Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





zondag 25 april 2010

De lift

Tja, en dan wonen we alweer ruim drie weken in Oosterwolde. In een flat dus en dat voor buitenmensen! Maar daar kom ik later nog wel op terug. Eerst eens over Rush en de flat of Rush en de lift. Eigenlijk maakt het Rush niet uit, al denk ik dat ze het in Zweden wel leuker vindt. Maar als ze maar heerlijk haar plekjes in huis heeft, haar natje en droogje krijgt, lekker tegen je aan kan liggen als je op de bank zit en vier keer per dag uitgelaten wordt is ze helemaal gelukkig. Uiteraard gebeurt dat allemaal, want we willen niets liever dan haar gelukkig zien natuurlijk. Daarom haal je haar ook uit het asiel. Er is wel iets dat ze niet erg begrijpt sinds we in de flat wonen…………….waarom moeten we in ’s hemelsnaam eerst in een hokje (lift) waar we alleen maar staan te wachten, gaan we er dan weer uit en dan pas naar buiten? Ze kijkt me soms aan zo van….: “Waar is deze onzin voor nodig, waarom gaan we niet gelijk rechtdoor naar buiten?!” Rush is ook heel erg fel op katten, ze haat ze, of misschien is het anders en is het een soort jachtinstinct, wie zal het zeggen. In Oudesluis had ze de kat “Rusty” van de buurman. Menig keer ging ze achter hem aan en de eerste twee keer kwam ze terug met haar staart laag en een kapotte bloedende neus. We dachten dat ze het wel af zou leren, maar de reflex om direct achter een kat aan te gaan bleef. Ook achter Rusty aan. Dan ging ze achter hem aan, was tot zeer dicht bij de blazende Rusty genaderd, dacht aan de scherpe nagels in haar neus en liep weer terug, gillend eigenlijk. Dan weer naar Rusty toe en dan weer terug, alsmaar gillend. Ze wilde zo graag aanvallen, maar durfde niet meer. Als je dan riep kwam ze gelijk naar huis. Laatst gingen we hier in Oosterwolde ’s avonds nog even een rondje doen. Toen we terugkwamen en eenmaal binnen waren, zag ze achterom kijkend door de twee paar dubbelde glazen schuifdeuren, buiten een kat staan. Hij keek naar binnen. Ze vloog op de deuren af, maar ik trok haar terug. De lift was inmiddels gearriveerd en we gingen naar (onze) 2e etage. Eenmaal op de 2e stapten we uit de lift. Direct vloog ze weer naar links, de richting waar zich op de begane grond de glazen deuren, met daarachter de kat, bevonden. Ja logisch, wat weet een dier nu van etages. Voor haar zien ze er hetzelfde uit. We gaan alleen maar even in een hokje……… Erg grappig was het wel.
Vooral haar blik toen daar geen kat was............

dinsdag 13 april 2010

Voorjaar

En dan is het voorjaar. Ook in Zweden begint het voorjaar en smelt de sneeuw nu erg hard weg, want natuurlijk begint het voorjaar in Zweden later. Op 30 april wordt tijdens Valborgsmässoafton gevierd dat de winter eindelijk voorbij is en dat de lente is gearriveerd. Vorig jaar schreef ik al over Valborg dat je een beetje kunt vergelijken met onze paasvuren. Mensen komen bij elkaar rond een vuur en er wordt gezongen. Vroeger dacht men dat uit de rook van het Valborgsmässovuur ook het weer te voorspellen viel: trok de rook naar het noorden dan werd het een koude lente, trok de rook naar het zuiden dan werd de lente mild.
In Nederland wordt op deze dag natuurlijk Koninginnedag gevierd, een toevalligheid is dat de Zweedse koning Carl XVI Gustaf ook op 30 april jarig is! We verheugen ons er nog steeds, en eigenlijk steeds meer op om weer te gaan! Vandaag eerst hier maar eens op verkenning gegaan. Op tien minuten rijden heb je de Drentse bossen, heidevelden en zandverstuivingen. Rush lekker mee. Al snel een prachtig gebied gevonden en met Rush naar de toegang gelopen die bestaat uit een afrastering voor schapen en dus ook een (wild-)rooster. Ook een bord. Honden zijn 's zomers niet toegestaan vanaf 15 maart, ook niet aangelijnd. Ik wist niet dat er schapen lopen, ik vind het dan wel begrijpelijk dat honden niet mogen. Dan maar de andere kant op. Daar is een meer. Het Aekingermeer (foto boven van het net geplukt, dat is natuurlijk een zomerfoto). Erg mooi, met rietkragen, berken die in het blad aan het komen zijn en dennenbomen. Warempel, ik voelde me een beetje in Zweden. Een meer, berken, dennen.......tja met een beetje fantasie. Een heel eind gelopen, en een kwartiertje in de zon gezeten aan het meer op een bankje. Rush kwam naast me zitten op het bankje. Wat een helder water. Je keek zo op de bodem van wit zand. Daarom ook zo helder natuurlijk. Komend weekend komt Suzan (een van de trouwe volgers van deze blog), dan gaan we samen ook die kant op. Wellicht laten we Rush thuis bij Peter, dan kunnen we de wandeling over de zandverstuiving/heide doen. Lekker even op het terrasje even verderop. Suzan blijft slapen, er is een logeerkamer hier in de flat. Heel handig, dan hoeft ze niet dat hele eind terug te rijden 's avonds. We verheugen ons erop.............
Een nieuw recept op Kokkerellen.............
Janssons frestelse

