Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





vrijdag 23 december 2016

Kerstmis 2016 komt eraan...

 
 
 

Kerst komt eraan en allemaal zijn we druk. Het is hier in de omgeving veel drukker dan normaal, allemaal mensen uit het zuiden die hierheen komen voor wintersport richting de bergen. Gelukkig ligt er sneeuw al is de bovenlaag hard geworden door dooi tussendoor. Maar zaterdag, zondag en maandag zullen bij elkaar wel zo'n 20 cm verse sneeuw geven, dus mooi! In de bergen heeft het al eerder gesneeuwd na de dooi tussendoor.
In de winkels was het de laatste dagen ook erg druk voor hier.

Kerst komt eraan en kerstavond, dus morgenavond 24 december, is voor de Zweden kerst. Dan is het Julafton  en dan komen ze allemaal bij elkaar, kijken 's middags steevast naar Kalle Anka (Donald Duck) op tv om klokslag drie uur, een jaarlijks terugkerende traditie en daarna aan de glögg gevolgd door het julbord oftewel het kerstbuffet. 

Kerst komt eraan en voor mij is kerstavond meer een avond van overdenkingen. Bijvoorbeeld terugdenken aan kerstfeesten met geliefden die er niet meer zijn.
Aan al die mensen die niet uitkijken naar kerst, elk met zijn of haar reden. Je hoeft maar aan het nieuws te denken.
 
Kerst komt eraan, voor ons een witte kerst met lekker samenzijn, met kaarsjes en hapjes. Misschien wel even erop uit, "A sleigh ride in the snow" :-).
Een poosje wegduiken met een mooi boek. Bijlezen bij de blogs die ik volg, ik loop nogal achter.
Voor morgenavond heb ik geen Zweedse glögg gekocht, beetje slappe hap, 'k ga lekker zelf bisschopswijn maken.
Zorgt voor lekker rode wangen.
 
Kerst komt eraan, ieder zijn of haar ding, weinig mensen in bloggenland. Ik zal er waarschijnlijk ook niet zijn morgen, kerst...
 
Oh ja, het kerstverhaal dat ik dit jaar weer geschreven heb, het beloofde vervolg op dat van vorig jaar, vind je HIER (klik).
Heb je het eerste deel vorig jaar niet gelezen? Natuurlijk spreekt het tweede deel veel meer als je het eerste deel ook gelezen hebt, de link naar het eerste deel staat boven het tweede deel.
Veel leesplezier! Als het net zo vaak gelezen wordt als vorig jaar en net zo gewaardeerd wordt, ben ik dik tevreden.
 
Hieronder, als elk jaar, een traditioneel Zweeds kerstlied.
Deze keer "Gläns över sjö och strand", met daaronder de Zweedse tekst. Het wordt hier gezongen door Sofia Karlsson.
 
 
Een heel mooie warme en gezellige kerst wens ik jullie!

God Jul!


Gon

 
 Gläns över sjö och strand, stjärna ur fjärran,
du som i Österland tändes av Herran.
Stjärnan från Betlehem leder ej bort, men hem.
Barnen och herdarna följa dig gärna,
strålande stjärna, strålande stjärna.
 
Natt över Judaland, natt över Sion.
Borta vid västerrand slocknar Orion.
Herden, som sover trött,
barnet, som slumrar sött,
vakna vid underbar korus av röster,
skåda en härligt klar stjärna i öster;
 
Gånga från lamm och hem, sökande Eden.
Stjärnan från Betlehem visar dem leden
fram genom hindrande jordiska fängsel
hän till det glindrande lustgårdens stängsel,
Hän till det glindrandelustgårdens stängsel.
 
Armar där sträckas dem, läppar där viska,
viska och räckas dem, ljuva och friska:
Stjärnan från Betlehem leder ej bort, men hem.
Barnen och herdarna följa dig gärna,
strålande stjärna, strålande stjärna.


 

dinsdag 20 december 2016

Winterwende 2016


Op de berg achter ons huis met sneeuw op komst (klik op foto).


Eenentwintig december 2016 om 10:44 is officieel de zonnewende, in dit geval ook wel winterwende genoemd. Rond deze tijd komt de zon ten noorden van de poolcirkel niet meer boven de horizon uit. 
De zonnewende is niet elk jaar op dezelfde tijd en kan op 21 of 22 december vallen.
Ik schat dat wij zo'n 350 km ten zuiden van de poolcirkel wonen, hier komt hij altijd nog boven de horizon uit.
Maar nu gaan de dagen weer lengen en in een maand tijd zal het 's middags al bijna twee uur langer licht zijn hier in Jämtland - Zweden. Dat gaat zo snel! Hier schijnt in de loop van de tweede helft van januari de zon weer op het erf, dan komt hij weer over de berg heen. We zien hem nu wel schijnen, maar op afstand.





"De winterwende wordt ook wel een Yule genoemd en valt op de langste nacht van het jaar. Nadat de langste nacht is geweest, worden de dagen alleen maar langer, de invloed van het licht wordt steeds groter. Daarom staat in dit feest de wedergeboorte van de zon centraal. Het is ook de periode dat Jezus werd geboren, en dat zijn licht snel de duisternis weer zal overheersen. Om de zon te helpen, worden overal ter wereld vuren aangestoken. De Yulevuren staan symbool voor de macht van de God op aarde. 
Zijn geboorte betekent leven, licht en warmte, en dat vieren we door het ontsteken van die vuren. In vroeger tijden werden de vuren op hoge heuvels aangestoken, zodat hun licht over het hele land zou schijnen. De mensen geloofden dat al het land dat door de Yule vuren werd verlicht, het komende jaar grote vruchtbaarheid zou hebben. 
Dat geloof leeft tot op de dag van vandaag nog in het Yulefeest door. Ook het in je huis halen van het leven staat centraal in dit feest. De ‘kerst’boom is hier een voorbeeld van. De sparboom staat symbool voor het eeuwige leven. Dit komt, omdat hij altijd groen is. De lichtjes staan symbool voor de zon, die opnieuw geboren wordt."
(bron www. wicca-is-een-religie.nl).

