Dat is meegenomen

Op de 10 km lange grusväg die hier nog goed is.

Onze buren, die wisselend in Åkersberga en hier verblijven, hebben hier stukken bos, grote stukken dus. Niet hier, maar op zo'n 20 km rijden. Twee jaar geleden hebben ze de bomen van zo'n stuk bos verkocht aan Norrskog en is er dus een deel gekapt.
Misschien herinneren jullie nog mijn logje van vorig jaar, waarin ik twee super oude huizen liet zien. Wel, het stuk bos dat gekapt is, ligt achter het gele super oude huis. De huizen werden ooit bewoond door de grootouders van Wiveka. Als kind heeft ze er nog gespeeld.
Het is 10 km de bossen in, in the middle of nowhere dus. Hier hoor je werkelijk niets, echt helemaal niets dus! Echt bijzonder.
Ja, vogels zo nu en dan natuurlijk.

De weg wordt op het laatst slecht.

Het hout bekijken.

Mooi hout, later kwamen er nog dikke berken bij.

Het is ze allemaal wel wat tegengevallen... de opbrengst in Zweedse kronen en de nazorg. Bomen die om liggen en niet zijn meegenomen door Norrskog moeten zoveel mogelijk worden verwijderd. Om er bij te kunnen moest er veel gemaaid worden met een bosmaaier. En dan loodzwaar werk. Ik heb wel eens door een stuk gelopen dat is gekapt, echt zo loodzwaar. Ik krijg de hond niet meer mee als we voor zo'n stuk land staan. Begrijpelijk.

Åke kwam laatst vragen of wij interesse hadden in die bomen die ze er nog afgehaald hadden. We moesten maar een keer komen kijken. Gratis, maar zelf weghalen.

Op de vraag of ze het zelf niet wilden opstoken in de keukenkachel, antwoordde hij dat ze daar voorlopig genoeg hout voor hadden. Volgens mij waren ze gewoon ook te moe om ook dat hout nog af te voeren. We wilden het wel graag hebben. Veel zwaar berkenhout. Perfect hout dus voor de kachel!
Ze hebben ze nog voor ons op lengtes van twee meter gezaagd, zodat ze in onze aanhanger passen. We zijn druk aan het rijden geweest en 2/3 deel ligt hier nu al. Door regen moesten we even stoppen. Het laatste stuk weg is n.l. bar slecht en gaat deels door een kom (klein dalletje). Juist op die plek zakt het water maar heel langzaam weg en duurt het dus dagen voor de modderpoel weer een beetje is opgedroogd of in ieder geval begaanbaar is.

Vooral gisteren hebben we veel opgehaald en toen we de 2e keer kwamen, waren de buren er ook en er reed een groot monster over de ontstane woestenij. Vreselijk ziet het er uit, zo'n stuk land dat ooit een bos was.
Dit monster moest 24 uur over het terrein rijden om het klaar te maken voor de verplichte herplant volgend jaar. Een vader en zoon deden dat afwisselend.

Lelijk hé!

Het monster
Klikklik op de foto om alles beter te kunnen zien!

Als je op je hurken gaat zitten, ziet het er al iets vriendelijker uit,
wilgenroosjes nemen de eerste jaren namelijk een steeds grotere
plaats in op zulke terreinen, vaak zijn ze echt helemaal roze/paars.

Weer eens een stille getuige, zo deden ze het vroeger!

Peter zag weer eens iets moois onderweg op de 10 km lange grusväg tussen de E45 en de bewuste plek in het bos. Hij wilde het kopen. Wordt vervolgd, dus jullie kunnen weer gaan raden tot het volgende logje :-).

En maar weer eens met een aanhanger op huis aan. De E45 ligt bij het meer.
Veel lager dus.

De E45 's middags met verderop een geparkeerde camper.