Het is nog wel geen zomer, maar ik dacht gewoon weer eens aan het Götakanaal

Wie heeft er niet van gehoord. Ik las ooit zelfs een detective geschreven door het schrijversechtpaar  Maj Sjöwall en Per Wahlöö met de titel 'De vrouw in het Götakanaal' (1965). Ook zijn er vrij recent twee films opgenomen. De films gaan beiden over een wedstrijd op het Götakanaal tussen een Italiaanse en een Zweedse jachtbouwer. Deze worden hier altijd rond Kerstmis getoond op tv.  Het Götakanaal (Göta kanal) is een van de meest opmerkelijke waterwegen in de wereld en een van de belangrijke verbindingen tussen de twee grootste steden van Zweden, Gotenburg (Göteborg) en Stockholm. Het kanaal zelf is 190 km lang en is bijna geheel met de hand gegraven. Tussen 1810 en 1832 werkten er ongeveer 58.000 soldaten aan en zij verwijderden 300.000 kubieke meter stenen en aarde om een drie meter diep en ongeveer veertien meter breed kanaal te creëren. Om de niveauverschillen te overbruggen zijn er 58 sluizen in het kanaal. Overigens is de weg langs het kanaal, vroeger gebruikt door de arbeiders die het kanaal gegraven hebben, inmiddels één van de populairste fietsroutes van Zweden.

Karl Johan sluis met zeven 'treden'

Jaren geleden al hadden wij de gedachte zelf het Götakanaal te bevaren. We kochten in Nederland bij een nautische boekhandel toen zelfs al een prachtig boek met foto’s, maar ook met alle informatie betreffende de bruggen, sluizen, kortom met alles wat je moet weten om de reis te kunnen doen. We hebben al zo veel gevaren in het verleden, eerst met een motorsailer, daarna, toen de motorsailer voor Peter toch wel te zwaar werd i.v.m. zijn been(prothese), met een kruiser. Ik heb wat met de touwtjes in handen gestaan, letterlijk dan :-). Toen ik laatst schreef over de schilderijen en foto's van Severin Nilsson en er een reactie kwam op de foto aan het eind van het bericht, ging het Götakanaal weer leven hier, al was het nooit echt uit onze gedachten. 'En wat als we ons nu eens zouden laten varen dan! Dat zou toch ook eens wat zijn!'

Die mogelijkheid bestaat namelijk. Je kunt kiezen tussen een 2-, 4- of 6-daagse trip. De 6-daagse trip gaat van Gotenburg naar Stockholm. De rederij, die al in 1869 werd opgericht, heeft nu nog drie nostalgische cruiseschepen varen op het Götakanaal. Kanaalboot Juno, die werd gekocht in 1874, is nog steeds in werking en is het oudste geregistreerde schip met accommodatie dat nog vaart. In 1876 begon de rederij een partnerschap met Thomas Cook & Co. in Londen, in een succesvolle poging om als een van de eerste Zweedse bedrijven te proberen om toeristen naar Zweden te lokken. In 1880 had het bedrijf niet minder dan elf boten in dienst. Nu zijn er dus nog drie nostalgische schepen in dienst, Juno (1874), Wilhelm Tham (1912) en Diana (1931).

Engelse poster uit de tijd van de samenwerking
met Thomas Cook & Co., Londen

Nou ja, we dromen nog maar even verder, zolang onze lieve hond nog leeft (ze is nu dertien en gelukkig nog heel gezond zover we weten) doen we het toch niet. Het is voor ons een schat van een hond, maar geen hond om uit te besteden. Zou ook niet goed voor haar zijn. Maar een mens moet wat te dromen hebben toch?! Zo willen we ook ooit nog met de Hurtigruten langs de Noorse kust.

Maar gaan jullie nu even met me mee, dan gaan we even vier minuten met de Diana mee...

Als je nog even tijd en zin hebt, dit is ook een heel mooi filmpje...

Nou, wie weet...