de stoute schoenen aan, nam een Nederlandse gerookte makreel mee als presentje (ze zijn hier gek op gerookte vis, maar makreel zien we hier nooit). Clas is gek op die makrelen. We kopen ze in IJmuiden, vers van de rokerij. Laten ze ergens insealen en nemen ze in koeltas met ijs mee. Hier gaan ze direct in de vriezer. Gaat uitstekend.

Mijn bezoekje was zo leuk, dat ik na thuiskomst gelijk verslag deed per e-mail aan iemand waarvan ik weet dat ze ervan geniet. Ik schreef het volgende:

Hej ...!
Met geen pen te beschrijven, mijn onverwachte bezoek aan die mensen die Margit en Erik blijken te heten. Zoveel hartelijkheid heb ik hier nog niet eerder ondervonden. Echt geen woorden voor.
Er werd van alles uit de kelder gehaald (zelf gebakken), dat werd even gewarmd in de oven. Ook kwamen er nog zelfgebakken zandkoekjes op tafel en opgekookte koffie natuurlijk. Ik moest ook een stukje 'strömming' proeven, dat kun je hier in de koeling vinden bij de ICA. De strömming was gebakken. Heerlijk.

Het hele huis moest ik zien en alle door Erik gemaakte meubeltjes bewonderde ik. Vroeger heeft hij in de bossen gewerkt, het was niet zijn beroep dat meubelmaken. Bijv. een kastje met deurtjes met ruitjes voor Margits verzameling eierdopjes. En nog veel meer kastjes, bloemenrekjes, enz. 
Daarna kwam de tuin aan de beurt, met het bloemenkasje waarin begonia's, die zijn bestemd voor de begraafplaats. Buiten de aardappelbedjes, plantjes, sla.

Alles straalde liefde en gezelligheid uit. Ze zijn 83 en 84!
Ik kreeg een album onder ogen, een album online gemaakt door een dochter ter gelegenheid van de 80e verjaardag van Margit. Margit verbaasde zich erover dat ik alle tekst kon lezen in het album. Ik zei dat dat het probleem niet is, het lezen. Toch kon ik praktisch alles volgen wat ze vertelden, alleen mezelf uitdrukken is soms nog een beetje moeilijk. Toch kom ik vaak ver door de zin anders te maken dan ik normaal zou doen :-). Iets simpeler of anders formuleren.

Margit wil me leren weven. Het hele huis ligt vol met kleedjes en kleden die ze zelf heeft gemaakt. Uiteraard is er een hele slaapkamer opgeofferd aan het weefgetouw en alles wat er verder nog nodig is om te weven.

Met midsommar gaan ze naar Sundsvall om het te vieren bij een dochter. Dan kan ze gelijk een mooie jurk kopen voor als ze naar Göteborg gaan voor een bruiloft. In juli gaan ze twee weken naar de Lofoten en nog weer later een week naar Cyprus, daar heeft een andere dochter een appartement. Ook daar kreeg ik foto's van te zien. Eén van de drie kinderen woont in Göteborg, één in Sundsvall, de derde hier vlakbij.

Je begrijpt, de tijd was tekort. Margit moest na de middag naar de kapper om te knippen en voor een permanent. Ik wilde een foto van hen maken, dat mag als ze naar de kapper is geweest, want ze vond dat ze er zo niet uitzag. Ik vond het natuurlijk meevallen, maar zelf voel ik me ook onzeker als ik nodig naar de kapper moet.
Einde e-mail

Gisteren kwamen we ze tegen op Hotings marknad. Peter aan ze voorgesteld, die moet volgende keer ook meekomen. De tassen werden geopend om ons te laten zien wat ze allemaal al gekocht hadden, geitenkazen, diverse soorten gerookt vlees (ingeseald aan een stuk, dat zie je hier veel). Haar permanent was goed gelukt :-). Je geeft haar beslist geen 83. Aan Erik zie je meer zijn leeftijd af. Ze zijn nog zo gek op elkaar. Hoe vaak ze niet elkaars hand of handen pakken.
Echt een heel mooi stel!

De schoenlappersplant doet het hier altijd buitengewoon goed.

donderdag 14 juni 2012

Altijd anders

Gisteren zagen we rond half twaalf 's avonds een mooi verschijnsel. De berg schuin achter ons huis was helemaal rood gekleurd. Hoe kan dat nu? Aan de voorkant zagen we wel de zon nog net op het meer schijnen. Snel het fototoestel gepakt...


Ja, dan ook naar het meer natuurlijk, want hoe kan dat beetje zon nu zo'n gloed veroorzaken? Aan het meer gekomen zag het er zo uit...



Het was drie dagen prachtig weer geweest, waarin we heerlijk hele dagen buiten waren, buiten aten, buiten klusten, buiten genoten. We wisten dat het een dagje zou gaan regenen en in de loop van de avond zagen we de regen ook aankomen vanuit het zuiden. De zon op het meer staat om die tijd in het noorden, de voorste bewolking is dan ook nog net voor de zon.
Een half uurtje later begon het te regenen en zag het er zo uit...



