Beetje lam

Ik wilde eigenlijk weer schrijven, bijv. Vikingen deel 3. Maar ik zit teveel met iets anders in mijn hoofd. Bijvoorbeeld met Oslo. Lamgeslagen ben je daarvan. Het nieuws bereikt je, er gaat een schot adrenaline door je lijf en in één seconde heb je kippenvel van top tot teen. Echt tot in de puntjes zeg maar. Dat had ik afgelopen voorjaar ook met Alphen a/d Rijn. Het is zo'n tragedie, het laat je dan niet los. Ook een bericht van een medeblogster laat me niet los, omdat ze zo moedig is en een zwaar jaar achter de rug heeft. Amy Winehouse is dood, o.k. dat is haar eigen schuld en er zat een dood vogeltje in het nestkastje voor het huis. Nou dat is toch wel een tegenstelling, een dood vogeltje dat nooit uit zou vliegen en Oslo. Maar ik wil toch even wat laten horen, dus op de vikingen ga ik later nog wel door. Even koetjes en kalfjes nu.

Vandaag zou het gaan regenen. Het regende niet, het regent nog niet en het is nog 20 graden om middernacht. Als ik geweten had dat het niet zou regenen, had ik de dingen die ik vandaag deed morgen gedaan, dan schijnt het weer te gaan regenen. Wiveka haar vakantie zit erop, ze zijn weer richting Stockholm gereden vanmiddag, maandag moet ze weer werken. Vier weken was ze (waren ze) hier. Ze heeft fantastisch weer gehad. Twee keer regen zei ze, en dat klopt. Het meeste afgelopen maandag. Ze kwam even gedag zeggen vanmiddag, was zo leuk. Wiveka is exact even oud als ik en ze is zo enorm aardig. Ze komen begin september weer. Ik mag de aalbessen eraf halen, ben ik blij mee. Die van ons zijn nog niet rijp, die bij hen wel. Zeker een ander soort. Ga ik weer lekker jam maken. Krijgt Wiveka er ook wat van natuurlijk, al weet ze dat nog niet. En of ik de tomaten (twee planten als experiment buiten) wil verzorgen. Als ze rijp zijn voor ze weer hier zijn, mag ik ze oogsten.

Voor de duidelijkheid:
Dit houthok is 2 meter hoog, 2 meter breed
en 6 meter diep en ligt bomvol.

Al het hout is gekloofd en ligt in een van de houthokken. Ik denk voor de winter van 2014-2015 of 2015-2016.  De plaats achter bij het bos is weer kaal, geen berg hout meer.

Peter ruimt de laatste rommel op

Stefan kwam afgelopen week ook om dan eindelijk met zijn collega (zijn naam, die met een A begint, vergeet ik aldoor) de garagedeur te plaatsen. De vogeltjes (Bonte vliegenvanger) waren uitgevlogen, dus ze mochten klussen. Er is afgelopen donderdag een rand beton gestort. Er ligt wel een betonnen vloer in die carport, maar die was te kort zeg maar. Ze hebben gelijk beton gestort voor de garage die hier onder het huis is. Dat was een rommelige boel die niet zo goed afwaterde. Nu loopt alles heel mooi naar het putje. Moet het nog wel gaan regenen, maar je ziet het zo al dat dat helemaal goed gaat komen. Donderdagmiddag vertrokken ze weer met de mededeling dat ze maandag weer terugkomen als het beton uitgehard is. Moet je altijd maar weer afwachten is de ervaring, maar dat went wel.

Al het gereedschap hebben ze zo laten staan. Zeker niet nodig voor de klus van vrijdag. Moet je in Nederland doen, zulk mooi gereedschap open en bloot laten staan.
Vanmiddag was Peter nog even aan het wieden in de aardappels. Toen zag hij het sneeuwkonijn weer. Hij was nu helemaal bruin, dus ook zijn poten waren niet meer wit. Hij was niet erg schuw, woont hier al een poosje en Peter zei dat hij erg groot is, wel zo groot als onze Rushy! Wel ander model :-)) Het valt ons toch op dat de dieren hier niet erg schuw zijn. Er woont ook een vos in ons bos. Ben hem al twee keer tegengekomen. Ik weet ook ongeveer waar zijn hol moet zijn. Vossen hebben holen.

Nou, dit waren echt koetjes en kalfjes hè?!