Reeën en Strömsund

Deze foto kwam ik al een paar keer tegen op het internet. Komisch zou je zeggen. Niets is minder waar. Wanneer je kijkt waar de foto vandaan komt, kan je lezen dat deze reeën zich aan het einde van een winter in het noorden van Zweden een weg baanden naar een huis. Misschien het huis van de fotograaf. Deze schreef n.l. iets in deze trant: Reeën onderweg naar een huis, honger wint het van angst. Aandoenlijk, ik vind het zielig. Ja, zo is de natuur. De wet van de sterkste. Hier ligt ook wel veel sneeuw, maar ze hoeven niet door zo'n extreme laag als op de foto. Vooral niet als ze in de buurt van de watertoren blijven met redelijk wat paden. Maar goed ik voer toch lekker de reeën hier en Christien doet dat in Hälla. Vandaag dus naar Strömsund. O.a. om rendiervoer te halen. De 50 kg. die we onlangs haalden was op. Dat ging niet zo verschrikkelijk snel in het begin, omdat de reeën een poosje nodig hadden om te begrijpen dat er met grote regelmaat (lees dagelijks) eten zou liggen als ze het maar opeten. Ik breng dus dagelijks (inmiddels 2x daags) rendiervoer en afval, zoals koolbladeren, aardappelschillen, wortelen, oud brood in dobbelstenen e.d. Ook altijd vogelzaad. Het vogelzaad is altijd op. Enorm veel vogelpoten staan er dan in de sneeuw. Van grotere vogels, waarschijnlijk kraaien of eksters die in met regelmaat in de bomen hoor daar. Ze eten niet van het rendiervoer, daarom weet ik nu zeker dat het echt de reeën zijn die dat opeten. Mijn eten brengen werd de laatste dagen ruimschoots beloond!!! Ik heb ze al drie keer gezien bij de plek waar ik het eten deponeer. Wisselende aantallen. Gisteren lag er een grote op het pad (leek wel of hij op de uitkijk lag) en ik bleef stokstijf staan toen in hem zag. Hij schrok niet maar was alert. Als ik nog een half uur was blijven staan, was hij blijven liggen. Ben ik van overtuigd. Ik naderde en praatte lief tegen ze. Als je n.l. lief tegen wilde dieren spreekt zijn ze veel minder bang. Dat is me al zo vaak opgevallen. Probeer het maar eens uit. Bij een eend in een park of een kat die je niet kent, of wat dan ook. Een merel in de tuin. Als je lief praat blijven ze veel langer zitten, het stelt ze kennelijk gerust. Maar goed, ik kon de reeën heel dicht naderen tot ze langzaam een stukje wegliepen. Geen paniek. Ik heb het voer neergelegd en ben dezelfde weg teruggegaan en ben niet rondgelopen, omdat ik ze verder niet wilde storen. Wauw!!! Waarom zat mijn fototoestelletje niet in mijn zak!!! Het waren er vijf, groten en kleinen. Het was zo'n prachtig gezicht toen ik ze even verderop met z'n vijfen tegenelkaar zag staan, al die mooie witte kontjes (spiegel) naar me toegekeerd. Dus vandaag waren we erg gemotiveerd om voer te halen. Ze hadden ook een "klotång" voor Rush haar nagels, dus die zijn ook geknipt. In december vroeg ik in Nederland nog aan de dierenarts, toen ik daar toch was voor Rush haar gebit en een wormenkuur (moet altijd weer op het paspoort, dat moet in orde zijn als je met haar reist), of haar nagels nog geknipt moesten worden. Ze vond het niet nodig om te doen. Nou, nu was het zo erg, ik zag van de week haar nagels in de sneeuw en dan zo dat ze bij de afzet naar buiten draaiden. Ze slijten niet in de sneeuw en ik ben erg blij dat ze geknipt zijn, het is een prettig handig tangetje. Ook nog even naar de Dollarstore en daarna zijn we gaan lunchen. Thai Buffet werd het. We wilden daar al eens eerder eten, maar toen was hij net dicht. Ja, om half zeven 's avonds was dat. Ik moest er erg aan wennen dat je hier 's avonds niet echt uit eten kunt, alleen pizzeria's zijn hier dan open, niet echt m'n favoriete eten. Ze gaan hier niet uit eten 's avonds. Dat doe je 's middags met een warme lunch. Het Thaise buffet was bijzonder lekker en dat heb ik ook tegen het echtpaar gezegd. Voor herhaling vatbaar. Vanmorgen heb ik om elf uur nog even naar De Gloxinia gebeld. Ik vermoedde dat mijn moeders zusters wel bij haar op bezoek zouden zijn voor haar verjaardag. Ik dacht al dat ze vandaag zouden komen, omdat één van hen meestal alleen op vrijdag kan ivm werk. En ja hoor, leuk! Ik heb er een aan de telefoon gevraagd en even mee gekletst, dat was fijn. Ik had de verpleging woensdag al gevraagd gebak voor vrijdag apart te houden. Omdat ik, door een verkeerde inschatting, teveel gebak had besteld, had iedereen nog wel een gebakje vandaag en was het "lekker" feestelijk. Daardoor ging ik ook "opgeruimd" naar Strömsund en ben weer over m'n dip heen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het vergeet of zo. Maar ik kan het weer een beetje loslaten. Vandaag kreeg ik ook een email van Els. Die moest naar een begrafenis van een man die op 45-jarige leeftijd plotseling is overleden. Vrouw, kindje van vier jaar. Afschuwelijk. Els is ook al een week of twee ziek, met zware oorontsteking. En natuurlijk mist ze haar Zweedse Max. Ik hoop voor ze dat het allemaal een beetje wil vlotten met alles om zo snel mogelijk bij elkaar te kunnen zijn. Veel geluk daarmee Els! Zo, en dan ga ik nu maar eens naar bed. Buiten is het -28, binnen + 21. Wat een verschil met de zachte periode laatst. Ik ga douchen, de thermostaat een beetje lager zetten en lekker slapen. Tot gauw......