...17 februari 2011. De dag dat mijn moeder jarig was. De dag dat het volle maan was. De dag dat ik een email alert kreeg dat er hoge activiteit Noorderlicht verwacht wordt (je krijgt gelijk Geert). De dag van de poolsneeuw die valt uit een nagenoeg onbewolkte lucht, waarin ik zojuist de Grote Beer nog zag. Ondanks al deze mooie dingen was het een loodzware dag en er kwam niets uit mijn handen. Ik heb 2x met De Gloxinia (is tehuis waar mijn moeder woont) gebeld. Ik heb mijn moeder daarvan één keer gesproken. Ze sprak me constant na. 's Middags Wim (mijn broer) gesproken. Daar knapte ik al wat van op. Geen verontrustende dingen. 's Avonds kreeg ik een uitgebreide mail van Rie Bakker. Geweldig dat ze me zo uitgebreid verslag deed. Wat een lieverd is dat toch, mijn moeder is ook altijd gek op haar. Van dit verslag knapte ik nog meer op en heb nu tegen mezelf gezegd dat ik mijn gedachten op iets anders moet zien te krijgen. Morgen gaan we naar Strömsund voor o.a. rendiervoer en een nageltang voor Rush. Haar nagels slijten niet genoeg door de sneeuw en worden veel te lang. Dan gaan we even lekker ergens wat eten zei Peter. Best zin in. Verder wil ik jullie allemaal hartstikke bedanken voor de felicitaties, de lieve reacties, de lieve e-mailtjes en de telefoontjes. Zoals zo vaak in het leven, kwamen de lieve en begrijpende reacties juist uit onverwachte hoek. Christien, je belde precies op het juiste moment, ik had toevallig gewoon mijn telefoon in mijn hand en toen belde je. Het leek wel telepathie. Ik was blij met je "bel".
Dus allen bedankt ervoor en veel liefs terug van mij...
Dus allen bedankt ervoor en veel liefs terug van mij...
