Accu en buren

Op verzoek nog een keer het vakantiehuis van Eric, waar ik vlak voor kerst over schreef. Als hij eerdaags komt, en dat zal heus weer, dan heeft hij heel wat sneeuw te ruimen voor hij bij zijn voordeur kan. Op de oprit ligt zeker een halve meter (in ruim twee weken).

Aan de andere kant van de weg staat de brievenbus van Eric. Ik zal het een beetje in de gaten houden, dat hij wel bereikbaar blijft. Soms orden ik ook de post een beetje in de bus. Als hij een poos niet komt staat het deksel soms gewoon open omdat ze het er maar in proppen. Het gaat hier net als in Amerika, de postbode komt zijn auto niet uit. Ze rijden in auto's met het stuur aan de rechterkant en doen het vanaf hun zitplaats in je bus.

Gisteren wilden we boodschappen doen. Åke en Wiveka zouden komen eten en ik had alles in huis, maar geen toetje. Ook niet genoeg spullen om zelf een toetje te maken. Nou de rest slonk ook al aardig in de koelkast, dus gelijk maar alles dan. De auto startte niet. Accu leeg. Tweede keer alweer. O.K., we weten dat een accu eerder leeg loopt als het extreem koud is, maar het was helemaal niet zo koud geweest sinds de laatste rit. Die rit was lang genoeg geweest om niet met een bijna lege accu thuis te komen. Die rit was Dorotea v.v., dus een kleine 50 km. Lennart heeft deze accu in september geplaatst. Het was een heel goede accu zei hij toen, geschikt voor hier. Acculader erop. Peter Lennart gebeld en gevraagd of hij even kon kijken of het soms aan de dynamo kon liggen. Dus Peter (na de oplaadtijd) naar Flyn, 10 km oostwaarts. Hij nam gelijk het tuigje van Rushy mee. Peter dacht dat Lennart dat ook wel kon repareren. Rushy had het gewoon aan gort getrokken toen ze de poedel uit het dorp tegenkwam. Ze HAAT de poedel. Toen Peter terugkwam was het tuigje perfect gerepareerd. Nou geweldig zeg, had ik niet verwacht. Ik helemaal blij daarmee. Ik vind een halsband n.l. niks. Vooral niet voor een hond als deze. De dynamo was in orde, de accu niet, we krijgen gratis een nieuwe, dus die is besteld. Toen kwamen Åke en Wiveka dus. Ik had ze gevraagd omdat ze weer weggaan. Had ik vorig jaar ook gedaan toen ze weg gingen. Je hebt dan altijd veel te doen en het is dan heerlijk als je niet hoeft te koken en lekker aan kunt schuiven. Ik had hachee gemaakt. Ik had een heel grote juspan vol. Veel te veel voor deze mensen die doorgaans niet zoveel eten was mijn ervaring. Maar de pan was nagenoeg leeg! Leuk dat ze het zo lekker vonden. Als toetje kozen ze voor het ijs. Ik had vanille- en chocoladeijs, slagroom, chocolade- en aardbeiensaus. Wel, duidelijk is dat Åke gek is op chocoladeijs! Het was erg gezellig. Ze hebben nog even gekeken naar de cursus Zweeds van Rosetta Stone op de computer. Ze waren ervan overtuigd dat het is ingesproken door mensen uit Stockholm. Het was mij al opgevallen dat de uitspraak anders was dan die op de andere cursus van NHA. Vandaag zijn ze weer vertrokken naar Åkersberga, een stadje dat ten noord-oosten tegen Stockholm aangeplakt ligt. Jammer dat hun huis weer leeg is. Ook al laten ze een lichtje branden, het huis is kil zonder bewoners. Wiveka komt weer met pasen, maar dan zijn wij in Nederland. Åke komt half februari weer klussen. Ze zouden vanmorgen om 06:00 u vertrekken zeiden ze, maar ik was ervan overtuigd dat ik ze nog zou zien. Je moet er n.l. altijd minimaal zes uur bij optellen. Ze kunnen n.l. niet wegkomen. Heel komisch. Ze zijn heel chaotisch dan. En ja hoor. Wij hadden ons verslapen en werden pas om half tien wakker, bah. Eer ik met de hond uit ging was het half elf. En ja hoor, de auto stond er nog. Sterker, hij werd net open gedaan aan de achterkant om nog te gaan pakken. Rond de middag vertrokken ze. Ja, ieder zijn meug. Onze auto is altijd de avond ervoor al helemaal gepakt en de broodjes zijn gesmeerd. 's Morgens nog even de laatste dingen afsluiten en binnen anderhalf uur rijden we. Nooit meer dan een half uur later dan gepland.