Wie het leuk vindt kan hier lezen hoe wij genieten van ons verblijf in Zweden.
Over hoe het met ons gaat en wat we zoal meemaken...


Zweden... rust, ruimte, oneindige natuur, frisse lucht en veel aardige mensen!





dinsdag 10 maart 2015

Handig?




Jullie herinneren je vast nog dat ik begin september naar Borgafjäll ben geweest. Mocht je willen dan kun je dat HIER (klik) nog lezen en foto's kijken. Ik ga doorgaans alleen omdat ik ook ga om te wandelen en dat is natuurlijk niet geschikt voor Peter. Ik vind het totaal niet erg om alleen te gaan en te gaan en staan waar ik wil, altijd een hond mee, die schikt zich wel naar mij (zal wel moeten :-).
De laatste keer was niet echt ontspannend omdat de band rechtsvoor half leeg bleek te zijn toen ik eenmaal in Borga (zo noemt men het hier kortweg) was. Doorrijden naar Storjola moest ik tot mijn grote teleurstelling uit mijn hoofd zetten. Nergens vond ik een gelegenheid om lucht in de band te doen. Achteraf had ik toch nog een mooie wandeling rond Borgahällan, waar ik nog niet eerder zo dichtbij was geweest en kwam ik ook nog met de band thuis na 130 km niet echt lekker gezeten te hebben.
Eenmaal thuis de band toen met de compressor weer gevuld. Het duurde wel even eer hij weer half leeg stond, het gaat langzaam. Hij staat nu in de garage, 's winters rijden we niet met mijn Citroën maar met de auto van Peter. Die heeft vierwielaandrijving en dat is veiliger 's winters. 
Peter had de laatste maanden nog wel eens de band bijgevuld en dus kan het zo niet langer. Vooral omdat ik 's zomers vaak alleen weg ben en omdat je hier heel vaak in the middle of nowhere rijdt. 
Juist ook daarom besloot ik de band er nu zelf af te halen. Peter zou hem dan even wegbrengen om hem te laten maken. Het is lang geleden dat ik een band verwisselde en sowieso niet bij deze auto. Dus goed om alles even te doen en dat was geen verkeerd idee. 

Wat een lullig krikje leverden ze bij deze auto! Maar goed, het werkt. En dan de sleutel... Ik heb er geen foto van gemaakt, maar het lijkt sprekend op die op de linker foto. Ik verwachtte en wilde een kruissleutel als op de rechter foto, beide foto's van internet. Valt me tegen van Citroën.

















De bouten zijn bij het wisselen van winter- naar zomerbanden destijds in een garage vastgedraaid met zo'n ding op lucht. Moeilijk los te krijgen dus. Je hebt dan helemaal niets aan zo'n sleutel als op de linker foto, de sleutel die bij de auto hoort. 
Maar gelukkig lag er een kruissleutel in de garage. Die gaat dus in mijn auto. Dan kan je met je linker voet op de sleutel gaan staan en hem met je rechter hand sturen en trekken. Ik geef toe, het viel niet mee. Je kunt nl. nauwelijks bukken want daar staat de auto en dus schoot de kramp in m'n schouder bij de derde bout, maar het trok gelukkig snel weg. 
Band op het steekwagentje gezet en naar Peter z'n auto gereden. Klaar was Kees. 
Hij zal al wel klaar zijn, moet nog even opgehaald worden en dan zet ik hem er weer op. 
Heel lang geleden deed ik eens een cursus "Sleutelen aan je eigen auto" voor vrouwen. Een aantal zaterdagochtenden en ik wist alles van remvloeistof tot luchtfilters en weet ik wat. Natuurlijk ook banden verwisselen. Kruislings vastdraaien, dat was belangrijk. Nooit spijt gehad van deze eenvoudige basis cursus. 

Dat was dus handig. Ik ben ook best wel handig, kan netjes schilderen, behangen, knutselen, haken, weet snel ergens iets op te vinden en zou me heel goed redden als ik alleen zou moeten wonen, al hoop ik dat natuurlijk niet. Maar ik kan ook zó onhandig zijn soms. 
Zoals vandaag toen ik satésaus op wilde warmen. 
De keuken is vrij lang met aan weerskanten een werkblad. Ertussen ongeveer twee meter vloer. Toen ik het pannetje van het linker werkblad op het rechter blad wilde zetten, gebeurde het. Het viel op de grond. 
Ik heb een minuut lang met mijn handen in mijn haar gestaan tot er een hond kwam die wel wilde helpen en die ik toen maar even opgesloten heb. Ik had eigenlijk een foto moeten maken, maar het toestel lag niet in de buurt en ik kon niet weg, want ten eerste zat ik zelf onder, van schouders tot tenen. Maar ook de vloer, de kastjes, zelfs tussen de laden (de randjes), de keukenapparaten, de muur, de tegels. 
Toen mijn kleren uitgedaan en schone aan. Snel in de wasmachine laten spoelen voor het er niet meer uit zou gaan (het is eruit). Daarna de vloer, anders kon ik immers niet lopen. En toen de rest. 
We aten een uur later dan gepland.
Achteraf wel heel lachwekkend, maar op dat moment!

Doen jullie het ook (vraag voor de meisjes :-), zelf een band verwisselen als het moet?
En zijn jullie ook wel eens zo enorm onhandig?
Ik ben benieuwd...

Gon