De motorkap, een half jaar later...

En dan hadden we nog de motorkap.

In september schreef ik dat er op Stekenjokk een steen op de motorkap van m'n C3 was gekomen, met als gevolg een deuk. Zonde. Maar dan hebben we Lennart, onze garageman. We gingen ooit een eerste keer naar hem op aanraden van de buurman. Lennart woont met vrouw en kind in Flyn. Tien kilometer de bossen in. Hij heeft alleen een loods met een brug, waar het behoorlijk rommelig is. Zijn vrouw werkt in de verpleging. Zoontje zit op de lagere school. Lennart zijn handen zijn zwart, altijd zwart, ik kan me niet voorstellen dat die ooit nog schoon kunnen worden en ze zullen ook wel naar olie (en zo) ruiken, waarschijnlijk derdegraads. Lennart maakt zich nooit druk. Lennart is dus een echte Zweed. Snel tevreden daar op hun plek in het bos. Meer hebben ze niet nodig, verlangen ze niet. Relaxed dus daar en de helft goedkoper dan bij de dure dealer hier in het dorp. Lennart heeft dus geen dure showroom met koffiedames. Nee, het contrast kan haast niet groter.

In september zei Lennart dat hij heus die deuk er wel uit kon krijgen en het netjes kon spuiten. Hij zei het uit zichzelf, we kwamen voor heel iets anders. Hij bestelde de lak kleur 'lucifer' en toen hij zei dat de lak er was, bracht ik de auto. Ruim een week later wilde ik hem terug, want we zouden snel naar NL gaan en de auto moest dan hier in de garage gezet worden. M'n auto stond nog net zo als ik hem bij hem had geparkeerd. Dat viel tegen, maar ik nam hem toch mee. Hij zou van de winter de motorkap ophalen bij ons en het dan doen, beloofde hij. OK, prima dan. Half november belde Peter hem om te vertellen dat we er weer waren en dat hij de kap kon halen als het hem uitkwam. Toen Peter later een keer bij hem was met de Mercedes, ergens in januari, herinnerde hij hem er nog aan en ja, hij wist het nog, was het niet vergeten, het zou goed komen. Eind februari belde ik hem op en vroeg hem of hij de motorkap wel wilde doen, misschien had hij het te druk, dat hij het anders eerlijk moest zeggen, dan zou ik naar een ander kunnen gaan. Ja, zou toch kunnen, het was niet als dreigement bedoeld. Hij zou langskomen als hij zijn zoon uit school ging halen. Hij kwam en nam de motorkap mee.

Weer een week later kwamen Peter en ik thuis en zagen aan sporen in verse sneeuw dat er iemand in de garage was geweest waar de C3 staat. Wauw, de motorkap zat er weer op. Precies een half jaar later. Maar netjes hoor! Peter belde hem om te zeggen dat het mooi was geworden en vroeg wat het kostte. Of hij de factuur in de bus wilde doen of aan wilde reiken (hij rijdt zo vaak langs als hij zijn zoon moet halen van of brengen naar school, als zijn vrouw dienst heeft). Nee, het was gratis!!! Nou, niet helemaal gratis... 'Doe maar een lekkere fles whisky als je weer terugkomt uit Holland!' Staat inmiddels dus op het boodschappenlijstje :-).