Water deel 2

Het nieuwe Zweedse vogelhuisje aan oude berk voor het huis

Moeilijk te zien, bewolkt weer, maar het zijn wilde zwanen

Water, het is zo gewoon. Je denkt er niet bij na, het is gewoon. Voor ons wel tenminste. Maar als je het dan niet hebt en je zit in de douche te poedelen op een krukje met een emmer water en een maatbekertje ga je toch eens denken hoe heerlijk het is dat er normaal gesproken water uit de kraan komt. Omdat ik Åke niet teveel lastig wilde vallen, gebruikte ik het water van hem voor koffie en om af te wassen. Voor ons gepoedel in de douche pakte ik water uit het kleine riviertje dat voor het huis stroomt. Gelukkig stroomt het nu nog, over een maand staat het voor de rest van de zomer droog. Het water is hartstikke schoon. Emmer water, met maatbeker water eruit in waterkoker. Heet water uit waterkoker weer bij de rest van het water in de emmer en poedelen maar met het maatbekertje. Wat voelde ik me heerlijk fris en wat zou een mens eigenlijk met weinig water toe kunnen. Vooral omdat ik altijd vrij lang onder de douche sta (te genieten). Twee avonden zo gedoucht :-). Dinsdag waren de mannen in personenauto dus geweest en het hele geval van de waterloze buren liet Åke niet los. Zag ik hem ’s avonds laat nog met een haspel lopen, de stekker in het stopcontact in onze buitenmuur aan de voorkant stoppen, de haspel bij de put (met de afsluiters) langs de weg leggen. Hij stopte de stekker van een ventilatorkacheltje in de haspel, haalde het deksel van de put, deed het kacheltje erin en het deksel er weer op. Ik liep belangstellend naar hem toe en vroeg of het geen kwaad kon omdat we regelmatig plensregens hadden. Nee, dat kon geen kwaad. Ik zei tegen Peter dat ik niets van deze actie verwachtte. Hij ook niet. De waterleiding ligt hier op 4 meter diepte (in Nederland 70 centimeter) i.v.m. de vorst die wel tot 3 meter diepte kan komen. Dat was zeker deze winter het geval omdat het al heel vroeg streng was gaan vriezen terwijl er nog geen sneeuw lag. De kraan in de stookruimte beneden (daar is een stortbak met warm en koud water) had ik een klein stukje open gelaten. Dan kon ik misschien ooit zien dat die nog zou gaan lopen. Gewoon naar bed gegaan. We gebruikten i.v.m. gebrek aan water alleen het toilet in de badkamer beneden, niet hier boven. Dus ’s nachts moest ik om half zes naar het toilet. Wat hoor ik nu??????? Ik naar het stookhok, en ik was zo enorm blij toen ik de kraan hoorde en zag stromen. Åke was ineens “genious”!!! Het liefst was ik het hem gelijk gaan vertellen. Om acht uur zou de man van Strömsunds Kommun komen en hij was er zelfs al om kwart voor acht. Åke had ik toen al ingelicht en hij heeft verder met die man gesproken. Het ijs zat gelukkig niet aan onze kant, dus geen kosten, het ijs zat net aan de andere kant van de put. Ongelooflijk! Nee, dat had ik nooit gedacht. Waarschijnlijk ligt het bij de put dan wat hoger? Geen water, twee dagen behelpen. Ik moest wel denken aan mensen in krottenwijken in bijv. Zuid-Amerika waar de open riolen voor of achter hun krotten lopen. Geen stromend water. Voor hen zou ons gepoedel in de badkamer een luxe zijn. Wat zijn wij toch verwend.

Verder vermaken we ons prima, ik zie Peter helemaal opfleuren omdat hij weer van alles om handen heeft. Ook de hond trouwens, die heeft het enorm naar haar zin, straalt er ook vanaf. En ikzelf dan, ja ik ook!!! Het barst van de vogels in de tuin. Het nestkastje van vorig jaar is dit keer bezet door Koolmezen. Worden al gevoerd in het huisje. Er zijn al veel Groenlingen en Noordse goudvinken (wat zijn die toch mooi) uitgevlogen en die zitten hier allemaal voor het huis. Nieuw vogelhuisje opgehangen, een echte Zweedse (mooi hè Geert?!!). Waarschijnlijk is dit huisje ook binnen de kortste keren bezet. Wacht in spanning af. De padden zijn ook weer uit hun winterslaap onder onze keienmuur vandaan en we zagen ook een sneeuwhaas in de tuin. Hij was nu grijs i.p.v. wit. Dan zal hij al het blad van de schoenlapperplant er wel afgevreten hebben. De eerste eland hadden we ook alweer bijna voor de auto. Aan de overkant zwommen vanmorgen wilde zwanen (anders dan de knobbelzwanen die we altijd in Nederland zien). Het riviertje hier vlakbij, waar ik iedere dag naartoe ga met de hond, staat enorm hoog. Het is een donderend geweld, heerlijk om een poosje daar te staan. Het water is zo koud dat daar langs de oever nu de dotters pas bloeien. Ik weet zeker dat ik nu iets vergeet, maar dat komt wel weer in een volgend bericht. Tot dan!