De Ruunder toren (de toren van Ruinen)

Een mijmering van Peter...

Zo’n 5 jaar geleden kregen wij bij een bezoek aan Harm en Tina Echten in Ruinen deze mooie tekening van de kerktoren van Ruinen.

Harm Echten is een gesetteld kunstenaar.

Deze tekening hangt nu sinds kort boven de TV in een kamer waar ik regelmatig in de avonduren verblijf. Met Harm mocht in 1965 een aantal maanden samenwerken bij de Firma Horlings als leerling loodgieter, het was voor mij de tussenoplossing voor ik naar zee ging.

Voor die periode had ik de Landbouwschool gedaan in Dwingeloo. Iedere ochtend rond half acht stonden we als jonge boertjes bij de dorpspomp onder de toren op elkaar te wachten om gezamenlijk naar Dwingeloo te fietsen, zo’n 12 kilometer.
Later, in mijn studententijd in Amsterdam (Hogere Zeevaartschool), werd mij op studentenfeestjes wel eens gevraagd wat mijn vooropleiding was.
Ik gaf dan als antwoord ‘LLS-Dwingeloo,’ en er kwam dan een blik in de ogen zo van ‘Nou, nou dat is niet mis!’ Dit gaf een redelijk succes bij de dames op zo’n feest, die achteraf ook vaak uit de provincie kwamen.

Als ik dan zo naar die tekening kijk, onder het genot van een goede borrel, mijmer ik wel eens over wat er is gebeurd na 1965...

Het weide slepen werd slepen op zee, het zaaien en oogsten werd laden en lossen in diverse havens.

In het weekend dansen bij zaal Hees in Ruinen, of bij de Klok in Ruinerwold en niet te vergeten bij Jan Slagter in Ansen. Hier leerde ik de eerste biertjes tappen onder het toeziend oog van dochter Roelie. Het dansen werd verplaatst naar de John Bull in Piraeus, de Texas bar in Lissabon, Caja de Cortes in Latijns-Amerika en we mogen de Lachende koe in Antwerpen niet vergeten en een tent in Hamburg. Bij de laatste heeft de eigenaresse mij kartoffelsalat leren maken.

Nu lees ik het weekblad ‘De Boerderij’, dat ik van Hendrik Jan, een oud buurjongen krijg. Hij heeft een pracht van een landbouwbedrijf op Armweide en bij hem mag ik begin april altijd zijn weiland rollen met de tractor. Er wordt dus nog wel iets gedaan met de opleiding van de LLS, alleen werd er toen nog veel op het werken met paarden afgestemd. Nu wil ik met Clas, onze buurman hier, overleggen of ik van de grote hondenhokken met ren een paardenstal kan maken, die in de winter voldoende beschutting en warmte geeft.
Dan schaf ik mij een paard met arrenslee aan (deze worden soms tezamen te koop aangeboden op Blocket) om zo in de winter Gonny naar de winkels te vervoeren of voor een tocht door de bossen (zoiets als Drs. P. en zijn reis naar Omsk).

Harm en Tina, ik ben blij met de tekening hier aan de muur in Zweden, het doet mij op mijn 62-jarige leeftijd terugdenken aan een goed geleefd leven. Nu alweer zo’n  tien jaar met Gon en hopen dat er nog heel veel bij zullen komen. De laatste tien jaar ben ik geen kapitein meer en moest een stap terug doen in de rangorde, maar dat heeft ook zo zijn voordeel. Nu mag ik de eigengeteelde aardappels schillen.

Als de maidentrip met de arrenslee er komt, schrijf ik weer.

Kapitein Woodleg b.d.

Dit was dus een mijmering van Peter. Lees je hier nog niet zo lang en wil je iets meer over hem weten, dan kan dat HIER.