Over de berg aan de achterkant was toen een hele regenboog te zien. Dus echt 180 graden. Ik dacht dat die moeilijk in z'n geheel vast te leggen zou zijn, genoot er van en ben er niet meer voor naar buiten gegaan.

Het meer hier tegenover. Ik geniet er dagelijks van. Het is geen dag hetzelfde. Soms denk ik wel eens er iedere avond op hetzelfde tijdstip een foto te maken, bijvoorbeeld een maand lang. Je zult versteld staan, zoveel mooie gezichten het meer heeft. Sommigen denken misschien 'Heb je haar weer met haar meer!', maar ik weet dat ik er ook veel mensen een plezier mee doe. Daarom plaats ik de foto's van gisteren ook op m'n fotoblog, daar kan ik ze n.l. groter op plaatsen. Ik plaats er ook meer.

dinsdag 12 juni 2012

Oxalis acetosella




Toen wij hier aangekomen waren, schreef ik op 9 mei j.l. over de bosanemoontjes die ik tot Sundsvall overal zag. Zelfs een kleine honderd kilometer westwaards vanaf Sundsvall waren ze er ook nog, maar het werden er steeds minder. Ik was er erg jaloers op toen we hier eenmaal waren, hier zie ik nagenoeg geen bosanemoontjes. Soms maar enkele. Maar sinds een week is dat helemaal goed gemaakt door de Oxalis acetosella! Prachtig, schattig, fleurig op de bosbodem. Vooral hier bij het riviertje staan er enorm veel. Verder is de tuin bezwangerd met bloemengeuren (van bomen), bedwelmend bijna :-), heel sterk en erg lekker. Nu maar hopen dat ze eventjes mooi blijven en niet snel verregenen. Het voorjaar is tot nu toe redelijk nat en koud, alles is ook wat laat. Volgens mij is het in heel Europa niet zo geweldig.


zaterdag 9 juni 2012

Even...




Nog even
heel even
dan sta ik hier weer even
in frisgroene tooi 
met linten en bloemen
verweven


Even
heel even
zullen ze aan mijn voet dansen
met in hun haar bloemenkransen
ze huldigen de natuur voor
nieuw leven 


Even
heel even
dan sta ik hier weer het hele jaar
slechts de verdorde versiering
doet nog denken aan een viering
van even 


Maar bijna elke dag
zie ik háár gaan
ze bewondert mij het hele jaar
met frisgroene tooi
met verdord blad als het moet
maar vooral ’s winters met een witte hoed 

 
Midsommarstången

zondag 3 juni 2012

Stille getuigen

Hoe lang zal deze fiets, of zullen de restanten ervan, hier al liggen?
Ik vind hem erg fotogeniek.
Met dit formaat komt dat niet zo uit, dus klikklik!

Degenen die wel vaker in Zweden komen of blogs lezen van mensen in Zweden, weten het wel. De Zweden zijn niet zo goed in het opruimen van oude dingen. Dingen als bijvoorbeeld oude huizen, schuren, auto's, landbouwwerktuigen, sneeuwscooters, en ga zo maar door.
Toen wij begin mei nabij Gävle in een hotel sliepen, liet ik Rushy uit. Jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me had. Het waren juweeltjes om te fotograferen. Een vrachtwagen en een personenbus. Zeker al 50 jaar geleden dat ze daar waren geparkeerd. Er zat geen glas meer in, geen lak meer op. Ze waren opgenomen in de natuur. Een roestig stalen ding, maar eigenlijk ook mooi! Als we er weer eens overnachten gaat het toestel mee, ze zullen er nog wel een jaartje of wat staan.
Als je de bossen in gaat, is het niet ondenkbaar dat je stille getuigen tegenkomt. Wat je hier al heel gemakkelijk vindt zijn bijv. zinken emmers. Gedeukt, dat wel, dunne kwaliteit, bodem er vaak uit. Ik heb er al een paar meegenomen, ha, ha, ik zie er weer eens iets in. Leuk als de Oost-Indische kers eerdaags bloeit. Vast een leuk stel samen. Maar goed, als ik met de hond wandel, kom ik wel eens wat tegen. Afgelopen week dus deze fiets en bijvoorbeeld dit:


Deze oude schuur...

ziet er van binnen zo uit, de sparretjes groeien er al in.

Dit is er ook in.

Dit is een paar honderd meter verderop.
Deze schuur ligt al tientallen jaren plat.
Er groeien al bosbessen op en mos.

Je moet wel goed uitkijken voor roestige spijkers.
Bij deze platte schuur lag ook de fiets.

Wie weet wordt dit nog vervolgd...

vrijdag 1 juni 2012

Er is er een jarig...

Deze lieve schat, onze Rushy, is vandaag 13 jaar geworden!
We hopen dat er nog heel wat jaren bij komen!
klikklik