Corresponderen?

Echt vrolijk wordt je niet van alles in deze tijd. Hebben jullie dat nou ook? Vroeger vond ik ook veel niet in de haak en ging daarmee om op de volgende manier. Ik was van veel instanties lid en/of donateur. Je kon het zo gek niet bedenken. Bijvoorbeeld van de Dierenbescherming, Greenpeace, Milieudefensie, Bont voor dieren (nu Wakker dier), Amnesty International, GEUS (= geen uitbreiding Schiphol), Vluchtelingenwerk, Natuurmonumenten, Wereld Natuurfonds, Artsen zonder grenzen en waarschijnlijk vergeet ik nog wel iets. Ik schreef brieven voor Milieudefensie en Greenpeace. In de loop der tijd heb ik een aantal van deze instanties afgezegd als ik bijvoorbeeld ging verhuizen, want het liep een beetje de spuigaten uit en ook omdat de moed je soms in de schoenen zakt. Je bent er dan zoveel mee bezig en ziet de toestanden vaak alleen nog maar verergeren. Alhoewel er ook wel goede dingen zijn bereikt. Artsen zonder grenzen en Amnesty International bleef ik in ieder geval trouw. Wat ik al sinds jaar en dag deed en nog steeds doe is met kerstmis kaarten sturen naar gevangenen. Ik vraag aan Amnesty de groetenlijst toe te sturen. Dat kan nu ook online. Hierin staan gevangenen met hun adres en ook of het bijv. politieke gevangenen zijn of dat ze de doodstraf hebben e.d. Tegenwoordig vind je dit op hun site. Altijd stuurde ik zo’n 15 gevangenen, doorgaans gewetensgevangenen, met kerstmis een kaartje. Voor mij was het geen kerstmis als ik dit niet had gedaan. Op een gegeven moment heb ik een keer alle kaarten gestuurd naar gevangenen in de U.S.A. Zij hebben meer vrijheid om te schrijven dan gewetensgevangen in 3e wereldlanden. Dit heb ik geweten, ik kreeg van velen een brief. Allemaal vroegen ze of ik penvriend wilde zijn. Ik heb er twee uitgezocht en ben daar mee gaan schrijven. Voor de anderen vond ik penvrienden. Inmiddels zijn Eric en Howard al jaren en jaren penvrienden. Eric zit in Texas, Howard in Mississippi. Howard is zwakbegaafd en heeft leren lezen en schrijven in de gevangenis. Medegevangenen hebben hem dit geleerd. Hierdoor is zijn wereld minder klein geworden. Howard is 57 jaar, Eric weet ik even niet uit mijn hoofd, maar achter in de 30. Eric hoopt over een paar jaar vrij te komen, hij heeft een Nederlandse vriendin inmiddels. Van hem kreeg ik afgelopen week weer een brief. Hij is overgebracht naar een andere (minder strenge) gevangenis en heeft daar geen cel voor hem alleen, maar hij heeft een cellmate. Deze cellmate is erg eenzaam in die zin dat er niemand naar hem omkijkt, hij krijgt nooit bezoek en nooit post. Eric vroeg me of ik een penvriend voor hem kan vinden. Dus iemand die af en toe eens een brief(je) schrijft of een kaartje stuurt naar deze Michael. Dus hiermee heb ik deze vraag bij jullie neergelegd. Ik hoop dat er iemand reageert. Als je dat aan mij persoonlijk wilt doen, kan je dat per email doen door hier rechts op "Mail me maar" te klikken. Denk alsjeblieft niet dat een ander wel reageren zal, want dat zal wel tegenvallen. Wie weet kan ik Eric eerdaags laten weten dat er post voor Michael onderweg is..........