Lachen om jezelf - Vertel eens...

Een mooi natuurlijk gordijntje. Eerst wat sneeuw op het dak. Daarna lichte dooi.

Sneeuw laat beetje los en schuift iets naar beneden. Daarna een etmaal min

twintig graden. Vandaag weer rond nul en al anderhalve dag sneeuw. Zo ontstond

dit sneeuwgordijntje. Heeft niets met onderstaand verhaal te maken.

...hebben jullie dat ook wel eens? Hebben jullie ook wel eens dat je jezelf zo’n ongelofelijke kluns vindt? Dat je denkt: ‘Hoe heb ik toch zo stom kunnen doen?!’ Ik bedoel in dit geval dingen die je doet, met je handen eigenlijk. Ik moet zeggen dat ik het niet heel vaak heb, maar toch met enige regelmaat, zeg maar twee keer per jaar of zo, gebeurt mij dat. Zo ook afgelopen week. Hadden onze moeders een schort aan tijdens het koken, wij doen zoiets niet meer. Eigenlijk knoei ik ook nooit op mijn kleding tijdens het koken of het eten. Vorige week wel. Op een sweater kwam een klein beetje bietensap tijdens het raspen van de bietjes. Op een gestreept truitje kwam een vetvlekje. Van allebei vond ik het jammer als het er niet meer uit zou gaan, gewoon omdat ze lekker zitten. Het bietensap zag ik niet zo somber in, anders was het met het vetvlekje. Maarrrrrrrr, ze hebben hier een goed vlekkenmiddel ‘Tabort’ (letterlijk vertaald ‘wegnemen’). Beneden in de wasruimte is er hoog boven de wasmachine een smalle plank met allerlei flessen erop. Wasmiddel, wasverzachter, vlekkenmiddel, en allerlei andere flessen en flesjes. Ik had een wasje met truitjes en hemdjes, fijngoed dus. Ik nam het flesje vlekkenmiddel en deed het bij beide kledingstukken op de vlek. Daarna lekker dicht gevouwen, even inwerken, andere was erbij en draaien maar. Toen ik de was er later uithaalde geloofde ik mijn ogen niet. Was het vlekkenmiddel zó agressief geworden? Nooit eerder last van gehad, op de plaats waar ik het vlekkenmiddel had gedaan was de stof helemaal gebleekt.

Ik keek nog eens goed naar de flesjes. Naast het flesje ‘Tabort’ stond een flesje waar spoelglansmiddel voor de vaatwasser in gezeten heeft. Ik heb daar afgelopen zomer eens bleekwater in gedaan. Ik gebruik het niet vaak, maar ik vind toch dat ik er niet altijd buiten kan. De flessen hier hebben gelijk zo’n groot gat, dus geen spuitje zeg maar. Ik had er toen wat bleek in gedaan, zodat ik het veel zuiniger kon doseren. Ik had dus het verkeerde flesje gebruikt, ook al weet ik drommels goed waar wat in zit. Oh, twee kledingstukken totaal verpest. Er zat ook een nieuw shirt bij deze draai was, een heel leuke nog wel. Gelukkig mankeerde er niets aan en ook niet aan de rest! Ik hing de twee kledingstukken (en de rest) toch maar te drogen. Werkkleding, als ik komende zomer eens moet verven of zo.

Nu wil het geval dat ik altijd een paar tinnetjes textielverf (Dylon) in huis heb. Zeker altijd zwart. Omdat zwart altijd snel lelijk wordt, frist iets wat egaal zwart is altijd enorm op van een behandeling met een klein tinnetje verf. Ik doe dan de wasmachinemethode. De sweater was van een onbestemde kaki-achtige kleur. Die zou ik toch best zwart kunnen verven? Moet lukken met twee tinnetjes, heb ik gelijk een nieuwe sweater, deze kleur stond me toch al niet! De andere trui zou ik niet kunnen verven, die zou niet tegen de temperatuur van 60 graden kunnen.

Tja, hoe moet ik dit nu weer aan Peter vertellen. Ik heb nog niets aan Peter verteld. Hij vroeg ook niet of ik een nieuwe trui aan had vandaag. Dat vraagt hij wel eens vaker en dan is het antwoord meestal dat ik die al lang heb. Die is dan niet geverfd hoor, ha, ha. Maar Peter volgt mijn blog ook, dus hij zal het wel weten nu. Nu ben ik zo benieuwd of jullie ook wel van die onhandige blunders maken. Mail me maar een smakelijk verhaal!