(Nog) geen paard, maar wel paardenkracht

En dit is 'm dan. Het 'ding', dat met de aanhanger opgehaald moest worden bij de loppis op Öhn en waar we dus nog een keer voor terug moesten. Al een beetje een idee?

In ieder geval gingen we zaterdag de 21e, met de aanhanger achter de auto, naar Öhn nabij Strömsund, om deze 'släde' van ongeveer honderd jaar oud op te halen. Hij is ooit gemaakt in Bräcke, dat ook in Jämtland ligt. De mensen van de loppis hebben hun hele huwelijk in Härnosand gewoond i.v.m. werk. Nu ze daarmee klaar zijn, besloten ze hun appartement te verkopen en in hun fritidshus op Öhn te gaan wonen. De roots trekken hier altijd, dat zie je zo vaak, de meesten komen later weer terug. Nu wil het geval dat Clas een kennis (zeg maar vriend) heeft die Anders heet. Hij hielp hier ook nog even met de goot vorige week. Laat de man op Öhn nu zijn tweelingbroer zijn. We werden geholpen met het trekken van de arrenslee op de aanhanger. De aanhanger weer achter de auto en betaald. Toen moesten we mee naar binnen komen voor koffie. Lars, zoals hij heet, schonk koffie voor ons in, zijn vrouw was nog even buiten bezig, en Lars gaf ons ook een stuk prinsesstårta (taart) erbij. Toen zijn vrouw binnen kwam, kreeg hij op zijn kop omdat hij ons koude koffie had gegeven, er werd nieuwe gekookt. Ze drinken hier bijna allemaal gekookte koffie, dus gewoon de koffie in de ketel, water er op en koken maar. Je moet wel speciale koffie kopen om het zo te doen. Na dit gezellig samenzijn, met het spul naar huis. Daar hebben we hem van de aanhanger getrokken en zo lang onder een afdak gezet.

Tot vandaag.

Bij de loppis
Binnen is nog veel meer en er staat ook nog een
grote tent in de tuin. Echt veel leuke dingen!

Misschien herinneren jullie je nog de mijmering van Peter in dit logje, waarin hij sprak over zijn wens om een paard met arrenslee aan te schaffen. Wel een paard hebben we nog niet. Misschien in de toekomst, weten we nog niet. De 'bomen' om de arrenslee door een paard te laten trekken zitten er nog bij, maar ik denk dat de mensen hier 100 jaar geleden kleiner waren, want wij zijn wel een beetje groot voor de slee :-)). Vandaag wilden we hem dan op een mooi plekje zetten, ook al wil Peter hem binnen niet al te lange tijd wat opknappen. Geen paard, maar wel paardenkracht!

Peter op zijn quad. Hij heeft schotjes in de bak bevestigd, zodat er meer in kan, bijvoorbeeld veel meer hout. Voor Peter is dit echt een heel grote hulp op het erf. Hier staat hij helemaal achter en bovenaan op het erf. De slee moet naar beneden, naar de voorkant. Voorop de quad zit een bordje met de naam Peter (klikklik op de foto), dat heeft Tineke stiekem gedaan toen ze hier een paar dagen was in juni :-).

Twee jaar geleden hebben we een weggetje door ons stuk bos aan laten leggen door een neefje van Clas (zoon van broer Jim), die in die business zit. Laatst was hij bij Clas en kwam zomaar even langs, zo leuk. Hij vertelde dat hij was verhuisd naar Borgafjäll en dat Sandra en hij inmiddels een dochtertje 'Heidi' hebben. Volgend jaar komt hij een laag grind aanbrengen op onze oprit naar boven (bij het huis). Dit weggetje door het bos is bijzonder handig, zo kun je n.l. rond rijden. Het ding verderop in het bos is een oude verplaatsbare jachthut, herinnering aan de vorige bewoners.

Hier is Peter inmiddels uit het bos gekomen en rijdt aan de voorkant.

Ja, daar moet hij ongeveer los van de quad om op zijn plaats gebracht te worden. Tussen de gele bloemetjes en de witte margrieten links, is het paadje naar de voordeur. De slee komt aan de andere kant.

Even kijken of het mennen al een beetje gaat. Het stoeltje is wel een beetje aan de kleine kant voor hem, ha, ha, en als ik op het bankje zit, komen mijn knieën bijna bij mijn oksels geloof ik, dus benen languit. De foto van mij was stom. 

Dus het was geen bed, geen boot en geen kast. Deze sleden werden trouwens erg veel gebruikt destijds.