Vikingen deel 1

Dit wordt een bericht met veel foto's over een onderwerp dat niet iedereen zo interessant zal vinden als ik. Namelijk over het eiland met het grafveld van Vikingen. Vikingen, de zeevarende tak van de Noormannen. Vorig jaar was ik ook al op dit eiland, kijk maar. Ik noemde het toen schiereiland, maar dat is een vergissing, het is een eiland. Een lang smal eiland van ca. 2 à 2,5 km. Het wordt doorsneden door de spoorlijn die van Hoting naar Östersund gaat v.v. En veel verder uiteraard. Door de spoorbruggen kan je op het eiland komen, anders zou het niet mogelijk zijn, tenzij je per boot gaat.



Tåsjöälven, ik sta op de (geklonken) spoorbrug uit 1913.

Verboden de spoorwegomgeving te betreden
Overtreding strafbaar

Enorm komisch. Archeologen onderzochten het grafveld en besloten werd dat er een bord langs de weg van Hoting naar Kyrktåsjö moest komen, zodat het grafveld bezichtigd kan worden door belangstellenden. Zoals bijvoorbeeld ikke :-) Vervolgens werd er een houten trap gemaakt, zodat je bij de spoorweg kan komen. Vorig jaar liep ik ook tegen het gele bord met het verbod aan en vroeg me af of ik dan wel de spoorbrug over moest, omdat het dus niet mag. Waarom dan hebben ze vorig jaar aan weerskanten van het spoor op de brug nieuwe voetgangersplanken bevestigd??? Ik besloot het verbod aan mijn laars te lappen. Er komen hooguit 2 treinen per dag, de oversteek tot de afslag het eiland op duurt tussen de twee en drie minuten (weet ik nu), dus je moet wel veel pech hebben als er een trein komt, als hij komt zal hij niet zo hard rijden, hij komt net van of is bijna bij Hoting. Het is hier zo stil, dat ik hem op tijd zal horen.



Linksaf was ik vorig jaar al gegaan, dus ik besloot nu rechtsaf te gaan en
de noordkant te bekijken, ook al was daar maar één van de twaalf graven.



Klikklik op de foto, als je een idee van het eiland wilt hebben.
Letterlijk vertaald betekent de naam van het eiland: "Het lange eiland".
Op de P langs de weg op de vaste wal kunnen hooguit 2 auto's staan :-)



Deze valkuilen werden vroeger gebruikt om elanden en ander wild te vangen.
Dat gebeurde al tot 6000 jaar geleden. In 1865 werd het verboden omdat de
elanden toen met uitsterven werden bedreigd.



Aan deze kant van het eiland zijn nog veel van deze valkuilen.



Op beide delen van het eiland is een grillplaats nabij de oever.

"Älgört", letterlijk vertaald betekent dit "elandenkruid", wij noemen het Moerasspirea.

Op dit deel van het eiland werd ik enorm lastig gevallen door muggen. Thuis had ik geen last omdat er wind stond, maar ik liep hier aan de luwe kant. Na 13 steken, waarvan 8 in mijn nek, bedacht ik me op de terugweg naar het spoor, dat ik morgen de andere kant van het eiland wel zou doen. Beter voorbereid op de muggen. Teleurgesteld was ik wel. Ik wilde n.l. zo graag naar de zuidkant van het eiland. Bij het spoor aangekomen, besloot ik toch te gaan, want aan deze kant stond een heerlijk briesje en ik werd niet meer belaagd door muggen.

Mooie lucht, fantastische sfeer, ik kan dat niet uitleggen!
Als je de foto vergroot zie je in de verte de windmolens, die tussen één en twee
 jaar geleden zijn neergezet, ca. 40 km naar het zuiden, vlak voor Strömsund.



De zuidkant van het eiland is nog een stuk smaller en aan het einde weer breder.



Ik liep in een bos

wilde de bomen graag ontmoeten

Sprakeloos stond ik

Zij waren het

die naar me toe kwamen

mijn handen om hen heen legden

en openhartig vertelden

Dichterbij de bomen

was ik nooit 

Zomaar een mooi gedicht

Ik heb een hele tijd aan deze oever gezeten op een grote zwerfkei. Zo heerlijk,
mede door het geluid van het kabbelende water.

Je voelt je een beetje één met de natuur, want alleen jij bent er en de doden in
hun graven, de ruisende bomen, de vogels, het kabbelende water, de wind,
de wolken, de zon, verder niets! Er komt hier geen mens! 

Later ben ik op deze zeer oude boomstronk gaan zitten, zeker een half uur. In een zo ontspannen mogelijke houding. Ogen dicht, wind en zon in mijn gezicht. Het leek alsof alle onbelangrijke zaken, waar een mens zich vaak bijzonder onnodig druk om maakt, al bijzonder snel met de wind meewaaiden. Alsof je hoofd een schoonmaakbeurt krijgt. Mijn ogen hield ik aldoor dicht en het was wisselend bewolkt, wat bijzondere effecten gaf. Je zou haast in trance raken. Gisteren heb ik dat gedaan en vandaag ben ik weer gegaan. Het is echt een zeer bijzondere plek en ik begrijp waarom de Vikingen deze plek 1100 jaar geleden uitzochten om hun doden te begraven.

Wordt vervolgd...........