Tot vrijdag de 23e wanneer ik met mijn laatste bericht kom zo voor kerst en natuurlijk met m'n kerstverhaal!

Gon

maandag 19 december 2016

Laplandkoorts

 
 
Met Rushy aan de wandel

 
 
 
 
Het filmpje pas kijken na het lezen van dit bericht...
 

Even dit berichtje om mijn kerstverhaal 2016 alvast aan te kondigen.
Wat is deze maand tot nu toe snel gegaan.
Eerst hadden we lichte vorst gevolgd door 3 etmalen achtereen van constant -25°C. Daarna duikelde de temperatuur naar zo'n -10°C ongeveer.
Dat was allemaal fijn en ook erg mooi. De bomen waren na een nacht met mist helemaal dik berijpt.
Voor de -25 draaien we ons hand niet om. Zeg nu niet "brrrrrrrr" of "koud!!", nee, niet zeggen, niet nadat je hier ooit eens bent geweest. Want echt, neem van mij aan dat je dat dan niet meer zeggen zal, het is een heel andere kou dan wanneer het in NL zo'n temperatuur zou zijn. Nee hoor, je er lekker op kleden en gaan met die banaan. Honden hebben ook een heerlijk jasje.
Overigens dragen ze die alleen als het kouder is dan zo'n -15. We hebben honden die gewoon in huis wonen en die meegekomen zijn. Ze waren de lage temperaturen dan ook niet gewend. De dierenarts waarschuwde ze toch vooral niet te snel een jasje aan te doen. Ze harden af en hun vacht past zich snel aan. Vandaar vanaf -15 ongeveer pas in het jasje. Gaat al die jaren al prima.  Ze hebben plezier buiten, dat zegt genoeg.
Maar dan nu, nu regent het en lijkt het voor het gevoel wel zomer. Zo'n groot temperatuursverschil doet het nu erg warm lijken bij +1. Van ons mag het gelijk weer onder nul duiken en dat het maar onder nul mag blijven tot begin april! Dat is onze wens. Het is hier 's winters het lekkerst tussen -5 en -20°C.

Nu dus even een beetje glad buiten en de loopwijze weer aanpassen:

 
 

Lopen als een pinguïn als het ware en steeds je hele gewicht op de voet waar je op gaat staan. Het is even wennen, maar nu heb ik het al jaren onder de knie. Dat scheelt heel veel valpartijen.
Het ziet er wat vreemd uit, maar dat kan je niets schelen als je maar overeind blijft. Tijdens onze eerste winter hier begreep ik niet waarom de mensen zo liepen, tot ik eens dit plaatje tegenkwam.

Het kerstverhaal zal ik a.s vrijdag 23 december plaatsen. Deze keer dus niet in delen, maar pats, het hele verhaal in één keer.
Zoals de meesten van jullie wel weten is 't het beloofde vervolg op het kerstverhaal dat ik vorig jaar schreef.
Dus als je lekker wilt zwijmelen met kerst dan kan dat met dit kerstverhaal dat zich in mijn fantasie afspeelt in de omgeving waarin ik woon, wij wonen.
Bovenaan in dit bericht heb je een filmpje zien staan, een filmpje over de winter (met ook zijn sporten) in Lapland. Het is opgenomen in Fins Lapland, maar neem van mij aan dat het er hier precies zo uitziet en aan toegaat. Het zal je helpen de sfeer te verbeelden bij het kerstverhaal.
Mocht je het eerste deel vorig jaar niet gelezen hebben, of kan je het je niet meer zo goed herinneren, dan vind je dat HIER (klik) en kan je alvast in de stemming komen.
 
Tot vrijdag!
Gon


dinsdag 13 december 2016

Luciadagen 2016


klikklik

Sankta Lucia.
Vandaag is het Luciadagen.
Het Luciafeest is een typisch Zweeds lichtfeest dat wordt gevierd op 13 december, de naamdag van Sint Lucia. 
Vanaf vanmorgen 07.00 uur is de Lucia-viering vanuit Varbergs fästning uitgezonden op SVT2, maar zou vanavond om 18.00 uur herhaald worden. 
Je begrijpt misschien wel dat wij de herhaling van 's avonds verkiezen boven vroeg uit bed.

Varbergs fästning oftewel de vesting van Varberg is dus waar de viering gehouden werd. Deze vesting ligt aan de westkust, pakweg zo'n vijftig kilometer ten zuiden van Göteborg. HIER (klik) kan je op Wikipedia lezen over deze vesting.




Wil je deze Lucia-viering ook zien, dan kan dat HIER (klik) bij SVT Play. Het staat online tot 12 januari 2017, dus een maand.

Gon

zondag 4 december 2016

Sinterklaas en de verrassing

 


Al een aantal jaren krijgen we een paar dagen voor Sinterklaas een afhaalbericht van het postkantoor. Met dit afhaalbericht en je paspoort krijg je het mee. Bij het zien van de afzender wisten we het, wederom verwennen Anneke en Adrie ons met allerlei lekkers voor sinterklaasavond.
Zo gingen we ook afgelopen donderdag naar het postkantoortje hier in de supermarkt.
En ja hoor, bij het zien van de afzender wisten we dat onze sinterklaasavond weer niet stuk kon.
Het is altijd zo leuk verzorgd met een kaart met een mooi gedicht erin. En ook alvast de kerstkaart met lieve wensen.
Lieve Anneke en Adrie, ik ben altijd weer geraakt bij het zien van deze dingen en zie jullie in gedachten bezig met dit klaar te maken voor verzending.
Heel erg bedankt!!! 
 
Iedereen een gezellig sinterklaasfeest gewenst!
 
Gon


zaterdag 26 november 2016

In een arrenslee...


Klik maar op een foto voor groter beeld, echt prachtig!

