Ze is er gelukkig nog...

onze Rushy!!! Ik heb haar bijna doodgereden en ik heb het niet eens gemerkt. Ze mankeert helemaal niks, helemaal niks, maar voor hetzelfde geld! Goed, het kwam en ging zo: Het was een uur of elf en de mannen (Stefan en Östin, ik weet eindelijk hoe hij heet, ze spreken het uit als Austin weet je wel, Austin op z'n Engels dus zoals die Engelse auto Austin) zouden voor de lunch wel klaar zijn met de garagedeur. Ik bedacht me dat ik even grondverf zou gaan halen in het dorp, zodat ik na lunchtijd kon gaan verven. Rushy was ook lekker buiten, het gaat inmiddels hartstikke goed met bezoek erbij. Sinds Carla en Kees een week hier zijn geweest gaat het echt stukken beter, bijna volmaakt. Rushy is niet zo gek op autorijden en omdat ze haast niet in de auto hoeft, bedacht ik me dat ik haar mee kon nemen, zodat ze er wel aan gewend blijft. Maar nee, ze wilde niet in de auto, ging er ver vanaf zitten met één voorpoot omhoog zo van "Ik hoef toch alsjeblieft niet mee?!" "Oké, blijf dan maar hier." zei ik. Peter was de altanramen aan het schilderen en ik vroeg hem of hij haar dan naar binnen wilde roepen en dat zou hij doen. Ik stapte in mijn auto en dacht niet meer aan Rushy, dat was geregeld. Ik ben het erf afgereden, linksaf geslagen, rechtsaf geslagen tot ik bij de E45 was die naar het dorp gaat. Ik kan ook binnendoor (het bos), dat doe ik meestal, maar nu niet, ik weet niet waarom. Toen ik weer thuis kwam begon Peter hard tegen me te praten, boos eigenlijk, of ik nooit in mijn spiegels kijk. Ik kijk juist heel vaak ik mijn spiegels, echt heel vaak! Ze is achter de auto aan gerend, dat doet ze echt NOOIT, maar nu wel. Ze schijnt me te hebben ingehaald en voor de auto langs, ik heb haar niet gezien. Verderop weer, ik heb het niet gezien. Vanavond gingen Peter en ik nog even met mijn auto weg en hij gaf toe dat je haar niet kunt zien (met haar formaat) als ze vlak voor de auto langsloopt. Peter is zo snel als hij kon achter haar aan gegaan. Toen ik bij de E45 was aangeland (is gewoon een 2-baans weg, die van de middernacht foto laatst, met de pot goud in het noorden), had ze me weer ingehaald. Ik heb haar niet gezien. Ik was vol aandacht om over te steken, juist omdat de oversteek in een bocht zit. Ik ben overgestoken om linksaf te gaan en Rushy schijnt midden op de E45 te hebben gestaan. Van Hoting kwam een witte auto (weet ik nog wel), maar die sloeg gelukkig rechtsaf naar Svanabyn. Peter gaf een schreeuw (ik bedoel riep haar naam heel hard) en toen kwam ze gelukkig direct!!! Pffffffffffffffffffffff, de schrik zit me nog in het lijf. Peter heeft haar niet gestraft, maar juist geprezen omdat ze direct kwam toen hij riep. Toen ik thuiskwam deed ze heel schuldig tegenover mij, omdat ze wist dat ze eigenlijk weggelopen was, wat natuurlijk niet mag. Ze weet precies tot waar ze mag en dat gaat altijd goed. Ik heb haar lekker geknuffeld en wat lekkers gegeven. Ze wilde alleen maar zo graag bij het vrouwtje zijn. Dat wil ze altijd! Ik ben haar alles. Zo is ze nu eenmaal en achteraf sla ik mezelf voor m'n kop, en denk: "Ik ben echt zo stom dat ik haar helemaal niet heb gezien, zo stom, stom, stom!!!" Rushy heeft vandaag echt een beschermengeltje op haar schouder gehad. Ik ben zo blij dat het goed afgelopen is!

Goed de mannen waren dus klaar en namen nog een kop koffie voor ze gingen. Ze hadden de hond ook bij de auto gezien (schaam, schaam). Peter had het met Östin over het feit dat hij aan het meer bij het dorp woont en of hij ook vaak vaart op het meer. Ja, hij had zelfs een steiger! Nou dat is hier wel bijzonder, want die zie je hier bijna niet.

Peter heeft de wereldzeeën bevaren, veel van jullie weten dat wel, en ook altijd zelf een boot gehad (motorsailer en ook nog een kruiser). Nu dus niet. Maar Peter zit nu al weken op Blocket.se en Marktplaats.nl te kijken naar bootjes. Gewoon een klein bootje waar je het meer mee op kan en dat van voren een kap heeft, zodat je kunt schuilen tijdens een regenbui. Östin zei dat we vanavond maar eens bij hem moesten komen kijken. 19.00 uur werd er afgesproken. Wij erheen. Als Peter een boot koopt mag hij hem bij Östin neerleggen, gratis en voor niks. Nou, dat is toch weer niet te geloven! De trap naar de steiger (je moet wel tien treden af) wordt nog gerenoveerd en er komt een leuning langs, dat is makkelijker voor Peter en voor zijn vader, die er ook een bootje heeft. Alles wordt veilig gemaakt voor zijn vader en dus is het ook fijn voor Peter. Dus... Peter ging na thuiskomst gelijk weer snuffelen. Jullie horen het wel als er nieuws is. Het zal wel voor volgend jaar worden.

Zo, ik was eigenlijk niet van plan te schrijven vanavond, maar ik moest dit allemaal even aan jullie kwijt :-)