Onderaan het berichtje van 3 februari vroeg Irma in een reactie op bovenstaande foto: "....... Gon, is dat schattige bruine huisje ook van jullie? ........" Nee, helaas is dat schattige huisje niet van ons, maar van Åke en Wiveka. Het zit n.l. zo..... Helaas weet ik geen jaartallen, maar in achttienhonderdzoveel werd dit huisje bewoond door de plaatselijke kleermaker (skräddare). Het had (en heeft) drie vertrekken, verder niets.
Dat zou er misschien zo kunnen hebben uitgezien (op de klompen na dan :-). Het was het enige huis hier, 2 km. van het dorp. De vader van Wiveka kocht het huisje van de erfgenamen van de kleermaker. Er was veel bos bij. Hij deelde het in drie stukken. Hield één stuk zelf, verkocht een deel aan de ouders van Clas en een deel aan de ouders van Yvonne (die nabij Östersund woont, het huis waar wij nu in wonen was van haar ouders). Afgelopen zomer, half juli, hebben we nog heerlijk met Åke en Wiveka "gepimpeld" in het huisje voor ze weer naar Åkersberga zouden gaan. Wiveka brandde toen nog een kaars voor haar (al lang geleden) overleden moeder. Dan was ze ook een beetje daar vond ze. Ik schreef er over, met foto erbij, in
dit bericht. "Skräddartorpet" is ook heel lang de adressering gebleven voor hier. Yvonne stuurde laatst zelfs iets naar ons met als adres - Skräddartorpet, Hoting - en het komt gewoon aan. Iedereen weet waar dat is. Grappig hoor.
Onderaan het berichtje van 3 februari vroeg Irma in een reactie op bovenstaande foto: "....... Gon, is dat schattige bruine huisje ook van jullie? ........" Nee, helaas is dat schattige huisje niet van ons, maar van Åke en Wiveka. Het zit n.l. zo..... Helaas weet ik geen jaartallen, maar in achttienhonderdzoveel werd dit huisje bewoond door de plaatselijke kleermaker (skräddare). Het had (en heeft) drie vertrekken, verder niets.
Dat zou er misschien zo kunnen hebben uitgezien (op de klompen na dan :-). Het was het enige huis hier, 2 km. van het dorp. De vader van Wiveka kocht het huisje van de erfgenamen van de kleermaker. Er was veel bos bij. Hij deelde het in drie stukken. Hield één stuk zelf, verkocht een deel aan de ouders van Clas en een deel aan de ouders van Yvonne (die nabij Östersund woont, het huis waar wij nu in wonen was van haar ouders). Afgelopen zomer, half juli, hebben we nog heerlijk met Åke en Wiveka "gepimpeld" in het huisje voor ze weer naar Åkersberga zouden gaan. Wiveka brandde toen nog een kaars voor haar (al lang geleden) overleden moeder. Dan was ze ook een beetje daar vond ze. Ik schreef er over, met foto erbij, in dit bericht. "Skräddartorpet" is ook heel lang de adressering gebleven voor hier. Yvonne stuurde laatst zelfs iets naar ons met als adres - Skräddartorpet, Hoting - en het komt gewoon aan. Iedereen weet waar dat is. Grappig hoor. 
2 opmerkingen:
Wat leuk dat je de geschiedenis bij dit huisje weet. Ik zie het kleermakertje al druk aan het werk in het huisje.
Groetjes
Ja, echt leuk om te weten. Kan je even bij wegdromen. Zal best een hard bestaan zijn geweest toen.
Groeten van Marja
Een reactie posten