Ja, de winter is hier al even aan de gang, er ligt al veel sneeuw. Het is erg kwakkelend rond nul. Dan weer een paar dagen onder nul, dan weer een of twee dagen met overdag net iets boven nul. Veel depressies dus. Er ligt al een enorme hoeveelheid keiharde sneeuw op het erf, allemaal aan de kanten, in de tuin gedeponeerd met een happer. Sneeuw die van daken gleed en sneeuw die in de weg lag. Natte, ingeklonken sneeuw die nu weer bevroren is. Ik kan me niet herinneren dat er sinds 2008 rond deze tijd al zoveel geruimde sneeuw in de tuin lag.

De kerstmarkten zijn ook alweer aan de gang, van die heerlijk kleine kneuterige kerstmarkten. Soms met de mogelijkheid voor een ritje in de arrenslee. Dit was vandaag in de buurt.
De foto's zijn niet van mij, maar van iemand die ik ken.


Binnen...

en buiten.
Warempel, de Kerstman!
 
En andere mensen in de slee
 
Verdraaid, dit doet me denken aan onze eigen Zweedse arrenslee met de Kerstman die ons toen bezocht rond de kerst van 2013! Dat kun je HIER en HIER nog lezen. Leuk om in kerststemming te komen.
 
Zelf ben ik door de markten en het weer al wel aardig in stemming gekomen. Overal zie je nu de elektrische adventskandelaars voor de ramen verschijnen. Geen bewoond huis waar dit niet voor de ramen staat, dit is erg traditioneel hier, evenals de verlichte kerststerren.
Zelf heb ik al zo'n kandelaar in het gastenhuisje voor het raam gezet. Nu is het net of we buren hebben en zeggen gekscherend tegen elkaar dat de buren thuis zijn als hij brandt (op de tijdklok). In de kamer heb ik al de krans met lichtjes voor het raam gehangen.
 
Ik denk dat het in NL wat later op gang komt, maar eh... raken jullie al in de stemming? Al iets opgehangen met het donkere weer? Ik ben benieuwd.
 
Gon
 
 


donderdag 17 november 2016

Maan en stenen




Elke avond loop ik met Sim bij het snelstromende riviertje, ongeveer tweehonderd meter van huis. Het is altijd een traktatie om ’s winters bij volle (of bijna volle) maan bij dit riviertje te staan. De maan schijnt dan precies op de kopse kant tussen de bomen door op het stromende water dat zich snel een weg baant tussen de keien door. Nu met de mooie grotere maan helemaal. En dan het geluid er bij!
Ik heb me de moeite bespaard mijn fototoestel mee te nemen, ik ben heel slecht in het nemen van zulke foto’s. Jammer, want ik zou deze pracht graag met jullie delen.
Ik dacht dat ik wel zoiets op internet kon vinden en dan zou ik dat wel plaatsen met bronvermelding. Maar helaas, ik vond niets wat er op leek.
De animatie hierboven heb ik een paar jaar geleden al eens gevonden op internet en opgeslagen.

Hebben jullie de supermaan nog ervaren?
Hier vond ik het niet anders dan anders in de Zweedse winter waarin de maan altijd al dichterbij staat dan zuidelijker.
Ik zag op Facebook nog iets waarom ik enorm gelachen heb en nog. Geplaatst door ene Karen Sullivan:

Can't see nothing in the sky tonight, just chemical.
Had to put a tortilla on the window to simulate the supermoon.

Het was even echt winter met ’s nachts wel tot -15° C. In tegenstelling tot zuidelijker gelegen provincies en steden, bijv. de provincie Dalarna en de hoofdstad Stockholm, hadden wij weinig sneeuw (iets van vijf centimeter). Stockholm had rond de 40 cm sneeuw om maar eens wat te noemen en het openbare leven had daar enorm veel hinder van. Ik las een artikel waarin gesproken werd over de vele botbreuken door gladheid en het falende sneeuwruimen door de verantwoordelijke diensten. Nee, daar hadden wij geen last van gelukkig. Maar nu zitten we op de wip, het kan vriezen en het kan dooien. Vooral voor Peter (lopen met prothese) en onze oude Rushy wel lastig. Tot nu toe gaat het lopen op het erf nog helemaal prima, hopen dat het zo blijft. Vanaf zondag gelukkig weer 24 uur per dag onder nul.
 
Om Rushy maakten we ons toch wel erg bezorgd i.v.m. het naar buiten gaan.
Zeventien jaar en artrose in haar voorpoten. Niet eens zozeer bezorgd om het lopen buiten, maar over het buiten komen. Hoe je het ook wendt of keert, ze moet een trap af.
We hebben drie jaar geleden al gekozen voor de kortste trap van de drie en dat is via de slaapkamer naar de altan en vanuit de altan (= soort overdekt terrasje) met de trap van vijf treden de achtertuin in. Een loper op de trap gelegd/gemaakt tegen het uitglijden. Dat ging heel lang goed, tot een week of twee geleden.
Ik zou haar graag willen dragen, 14 kilo is te doen, maar ze wil dat pertinent niet!
Door het dwars zijn en tegenstribbelen wordt het voor mij (en ook voor haar) erg gevaarlijk.
De laatste weken slaat ze bij het naar buiten gaan de onderste tree over en springt dus vanaf de op een na onderste tree de tuin in. Bij het neerkomen hoor je gewoon de lucht uit haar lichaam gaan en er bij gaan staan helpt niet.
Nu dan iets anders gemaakt, niet mooi, maar het werkt! Bij sneeuwval of regen dek ik het af met een plaat, dus nooit glad. Zelf kan ik (de helft) van de treden nog gebruiken.
We zijn blij met deze oplossing.




