Nog steeds dooi

De afgezakte plak sneeuw hangt hier nog steeds net zo op/aan het huis. Het druppelt als een gek bij +3. Van de carport waar de auto in staat, was het al afgegleden. Ik heb het gelijk opgeruimd, want als het weer gaat vriezen, komt de auto nooit over zo'n klont ijs heen. Maar er was ook veel dooiwater van datzelfde dak afgekomen en dat was op de ijskoude grond bevroren. En daar lag Gon dan. Het is net of je heel lang onderweg bent als je valt, want in die korte tijd kan je heel wat denken. Ook zo van, ja, ja, ik ben al 56 en mijn moeder had al vroeg erge osteoporose, misschien heb ik dat ook wel en breek ik zo iets. Maar alles is nog heel :-) Zelfs niet blauw. Er viel haast niet te lopen. Peter kan dan ook niet naar buiten, want een prothese gaat zijn eigen weg en glijdt nog veel eerder weg. Hij vermaakt zich prima in "de bunker", zoals hij het kamertje beneden noemt. Hij maakt examens en daar gaat heel veel tijd in zitten. Hij doet dus geen examen, maar maakt ze, zodat anderen ze kunnen doen. In het grootste geheim dus :-). Als ik daar beneden kom, maakt hij grapjes of ik wel met het pasje ben binnengekomen. Anders geen toegang. Ja, ja, ik heb het pasje er doorheen gehaald....... en zo gaat dat dan nog even door.

Peter vond het maar niks die overhangende "plak". Het leek hem niet goed voor het dak. Ik zag het niet zo somber in, maar om hem een plezier te doen, ben ik door de halve meter sneeuw gegaan, want vanaf de trap bij de voordeur is naar die kant toe niet geveegd of gelopen. Het viel nog niet mee om die plak af te steken, zo hard was het. En zwaar ook.

De sneeuw is trouwens al wel 20 cm in elkaar gezakt, dus gedaald. Dat liep heerlijk vanmiddag met Rush door de bossen. Wat hebben we lang gewandeld op de scooterpaden! Ook langs het meer, waar we afgelopen zomer vaak liepen, was een scooterpad. Je kon overal langs dat pad zien dat ze met die scooters het bevroren meer op waren gegaan. Moe, maar voldaan en volop genoten, kwamen we weer thuis. Tijd voor een "bakkie". Vanavond zat ik te emailen hier en schrok me werkelijk wezenloos, toen de plak sneeuw naar beneden gleed en op de grond terecht kwam, dus de hele handel. Ik denk dat je daar 's nachts wakker van zou worden. Lekker eten gemaakt na het bakkie van na de wandeling. Ook een toetje. Ze hebben hier niet zoveel toetjes als in Nederland. Alleen yoghurt, al dan niet met zgn fruitvullingen die ik altijd een beetje chemisch vind smaken, net als in Nederland, en ijs. Vla of al die andere toetjes kennen ze hier niet. Onbegrijpelijk. Peter wilde wel eens griesmeelpudding. Bah, dacht ik gelijk, denkend aan mijn jeugd toen ik er niet van hield. Ik heb het nog nooit gemaakt, kan je nagaan. Nou, eerst maar eens in het woordenboek kijken hoe het hier heet. Het heet Mannagryn. Ik had pas op de blog van Teunie (Eenvoudig leven) gezien hoe zij de verhoudingen doet, dus even opgezocht. Het staat er wel op z'n Zweeds op, maar ze doen er geen suiker in. "Vreemd" dacht ik toen, ik ga even bij Teunie kijken, daar zag ik het laatst. Nou dat was vorige week, en ik vond het best wel aardig. Vanavond maar weer eens maken. Ik had ook zo'n klein flesje gekocht, ik weet toch even niet hoe je dat spul noemt, maar het moet dan, in dit geval, naar amandel gaan smaken. Het rook zelfs een beetje naar Amaretto. Nou, wij benieuwd. Ben ik zo aan het roeren geweest en met die amandeldruppeltjes in de weer, dat ik de suiker ben vergeten! Nou, dat valt dan wel tegen. Niet dat ik er zoveel in doe, maar je mist het echt. Toen heb ik er op mijn bord maar zelfgemaakte aalbessen-/frambozenjam op gedaan. Dat maakte veel goed........