Bygdens framtid

Toen wij hier bijna een week geleden aankwamen, lag er een grote enveloppe in de brievenbus gericht aan ons beiden. Er zat geen postzegel op, dus iemand had hem in de bus gedaan. Het was een enquête van "Bygdens Framtid", letterlijk vertaald "De streek's toekomst" of vrij vertaald zoiets als "De toekomst van de streek". Of we het ingevulde formulier weer wilden inleveren op het kantoor hier in het dorp of mee wilden nemen op zondag 27 november. We werden n.l. uitgenodigd om op die dag naar Hotell Raivi Hoting te komen voor een "jultallrik" (kerstmaaltijd; letterlijk kerstbord) en een gezellig samenzijn. Het was bedoeld voor mensen uit het buitenland die in Hoting zijn komen wonen. Men wil graag weten waarom we hier zijn komen wonen, wat onze verwachtingen zijn, wat er verbeterd zou kunnen worden in Strömsunds Kommun (waar Hoting ook onder valt) en wat we bijv. missen uit ons vaderland. Dit zijn zo maar een paar punten. We hebben het formulier ingevuld en zijn vanmiddag dus naar het hotel gegaan. Bij de deur werden we verwelkomd door twee dames. Eén daarvan kende ik al, Eva heeft een bloemenzaak in Hoting. Ze woont hier ook nog niet zo lang en komt uit Göteborg. Tenslotte waren we, buiten deze twee dames, met vier Duitse en vier Nederlandse mensen. Ik moet zeggen dat het heel druk in mijn hoofd was...de twee Zweedse dames die bijzonder duidelijk spraken en die ik door het duidelijke spreken goed kon verstaan. De Duitse mensen die Duits spraken. Het andere Nederlandse echtpaar en dan ook nog de gewoonte om Engels te spreken als je er in het Zweeds weer niet uitkomt. Georgette (de andere Nederlandse vrouw) had daar ook nogal last van. Niet zozeer om te luisteren, maar om te spreken. Dan weer Zweeds proberen, dan weer Duits naar de Duitsers, dan weer...ga zo maar door. Nederlands, Duits, Zweeds, Engels, alles doorelkaar, ha, ha, het leek Babylon wel. Maar goed we kregen eerst glögg (te vergelijken met glühwein). Daarna kwam de jultallrik dat erg lekker was. Speciaal, echt Zweeds.

Natuurlijk julmust erbij en koffie na. Ik heb erg genoten van de kennismakingen en de gesprekken. Wat als eerste en voornaamste naar voren kwam is het volgende. Van de 8 buitenlandse personen, die hier allemaal al langer dan een jaar wonen, spreekt er maar één Zweeds. Zij is drie jaar lang, vijf dagen in de week naar school gegaan in Strömsund. Zij moest voor haar werk de taal snel leren. Zweeds is geen eenvoudige taal. De grammatica is moeilijk. Kan je wel nagaan als je drie jaar lang vijf dagen in de week Zweedse les hebt. Voor degenen die het dichtst bij Strömsund wonen (Peter & ik) is dat dagelijks 50 km heen en 50 km terug. Voor degenen die verder wonen is dat dan 2x daags 80 of 100 km. Zelf had ik al eens aan Inez van Strömsunds Kommun gevraagd of we niet in Dorotea naar school kunnen. Dat is maar 20 km. Nooit meer iets van gehoord. Meer waren op dat idee gekomen, maar hadden te horen gekregen dat dat niet mogelijk is, omdat het een andere gemeente is. Zal dus wel om het kostenplaatje gaan. We stelden dus unaniem voor vandaag om te vragen of het niet mogelijk is om voor de 7 personen die graag naar school willen een klas te maken in Hoting. Want we willen allemaal best heel graag! Nou, aan die vraag gaat nu gewerkt worden en het is ook de bedoeling dat we nog eens vaker bij elkaar komen. Bygdens Framtid dus en de anderen.

We moesten er om 13.00 uur zijn en toen we naar huis reden was het al donker. Vandaag is het de 1e advent. Heel belangrijk in Zweden, een teken dat kerst er aan komt. Het leek wel een sprookje in het dorp. Peter en ik wisten niet wat we zagen. Op het pleintje vuurkorven en langs alle wegen/straten marschaller. Marschaller zijn overal te koop en worden vooral in deze tijd (maar ook het hele jaar door) veel gebrand. Wij hebben ze ook altijd in de kast liggen en branden ze ook wel natuurlijk :-) Ook met Kerstmis bij de voordeur. Het zijn dus grote platte kaarsen in een blik en die zijn wind-, regen- en sneeuwbestendig. Ik was helemaal ontroerd door die sfeer in het dorp. Wat een ontzettend fijne middag!