Inmiddels (na het maken van de foto) heb ik het oppervlak van haar loopplank ook nog ruw gemaakt met grof zand. Hier zie je de afdrukken van haar eerste afdaling 😊

Ik moest deze weken, met enige tijd toch wel strenge vorst, denken aan hoe de mensen hier vroeger ontdekt moeten hebben dat steen/stenen lang warmte vasthouden en het zijn gaan gebruiken in hun verwarmingssystemen.
Denk aan tegelkachels, speksteenkachels en later ook het aan de binnenkant bekleden van ijzeren kachels en ketels met stenen.
Elk jaar weer valt het me op in de eerste tijd van de sneeuw. Het valt dan op dat de sneeuw overal blijft liggen, behalve op stenen, die blijven sneeuwvrij.


Dit was vorige week in het bos, ons paadje tussen de bosbessen door.
Daarna viel er meer sneeuw en nog steeds is deze steen vrij van sneeuw.
Ik koos deze oudere foto omdat Rushy er ook op staat (zoekplaatje).
Ze moest er natuurlijk ook weer met haar lange neus bij staan 😊

Overal, maar dan ook overal zitten hier zwerfkeien onder de grond of steken er geheel of gedeeltelijk boven uit. We leven als het ware op een heel dikke laag zwerfkeien met wisselend een dunne of een iets dikkere laag humus er op. Daar waar een heel grote kei onder een dun laagje humus of bijna aan de oppervlakte ligt, smelt de sneeuw in het begin ook nog weg.
Je kunt dan dus zien dat er een kei moet zitten en ook hoe groot hij ongeveer is.
Hoe groter de kei, hoe langer de sneeuw op die plek weg blijft smelten. Want hoe groter die kei, hoe meer warmte erin opgeslagen ligt en ook hoe langer het duurt voor hij bedekt wordt met sneeuw. Dat gebeurt naarmate de vorst dieper in de grond raakt.
Dus als ik dan buiten loop en dit weer zie, denk ik dat de kans bestaat dat het ooit zo ontdekt is.

Hebben jullie de supermaan kunnen zien, en zo ja, hebben jullie mooie foto’s kunnen maken? Ik ben er best benieuwd naar, naar foto’s…

Gon



maandag 7 november 2016

Met oude dingen de winter in...

 
Zo zag het er ongeveer uit, maar dan minstens dertig stuks!
 
Inmiddels heeft de winter hier echt z'n intrede gedaan. De laatste dagen varieert de temperatuur overdag rond de -6 tot -8°C, in de koudste nacht was het -15°C. Ik vind het niet erg, want het betekent na een aantal zwaar bewolkte weken eindelijk zon en als ik nu 's avonds laat de honden nog een keer uitlaat zie ik tenminste de vertrouwde steelpan (Grote Beer) weer aan de heldere noordelijke hemel staan. Er ligt een dun laagje sneeuw, een centimeter of drie misschien, en dat maakt het lekker licht en vrolijk.
De vogels weten ons ook alweer te vinden en momenteel voer ik een liter zonnepitten per dag. Maar het wordt steeds drukker en het zal weldra meer moeten worden, want het is rond de middag al schoon op. Dit terwijl buurman Clas en de andere buren, ook voeren. De Vlaamse gaaien weten ook nog steeds waar we wonen, voor hen bak ik speciaal brood met zaden en pitten erin. Met zonnepitten (met schil) kunnen ze niet zoveel.
Gisteren pakte ik snel mijn fototoestel toen ik in een (inmiddels natuurlijk kale) vogelkers wel 30 pestvogels zag zitten. Waarschijnlijk was deze groep net aangekomen uit andere oorden. Helaas zagen ze me en de foto is dan ook nog eens niet geslaagd. Daarom zijn de twee foto's in dit bericht 'geleend' van internet.
 
Jullie zullen het wel herkennen, aandenkens aan bepaalde mensen.
Bijvoorbeeld aan oude liefdes of overleden familieleden.
Ik wil het hier hebben over aandenkens van mijn overleden ouders, in dit geval van mijn moeder.
Afgelopen week een deel van de 144 granny squares (zie vorige bericht) aan elkaar gezet, 54 om precies te zijn. Ook heb ik afgelopen week het kerstverhaal al geschreven, ging wonderbaarlijk snel en alleen de puntjes moeten nog op de i.
Ik wilde even iets anders dan de vierkantjes aan elkaar zetten en mede door het winterweer, vooral de sneeuw, voorzichtig beginnende reclames op tv, in krantjes en tijdschriften met betrekking tot kerst (ja, dat begint hier altijd erg vroeg!), dook ik eens in de 'kerstkast'.
Daar vond ik het schellekoord van mijn moeder dat speciaal voor kerst was.
Ik deed er nooit iets mee, omdat ik niet houd van een schellekoord. Er staan verschillende kleine borduursels op natuurlijk, een kerstboom, een kerstman, een kerstcadeau en zo meer.
Mijn moeder zou het niet erg gevonden hebben als ik het had weggedaan of er iets anders mee zou doen, dus hup, de schaar erin! Ik ben begonnen met de kerstboom en die is nu klaar. Wat mooi band er omheen, ook uit mijn moeders naaibox, en op rode stof gemaakt. Het is een piepklein kussentje geworden dat je zo overal neer kunt zetten. Ik vind het zelf erg leuk. Nu de andere figuren nog.
 
 

 
Ik moest gelijk denken aan de poederdoos die ze gebruikte toen ik nog een kind was. Ze had hem altijd nog bewaard. De poederdoos ligt met haar trouwhandschoenen bij haar foto die naast die van m'n vader staat. In het deksel zit ook een mooi klein echt borduurwerkje verwerkt.
Mooi hé?!!

 
 

 
 
 
 
En dan kocht ik ook nog dit boek waaruit ik op niet al te lange termijn dingen wil haken. Staan zulke juweeltjes in! En daar weet ik dan ook nog weer zat bestemmingen voor.
 
 
 
 
Helemaal niet erg zo'n lange winter 
 
Gon
 
 

 


maandag 31 oktober 2016

Daar komt ie dan...

