Een landschap met bosanemonen (vitsippor) geschilderd door Prins Eugen (1865-1947), vierde zoon van de oude Zweedse koning Oscar
II en koningin Sophia.
Hebben wij een prinses die kan zingen (? :-), Zweden had een prins die kon schilderen.
Prins Eugen, geboren op 1 augustus 1865 als de vierde en jongste zoon van de hertog en hertogin van Östergötland, de latere koning Oscar II en koningin Sophia. Eugen toonde al vroeg artistiek talent en hij kreeg tijdens zijn kindertijd van verschillende kunstenaars lessen in het tekenen en schilderen. In 1885-86 studeerde Eugen aan de universiteit van Uppsala en was ook een leerling van de schilder Wilhelm von Gegerfelt. Het was toen dat hij de beslissing maakte om kunstenaar te worden. Zijn ouders, vooral zijn vader, stonden er in eerste instantie aarzelend tegenover; schilderen als vermaak of hobby was een ding, maar het als hoofdberoep uitoefenen is voor een ZKH Prins iets heel anders. Uiteindelijk gaven zijn ouders toestemming en tussen 1887 en 1889 genoot Eugen in Parijs een hogere artistieke opleiding. In 1889 werd de prins verkozen tot het eerste erelid van de Academie voor Beeldende Kunsten in Stockholm. Hoewel Prins Eugen was getraind om kunstenaar te worden, moest hij zijn deel van de representatieve taken van het koningshuis daarmee zien te combineren, zowel in Zweden als in Noorwegen; hij was ook de Noorse prins tot 1905, toen de unie tussen Zweden en Noorwegen ophield te bestaan. Van 1890-1900 was het vooral in de zomermaanden dat Eugen zich totaal kon wijden aan het schilderen. Het was tijdens dit decennium, dat hij zijn artistieke doorbraak had en zijn romantische schilderijen een rol gingen spelen in de ontwikkeling van het Zweedse landschapschilderen. Hieronder een aantal schilderijen, hij maakte er natuurlijk veel en veel meer!
Prins Eugen, geboren op 1 augustus 1865 als de vierde en jongste zoon van de hertog en hertogin van Östergötland, de latere koning Oscar II en koningin Sophia. Eugen toonde al vroeg artistiek talent en hij kreeg tijdens zijn kindertijd van verschillende kunstenaars lessen in het tekenen en schilderen. In 1885-86 studeerde Eugen aan de universiteit van Uppsala en was ook een leerling van de schilder Wilhelm von Gegerfelt. Het was toen dat hij de beslissing maakte om kunstenaar te worden. Zijn ouders, vooral zijn vader, stonden er in eerste instantie aarzelend tegenover; schilderen als vermaak of hobby was een ding, maar het als hoofdberoep uitoefenen is voor een ZKH Prins iets heel anders. Uiteindelijk gaven zijn ouders toestemming en tussen 1887 en 1889 genoot Eugen in Parijs een hogere artistieke opleiding. In 1889 werd de prins verkozen tot het eerste erelid van de Academie voor Beeldende Kunsten in Stockholm. Hoewel Prins Eugen was getraind om kunstenaar te worden, moest hij zijn deel van de representatieve taken van het koningshuis daarmee zien te combineren, zowel in Zweden als in Noorwegen; hij was ook de Noorse prins tot 1905, toen de unie tussen Zweden en Noorwegen ophield te bestaan. Van 1890-1900 was het vooral in de zomermaanden dat Eugen zich totaal kon wijden aan het schilderen. Het was tijdens dit decennium, dat hij zijn artistieke doorbraak had en zijn romantische schilderijen een rol gingen spelen in de ontwikkeling van het Zweedse landschapschilderen. Hieronder een aantal schilderijen, hij maakte er natuurlijk veel en veel meer!
 |
| Våren, 1891 |
 |
| Skogen, 1892 |
 |
| Trädgårdseken, 1902 |
 |
| Gamla Waldemarsudde I, 1904 |
 |
| Hamnen i Kivik, 1931 |
 |
| Dyner, Skåne (Sandhammaren) 1936 |
Op Djurgården, in het centrum van Stockholm, is in Prins Eugens Waldemarsudde, het
schilderachtige voormalige huis van de Zweedse prins, een
museum gevestigd .
 |
| Waldemarsudde |
De prins ontdekte de plaats in 1892 en hij huurde het huis voor een paar dagen. Zeven
jaar later kocht hij het pand en heeft een nieuw huis laten ontwerpen door de
architect Ferdinand
Boberg. Na de dood van prins Eugen werd het huis omgebouwd tot
een museum van zijn eigen en andermans schilderijen. De
prins stierf in 1947 en ligt begraven op het strand in de buurt van het huis. Het
landgoed ligt in een park met eeuwenoude eiken.
De informatie haalde ik van de site van Waldemarsudde. Wanneer het je interesseert kun je hier nog veel meer informatie vinden over de prins, veel meer van zijn schilderijen zien en ook van alles over het museum zelf lezen. Als je geen Zweeds kunt lezen, kun je een klein deel van de site ook in het Engels openen, of je laat er een vertaalmachine op los (bijv. Bing). Dat blijft behelpen, maar je kunt het dan wel redelijk begrijpen.
Persoonlijk ben ik niet echt weg van het werk van de prins, alhoewel ik het schilderij "Vitsippor", dat hier bovenaan staat, wel heel mooi vind.
