Storjola

Het meer heet SANNAREN.

Storjola; het zat al twee jaar in mijn hoofd om daar (alleen) heen te gaan. Ook omdat ik er wilde gaan wandelen. De meesten van jullie weten wel dat Peter wel kan lopen, maar niet ver kan wandelen i.v.m. een beenprothese.
Storjola ligt ca. 10 tot 15 km voorbij Borgafjäll vanaf de E45 gerekend. En waarom wilde ik daar zo enorm graag heen?

Twee jaar geleden stonden Peter en ik aan de oever van het meer Sannaren bij Storjola. Ik zal dat plaatje nooit vergeten, het staat in mijn geheugen gegrifd. Ik had nog nooit zo'n mooi meer gezien. Zo intens blauw. De zon scheen en het was windstil. Ik maakte, stom genoeg, geen foto's.  Ik was waarschijnlijk helemaal in dromenland door het mooie uitzicht.

Al twee jaar lang wilde ik dat weer zien en dan ook foto's maken natuurlijk.
Ik vond dat het er nu maar eens van moest komen, voor het herfst is. Ik had de weersverwachting van Storjola goed in de gaten gehouden en ik koos 14 augustus. Zoals zo vaak, klopte de voorspelling niet en toen ik bij Sannaren aankwam was het zwaar bewolkt en er stond een briesje, dus golfjes op het water. Het meer was mooi, maar was in de verste verte niet te vergelijken met toen. Ik zal dus nog eens moeten, al is dat geen straf, graag zelfs. Ik ben wel langs het meer gaan lopen. De weg stopt daar n.l., dus het zou niet eens anders kunnen.

 

 

Je kunt helemaal over de fjäll naar Stora Blåsjön lopen, of naar Ankarede en naar meer bestemmingen. Wauw, wat lonkt dat. Maar in geen geval mag je zoiets in je eentje doen natuurlijk. Veel te gevaarlijk. Het zijn erg lange wandelingen en je hebt op grote stukken ook geen ontvangst met je mobiele telefoon. Zal nog wel eens een gelegenheid komen dat te doen.

Toen ik later weer huiswaarts ging, werd het onderweg eindelijk zonnig. Dat kun je ook aan de foto's zien. Je vindt ze HIER!