...Koning Winter. De eerste trekjes kwamen afgelopen week toen ik het dunne laagje sneeuw zag vanuit het keukenraam. Het meer lag nog open. De sneeuw smolt.
 
En ja, wat staan mijn geraniums er nog mooi bij hè?! 

Nu zijn we alweer een paar dagen verder en na een nacht met -6 graden ligt het meer nu wel dicht. Vandaag kwam het ook nauwelijks boven nul. En nu zou het dan zachtjes moeten gaan sneeuwen tot morgenmiddag, een paar centimeter maar. Ik hoop het en het mag (nee moet :-) blijven liggen. Dan wil ik nu ook weer niet zo'n sneeuwstorm als nu in Dalarna wordt verwacht, een provincie die een stuk zuidelijker ligt. Daar worden enkele decimeters verwacht. Tja, als we het voor het zeggen hadden...
 
Dus van mij mag het, de echt Zweedse winter. Ik weet dat velen in NL dat niet met me eens zijn, maar ik ken ook een groep die dat wel is. Gewoon een aantal maanden echt winter en geen gekwakkel. De aanloop en afloop zijn hier natuurlijk ook wel kwakkelend, maar ik durf toch wel te zeggen dat het zeker maanden niet kwakkelt en onder nul is, met vaak heerlijk weer. De sneeuw zorgt ook nog eens voor veel licht in huis en ook dat je buiten makkelijker je weg vindt in het donker.
 
Een lange koude winter. Zo anders als de zomer waarin je zoveel buiten bent. Nu tijd om binnen te zijn met leuke dingen te doen. Bijvoorbeeld de 144 granny's aan elkaar zetten die ik begin dit jaar haakte. Ook toen was het natuurlijk winter. Ik ben al een stukje op weg.
 
 
De voorste lijken flets maar dat komt door de felle inval van het daglicht.
Op de foto liggen ze allemaal nog los.
 
Vinden jullie het geen vrolijke bonte mix? Het moeten twee kussens worden en ik zie t.z.t. wel of ik er nog bij moet haken. De achterkant wordt van stof.
 
Dan wil ik nog een kastje opknappen of populair gezegd pimpen. Een gedurfde kleur en ik zal tegen die tijd wel voor en na laten zien. Dat zal wel na de jaarwisseling zijn.
 
Ik heb ook nog boeken ingeslagen voor de winter, waaronder een trilogie die zich afspeelt in Ierland, nog een land waar ik erg van houd! Zo'n zin om heerlijk weg te duiken met een goed boek.
Dus... winter erg?
Nee, heerlijk en dan heb ik het nog niet over de gezelligheid in huis, de kaarsjes, de heerlijke wandelingen door de sneeuw.
 
 
 
Vergeet bijna nog het vervolg op mijn Kerstverhaal 2015 dat ik beloofde te schrijven voor 2016. Help, ik moet er nog aan beginnen! Maar dat gaat lukken hoor, geen zorgen voor de velen die mij eind vorig jaar schreven zo benieuwd te zijn naar het vervolg.
 
Dus kom maar op Koning Winter, ik verveel me niet!
 

Gon



zaterdag 22 oktober 2016

Binnenkomer...

Hier is dan eindelijk mijn 928e bericht!
Op 23 juni had ik niet kunnen vermoeden dat het zo lang zou duren eer ik hier weer zou schrijven na het 927e bericht. Het was niet mijn bedoeling om zo lang te wachten, het gebeurde gewoon.
Ik kan van alles verzinnen als drukke zomer, veel bezoek of wat dan ook, maar dat zijn nooit redenen geweest. Ik heb sinds ik begon met deze blog in 2008 nog nooit zo'n lange onderbreking gehad, zelfs een week overslaan was voor 23 juni volgens mij nog nooit voorgekomen.
Maar goed, de gang was er op een gegeven moment uit deze zomer en ik kwam er maar niet toe. Ik heb in die acht jaar al zoveel geschreven dat ik het ook moeilijk vond weer te beginnen, het gevoel alles al wel eens een keer (of misschien meerdere keren) verteld te hebben.
Maar vandaag vond ik dan een mooie reden, een mooie binnenkomer dus!
Zoals wel vaker, ga ik weer een mooi filmpje over Zweden met jullie delen. Zweedse landschappen van zuid naar noord, gefilmd met een drone.
Klik op het filmpje vooral op 'volledig scherm'!
Zelf word ik gewoon emotioneel van het filmpje, zo mooi, wat is Zweden toch mooi!
Voor je van het filmpje, met ook nog eens prachtig gekozen bijpassende muziek, gaat genieten kan je eronder nog even verder lezen.
 
 
 