donderdag 8 april 2010

Oosterwolde

Zo, eindelijk, het begint wat te worden hier in Oosterwolde. Het zat niet helemaal mee om het zo maar te zeggen. Het appartement wel hoor, dat is prima. Maar Peter kreeg problemen met zijn beenprothese en dus met zijn “stomp”. Daar zat eind maart een giga blaar op. Echt zeer verontrustend, dat vonden ook de revalidatiearts en de prothesemaker. Maar goed, op Peter zijn verjaardag eind maart zaten we bij de huisarts in ’t Zand (nabij Oudesluis) om toch maar even de blaar en dus het probleem te laten zien, we vertrouwden het niet. Dat was maar goed, de huisarts belde gelijk de revalidatiearts in Heliomare te Wijk aan Zee. We kregen betadinezalf, zalfgaasjes en zeer huidvriendelijke grote pleisters mee om daar weer overheen te doen. Na 8 dagen zeer zorgvuldig de wond verzorgd te hebben, moest Peter gisteren in Heliomare komen. De wond ziet er mooi uit, maar is nog steeds niet helemaal dicht. En dit alles komt door verkeerde materialen. Ik ga hier maar niet over uitwijden en jullie daarmee vermoeien. Peter gaat nu nieuwe materialen krijgen, maar daar gaat wel een tijd overheen natuurlijk. We hopen dat alles op tijd klaar is, zodat we half mei naar Zweden kunnen zoals we van plan zijn. Voorlopig kan hij al 9 dagen zijn prothese niet dragen en alleen op 1 been en krukken lopen. Het gevolg hiervan was ook dat ik, na de overdracht van het appartement hier, alles alleen moest doen. Jeetje, en ik was al best wel moe. We gingen 1 april (de dag van de overdracht) met onze twee auto’s afgeladen naar Oosterwolde. Alles wat in die twee auto’s zat heb ik naar de 2e verdieping gebracht. Maar er staat ook nog veel in een garage in Veenhuizen, een kilometer of tien hier vandaan. Nou ja, we zien wel. Als we eerst maar kunnen slapen. Peter heeft Joke en Hendrik Jan gebeld, die wonen in Ansen, ruim een half uur rijden van Oosterwolde. Zij hebben geholpen het bed uit de garage te halen (die Tempur matrassen zijn alleen niet te tillen, echt niet, vooral niet omdat wij dikke hebben). Dat was 1 april ’s avonds, nog gezellig ook! Wat gaan drinken met z’n 4-en in het dorp. De dag erna, op Goede Vrijdag, kwam de antieke linnenkast van mijn vader. Die was opgeslagen bij de verhuizer die ons naar Zweden had verhuisd. Laten nu dezelfde twee jongens (mannen), Lammert en Rudolf, die in Hoting onze huisraad afleverden, ook de kast brengen hier!!! Wat leuk. Bij een kop koffie boden ze spontaan aan te helpen met de garage leeg te halen en de zware kast en andere dingen hierheen te verhuizen. Jeetje………..hulp uit onverwachte hoek! De volgende dag, op hun vrije zaterdag dus, kwamen ze met een gehuurde kleine vrachtauto en met z’n 3-en. Lammert had ook zijn broer nog gecharterd. Zo rond de middag stond alles hier, en de kast (soort wandmeubel) in elkaar en mooi op zijn plek. Echt geweldig. En dan nu afrekenen………………afrekenen???? Nee hoor, dat is helemaal de bedoeling niet. Alleen de dertig euro voor de huur van de kleine vrachtauto (die moesten zij ook huren) en verder wilden ze er niets voor hebben. Wat enorm aardig zeg. Ze waren misschien mijn hachee nog niet vergeten (in Zweden), ha, ha. Natuurlijk hebben we ze wel alle drie wat gegeven, we waren veel te blij. Inmiddels zijn we een week na de overdracht en begint het hier wel op orde te raken. Oh ja, we hadden vorig weekend ook nog een verstopping! Het water liep niet meer weg, het aanrecht, de wasbak in de badkamer en de wasmachine konden hun water niet kwijt. De vorige eigenaresse gebeld, zij had nog nooit last gehad. Nou ja, weet ik ook niet. De plaatsvervangende huismeester kon het probleem ook niet oplossen. Bedrijf gebeld, en na uren was de verstopping verholpen. De volgende dag belde de vorige eigenaresse om te vragen of ze langs mocht komen. Dat mocht en ze kwam met een heel mooie voorjaarsplantenbak. Voor de narigheid. Ze zei ook dat de rekening naar haar moest. Nou dat is dan ook weer leuk opgelost. Het was ook nog heel gezellig bij een (paar) kopje(s) koffie. Ik zit dit nu te schrijven met heerlijke muziek van Lucinda Williams op mijn hoofd (koptelefoon), wauw, ontspannend!!! Nog wel wat dingen in te ruimen en uit te zoeken, maar we wonen nu hier en het zijn dingen die geen haast hebben. Nu heerlijk een maandje uitrusten voor we naar Zweden (hopen te) gaan en genieten van de prachtige omgeving hier. Bossen, zandverstuivingen, het is hier echt een van de mooiste stukjes van Nederland! Peter nam me eergisteren nog mee voor een mooie rit om aansluitend heerlijk even te relaxen op een terrasje met uitzicht op de Drentse bossen en met het mooie weer. Ook heeft hij me iedere avond verwend met heerlijke etentjes hier in het dorp. Ik heb nooit hoeven te koken! Ook voor hem was het uiteraard, buiten de ellende met zijn been, niet leuk toe te moeten kijken en niets (of niet veel) te kunnen doen............
Verder wil ik jullie nog allemaal bedanken voor de leuke kaarten! En.....tot gauw.