De zon en de berg

De zon komt weer over de berg!

Het hangt al zo'n 36 uur zo.

Een mooi buitengordijn dus. Nu snap je gelijk dat er
hier op alle huizen plaat ligt en geen dakpannen.

Rush heeft vorig jaar direkt deze houten bank uitgekozen
als ideale plek (links op foto) voor haar. Zowaar mocht
Kerstin ook op de bank en ging Rush zelfs tegen haar
aan zitten. Els mocht er van de week ook al zitten.

Veel bloggers verlangen naar de lente heb ik gemerkt. Het lijkt me ook fijn, maar ik denk er niet teveel aan. Het is nog lang geen lente. Volgens de kalender hebben we pas de helft van de wintermaanden achter ons, dus waarom zou je jezelf pijnigen. Ik wil leven in het nu! Pluk de dag. Hoewel het me vandaag wel erg vrolijk stemde dat het zo enorm zonnig was. Sinds een week komt de zon weer over de berg heen! Vandaag scheen hij rond de middag, toen Kerstin hier was, dan ook heel vrolijk naar binnen. Dat, met de groene bomen erbij en de enorm vrolijke vogels buiten, deed wel aan het voorjaar denken. Maar zover is het nog lang niet. Kerstin zei dat het normaal is zo'n dooiaanval rond deze tijd. Daarna worden februari en maart weer koud. Het is prettiger om dan in de bossen te lopen zei ze, omdat de sneeuw aan de bovenkant dan een beetje dooit en weer opvriest, zodat er een hard laagje onstaat. Nou, dat biedt dan hoop voor de toekomst, want zondag liep ik hierachter in het bos op een scooterpad en dat was niet voor herhaling vatbaar. Vorige winter deed ik dat aldoor, maar nu is het nog niks. De sneeuwlaag is veel te dik. Het gaat 10 stappen goed en de 11e stap zak je in ene 30 of 40 cm weg. En je kunt het niet zien. Heel vermoeiend, ook voor de hond. Ik merkte vandaag achter de Hembygdsgård al dat een scooterpad veel beter te belopen viel. Nou, ik verlang ernaar zo nu en dan weer de bossen in te kunnen. Het was trouwens wel goed voor alle electriciteitsdraden hier in Jämtland (en elders) dat het gisteren zo gedooid had. Alle sneeuw en ijs was eraf gevallen. Kan geen kwaad lijkt me. De meeste draden waren door de sneeuw en ijs wel 10 tot 15 cm. dik! Dat is best zwaar.

Het was gezellig dat Kerstin hier was, je merkt echt dat ze nu op haar gemak is en bleef gezellig lang. Vanmiddag zijn we nog even naar Strömsund gereden. Morgenmiddag gaan we naar Els en Max in Dorotea. Komend weekend gaat Els alweer terug naar Nederland. Wat vliegt die tijd dan om, voor haar helemaal denk ik. Ben benieuwd naar haar ervaringen hier. We hebben zin om naar ze toe te gaan!