 
Met ons gaat het goed. We hadden een mooie droge heerlijke zomer. Ik kan me weinig dagen herinneren dat we niet buiten konden zijn. Met de honden gaat het ook weer goed. De oude 17-jarige Rushy scharrelt lekker door en is nog altijd vrolijk en blij.
Helaas moest Sim onlangs weer een operatie ondergaan, zoals ook een jaar geleden al.
Toen vond de dierenarts een melkkliertumor waarna drie melkklieren verwijderd werden, dus ook drie tepels armer.
Nu gingen we naar de dierenarts omdat ze allebei ingeënt moesten worden. Ik zei dat Sim loops was. De arts was extra alert (door vorig jaar) en keek onder haar staart.
Ze constateerde dat Sim een baarmoederontsteking had. Zowel melkkliertumoren als baarmoederontsteking komen vaak voor bij niet gesteriliseerde oudere teefjes. Toen wij Sim kregen toen ze acht was was ze niet gesteriliseerd en dat lieten we maar zo.
Geen ervaring mee. Altijd reuen gehad en Rushy was destijds al gesteriliseerd.
Nu weten we dus wel beter. Dus mensen met teefjes die niet (meer) willen fokken, laat je oudere hond steriliseren, daarmee kan je veel leed voorkomen.
Een baarmoederontsteking is levensbedreigend als je niets doet, het niet merkt.
Wij hadden het zelf nog niet gemerkt. De ontsteking neemt zulke vormen aan dat de baarmoeder helemaal vol komt met pus en op een gegeven moment openbarst en alle ellende in de buik terecht komt. Einde verhaal!
Sim werd eerst op een zware antibioticakuur gezet en we kregen een datum voor de operatie. Baarmoeder en eierstokken moesten eruit. Was wel een verhoogd risico omdat ze loops was en alles dan meer doorbloed is, maar de dierenarts was zelfverzekerd, ze ging haar best doen en wij vertrouwden op haar.
's Morgens om negen uur werd ze geopereerd op vier oktober en voor tienen konden we haar alweer ophalen. Wel snel, maar ze was zo van streek. Beter dan maar in eigen omgeving. Sim is n.l. zeer eenkennig.
Maar ja, ik vind het ook niet echt gek. Je vrouwtje brengt je en terwijl je daar samen binnen bent krijg je een prik in je poot met een infuus en val je zo in vaste slaap.
Dan word je weer wakker in een hok met dikke tralies, op een vreemd dekentje en pijn in je buik. Ook ben je niet jezelf door een morfine injectie.
Die dag heeft ze nagenoeg de hele dag gestaan, ze durfde niet te gaan liggen, zo zielig! Maar 's avonds lukte het dan en heeft ze zelfs de nacht doorgeslapen (wel pijnstillers mee). De volgende dag was ze alweer aardig tierig en ze knapte de volgende dagen snel op. Na vijf dagen merkte je helemaal niets meer aan haar en het gaat nu dus hartstikke goed! Dus geen leuke dierendag voor Sim, maar het was de moeite waard.
 
 
Lieve Sim, lekker op schoot bij de baas (Peter)
 
Ik ben ook heel erg achter met het lezen van andere blogs die ik altijd volgde. Ik was gewoon veel minder achter de pc.
Er zullen ook wel wat lezers afgevallen zijn bij mij na zo'n lange afwezigheid hier, ik kan het ze niet kwalijk nemen.
 
 
Ik wens jullie een mooie week!
 
Gon

 
 

zondag 19 juni 2016

Vaderdag


Voor mijn allerliefste Vader die ik op zo'n dag als vandaag dubbel mis.
 



Gon

woensdag 1 juni 2016

Een roze 'prinsesstårta' met 17 kaarsjes! Hierperdepiep hoera!

 
 
En die is voor onze lieve prinses.
Rushy is vandaag 17 jaar geworden!
 
 
 
 
 
 
Ja, wat een wit koppie heeft ze gekregen, maar mag het ook...
 
 
Rushy met sneeuwsnoet, klikklik
 
Dit is Rush vijf jaar geleden, toen was haar 'masker' nog mooi bruin.
Ze is trouwens een foxterriër mix.
 
Alweer zeven jaar bij ons en toen we haar op 9-jarige leeftijd uit het asiel haalden
niet durven dromen dat we zo lang plezier van haar mochten hebben.
 
Wat ons betreft gaat ze nog een poosje lekker zo door.
Ze heeft er nog veel plezier in, dus wij ook!
 
Zij heeft waarschijnlijk liever iets anders dan Zweedse prinsessentaart,
maar dat komt helemaal goed! En met de taart komt het ook wel goed.
En natuurlijk vergeten we Sim ook niet, die deelt ook in de feestvreugde

 
Gon
 
 

woensdag 25 mei 2016

Rabarber en zo

Ja, ja, dit onderwerp komt zo...


Wat is het lang geleden dat ik hier schreef! Voor je het weet zijn we alweer weken verder. Als de sneeuw hier eenmaal weg is na een lange winter (er ligt minimaal vijf maanden sneeuw en in april moet de laatste rest van wel een meter nog smelten) en het is goed weer, dan is het heerlijk om buiten te zijn, je wilt dan van alles doen! Hoefde je je de hele winter geen zorgen te maken om je ramen, nu wordt het toch wel eens tijd voor een lapbeurt. Als het aldoor vriest en er ligt een meter of meer sneeuw om je huis kan het natuurlijk niet. Gedurende die tijd worden ze ook niet viezer, van sneeuw, die trouwens meestal niet tegen de ramen komt, worden ze niet vies. Maar na een voorjaarsstormpje met regen en stof op de ramen wil het wel.
De tuin vraagt ook wel tijd. Alle dode stelen afknippen. Ik laat ze altijd met opzet zitten, ten eerste vriezen de planten dan minder in en het staat vaak heel mooi met rijp of sneeuw erop.
Maar ik zal jullie hier niet langer mee vervelen, nu komt er van alles uit de grond.
Het gras kon alweer gemaaid worden, de poppy's (klaproosjes) en wilde viooltjes bloeien dat het een lieve lust is en de rabarber is omhoog geschoten.


Wist ik vroeger met rabarber niet veel meer te doen dan het  te koken met suiker en eventueel rozijnen, nu weet ik wel beter. Op Kokkerellen (klik) plaatste ik al eens twee recepten. Daar komt nu een derde bij. Afgelopen week zag ik het recept in een gratis huis-aan-huisblad, dus Nederlanders in Zweden herkennen het wellicht.
Ik plaats het recept hier, maar ook op Kokkerellen zodat je het later gemakkelijk terug kunt vinden.
Daar gaat ie, het recept zoals op de foto hier bovenaan.

