Ik heb dit echt gemist!

Naar Nederland gaan we twee keer per jaar. Twee keer per jaar omdat ik haar dan zo graag wil zien, mijn lieve moeder. Ook omdat ze (zoals velen al weten) al heel lang Alzheimer heeft, al sinds 2007 in een tehuis woont en omdat ik haar twee keer per jaar van nieuwe kleding wil voorzien. Andere dingen die misschien nodig zijn of geregeld moeten worden. Maar bovenal dus om haar, om die knuffel te geven, die glimlach te zien.

Als mijn moeder er niet meer zal zijn, zullen we echt geen twee keer per jaar meer naar Nederland gaan. Ik mis mijn moeder als ik hier ben, maar als ik in Nederland ben, denk ik veel aan hier, aan dit stekkie in Zweden.

En dan ga je na een week of zes dus weer noordwaarts. In Nederland is het voorjaar totaal losgebarsten, alle bomen die kunnen bloeien, bloeien al zo'n beetje. We hebben de bollenvelden, veel andere voorjaarsbloeiers en andere bomen dan bloeiende zijn al aardig groen.

De eerste nacht hebben we in Malmö geslapen. Nog weinig verschil. De Japanse kers bloeit ook hier, of viel hij in Nederland nu al een beetje uit? Nou ja, bijna hetzelfde.

De tweede nacht sliepen we in de buurt van Gävle (in een fijn hotel). Ja, hier loopt de natuur toch al wel achter. De blaadjes aan de bomen zijn nog maar klein, de bosanemoontjes komen nog maar net kijken.

De derde dag rijden we verder omhoog tot Sundsvall. De aarde is gortdroog. Er zijn enkele boeren aan het ploegen en je ziet al van verre dat ze dat doen, door de enorme stofwolken. De blaadjes aan de bomen worden steeds kleiner.

Bij Sundsvall nog even tanken, voorlopig geen tankstation wanneer we van de kustweg af gaan en westwaarts rijden. Op de bosbodem zie ik nu bosanemoontjes in de knop, al wel wit, op springen. Eer we drie uur vanaf Sundsvall thuiskomen, zijn de berken nog niet in het blad, maar nog in de knop, ook op barsten. De metershoge berg sneeuw, die de gemeente bijelkaar heeft geschoven, is nog niet helemaal gesmolten. Verder ligt er geen sneeuw meer en het gras begint te groeien. Het is helemaal geel in de greppels van het bloeiende 'klein hoefblad'. De papavertjes en viooltjes komen al.

Drie dagen zon hadden we trouwens tijdens deze reis, ook hier! Het was hier dertien graden en zonnig.

Maar het is ook nog maar drie uur donker 's nachts. Niet eens echt donker, de straatlantaarns gaan al helemaal niet meer aan. Aan het einde van de maand wordt het helemaal niet meer donker. De nachtvorst lijkt even geweken en volgende week wordt het dan beduidend warmer. Tijd voor de inhaalslag!

En het maakt me allemaal helemaal geen bal uit dat het nog moet beginnen. Ik voel me zo gelukkig als ik hier ben, buiten loop, alleen of met Rushy. De sfeer, bepaalde vogelgeluiden in de bossen. Alles. Eén bonk natuur.

Keep

 

'Gewone' vink

Gisteren gelijk maar weer wat vogelvoer in het vogelhuis gedaan en op het 'balkon' van het vogelhuis. Er is hier nog niets te vinden voor de zaadeters. Vanmorgen wisten we in ene niet wat we hoorden en zagen. Zeker 100 - 150 vinken waren neergestreken in, op en nabij het vogelhuis. 'Gewone' vinken en andere vogels uit de vinkenfamilie (dat kon ik wel zien) die ik niet kende.

Na zoeken op het net wist ik zeker dat het de 'Keep' is en las ook dat deze in grote groepen leven met gewone vinken. Ook dat ze zomers naar Noord-Europa trekken. In Nederland komen enkele tientallen paren voor las ik, vandaar dat ik ze nog nooit gezien had. In één etmaal heb ik, in etappes, een emmer (tien liter) voer verstrekt! Ze waren duidelijk uitgehongerd door de reis, ze zijn met ons meegereisd :-). Alles is op!
Maar ik heb nog veel meer en als ze er morgen nog zijn krijgen ze weer.

Misschien trekken ze nog verder of splitsen ze zich. Ik ben benieuwd.

Wat een mooi cadeautje was dit weer vandaag!

p.s. Vergeet ik nog te zeggen dat Pim en Annelies het hier erg naar hun zin hadden en zelfs al een huis op het oog hebben. Helaas hebben we ze niet getroffen hier, ze zijn vorige week al weggegaan omdat ze een onverwacht feest niet wilden missen. Ben benieuwd hoe het afloopt :-)