Weven

De nieuwe foto hierboven heb ik gemaakt om middernacht, samen met nog een aantal andere foto’s van hetzelfde meer, rond dezelfde tijd. Deze foto’s kan je allemaal hier bekijken. Hier zal ik in de toekomst ook mooie foto's op zetten. Rechts heb ik een link gemaakt naar deze nieuwe (foto)blog.



Deze twee foto's maakte ik precies een jaar geleden. Ik kon toen
niet vermoeden dat dit in de toekomst een loper van Carla zou zijn!

Omdat Carla en Kees niet konden blijven tot de midsommar-viering, waren ze zelf eens richting hembygdsgård gegaan. Ze troffen iemand in het bakhuisje, er was een vrouw tunnbröd aan het bakken. Ze mochten kijken en proeven en ook was de vrouw bereid de deur van de hembygdsgård open te doen, zodat ze een kijkje konden nemen. De vrouw, Ann-Britt, was erg hartelijk. Ik had al veel verteld over vorig jaar en  over alle weefgetouwen boven. Carla is ook helemaal weg van weven en weefgetouwen. Ook aan hen werd van alles verteld en uitgelegd. O.a. ook dat alle garens door hen zelf worden geverfd met materialen (bijv. bessen) uit de natuur. 

Wekelijks zitten vrouwen (meestal oudere) daar een paar uur te weven. Carla had haar oog op een brede loper laten vallen en vroeg of ze die mocht kopen. Wel dat kon. Toen ze hier terug waren hield Kees me buiten aan en zei dat ik mee naar binnen moest komen, want moest ik nu toch eens zien en raden. Ik herkende het direct en zei dat die wel uit de hembygdsgård moest komen. Ik kon me het weefgetouw met dit werk erop herinneren. Nou, dat vond ik natuurlijk hartstikke leuk. Carla was er toch zo blij mee. De volgende dag moest ik in de namiddag weer bij Kees en Carla komen kijken. Nu had Kees een kleed (voor de vloer) gekocht. Er stonden auto’s voor de hembygdsgård en ze hadden weer aangeklopt. Kees zag het kleed op tafel liggen, maar nee, dat kon hij niet kopen, dat was voor de verloting bij het midsommarfest. Kees keek teleurgesteld en vroeg of hij het echt niet kon kopen. Omdat ze wisten dat ze bij ons logeerden en de dag daarop weer zouden vertrekken, streken ze met de hand over het hart. Men begreep dat dit voor hen een mooi souvenir moest zijn. Dus was Kees apetrots met het vloerkleed. Dat zijn toch van die leuke dingen!
En dan nog even over mijn moeder. Via verschillende kanalen blijf ik natuurlijk goed op de hoogte van haar wel en wee. Ik durf het haast niet te zeggen, maar tot nu toe komen er alleen goede berichten. En je gelooft het niet……………in maart dacht iedereen nog dat ze spoedig zou overlijden, dat zou iedereen dan ook gedacht hebben die haar toen had gezien. Maar morgen gaat ze een dagje uit met nog een aantal bewoners en vaste krachten als begeleiders. Ze gaan een boottocht maken! Ongelooflijk dat ze nu met de boottocht mee kan. Ik hoop en denk dat ze genieten zal.