Rabarber- och hallonpaj med vit choklad 
Rabarber- en frambozentaart met witte chocolade

Nodig:

voor het deeg:
2 dl tarwemeel (zie over maten en gewichten op Kokkerellen in de rechterkolom)
1 dl amandelsnippers
2 eetl suiker
100 gram boter

voor de vulling:
5 dl rabarber in stukjes
5 dl frambozen
75 gr gehakte witte chocolade
2 eetl suiker
evt. 1½ eetl aardappelmeel

topping:
25 gr gehakte witte chocolade

Zo doe je het:
1. Verwarm de oven voor op 225 graden.
Meng het meel en de suiker in een kom. Snijd de boter in stukjes en meng er doorheen zodat het een korrelig geheel wordt. Roer de amandelsnippers erdoor.
2. Meng alle ingrediënten voor de vulling en leg ze in een taartvorm. Strooi er aardappelmeel overheen in het geval dat je bevroren frambozen gebruikt. Verkruimel het deeg over de vulling. Bak in het midden van de oven gedurende 15-20 minuten.
3. Strooi de 25 gram gehakte chocolade over de taart als hij nog warm is. Serveer met vanillecrème of met vanille-ijs.

Mums mums oftewel Mmmmmmmm.

Het is nog een beetje vroeg, maar ik wens jullie alvast een fijn weekend,
met of zonder rabarbertaart!
Gon

zaterdag 7 mei 2016

Kapper en Moederdag 1962

 
Ik was bij de kapper afgelopen week en kort dat het is! En leuk dat 't staat!
Man wat was het hard nodig dat ik ging. Het was echt niet zo lang hoor, maar de keer hiervoor slecht geknipt, het was vol en pluizig en bah! Voelde me er gewoon onzeker door. Als je haar maar goed zit is een waar gezegde.
De kapster had er ook lol in en toen ze klaar was zei ze: 'Tien jaar jonger mevrouw!'
Wat een zegen dat ze dat zei, vind me het laatste jaar knap oud geworden. Maar door de nieuwe look valt het weer minder op lijkt wel, alhoewel het rimpels natuurlijk niet verdoezeld.
Mijn moeder sprak altijd erg veel in/met spreekwoorden en gezegden.
Als er iemand klaagde dat diegene vond dat hij/zij er oud uit begon te zien zei mijn moeder met een 'gekke bek': Als je niet oud wilt worden, moet je jezelf vroeg opknopen'.
Toen mijn moeder in het tehuis woonde vanwege Alzheimer en werkelijk alles kwijt leek te zijn, ons niet meer herkende, wel vage herkenning, maar niet meer echt weten wat de relatie was, deden vrijwilligers vaak spelletjes met de groep van 6 patiënten die op die gesloten afdeling woonden. Ze woonden daar als een soort gezin zeg maar. Met 'n zessen een eigen keuken, ieder een eigen kamer met badkamer.
Afijn, het gaat om de spelletjes.
Vaak werd het spelletje spreekwoorden en gezegden raden gespeeld. Mijn moeder won altijd! Ongelooflijk dat ze die allemaal nog wist.
 
Nu ben ik waar ik zijn wil, bij mijn moeder die er niet meer is, bij Moederdag.
Bij mijn moeder die ik nog altijd erg mis.

 
klikklik

Het was Moederdag 1962 en mijn moeder kreeg bovenstaand 'boekje' van mij.
Het was gemaakt op school onder leiding van onze juf 'Hulsbos'.
Ik zat in de tweede klas van de lagere school.
We moesten nog schrijven met kroontjespen en met streepjes tussen de lettergrepen.
Het was vlak voor de ballpoint bij ons op school z'n intrede deed.
Blokletters leerden we, ik kan niet aan elkaar schrijven.
Het is geen gedicht, nee, het is een liedje!
Nog altijd kan ik het zingen en dat deed ik ook op Moederdag 1962.
Mijn vader had het voor me op een veilige plaats bewaard tot  dag.
Klik maar op het plaatje om het goed te kunnen zien en lezen.
 
Het grappige was dat mijn vijf jaar jongere broer, die vijf jaar later ook
bij juf Hulsbos in de klas zat, ook met dit liedje thuiskwam.
Alleen was het boekje niet vierkant maar in de vorm van een hart.

 Geniet van je moeder zolang je haar nog hebt.
Geniet morgen van Moederdag!
 
Gon
 

donderdag 28 april 2016

Bellman en Cornelis!

 
 

 
 
Of Cornelis en Bellman, Cornelis zingt Bellman!
Als Zweden en Nederland ergens of in iemand verenigd zijn dan is het wel in Cornelis Vreeswijk. Hoe vaak schreef ik hier al niet over hem?! Wil je dat lezen geef dan zijn naam in in het zoekvak linksboven.
 
Lang verwacht en nu dan eindelijk gekomen, een cd van Cornelis met liedjes van Bellman (klik hier voor veel info over Bellman op Wikipedia).
 
Omdat ik lid ben van het Nederlandse Cornelis Vreeswijk Genootschap, kortweg CVG, las ik dat er serieuze plannen waren om liedjes van Bellman door Cornelis Vreeswijk op een cd te zetten. Daar is natuurlijk geld voor nodig en dat probeerde CVG bij elkaar te krijgen door crowdfunding. Bij inleg van een bedrag boven een bepaalde limiet, kreeg je de cd ter zijner tijd. Daar hoefde ik niet lang over na te denken, ik wilde de cd!
En toen was hij daar en werd gepresenteerd op 16 april j.l. na de Jaarvergadering van het CVG in IJmuiden. Daar had ik graag bij willen zijn, maar ja...
Gelukkig hebben ze me de cd 'Cornelis zingt Bellman' toegestuurd. Ik wilde een nummer uploaden naar YouTube, maar moest daar weer e.e.a. voor op m'n laptop installeren. Daarom maar een nummer genomen wat al op YouTube stond, de plaatjes die voorbij- komen tijdens het afspelen van deze video horen dus niet bij de cd die het CVG nu heeft uitgegeven. Maar het nummer Epistel 72 "Schitterende nimf " staat als nummer vier op de cd 'Cornelis zingt Bellman' en is hetzelfde.
Aan de teksten kun je horen dat de Zweed Bellman een paar eeuwen geleden leefde.
Ik ben erg blij met deze nieuwe aanwinst!
 
 
Epistel 72 "Schitterende nimf"
 
 
Wil je ook lid worden van het CVG dan kan dat via de website www.cornelisvreeswijk.nl.
 
