Dubbel

Deze mooie kaart, oftewel dit kleine kunstwerkje,

kregen we laatst van Lia en René uit Kolhorn.

Dubbel, met dubbel wil ik zeggen dat het dubbel is dat we naar Nederland gaan. Aan één kant wil je niet, maar aan de andere kant wel weer graag. Je vindt het hier zo fijn dat je hier prima zit, aan de andere kant is het heel leuk weer familie en vrienden te zien. Ik kan iedereen opnoemen die ik graag wil zien, maar de personen die dit betreft weten het zelf wel denk ik zo, en natuurlijk wil ik dolgraag mijn moeder zien, en mijn broer natuurlijk. Mijn moeder pas nog aan de telefoon gehad. Het was een klein succesje want ze herkende me even en dan ben ik al weer erg blij met het gesprekje. Ik ben goed op de hoogte gehouden hoe het met haar gaat. Door Wim natuurlijk en door Rie Bakker. Ook heb ik wel met de verpleging gemaild en gebeld. Rie Bakker gaat altijd met Barbara Huson en Ief Kolkman naar mijn moeder, zo eens in de drie weken ongeveer. Ze nemen dan iets lekkers mee voor bij de koffie (voor alle zes de bewoners die in de wooneenheid leven, mijn moeder is één van de zes). Als ze zijn geweest krijg ik daarna altijd een leuke uitgebreide mail van haar waarin ze verslag doet. Bijv. dat mijn moeder goed geluimd was, of dat haar haar zo leuk zat en dat ze niet van de koekjes af kon blijven (dat is altijd zo). Of over Gon (ook een patiënt, was in het begin erg verwarrend dat die ook Gon heet) die weer eens ondeugend was. Ja, dat is een mooie hoor. Ze heeft het ook altijd op Peter voorzien. De mail van deze week ging ook over de mensen van de kinderboerderij die er weer waren. Die komen af en toe en nemen dan konijnen en cavia’s mee, zodat de mensen ze op schoot kunnen nemen en aaien. Nou dat is echt iets voor mijn moeder, was altijd dol op dieren. Kortom, ik ben erg blij met die mailtjes van haar! Dat mag wel eens gezegd worden. Maar eerdaags kan ik mijn moeder weer eens lekker knuffelen. Kijk er erg naar uit.
Dit bericht had ik gisteren al geschreven (natuurlijk niet exact hetzelfde), maar het was klaar en toen ik het publiceerde was het weg en kon ik met geen mogelijkheid meer in Blogger komen. Dacht dat het aan Google lag, maar vanmorgen was het nog net zo. Ik had al zo lopen piekeren hoe het nou toch zou kunnen komen als het niet aan Google zou liggen. Ik bedacht me dat ik de Cookies (Temp internet files) maar eens moest verwijderen, kan geen kwaad en wie niet waagt die niet wint. En warempel het hielp direct. Gelukkig, ik moet er niet aan denken dat ik niet meer in mijn blogs kan werken. Het verhaal neemt nu een iets andere wending omdat ik gisteren schreef wat we vandaag zouden gaan doen en dat hebben we nu al gedaan natuurlijk. We zijn nog een keer door “Tåsjödalen” gereden (letterlijk vertaald “het Teenmeerdal”). Tot Norråker (= 50 km heen en 50 terug). Wilden we nog even mee afsluiten, nu met de mooie herfstkleuren. En het was zulk prachtig weer. Bij de Lanthandel daar lekker brood gekocht en beleg, heerlijk plekje aan het meer gevonden en daar gepicknickt. Ik zet hieronder een kleine fotoreportage.
Gisteren was Yvonne hier. Gezellig geluncht. Ze was ook nog even naar het dorp geweest en zou daarna nog Lingon gaan plukken hier in het bos. Ze kwam zeggen dat ze geen Lingon ging plukken want ze was bang. Ze had gehoord dat de dag ervoor er een beer met twee jongen was gezien hier aan de Tornvägen, nabij het riviertje waar ik iedere dag met de hond heen ga. Er reed iemand met een auto, zag de twee jongen, stopte en keek vertederend. Maar aan de andere kant van de weg stond moeder beer en die werd agressief tegen de auto omdat die tussen haar en haar jongen stond. Ik moet zeggen dat ik er overdag nog rustig heen ga, maar ’s avonds loop ik inmiddels toch niet echt lekker meer in het donker. Weet iemand hoe laat beren gaan slapen, ha, ha. Om een uur of tien slapen ze toch hoop ik? Van mij mogen ze nu in winterslaap dan!

Groeten..........