Vikingen deel 2

Nu dan het tweede deel met meer info over de graven van de Vikingen. Er volgt ook nog een derde deel (misschien).

Je mag niet op de graven staan of lopen. Lijkt me nogal logisch. Toch is het bordje begrijpelijk, omdat ......... het hier normaal gesproken helemaal niet gek is om op een graf te lopen. Vorig jaar ging ik mee met Yvonne naar het graf van haar ouders, dat op de begraafplaats bij de kerk in Kyrktåsjö ligt. Ze ging er plantjes op zetten in het voorjaar. De begraafplaats zag er toch wel anders uit dan in Nederland. De stenen bijvoorbeeld zijn kleiner. Toen ik als kind van drie een broertje verloor en in de loop van mijn jeugd meeging naar het graf, werd er nadrukkelijk tegen me gezegd dat ik niet op het graf mocht staan. De steen stond in het midden van het graf en aan weerskanten van het graf was een paadje waar je op mocht lopen. Eigenlijk tussen de graven in dus. Dat weet iedereen. In Zweden loopt er juist een tegelpaadje midden over het graf naar de steen waar je bloemen voor zet. Of plantjes in een piepklein perkje. De plantjes zijn hier duur, dus dat scheelt. Nee hoor, vervelend grapje, het is de gewoonte hier om het zo te doen. Ik vond het, mede door het gebeuren in mijn jeugd, naar om over het graf, dus over de dode te lopen. Yvonne begreep dat niet goed, omdat het hier juist zo hoort. Ze vond mijn verhaal weer vreemd. Lands wijs, lands eer.



klikklik voor vergroting
'Kulturminne' betekent 'cultureel erfgoed'.

Zo moeten de Vikingen er tijdens de begrafenis ongeveer hebben uitgezien. Zie je de helmen? Als wij verhalen lezen over Vikingen, op internet, in (strip-)boeken, hebben de helmen altijd hoorntjes. Dat schijnt niet waar te zijn las ik. De graven op dit eiland zijn van ca. 900 - 1100 na Christus. Voor het gemak houden we het dan maar op zo'n 1000 jaar geleden. Eigenlijk nog niet eens zo heel lang geleden. De oudste graven bevatten gecremeerde lichamen. Later werden de doden in kisten begraven. Dit kwam door de latere invloed van het Christendom. De doden hadden allerlei persoonlijke dingen bij zich. Wollen kleding, afgezet met elandenvel; hun beste kleding, messen, bijlen, wapens, zilveren munten uit de elfde eeuw. Er werden tweedachtige mantels gevonden met een riem met daarop bronzen sieraden, ook een halsketting met zilver en brons. Dat is dus gevonden in de graven met de doden in kisten, dus de "jongste" graven. De sieraden zijn een overduidelijk bewijs dat deze Vikingen handelsbetrekkingen hadden, omdat deze sieraden Indisch of Chinees moeten zijn. Naarmate het christendom zijn intrede deed, veranderden de vikingen van roofzuchtige mensen in gedreven handelslieden. Dit lange eiland is één van de interessantse archeologische vindplaatsen in Norrland. Het meest noordelijk gevonden grafveld van vikingen. Het moet hier volgens de archeologen een handelsstation zijn geweest in de diepten van het Noordzweedse woud. 

Dit is één van de 12 grafheuvels, ze zijn allemaal gemarkeerd en begroeid met bosbessen. Er zijn grote en minder grote. Deze is minder groot. Misschien lag het er ook aan wat er mee ging op reis. Want daar gingen de vikingen vanuit, dat ze op reis gingen. Daarom ook gingen al die spullen mee. Er zijn in deze graven ook honden gevonden, die moesten ook mee op reis. Elders in Scandinavië zijn ook graven gevonden, soms in meebegraven vikingschepen, met bijv. de echtgenoot/ echtgenote of ander persoon, die werd gedood omdat die mee moest op reis. Paarden gingen ook mee soms.

Dit is het zuidelijkste puntje van het eiland. Linksachter ergens ligt Hoting op een paar kilometer. Hoe zouden de vikingen hun doden naar het eiland hebben gebracht? Daar staat niets over te lezen. Uiteraard was er nog geen spoorbrug. Ik ga ervan uit dat ze dit met een (viking-)schip deden. Misschien landden ze wel hier (onder). In mijn fantasie zag ik het allemaal gebeuren. Vroeger las ik soms met manies (of is het manieën?) Suske en Wiske. Gewoon simpel, komisch en pure fantasie. Wie kent ze niet, Suske, Wiske, Lambiek, Jerommeke, tante Sidonia en professor Barabas. De laatste had een teletijdmachine. Vaak dacht ik dat het me geweldig zou lijken om ook met zo'n teletijdmachine naar het verleden te kunnen reizen. Niet naar de toekomst. Wat zou ik graag hier en daar dan een kijkje hebben willen nemen. Nu dan hier op dit eiland en de omgeving toen. Wel hopen dat je weer met de teletijdmachine terug kunt dan, want daar mankeerde het nogal eens aan bij professor Barabas :-)))

Enorm interessant vind ik die archeologische vondsten. Heb ik altijd al gevonden. Ik had gewoon zelf archeologie moeten gaan studeren vroeger. Hoewel ik geologie ook zeer boeiend vond (vind). Misschien in een volgend leven.

Wordt vervolgd ..........