 
En dat het nu dan maar eens voorjaar mag worden. Eindelijk opbeurende vooruitzichten, althans echt ruim boven nul! Nu nog wat meer zon i.p.v. regen volgende week en dan...
 
 
Twee voorspellingen, van YR en SMHI.
 
 
Ik wens jullie alvast een mooi weekend!
 

Gon


 
 



vrijdag 15 april 2016

Plasticsoep en zo


Ik kan me zorgen maken, dat doe ik uiteraard ook wel eens, nee, nogal eens.
Zorgen om mensen in nood en/of in moeilijke situaties, om dierenleed, om het milieu op deze aardkloot.
Ik heb in mijn leven tot nu toe redelijk m'n best gedaan zoveel mogelijk rekening te houden met het milieu. Echt op allerlei vlakken.
Waar ik me bijvoorbeeld heel veel zorgen om maak is de plasticsoep (klik voor Wikipedia).


 
 
Hier in Zweden hebben we een vaatwasser. Hij stond hier nu eenmaal al toen we het huis kochten. Ik wist al dat je qua water- en energieverbruik gerust de vaatwasser kunt gebruiken, je verbruikt minder water en energie dan met afspoelen en afwassen op de hand. Geen schuldgevoel daarover.
Ik gebruikte altijd vaatwastabletten met cellofaan eromheen. Het schijnt nu eenmaal niet zonder te kunnen, de tabletten zouden door luchtvochtigheid uit elkaar vallen.
Afgelopen winter opende ik een nieuwe doos tabletten van een ander merk. Ik had een beetje vochtige handen en het plastic plakte aan mijn vingers. Aan de kopse kant inscheuren en eraf halen ging niet. Maar eens op de verpakking gekeken en het bleek een soort van oplosbaar plastic, er stond dat het plastic oplost en gewoon 'verdwijnt'.
Gaan snuffelen op het net. Helaas is dit type plastic (PVA - polyvinylalcohol) oplosbaar, maar niet afbreekbaar. Het valt in kleinere delen uiteen en die blijven hangen in het milieu waar ze zich opstapelen. Ik dacht gelijk weer aan de plasticsoep en koos een volgende keer weer voor tabletten met een verpakking van polypropyleen (PP), een niet giftig plastic dat gemakkelijk gerecycleerd kan worden. Bovendien, we hebben het met z'n allen toch zeker niet zó verschrikkelijk druk dat we geen cellofaantje meer open kunnen maken? James maakt het ons al zo makkelijk door de vaat voor ons te doen!
Ik denk erover volgende keer poeder te kopen. Je kunt dan doseren hoe je wilt, een niet zo vieze vaat of juist een heel vette vaat. Als verpakking alleen een kartonnen pak. Misschien is dat nog het allerbeste!
 
Het is maar een voorbeeld.
Hier in Zweden wordt het je best makkelijk gemaakt te recyclen. Je kunt papier, plastic, blik, glas allemaal gescheiden inleveren op één plek. Op blikjes van frisdrank, bier, enz. zit statiegeld.
Mensen leveren hier zelfs braaf de aluminium cupjes van waxinelichtjes in bij metaal- verpakkingen.


 
Bovenstaande foto komt van YOUTECH (klik). Interessant om te lezen!

We staan meestal niet stil bij wat het zwervende plastic allemaal aanricht in het milieu en vooral ook bij dieren die in dit milieu leven! Waarom gooien we zulk afval op straat? We hebben het toch vaak ook van huis meegenomen, waarom ook niet mee terug en gescheiden inleveren? Helaas, men staat er vaak niet bij stil.
Onwetendheid, onverschilligheid (na mij de zondvloed) en ongeïnteresseerdheid.
 
Ook vind ik wel dat de levensmiddelenindustrie, de supermarkten ook, meer zouden kunnen doen aan al dat plastic. Ik kan me bijvoorbeeld ergeren dat wanneer ik bijvoorbeeld krentenbollen wil kopen, deze in een krakend plastic bakje liggen wat weer in een plastic zakje zit. Wat voor nut heeft in vredesnaam dat bakje??? Doe ze gewoon op een rijtje in een passend zakje. Ook dit is maar een voorbeeld.
 
Het doet me zo zeer wanneer ik dieren zie met afgeknelde ledematen, of nekken, door stukken plastic.




Bijvoorbeeld deze schildpad met een volkomen belemmerde groei door plastic.




Wat te denken van deze Jan van Gent...


 
Deze ooievaar...




Deze vogel die is gestorven door ons plastic zwerfafval dat weer aanspoelt aan kusten.
Ik zag nog veel meer afschuwelijke voorbeelden op het internet. Grote en kleine vissen, zeehonden, noem maar op, allemaal verminkt of dood door plastic.

 
Verschrikkelijk toch?!!


Hier kun je nog wat meer lezen over de plasticsoep, bijvoorbeeld van de Rijksoverheid (klik) en/of de Volkskrant (klik).
 
Proberen jullie een beetje je best te doen door rekening te houden met wat je wel en wat je niet koopt en lever je ook gescheiden in? Hebben jullie nog goede tips?
 
Gon

p.s. alle foto's in dit bericht komen van internet.

donderdag 7 april 2016

Hiep hiep hoera!


klik maar op de foto


Vandaag is Sim jarig, 10 jaar alweer!
Bij ons gekomen in juli 2014, toen 8 jaar.
Een moeilijke start door veel heimwee naar haar oude baas.
Maar na een half jaar en veel geduld helemaal gelukkig bij ons.
Lieve, lieve Sim...
Voor haar zijn er maar twee belangrijk,
dat zijn Peter en ik en ook in die volgorde.
Sim, onzeker naar vreemden.
Sim, erg kleinzerig (in tegenstelling tot "die hard" Rushy).
Sim, olijk en vrolijk, bijzonder grappig ook.
Heel lief en heel gehoorzaam.
Wat zijn we blij met je!!!


Gon